Πλατεία Μιαούλη

πλατεία στην Ερμούπολη Σύρου

Συντεταγμένες: 37°26′41″N 24°56′34″E / 37.44472°N 24.94278°E / 37.44472; 24.94278

Η Πλατεία Μιαούλη είναι η μεγαλύτερη και ιστορικότερη πλατεία της Ερμούπολης και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού της Σύρου.

Πλατεία Μιαούλη
Πλατεία Μιαούλη
Κεντρική άποψη της Πλατείας Μιαούλη με τον ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη σε πρώτο πλάνο και το Δημαρχείο Ερμούπολης από πίσω.
Χάρτης
Είδοςπλατεία
Αρχιτεκτονικήνεοκλασσικισμός
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°26′41″N 24°56′34″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Σύρου - Ερμούπολης
ΤοποθεσίαΕρμούπολη
ΧώραΕλλάδα

Ιστορία της πλατείας Επεξεργασία

Στις αρχές του 19ου αιώνα, η έκταση της πλατείας ήταν αμμώδης και το μοναδικό κτίσμα που υπήρχε, ήταν το περιβόλι της οικογένειας Σαλάχα στα βορειοδυτικά, που διέθετε δύο πηγάδια, από τα οποία διάφοροι έποικοι αγόραζαν νερό εκείνα τα χρόνια. Το περιβόλι αυτό αγοράστηκε από τον Δήμο Ερμουπόλεως το 1847 και αμέσως ανατέθηκε στο Βαυαρό αρχιτέκτονα Βίλχελμ φον Βάιλερ ((Wilhelm von Weiler) να δημιουργήσει σχέδιο για τη διαμόρφωση της πλατείας. Αποφασίστηκε να ονομαστεί «Πλατεία Όθωνος» προς τιμήν του πρώτου βασιλιά της χώρας.

Την εποχή εκείνη, η έκταση είχε καλυφθεί από κάθε είδους μικρά κτίρια (καπηλειά, αλογόμυλοι και παραπήγματα), ενώ τον ελεύθερο χώρο καταλάμβαναν κάθε τόσο αυτοσχέδια θεάματα, όπως του Ιταλού θαυματοποιού Γιαμπατίστα (1845) και το ξύλινο αμφιθέατρο του Γερμανού Λαμπεργέρ (1853). Μέσα στα επόμενα χρόνια, ωστόσο, άρχισαν να χτίζονται τα γύρω κτίρια στα πρότυπα των ευρωπαϊκών και κυρίως ιταλικών πόλεων, δίνοντας έτσι σχήμα στην πλατεία, ενώ οι διάφοροι πωλητές εγκαταστάθηκαν πλέον στο νεόκτιστο Παντοπωλείο (1855). Το 1860 αποπερατώθηκε μια πρώτη ισοπέδωση του εδάφους.

Τον Οκτώβριο του 1862, οι κάτοικοι του νησιού πληροφορήθηκαν στην πλατεία την έξωση του Όθωνα και λίγες ημέρες αργότερα (15 Οκτωβρίου), η πλατεία μετονομάστηκε σε «Πλατεία Λεωτσάκου» προς τιμήν του Νικόλαου Λεωτσάκου, διοικητή μικρού σχετικά στρατιωτικού τμήματος της Σύρου, ο οποίος στις 28 Φεβρουαρίου 1862 τέθηκε επικεφαλής της στρατιωτικής φρουράς της Ερμούπολης που επιχείρησε να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους στην Κύθνο. Στην αποτυχημένη εκείνη εκστρατεία (γνωστή και ως Κυθνιακά), ο Λεωτσάκος σκοτώθηκε μαζί με τον αξιωματικό Μωραϊτίνη και τον φοιτητή Σκαρβέλη.

Ακολούθησε το χτίσιμο της Λέσχης το 1863. Το 1868, το μεσαίο τμήμα της πλατείας απέκτησε λιθόστρωτο δάπεδο από μάρμαρα Τήνου, ενώ το 1870 συμπληρώθηκε η πλακόστρωση και των υπόλοιπων τμημάτων. Το 1876, θεμελιώθηκε το δημαρχείο και η πλατεία άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή. Το 1889, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη και η πλατεία μετονομάστηκε σε «Πλατεία Μιαούλη».

Γρήγορα η πλατεία έγινε ο τόπος συγκέντρωσης των κατοίκων της πόλης. Το 1912, πλήθος κόσμου υποδέχτηκε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ το 1917 αποδοκιμάστηκε έντονα ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ιταλικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στη Σύρο τον Μάιο του 1941, γεγονός που συνετέλεσε στην παρακμή της Ερμούπολης εκείνη την εποχή. Πάντως, Έλληνες και Ιταλοί γιόρτασαν μαζί την αναγγελία για την υπογραφή ανακωχής μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων από το μεγάφωνο της πλατείας. Λίγο αργότερα όμως, το νησί πέρασε στη δικαιοδοσία των Γερμανών, οι οποίοι βομβάρδισαν την ανατολική πλευρά της πλατείας τον Σεπτέμβριο του 1944 προκαλώντας σοβαρές ζημιές.

Η πλατεία σήμερα Επεξεργασία

Σήμερα, στην πλατεία στεγάζονται το δημαρχείο του Δήμου Σύρου - Ερμούπολης, το Ιστορικό Αρχείο Σύρου καθώς και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμουπόλεως, ενώ είναι πάντοτε το θέατρο των παρελάσεων και κάθε είδους εορταστικών δρωμένων που εκδηλώνονται στο νησί καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.[1]

Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και το ιστορικό 1ο Γυμνάσιο Ερμούπολης (βορειοδυτικά), το Θέατρο Απόλλων και ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου (βορειοανατολικά) και το λιμάνι της Ερμούπολης (νότια).

Φωτογραφικό υλικό Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία