Βικιπαίδεια

Πολωνική διασπορά

Η πολωνική διασπορά περιλαμβάνει Πολωνούς και ανθρώπους πολωνικής κληρονομιάς ή καταγωγής που ζουν εκτός Πολωνίας. Η πολωνική διασπορά είναι επίσης γνωστή στα σύγχρονα πολωνικά ως Polonia («Πολόνια»), το όνομα για την Πολωνία στα λατινικά και σε πολλές ρομανικές γλώσσες.

Παγκόσμιος χάρτης της πολωνικής διασποράς.
  Πολωνία
  + 10.000.000
  + 1.000.000
  + 100.000
  + 10.000
Η παραλλαγή με το εθνόσημο χρησιμοποιείται ιδιαίτερα συχνά από την Πολωνία, ή την πολωνική διασπορά εκτός Πολωνίας, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.[1]

Περίπου 20.000.000 άνθρωποι πολωνικής καταγωγής ζουν εκτός Πολωνίας, καθιστώντας την πολωνική διασπορά μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο[2] και μία από τις πιο διασκορπισμένες. Οι λόγοι για τον εκτοπισμό περιλαμβάνουν αλλαγές συνόρων, αναγκαστική απέλαση, επανεγκατάσταση με εκούσια και αναγκαστική εξορία και πολιτική ή οικονομική μετανάστευση.

Σημαντικοί πληθυσμοί πολωνικής καταγωγής μπορούν να βρεθούν σε γειτονικές χώρες στην κεντρική Ευρώπη και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην Αμερική, την Αυστραλασία και τη Νότια Αφρική.

Η Polonia μιλά μια διάλεκτο της πολωνικής που ονομάζεται Ponglish. Αποτελείται από έναν πολωνικό πυρήνα με πολλές αγγλικές λέξεις μέσα σε αυτό.[3]

Υπάρχουν επίσης μικρότερες πολωνικές κοινότητες στις περισσότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.[4]

Ιστορία Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Δημογραφική ιστορία της Πολωνίας

Οι Πολωνοί συμμετείχαν στη δημιουργία των πρώτων ευρωπαϊκών οικισμών στην Αμερική. Τον 17ο αιώνα, Πολωνοί ιεραπόστολοι έφτασαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία. Τεράστιοι αριθμοί Πολωνών έφυγαν από τη χώρα κατά τους διαμελισμούς της Πολωνίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, καθώς και για από τις εθνοτικές διώξεις που ασκούνταν από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, την Πρωσία και την Αυστρία.

Πολλοί από τους Πολωνούς που μετανάστευσαν ήταν Εβραίοι, οι οποίοι αποτελούν μέρος της εβραϊκής διασποράς. Η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία φιλοξένησε τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό στον κόσμο.[5] Ακολούθησαν εισβολές στην Πολωνία από τη Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Πολωνοεβραίοι δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι περισσότεροι επιζώντες μετανάστευσαν στη συνέχεια στην Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή, αφού η Πολωνία ήταν η μόνη χώρα του Ανατολικού Μπλοκ που επέτρεπε ελεύθερη εβραϊκή αλιγιά χωρίς βίζα ή άδεια εξόδου στο τέλος του πολέμου.[6][7] Πολλοί εναπομείναντες Εβραίοι, συμπεριλαμβανομένων των σταλινικών σκληροπυρηνικών και μελών της μυστικής ασφάλειας,[8][9] εγκατέλειψαν την Πολωνία κατά τη διάρκεια της πολιτικής κρίσης του 1968, όταν το Πολωνικό Κόμμα Ενωμένων Εργατών, πιεσμένο από τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ, προσχώρησε στη σοβιετική «αντισιωνιστική» εκστρατεία που πυροδοτήθηκε από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών.[10][11] Το 1998, ο εβραϊκός πληθυσμός της Πολωνίας υπολογίστηκε σε 10.000 έως 30.000 άτομα.[12]

