Πενινσουλάρες (ισπανικά: peninsulares) ονομάζονταν, κατά τα χρόνια της Ισπανικής Αποικιακής Αυτοκρατορίας στη Λατινική Αμερική, οι Ισπανοί γεννημένοι στην Ευρώπη, οι οποίοι και ανήκαν στην ανώτερη κοινωνική θέση. Ο όρος αναφέρεται στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπου και βρίσκεται η Ισπανία.

Το 1800, στις ισπανικές αποικίες της Νότιας Αμερικής ζούσαν περίπου 17 εκατομμύρια άτομα, εκ των οποίων μόνο 3 εκατομμύρια ήταν λευκοί. Απ' αυτούς οι πενινσουλάρες δεν ξεπερνούσαν τις 40.000, ενώ οι υπόλοιποι ήταν κρεολοί[1]. Κι όμως, παρότι οι πενινσουλάρες αντιπροσώπευαν μόλις το 0.23% του συνολικού πληθυσμού, είχαν δοθεί από τη μητρόπολη αποκλειστικά σ' αυτούς όλες οι διοικητικές, στρατιωτικές και εκκλησιαστικές εξουσίες.

Οι πενινσουλάρες επέδειξαν πραγματική υπεροψία έναντι των πλούσιων κρεολών, κάτι που εξόργιζε αυτούς. Ο φυσιοδίφης Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, που επισκέφτηκε τη Νότια Αμερική στις αρχές του 19ου αιώνα, γράφει σχετικά:

"Οι κατώτεροι, λιγότερο μορφωμένοι και ακαλλιέργητοι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι από τους λευκούς που είχαν γεννηθεί στο Νέο Κόσμο."[2]

Σήμερα, οι απόγονοι των πενινσουλάρες ανέρχονται στα 115 εκατομμύρια άτομα, αντιπροσωπεύοντας το 28% των ισπανόφωνων κατοίκων της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, σ. 86
  2. Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, σ. 87

Πηγές Επεξεργασία

  • Time-Life Παγκόσμια Ιστορία. Τόμος 16. Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος