Ποδοκνημική άρθρωση
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η ποδοκνημική ή αστραγαλοκνημική άρθρωση, είναι μία γωνιώδης μονοαξονική άρθρωση, διαμέσου της οποίας συνδέεται ο σκελετός του ακραίου ποδιού με τον σκελετό της κνήμης ονομάζεται αστραγαλοκνημική αν και στον σχηματισμό της παίρνει μέρος εκτός από την κνήμη και τον αστράγαλο και η περόνη.
Περιγραφή Επεξεργασία
Οι αρθρικές επιφάνειες είναι αφενός η περονοκνημική γλήνη και αφετέρου η τροχιλία του αστραγάλου, μαζί με τις αφυρίτιδες επιφάνειες του σώματός του. Η περονοκνημική γλήνη, η οποία έχει το σχήμα ενός δικράνου, διαμορφώνεται: προς τα άνω (άνω τοίχωμα) από την κάτω επιφάνεια του κάτω άκρου της κνήμης, που επεκτίνεται προς τα πίσω με τον εγκάρσιο κνημοπερονικό σύνδεσμο προς τα έσω (έσω τοίχωμα), από την αρθρική έξω (έξω τοίχωμα) από την τριγωνική και υπόκυρτη αρθρική έσω επιφάνεια του έξω σφυρού. Ανάμεσα στο άνω και στο έξω τοίχωμα της περονοκνημικής γλήνης διαμορφώνεται μια σχισμή, στον πυθμένα της οποίας, στον ζωντανό άνθρωπο, εκτείνεται ο μεσόστεος κνημοπερονικός σύνδεσμος. Η περονοκνημική γλήνη προς τα πρόσω έχει μεγαλύτερο πλάτος και αφορίζεται από προπετέσετερο χείλος, ενώ προς τα πίσω είναι στενότερη και αφορίζεται από ταπεινότερο ψείλος. Καλύπτεται από υαλοειδή αρθρικό χόνδρο (διαπερονοκνημικής γλήνης, ενώ η έσω και η έξω σφυρίτιδα επιφάνεια οι οποίες βρίσκεται αντίστοιχα προς την έσω και την έξω επιφάνεια του σώματος του αστραγάλου, συντάσσονται με το έσω και το έξω σφυρό. Οι επιφάνειες αυτές καλύπτονται από αρθρικό χόνδρο, ο οποίος είναι παχύτερος (περίπου 1-1,5 χλστ.) στην έξω πλευρά της τροχιλίας και στις σγυρίτιδες επιφάνειες. Η αρθρική επιφάνεια της τροχιλίας του αστραγάλου είναι επιμηκέστερη, στον οβελιαίο άξονα, από το άνω τοίχωμα της περονοκνημικής γλήνης, με αποτέλεσμα ένα μέρος της να μην καλύπτεται από αυτή. Έτσι, στην όρθια στάση, κατά την οποία η κνήμη φέρεται κατακόρυφα, ένα μικρό τμήμα της τροχιλίας τα εμπρός και ένα μικρό τμήμα της προς τα πίσω, παραμένουν ακάλυπτα.
Ο αρθρικός θύλακας Επεξεργασία
Ο ινώδης θύλακας έχει σχήμα περιχειρίδας που προσφύεται κοντά στις αρθρικές επιφάνειες της άρθρωσης, με εξαίρεση την πρόσθια επιφάνειά του, η οποία, προς τα κάτω, προσφύεται στη ραχιαία επιφάνεια του αυχένα του αστραγάλου και σε απόσταση 7-8 χκστ. από το πρόσθιο όριο της τροχιλίας του. Το πρόσθιο και το οπίσθιο τμήμα του ινώδους θύλακα είναι λεπτά και χαλαρά, ενώ τα πλάγια τμήματα είναι παχύτερα και ισχυρότερα.
Ο αρθρικός υμένας επαλείφει την προς τα έσω στραμμένη επιφάνεια του ινώδη θύλακα, καθώς και τις επιφάνειες των οστών που βρίσκονται μέσα στην άρθρωση αλλά δεν είναι αρθρικές. Σχηματίζει, ιδιαίτερα στην οπίσθια επιφάνεια του, πολλές μικρές θυλακοειδείς προσεκβολές ανάμεσα στις ίνες του ινώδη θύλακα, οι οποίες είναι δυνατόν να επικοινωνούν με τα ορογόνα έλυτρα των τενόντων που έρχονται σε επαφή με την άρθρωση. Στην περιοχή της κνημοπερονιαίας χηισμής, ο αρθρικός υμένας σχηματίζει μία κατακόρυφη προς τα άνω θυλακοειδή προσεκβολή, η οποία, όταν το πόδι βρίσκεται σε έντονη ραχιαία κάμψη, εισδύει ανάμεσα στην κνήμη και στην περόνη. Οι γωνιώδεις αρθρώσεις του σώματος ενισχύονται από πλάγιους, κυρίως, συνδέσμους. Πολλοί συγγραφείς όμως περιγράφουν παχύνσεις του ινώδη θύλακα της άρθρωσης στο πρόσθιο και στο οπίσθιο τμήμα του, ως πρόσθιο και οπίσθιο σύνδεσμο της αστραγαλοκνημικής διάρθρωσης.