Μια πρόσφατη, μεγάλη μετανάστευση των Πολωνών πραγματοποιήθηκε μετά την προσχώρηση της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το άνοιγμα της αγοράς εργασίας της ΕΕ. Περίπου 2 εκατομμύρια, κυρίως νέοι, Πολωνοί έπιασαν δουλειά στο εξωτερικό.[13]

Οι περισσότεροι Πολωνοί ζουν στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία, αλλά μερικοί Πολωνοί έχουν εγκατασταθεί σε μικρότερο αριθμό στην Ασία, την Αφρική και την Ωκεανία, ως οικονομικοί μετανάστες ή ως μέρος των καθολικών αποστολών.

Ασία Επεξεργασία

Αζερμπαϊτζάν Επεξεργασία

Στο έθνος, υπάρχει μακρά ιστορία Πολωνών στο Αζερμπαϊτζάν (πολωνικά: Polacy w Azerbejdżanie, αζέρικα: Azərbaycan polyakları). Ωστόσο, ο σημερινός πολωνικός πληθυσμός της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν είναι μικρότερος από ότι παλαιότερα και ο αριθμός των ατόμων πολωνικής καταγωγής στο Μπακού είναι περίπου 2.000 και αρκετές χιλιάδες που αυτοπροσδιορίζονται Πολωνοί ζουν στο Αζερμπαϊτζάν. Οι Πολωνοί ως εθνοτική ομάδα ζούσαν στο Αζερμπαϊτζάν για αιώνες. Η Ρωσική Αυτοκρατορία περιελάμβανε το Αζερμπαϊτζάν και τμήματα της Πολωνίας κατά τον 19ο αιώνα, αυτό ήταν μια μεγάλη αιτία της πολωνικής μειονότητας στο Αζερμπαϊτζάν.

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Επεξεργασία

Πρόσφατα υπάρχουν 2.000 Πολωνοί που ζουν στα ΗΑΕ, οι οποίοι ήρθαν στα ΗΑΕ για δουλειά. Σήμερα η πολωνική κοινότητα στα ΗΑΕ είναι ο μεγαλύτερος πολωνικός πληθυσμός στον αραβικό κόσμο.

Ιαπωνία Επεξεργασία

Πρόσφατα 1.626 κάτοικοι από την Πολωνία εγγράφηκαν στην Ιαπωνία την περίδο 2000-2018.

Ινδία Επεξεργασία

Ο Ινδός μαχαραγιάς Digvijaysinhji Ranjitsinhji, μετά την είδηση πως η Πολωνία χωρίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση και τη Ναζιστική Γερμανία στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε υποδεχθεί μεγάλο αριθμό Πολωνών προσφύγων, κυρίως παιδιών. Ήταν οι πρώτοι Πολωνοί που βρέθηκαν στην Ινδία.[14] Μετά τον πόλεμο, ένας μικρός αριθμός Πολωνών αποφάσισε να παραμείνει, σχηματίζοντας την πρώτη ομάδα πολωνικής διασποράς στην Ινδία.

Ισραήλ Επεξεργασία

Στα πρώτα χρόνια του Σιωνισμού, οι Εβραίοι μετανάστες από την Πολωνία (τότε χωρισμένοι μεταξύ Αυστροουγγαρίας, Βασιλείου της Πρωσίας και Ρωσικής Αυτοκρατορίας) αποτελούσαν σημαντικό μέρος της ιδεολογικά υποκινούμενης μετανάστευσης στην τότε Παλαιστίνη κατά τη Δεύτερη Αλιγιά και την Τρίτη Αλιγιά. Πολλοί Εβραίοι πολωνικής καταγωγής είχαν εξέχοντες ρόλους στη δημιουργία του Γισούφ, της αυτόνομης εβραϊκής κοινότητας με προσανατολισμό στους Σιωνιστές στην Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή από την οποία αναπτύχθηκε το Ισραήλ. Μετά το Ολοκαύτωμα, πολλοί Εβραίοι εκτοπισμένοι στην Ευρώπη που τελικά έφτασαν στο Ισραήλ ήταν επίσης πολωνικής καταγωγής. Στις επόμενες γενιές, εγκατέλειψαν γενικά την πολωνική και την γίντις, υπέρ της σύγχρονης εβραϊκής γλώσσας. Περίπου 4.000 μη Εβραίοι εθνοτικοί Πολωνοί ζουν στο Ισραήλ. Υπάρχουν επίσης περίπου 50.000 Εβραίοι μετανάστες από την Πολωνία, με συγγένεια με την πολωνική γλώσσα και τον πολιτισμό και περίπου 150.000 απόγονοι τους με ελάχιστη από αυτή τη συγγένεια.[15]

