Βικιπαίδεια

Πετροχώρι Μεσσηνίας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 36°58′50″N 21°39′45″E / 36.98056°N 21.66250°E / 36.98056; 21.66250

Το Πετροχώρι,[4] αναφερόμενο επίσημα ως το Πετροχώριον είναι οικισμός κοντά στην Πύλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.

Πετροχώριον
Η κεντρική είσοδος στο Πετροχώρι.
Πετροχώριον is located in Greece
Πετροχώριον
Πετροχώριον
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου
(Έδρα: Πάτρα)
Περιφέρεια Πελοποννήσου
(Έδρα: Τρίπολη)
Περιφερειακή ΕνότηταΜεσσηνίας
(Έδρα: Καλαμάτα)
ΔήμοςΠύλου - Νέστορος
(Έδρα: Πύλος)
Δημοτική ΕνότηταΝέστορος
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΜεσσηνίας
Υψόμετρο25[1] μ.
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας24001[2]
Τηλ. κωδικός27230[3]
Δήμος Πύλου - Νέστορος
δεδομένα
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πετροχώρι.

Τοποθεσία Επεξεργασία

 
Είσοδος από τα ανατολικά.

Το Πετροχώρι βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα προς τα βορειοδυτικά της Πύλου και περίπου 11 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Χώρα. Έχει υψόμετρο 25[1] μέτρα και απέχει μερικές εκατοντάδες μέτρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στο Πετροχώρι, προς τα βορειοανατολικά του, βρίσκεται ο Ρωμανός και η Τραγάνα σε απόσταση 1,5 και 3 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα, προς τα ανατολικά του το Κορυφάσιο σε απόσταση 3,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νοτιοανατολικά του η Γιάλοβα σε απόσταση 7,5 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.

Ιστορία Επεξεργασία

Το χωριό έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας, της Μεθώνης και της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Το χωριό από τον Μεσαίωνα και μετά, αναφερόταν σε διάφορες πηγές, ως Petra Chorio, Petrocori, Petrehuri, Petrochorion.

Αρχαιότητα – μυκηναϊκή εποχή Επεξεργασία

Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου και γνώρισε την πρώτη της ακμή κατά την μυκηναϊκή εποχή. Η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, η οποία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από το Πετροχώρι αναφέρεται ως Βουφράδα, ενώ πέριξ αυτής αναπτύχθηκε και η Αρχαία Πύλος, η οποία στα Ομηρικά έπη αναφέρεται και ως «αμμουδερή Πύλος».[5] Στα ευρύτερα πλαίσια του παραπάνω όρου θεωρείται ότι περιλαμβάνονταν και οι υπόλοιπες παραλίες του Πετροχωρίου, που έχουν μέτωπο προς το Ιόνιο πέλαγος όπου κατά την αρχαία παράδοση ελλιμενίζονταν ο στόλος στα μυκηναϊκά χρόνια.

Κλασική εποχή, ελληνιστικοί & ρωμαϊκοί χρόνοι Επεξεργασία

Η περιοχή που βρίσκεται το Πετροχώρι εμφανίζεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, για δεύτερη φορά, στα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Η γύρω περιοχή υπήρξε σημαντικός τόπος για την ανάπτυξη της οικονομίας βασισμένη στην αγροτική παραγωγή έως και το σεισμό του 365, δηλαδή κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Αξιοσημείωτη θεωρείται η μαρτυρία του περιηγητή Παυσανία, στο έργο του «Ελλάδος περιήγησις» («Μεσσηνιακά»), περίπου το 120, σχετικά με την αρχαία Πύλο, τους τάφους του Νέστορα και του Θρασυμήδη, ακριβώς πάνω στους όρμους εκατέρωθεν της Βοϊδοκοιλιάς.[6]

Α΄ Ενετοκρατία Επεξεργασία

Η τρίτη περίοδος ακμής της περιοχής συμβαδίζει με την οικοδόμηση του Παλαιοκάστρου του Ναβαρίνου, δηλαδή από τον 13ο αιώνα και έπειτα.

