Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 11/02/2024. |
Πανενθεϊσμός είναι η πεποίθηση κατά την οποία ο Θεός και ο κόσμος δεν ταυτίζονται, αλλά το καθετί περιέχεται στο Θεό, χωρίς όμως η θεία ουσία να εξαντλείται μέσα στον κόσμο. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον πανθεϊσμό , σύμφωνα με τον οποίο το θείο στοιχείο και ο κόσμος ταυτίζονται.[1] Στον πανθεϊσμό, ο κόσμος και οτιδήποτε αυτός περιλαμβάνει ισοδυναμεί με το θείο, ενώ στον πανενθεϊσμό ο κόσμος και το θείο δεν είναι οντολογικά ισοδύναμα. Ο Θεός θεωρείται η ψυχή του σύμπαντος, το καθολικό πνεύμα που είναι πανταχού παρόν, πάντοτε, σε κάθε τι και στον καθένα, ένας Θεός χωρίς ανθρώπινη μορφή και χωρίς φύλο. Ορισμένες εκδόσεις της θεωρίας υποστηρίζουν ότι ο κόσμος δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ενσάρκωση του θεού. Μεγάλο μέρος της ινδουιστικής φιλοσοφίας χαρακτηρίζεται έντονα από πανενθεϊσμό και πανθεϊσμό.[2][3] Ο όρος εισήχθη από το Γερμανό φιλόσοφο Karl Krause το 1828, για να διαφοροποιήσει τις ιδέες του Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831) και του Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775-1854) , για τη σχέση του Θεού με το σύμπαν, με τον πανθεϊσμό του Baruch Spinoza.