Καζακστάν Επεξεργασία

Ο πρώτος Πολωνός που ταξίδεψε στο Καζακστάν ήταν πιθανότατα ο Βενέδικτος της Πολωνίας, ο οποίος στάλθηκε ως μέρος της αντιπροσωπείας του Πάπα Ιννοκέντιου Δ΄ στο Khagan Güyük της Μογγολικής Αυτοκρατορίας. Αργότερα περισσότεροι Πολωνοί ήρθαν στο Καζακστάν κατά τους μετασοβιετικούς χρόνους. Σήμερα αυτοί οι Πολωνοί ζουν στην Καραγκάντα, με πληθυσμό 47.300 άτομα.

Τουρκία Επεξεργασία

Το 1842, ο Πρίγκιπας Άνταμ Γέζι Τσαρτορίσκι ίδρυσε το χωριό Αντάμπολ για Πολωνούς μετανάστες που ήρθαν στην Τουρκία μετά την αποτυχημένη Νοεμβριανή Εξέγερση. Το χωριό εξακολουθεί να υπάρχει και τώρα ονομάζεται Πολονέζκεου (τουρκικά για το πολωνικό χωριό). Είναι το κύριο κέντρο της μικρής αλλά ιστορικής πολωνικής κοινότητας στην Τουρκία. Η πολωνική μειονότητα στην Τουρκία υπολογίζεται ότι είναι περίπου 4.000 άτομα.  Ωστόσο, είναι υψηλότερο από ότι δείχνει η τουρκική απογραφή λόγω τουρκοποιημένων Πολωνών που παντρεύονται Τούρκους. Για παράδειγμα, η μητέρα της Λέιλα Γκέντζερ ήταν η Ατιγέ Τσειρέκγκιλ, η οποία γεννήθηκε ως Αλεξάντρα Ανγκέλα Μινακόφσκα και εξισλαμίστηκε μετά το θάνατο του συζύγου της.[16] Επίσης, η μητέρα του Ναζίμ Χικμέτ, Αϊσέ Τσελιλέ Χανίμ, ήταν απόγονος του Μουσταφά Τσελαλεντίν Πασάς, ο οποίος γεννήθηκε ως Κονστάντιν Μποζέτσκι το 1826. Μετανάστευσε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας και ασπάστηκε το Ισλάμ το 1848. Αργότερα έγινε Οθωμανός στρατηγός και πέθανε το 1876.[17]

Αφρική Επεξεργασία

Νότια Αφρική Επεξεργασία

Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Πολωνικής Διασποράς στη Νότια Αφρική, εκεί ζουν 25.000 έως 30.000 Πολωνοί.[18] Η πολωνική κοινότητα στη Νότια Αφρική χρονολογείται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμφώνησε να εγκατασταθούν 12.000 Πολωνοί στρατιώτες, καθώς και περίπου 500 Πολωνοί ορφανά που επέζησαν από την αναγκαστική επανεγκατάσταση των Πολωνών στη Σοβιετική Σιβηρία. Περισσότεροι Πολωνοί ήρθαν τη δεκαετία του 1970 και του 1980, με αρκετούς από αυτούς ειδικούς να έρχονται για συμβόλαια εργασίας και να αποφασίζουν να μείνουν εκεί.[4]

Βόρεια Αμερική Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!
 