Β΄ Ενετοκρατία Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Τερριτόριο Ναβαρίνου

Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Πέτρο Χώρι (Petro Cori[7]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο, μέσω της κτήσης τους (Stato da Mar), η οποία είναι γνωστή και ως Βασίλειο του Μορέως (1688-1715). Το χωριό Πέτρο Χώρι (Petro Cori), ανήκε, στην επαρχία του Ναβαρίνου (Territorio di Navarin), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).

Β’ Τουρκοκρατία Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Καζάς Ναβαρίνου

Μετά το 1715, όταν οι Τούρκοι έδιωξαν τους Ενετούς από τον Μωριά και ξαναγύρισαν, μετονόμασαν τη Βαρωνία της Μεθώνης σε Βιλαέτι της Αρκαδιάς. Κατά την περίοδο που η ευρύτερη περιοχή της Πυλίας τελούσε υπό τη β’ οθωμανική κατοχή (1715-1821), το χωριό Στυλιανός υπαγόταν στον Καζά Ναβαρίνου σύμφωνα και με την έκδοση της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα με τίτλο A Historical and Economic Geography of Ottoman Greece: The Southwestern Morea in the 18th Century, αφού μετά την ανακατάληψη των περιοχών του Μωριά από τους Τούρκους, η περιοχή του Ναβαρίνου, δηλαδή της Πυλίας, αποτέλεσε ένα ακόμα τμήμα της οθωμανικής (defter) κτηματογράφησης. Το χωριό αναφερόταν στα οθωμανικά τουρκικά ως Petrehur ή Petrehuri (mazra'a).[8][9]

1825: Μάχη του Πετροχωρίου Επεξεργασία

Μνημειώδης είναι η αντίσταση των κατοίκων του Πετροχωρίου έναντι του Ιμπραήμ Πασά, η οποία επιστεγάστηκε με τη Μάχη του Πετροχωρίου στις 25 Απριλίου 1825, όταν οι κάτοικοι του χωριού πολέμησαν στο πλευρό του αγωνιστή Χατζηχρήστου Βούλγαρη.

Διοικητική ιστορία Επεξεργασία

Το Πετροχώρι προσαρτήθηκε αρχικά στον παλαιό Δήμο Κορυφασίου το 1835,[10][11][12] με έδρα την Ίκλενα (σήμερα η Ίκλαινα). Μόλις 5 χρόνια αργότερα, το 1840,[13] ο οικισμός αποσπάται από τον Δήμο Κορυφασίου, ο οποίος καταργήθηκε τότε και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Πύλου,[14] ή Δήμο Πυλίων, όπως αναφερόταν τότε, όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Το χωριό, τουλάχιστον από το 1844 ως το 1879 αναφερόταν επίσημα ως το Πετροχώρι. Από το 1879 ως το 1896 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως το Πετροχώριον, ενώ από το 1896 ως το 1940 αναφερόταν και πάλι ως το Πετροχώρι. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Πετροχώρι στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Πύλου της Επαρχίας Πυλίας με πληθυσμό 82 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[15] Έδρα του Δήμου Πύλου τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη της Πύλου, (Νεόκαστρον) και Καλύβια. Το 1912 το Ρωμανού προσαρτάται στην Κοινότητα Οσμάναγα,[16] με έδρα το Οσμάναγα (σήμερα το Κορυφάσιο). Στην ίδια κοινότητα προσαρτήθηκαν επίσης οι οικισμοί Πισάσκι και Ρωμανός. Το 1915[17] το χωριό Οσμάναγα και η Κοινότητα Οσμάναγα μετονομάσθηκαν σε Κορυφάσιο και Κοινότητα Κορυφασίου αντίστοιχα. Από το 1940 ως σήμερα το χωριό αναφέρεται επίσημα ως το Πετροχώριον. Το 1949[18] το χωριό αποσπάται από την Κοινότητα Κορυφασίου και προσαρτάται στην Κοινότητα Ρωμανού,[19] με έδρα τον Ρωμανό. Το χωριό παρέμεινε ως οικισμός της Κοινότητας Ρωμανού, από το 1949 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Πετροχώριον υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Νέστορος,[20][21] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Πετροχώριον ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[22][23] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Το Πετροχώριον σήμερα είναι οικισμός της Τοπικής Κοινότητας του Ρωμανού του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] με έδρα τον Ρωμανό.

