Παρθόλον
Ο Παρθολόν είναι ένας χαρακτήρας της μεσαιωνικής χριστιανικής Ιρλανδικής παράδοσης. Κατά παράδοση, θεωρείται ότι οδήγησε μια μεγάλη ομάδα να εγκατασταθεί στην Ιρλανδία. Το "Παρθολόν" προέρχεται από το εβραϊκό όνομα "Βαρθολομαίος ". Το όνομα ίσως να έχει δανειστεί από έναν χαρακτήρα που εμφανίζεται στις χριστιανικές ψευδοϊστορίες των Αγίων Ιερώνυμου και Ισιδώρου της Σεβίλλης . [1] [2]
Θρύλος Επεξεργασία
Ο Παρθολόν ήταν ο ηγέτης της δεύτερης ομάδας ανθρώπων που εγκαταστάθηκαν στην Ιρλανδία, της «Muintir Partholóin» (Λαός του Παρθολόν). Έφτασαν στο ακατοίκητο νησί περίπου 300 χρόνια μετά τον Κατακλυσμό του Νώε και θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την εισαγωγή δραστηριοτήτων όπως η γεωργία, το μαγείρεμα, η ζυθοποιία και η οικοδόμηση. Μετά από μερικά χρόνια, όλοι υπέκυψαν σε αρρώστια μέσα σε μια εβδομάδα.
Historia Brittonum Επεξεργασία
Η αρχαιότερη σωζόμενη αναφορά στον Παρθολόν βρίσκεται στην Historia Brittonum, μια βρετανική λατινική συλλογή του 9ου αιώνα που αποδίδεται στον Nennius . Λέει ότι η Ιρλανδία εγκαταστάθηκε τρεις φορές από τρεις διαφορετικές ομάδες, με τον «Παρθόλομο» και τους οπαδούς του να φτάνουν πρώτοι από την Ιβηρία με χίλιους οπαδούς που πολλαπλασιάστηκαν μέχρι να φτάσουν τους τέσσερις χιλιάδες πριν υποκύψουν στην πανούκλα σε μία μόνο εβδομάδα. [3]
Η Lebor Gabála Érenn, μια χριστιανική ψευδοϊστορία της Ιρλανδίας του 11ου αιώνα, αναφέρει ότι η Ιρλανδία εγκαταστάθηκε έξι φορές, με τον Παρθολόν και τους οπαδούς του να αποτελούν τη δεύτερη ομάδα. Ο αριθμός μπορεί να έχει επιλεγεί για να ταιριάζει με τους « Έξι αιώνες του κόσμου ». [4] Σύμφωνα με την Lebor Gabála, η Ιρλανδία ήταν ακατοίκητη μετά το θάνατο της Cessair και των συντρόφων της στον Κατακλυσμό . Λέει ότι ο Παρθολόν καταγόταν από την Ελλάδα [5] και ήταν γιος του Σερά, γιου του Σρου, ο οποίος ήταν ο ίδιος απόγονος του Μαγώγκ, γιου του Ιάφεθ, ο οποίος ήταν γιος του Νώε . Ο Παρθολόν και οι άνθρωποι του έπλεαν στην Ιρλανδία μέσω της Σικελίας και της Ιβηρίας, φτάνοντας 300 ή 312 χρόνια μετά την πλημμύρα και προσγειώθηκαν στο Inber Scéne ( Kenmare στο County Kerry ). Με τον Παρθολόν ήταν η σύζυγός του ( Ντελγκνάτ ), οι τρεις γιοι τους (Σλάνγκα, Ρούντρεϊγ και Λάιγκλιν), οι γυναίκες των γιων (Νέρμπα, Τσίτσμπα και Κέρμπναντ) και χίλιοι οπαδοί.
Ο Παρθολόν και όλοι οι άνθρωποι του - πέντε χιλιάδες άνδρες και τέσσερις χιλιάδες γυναίκες - πέθαναν από την πανούκλα σε μία μόνο εβδομάδα, στο Σενμάγκ (η «παλιά πεδιάδα»), κοντά στο σύγχρονο Τάλαγτ .
Foras Feasa ar Érinn Επεξεργασία
Η συλλογή του Seathrún Céitinn από τον 17ο αιώνα Foras Feasa ar Érinn λέει ότι έφτασαν το 2061 π.Χ. Ισχυρίζεται ότι ο Παρθολόν ήταν γιος του Σέρα, του βασιλιά της Ελλάδας, και εγκατέλειψε την πατρίδα του αφού δολοφόνησε τον πατέρα και τη μητέρα του. Έχασε το αριστερό του μάτι από την επίθεση στους γονείς του. Αυτός και οι οπαδοί του ξεκίνησαν από την Ελλάδα, απέπλευσαν μέσω της Σικελίας και έφτασαν στην Ιρλανδία από τα δυτικά, έχοντας ταξιδέψει για δυόμισι μήνες.
Σύμφωνα με τον Céitinn, κατά την άφιξη του Παρθολόν, η Ιρλανδία αποτελούταν από μια ανοιχτή πεδιάδα, τρεις λίμνες και εννέα ποτάμια. Ο Παρθολόν καθάρισε άλλες τέσσερις πεδιάδες και επτά ακόμη λίμνες έσκασαν από το έδαφος . Τα ονόματα που αποκαλύπτονται θεωρούνται ότι έχουν εισαγάγει την κτηνοτροφία, το όργωμα, το μαγείρεμα, τις κατοικίες, το εμπόριο και το χωρισμό του νησιού σε τέσσερα μέρη.