Το άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ στο Τορόντο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς ήταν το κύριο επίκεντρο της πολωνικής πολιτικής και οικονομικής μετανάστευσης από το 1850 μέχρι την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος.

Καναδάς Επεξεργασία

Σύμφωνα με την καναδική απογραφή του 2016, υπάρχουν 1.106.585 Πολωνοκαναδοί.[19] Ο πληθυσμός είναι ευρέως διασκορπισμένος σε όλο τον Καναδά. Οι πρώτοι Πολωνοί μετανάστες ήρθαν στον Καναδά τον 19ο αιώνα. Μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις Πολωνοκαναδών είναι στην περιοχή Ρόνζενσβαλς του Τορόντο. Η περιοχή πραγματοποιεί ένα ετήσιο φεστιβάλ Πολωνίας, το μεγαλύτερο στον Καναδά. Το Καναδικό Πολωνικό Συνέδριο είναι μια οργάνωσηομπρέλα , που ιδρύθηκε το 1944 από Πολωνοκαναδούς για να συντονίσει τις δραστηριότητες και να εκφράσει τις ανησυχίες της κοινότητας σε θέματα δημόσιας πολιτικής.[4]

Ευρώπη Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Βατικανό Επεξεργασία

Παρόλο που δεν εγκαθίστανται στη μικρότερη χώρα του κόσμου, πολλοί Πολωνοί ιερείς περνούν ένα διάστημα της εκπαίδευσης τους σπουδάζοντας σε ένα από τα πανεπιστήμια της Αγίας Έδρας στη Ρώμη. Ο πιο διάσημος Πολωνός που εγκαταστάθηκε στην πόλη του Βατικανού ήταν, για θεσμικούς λόγους, ο πρώην Αρχιεπίσκοπος της Κρακοβίας, Καρδινάλιος Κάρολ Βοϊτίλα, ως Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ (1978-2005).

Γαλλία Επεξεργασία

Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι πολωνικής καταγωγής ζουν στη Γαλλία. Συγκεντρώνονται στην περιοχή Νορ-Πα-ντε-Καλαί, τις μητροπολιτικές περιοχές της Λιλ και του Παρισιού και τη λεκάνη εξόρυξης άνθρακα (Bassin Minier) γύρω από το Λανς και το Βαλανσιέν. Μεταξύ των φημισμένων μελών περιλαμβάνονται οι Φρεντερίκ Σοπέν, Άνταμ Μιτσκιέβιτς, Ρενέ Γκοσινί, Μαρία Κιουρί, Μισέλ Πονιατοφσκί, Ρεϊμόν Κοπά, Λουντοβίκ Ομπρανιάκ και Έντβαρντ Γκιέρεκ. Για αιώνες, υπήρχε μια συμμαχία μεταξύ της Γαλλίας και της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας: η μακροβιότερη βασίλισσα σύζυγος της Γαλλίας ήταν η Πολωνή, η Μαρία Λεστσίνσκα. Πολλοί Πολωνοί εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία μετά την κυριαρχία του Ναπολέοντα και την κατάρρευση του Δουκάτου της Βαρσοβίας, όταν 100.000 Πολωνοί, κυρίως πολιτικοί πρόσφυγες, εγκατέλειψαν τους Ρώσους και τους Πρώσους, που κατέλαβαν την Πολωνία. Η Μεγάλη Μετανάστευση, από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και μετά, έκανε πολλούς Πολωνούς να καταταγούν για να πολεμήσουν στον Γαλλικό Στρατό. Ένα άλλο κύμα μετανάστευσης της Πολωνίας πραγματοποιήθηκε μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όταν πολλοί προσλήφθηκαν ως συμβασιούχοι για να εργαστούν προσωρινά στη Γαλλία. Οι Πολωνοί πρόσφυγες εγκατέλειψαν επίσης τη ναζιστική και σοβιετική κατοχή τη δεκαετία του 1940. Εκτιμάται ότι από 100.000 έως 200.000 Πολωνοί ζουν στο Παρίσι. Πολλοί μετανάστες της ΕΕ βρίσκονται στη νότια Γαλλία, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων Αρλ, Μασσαλία και Περπινιάν.