Κάτοικοι Επεξεργασία

Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 135 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, καθώς και με τον τουρισμό.

Εξέλιξη Πληθυσμού του Πετροχωρίου Μεσσηνίας
Απογραφή Πληθυσμός Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού
1844 76[24]
1851 82[15]
1879 113[25]
1889 154[26]
1896 196[27]
1907 175[28]
1920 173[29]
1928 202[30]
1940 189[31]
1951 191[32]
1961 169[33]
1971 111[34]
1981 93[35]
1991 91[36]
2001 107[37]
2011 135[38]

Κτίρια-αξιοθέατα Επεξεργασία

 
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου στο Πετροχώρι.

Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχουν οι εκκλησίες του χωριού, ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου (πολιούχος Άγιος, εορτασμός 17 Δεκεμβρίου και 24 Αυγούστου), ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου (κοιμητηριακός ναός, εορτασμός 6 Δεκεμβρίου και 27 Ιουλίου του Αγίου Παντελεήμονος) και τα εκκλησάκια του Προφήτη Ηλία (εορτασμός 20 Ιουλίου) και Αναλήψεως του Κυρίου (εορτασμός 40 ημέρες μετά το Πάσχα), οι οποίες υπάγονται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Πέριξ του οικισμού υπάρχουν επίσης αγροικίες και εξοχικά, ενώ στην ευρύτερη περιοχή του χωριού, υπάρχουν διάφορες μεγάλες και μικρές τουριστικές εγκαταστάσεις και ξενοδοχεία, με ενοικιαζόμενα δωμάτια-διαμερίσματα. Σημαντικά αξιοθέατα του χωριού επίσης είναι οι κοντινές παραλίες του, όπως η Παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, η οποία βρίσκεται στα νότιά του, καθώς και η ομώνυμη Παραλία του Πετροχωρίου,[39] η οποία βρίσκεται στα δυτικά του.

Παραλίες του Πετροχωρίου Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Βοϊδοκοιλιά

Περίπου 14 και 14,5 χιλιομέτρων αντίστοιχα, προς τα βορειοδυτικά της Πύλου βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων νότια του Πετροχωρίου η Παραλία της Βοϊδοκοιλιάς και σε απόσταση περίπου 300 μέτρων δυτικά του Πετροχωρίου η Παραλία του Πετροχωρίου. Η Παραλία της Βοϊδοκοιλιάς (στην αρχαιότητα ονομαζόταν Βουφράδα), θεωρείται ως μια από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου. Διαθέτει «χρυσή» αμμώδη ακτή και περιβάλλεται από αρκετούς αμμόλοφους (θίνες). Στα νότια της βρίσκεται το Παλαιόκαστρο του Ναυαρίνου και στα ανατολικά της η Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας. Τέλος η Παραλία του Πετροχωρίου διαθέτει επίσης «χρυσή» αμμώδη ακτή, ανάμεσα σε βραχώδη ορμίσκο και θεωρείται από τους κατοίκους και τους τουρίστες της περιοχής, ως μια καλή επιλογή για επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να κολυμπήσουν σε πεντακάθαρα γαλανά νερά και να απολαύσουν, με ελεύθερη παραμονή ή με οργανωμένη υποδοχή μια από τις παραλίες στα δυτικά του νομού.