Στην εκδοχή της ιστορίας από την Céitinn , στη μάχη του Mag Itha, η πρώτη μάχη που έγινε στην Ιρλανδία, ο Παρθολόν πολέμησε και νίκησε τους Φομόριαν, τους οποίους ηγήθηκε ο Cichol Gricenchos .
Ένα ποίημα στο Lebor Gabála, διευρυμένο από τον Céitinn, λέει πώς ο Παρθολόν και η σύζυγός του, Ντελγκνάτ, ζούσαν σε ένα μικρό νησί κοντά στην κεφαλή των εκβολών του ποταμού Έρνε . Κάποτε, ενώ ο Παρθολόν βρισκόταν σε εργασία στο αγρόκτημά του, ο Ντελγκνάτ παρέσυρε έναν υπηρέτη που ονομαζόταν Τόπα. Στη συνέχεια, έπιναν από την μπύρα του Παρθολόν, η οποία θα μπορούσε να προσεγγιστεί μόνο μέσα από μια χρυσή σωλήνα. Ο Παρθολόν το ανακάλυψε όταν ήπιε την μπύρα του και αναγνώρισε τη γεύση του στόματος της Ντελγκνάτ και του Τόπα στο σωλήνα. Θυμωμένος σκότωσε τον σκύλο του Ντελγκνάτ και τον Τόπα. Αλλά ο Ντελγκνάτ δεν είχε μετανοήσει και επέμεινε ότι φταίει ο Παρθολόν, καθώς το να τους αφήσει μόνους τους ήταν σαν να άφηνε μέλι μπροστά από μια γυναίκα, γάλα μπροστά από μια γάτα, εργαλεία μπροστά από έναν τεχνίτη ή κρέας μπροστά από ένα παιδί και να περίμενε ότι δεν θα τα εκμεταλευτούν. Αυτό καταγράφεται ως η πρώτη περίπτωση μοιχείας και η πρώτη ζήλια στην Ιρλανδία. Το εν λόγω νησί ονομάστηκε Inis Saimera από το Saimer, το σκυλί του Delgnat.
Annals of the Four Masters Επεξεργασία
Το Annals of the Four Masters λέει ότι έφτασαν το 2520ο έτος κτίσης κόσμου. Αυτό το έργο αναφέρει ότι η πανούκλα ήρθε 300 χρόνια μετά την άφιξή τους, τον Μάιο και ότι ένας άνδρας επέζησε: ο Tuan, γιος του αδερφού του Παρθολόν, Starn. Γνωστός ως θρυλικός «Ορατής», ο Tuan λέγεται ότι ήταν μια αποθήκη γνώσης της ιρλανδικής ιστορίας επειδή έζησε στις γενιές σε διαφορετικές μορφές ενσαρκώσεων. Επέζησε μέσα στους αιώνες, μεταμορφωμένος σε διάφορα ζώα, για να αναγεννηθεί ως γιος ενός οπλαρχηγού με το όνομα Cairell την εποχή του Colm Cille (6ος αιώνας). Θυμήθηκε όλα όσα είχε δει και έτσι διατήρησε την ιστορία του Παρθολόν.
Πηγές Επεξεργασία
- Nennius (1980). Morris, John, επιμ. British history ; and The Welsh annals. Phillimore. ISBN 978-0-8476-6264-7.
- Macalister, Robert Alexander Stewart, επιμ. (1956). Lebor gabála Érenn: The book of the taking of Ireland. Irish Texts Society. Mary Jones
- O'Donovan, John, επιμ. (1848). Annals of the Kingdom of Ireland by the four masters, from the earliest period to the year 1616: Ed. from the autograph. manuscript with a transl. and copious notes by John O'Donovan. Hodges and Smith. UCC
- Keating, Geoffrey (Ιουνίου 1983). Comyn, επιμ. The History of Ireland: by Geoffrey Keating. Irish Roots Cafe. ISBN 978-0-940134-47-8. UCC
- Morris, John (11 Αυγούστου 1998). The Age of Arthur: A History of the British Isles from 350 to 650. Phoenix. ISBN 978-1-85799-286-1.
- Mackillop, James (14 Ιανουαρίου 2017). A Dictionary of Celtic Mythology. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-880484-0.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Carey, John. The Irish National Origin-Legend: Synthetic Pseudohistory Αρχειοθετήθηκε 2021-04-26 στο Wayback Machine.. Department of Anglo-Saxon, Norse and Celtic, University of Cambridge, 1994. p. 9
- ↑ Monaghan, Patricia (14 Μαΐου 2014). The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore. Infobase Publishing. σελ. 376. ISBN 978-1-4381-1037-0.
- ↑ Giles, J. A. (trans), "Nennius' History of the Britons" §13, Six Old English Chronicles, Bohn's Antiquarian Library, 1848
- ↑ Sjoestedt, Marie-Louise (1949). Celtic Gods and Heroes. Dover Publications, 2000. p.3
- ↑ Macallister 1940, σελ. 5.