Γερμανία Επεξεργασία

Η δεύτερη μεγαλύτερη πολωνική κοινότητα στον κόσμο και η μεγαλύτερη στην Ευρώπη είναι η πολωνική μειονότητα στη Γερμανία. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των Πολωνών που ζουν στη Γερμανία κυμαίνονται από 2 εκατομμύρια[20] έως περίπου 3 εκατομμύρια.[21] [22] [23] Η κύρια οργάνωση της Polonia είναι το Kongres Polonii Niemieckiej (Πολωνικό Συνέδριο στη Γερμανία). Τα πολωνικά επώνυμα είναι πολύ κοινά στη Γερμανία.

Δανία Επεξεργασία

Υπολογίζεται ότι περίπου 40.000 Πολωνοί ζουν στη Δανία, κυρίως στην Κοπεγχάγη.

Ελλάδα Επεξεργασία

 
Ημέρες Πολωνίας στην Αθήνα (2008)

Η πολωνική μειονότητα στην Ελλάδα αριθμεί πάνω από 50.000 άτομα, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μετανάστες πρώτης γενιάς. Ίσως να υπάρχουν και περισσότεροι, αφού η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει ελληνικά ονόματα για γάμο και βάπτιση. Οι στατιστικές δείχνουν ότι πάνω από 300.000 Πολωνοί επισκέπτονται την Ελλάδα κάθε χρόνο για τουρισμό, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Διάσημοι άνθρωποι με μικτή πολωνική και ελληνική εθνότητα περιλαμβάνουν την Πολωνή τραγουδίστρια Ελένη Τζόκα.[24]

Ηνωμένο Βασίλειο Επεξεργασία

 
Πιλότοι της 303ης Πολωνικής Μοίρας Μαχητών με έναν από τα Hawker Hurricane κατά τη Μάχη της Βρετανίας, Οκτώβριος 1940

Μόνο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Πολωνοί εγκαταστάθηκαν σε μεγάλο αριθμό στο Λονδίνο – πολλοί από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου στο Alexandra Palace και στο Φέλταμ. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί Πολωνοί ήρθαν στο Ηνωμένο Βασίλειο ως πολιτικοί μετανάστες και προσχώρησαν στις Πολωνικές Ένοπλες Δυνάμεις στη Δύση που αναδημιουργήθηκαν εκεί. Όταν τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, μια κομμουνιστική κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στην Πολωνία και ήταν εχθρική με τους στρατιώτες που επέστρεφαν από τη Δύση. Πολλοί Πολωνοί ένιωσαν προδομένοι από τους συμμάχους τους κατά τη διάρκεια του πολέμου και ήταν κατανοητά απρόθυμοι να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Πολλοί στρατιώτες αρνήθηκαν να επιστρέψουν στην Πολωνία και περίπου 150.000, αφού κατέλαβαν στρατόπεδα μετεγκατάστασης, εγκαταστάθηκαν αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση στο Λονδίνο δεν διαλύθηκε μέχρι το 1991, όταν ένας ελεύθερα εκλεγμένος πρόεδρος ανέλαβε καθήκοντα στη Βαρσοβία.

 
Μετά τη διεύρυνση της ΕΕ το 2004, πολωνικά σούπερ μάρκετ και καταστήματα τροφίμων έχουν δημιουργηθεί σε πολλά μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.

Μετά την ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Μάιο του 2004, οι Πολωνοί απέκτησαν το δικαίωμα να εργαστούν σε ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ. Ενώ η Γαλλία και η Γερμανία θέσπισαν προσωρινούς ελέγχους για τον περιορισμό της μετανάστευσης στην Κεντρική Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο (μαζί με μόνο τη Σουηδία και τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας) δεν επέβαλε περιορισμούς. Πολλοί νέοι Πολωνοί έχουν έρθει να εργαστούν στο Ηνωμένο Βασίλειο από τότε.