Φωτογραφίες Επεξεργασία

  •  
    Θέα προς το "Κορυφάσιον Άκρον" από το Πετροχώρι.
  •  
    Άποψη του οικισμού από τα δυτικά.
  •  
    Τμήμα της βορειοδυτικής Παραλίας του Πετροχωρίου.
  •  
    Αμμόλοφοι (θίνες) στην παραλία δυτικά του χωριού.
  •  
    Κρίνος της θάλασσας (Pancratium maritimum) στις αμμοθίνες του Πετροχωρίου Μεσσηνίας.
  •  
    Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή του Πετροχωρίου, που υπάγεται στην ενορία Αγίας Τριάδος Ρωμανού.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Πετροχώρι, από την ιστοσελίδα: buk.gr
  2. ↑ Ταχυδρομικός Κώδικας Πετροχώρι Μεσσηνίας.
  3. ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Πύλος: 27230
  4. ↑ 4,0 4,1 Δημοτική Ενότητα Νέστορος Αρχειοθετήθηκε 2017-12-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
  5. ↑ Jack L. Davis, «Πύλος η αμμουδερή. Ιστορικό και αρχαιολογικό ταξίδι από την εποχή του Νέστορα έως τη ναυμαχία του Ναβαρίνου», επιμέλεια: Χαράλαμπος Μπάλτας, μετάφραση: Μάγια Κόμβου, εκδόσεις "Δημ. Ν. Παπαδήμας", Αθήνα 2005, ISBN 960-206-480-3, ISBN 978-960-206-480-1.
  6. ↑ Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Μεσσηνιακά», Δ' (IV), 36.1-2: [...] "Νηλεὺς δὲ βασιλεύσας ἐς τοσοῦτο προήγαγεν ἀξιώματος τὴν Πύλον ὡς καὶ Ὅμηρον ἐν τοῖς ἔπεσιν ἄστυ ἐπονομάσαι Νηλήιον. [36.2] ἐνταῦθα ἱερόν ἐστιν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Κορυφασίας καὶ οἶκος καλούμενος Νέστορος: ἐν δὲ αὐτῷ καὶ ὁ Νέστωρ γέγραπται: καὶ μνῆμα ἐντὸς τῆς πόλεώς ἐστιν αὐτῷ, τὸ δὲ ὀλίγον ἀπωτέρω τῆς Πύλου Θρασυμήδους φασὶν εἶναι. καὶ σπήλαιόν ἐστιν ἐντὸς τῆς πόλεως: βοῦς δὲ ἐνταῦθα τὰς Νέστορος καὶ ἔτι πρότερον Νηλέως φασὶν αὐλίζεσθαι". [...]
  7. ↑ Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Αρχειοθετήθηκε 2016-06-06 στο Wayback Machine.", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 110 (primo Territorio Navarin - Petro Cori), p. 125 (Provincia di Messenia).
  8. ↑ Fariba Zarinebaf, John Bennet, Jack L. Davis, "A Historical and Economic Geography of Ottoman Greece", "Hesperia", supplement 34, American School of Classical Studies at Athens, Athens 2005, ISBN 978-0-87661-534-8, p. 122, 7. Petrehuri (mazra'a) και p. 64, 66, 122, 123, 298.
  9. ↑ Siriol Davies, Jack L. Davis, "Between Venice and Istanbul: Colonial Landscapes in Early Modern Greece Αρχειοθετήθηκε 2016-11-02 στο Wayback Machine.", "Hesperia", supplement 40, ISSN 1064-1173, American School of Classical Studies at Athens, Athens 2007, ISBN 087661540X, ISBN 9780876615409.
  10. ↑ 21-04-1835.
  11. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Πετροχώρι (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  12. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κορυφασίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  13. ↑ ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
  14. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Πύλου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  15. ↑ 15,0 15,1 Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 574.
  16. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Οσμάναγα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  17. ↑ ΦΕΚ 180Α - 11/05/1915.
  18. ↑ ΦΕΚ 188Α - 30/08/1949.
  19. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Ρωμανού (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  20. ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  21. ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
  22. ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
  23. ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
  24. ↑ Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 45.
  25. ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 119.
  26. ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 86.
  27. ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 103.
  28. ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 393.
  29. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 235.
  30. ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 274.
  31. ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 302.
  32. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 148.
  33. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 143.
  34. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 139.
  35. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 150.
  36. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 182.
  37. ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 185.
  38. ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
  39. ↑ "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, ενότητα: "Ανακαλύπτοντας την τοπική κοινότητα Ρωμανού - Πετροχώρι", σελ. 248.

Πηγές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πετροχώρι_Μεσσηνίας&oldid=8912339"