Οι εκτιμήσεις για τον συνολικό αριθμό των ατόμων που ζουν τώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο και γεννήθηκαν στην Πολωνία ή είναι πολωνικής καταγωγής ποικίλλουν σημαντικά. Υπολογίζεται ότι υπήρχαν 831.000 πολίτες γεννημένοι στην Πολωνία το 2015[25] και ένα εκατομμύριο έως το 2017.[26] Εκτός από το Λονδίνο, οι Πολωνοί έχουν εγκατασταθεί στο Σαουθάμπτον, το Μάντσεστερ, το Μπόλτον, το Μπέρι στο Μεγάλο Μάντσεστερ και το Τσόρλι.[4]

Η οικονομική κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο και η αυξανόμενη οικονομία στην Πολωνία μείωσαν το οικονομικό κίνητρο για τους Πολωνούς να μεταναστεύσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.[27] Μέχρι το τελευταίο τρίμηνο του 2008, η IPPR ισχυρίστηκε ότι έως και οι μισοί από αυτούς που είχαν έρθει στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εργαστούν μπορεί να επέστρεψαν στο σπίτι τους. Ωστόσο, η απογραφή του Ηνωμένου Βασιλείου του 2011 δείχνει επίσης ότι πιθανότατα δεν ήταν ποτέ αλήθεια.

Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Στατιστικών του Ηνωμένου Βασιλείου, η Πολωνία είχε ξεπεράσει την Ινδία ως η πιο κοινή χώρα γέννησης στο εξωτερικό για ξένους γεννημένους στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015.[25]

Ιρλανδία Επεξεργασία

 
Πολωνικό κατάστημα στο Δουβλίνο

Μετά την ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, η Ιρλανδία άνοιξε αμέσως τα σύνορά της και καλωσόρισε τους Πολωνούς εργαζόμενους ως σχετικά φθηνή ειδικευμένη εργασία (μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία έκαναν το ίδιο). Η Ιρλανδία έγινε γρήγορα βασικός προορισμός για τους νέους Πολωνούς που αναζητούσαν εργασία εκτός της χώρας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στην Ιρλανδία ζουν 122.585 Πολωνοί,[28] η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στη χώρα.

Ισλανδία Επεξεργασία

Η πολωνική μειονότητα στην Ισλανδία είναι σχετικά νέα, αλλά ύστερα από σχεδόν μια δεκαετία είναι ήδη η μεγαλύτερη μειονότητα. Το 2014, οι Πολωνοί αποτελούσαν το 3,13% του συνολικού πληθυσμού της Ισλανδίας και, μακράν, τη μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα.[29]

Ισπανία Επεξεργασία

Η πολωνική μειονότητα στην Ισπανία αριθμεί μεταξύ 45.000 και 60.000 ατόμων.[30] Ο πολωνικός πληθυσμός είναι κυρίως εργάτες που εκμεταλλεύτηκαν την οικονομική άνθηση της Ισπανίας κατά τη δεκαετία του 1990. Η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη, η Σεβίλλη, το Σαν Σεμπαστιάν και η Βαλένθια έχουν σημαντικούς πολωνικούς πληθυσμούς. Η πολωνική μειονότητα στην Ισπανία είναι σχετικά νεανική, το 74% της οποίας είναι μεταξύ 20 και 49 ετών.[30]

Λευκορωσία Επεξεργασία

Σύμφωνα με την απογραφή, στη Λευκορωσία ζουν 396.000 Πολωνοί (επίσημη απογραφή 1999,[31] οι εκτιμήσεις είναι υψηλότερες σύμφωνα με διάφορες ΜΚΟ). Αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στη χώρα, μετά τους Ρώσους. Οι περισσότεροι Πολωνοί ζουν στη δυτική Λευκορωσία (συμπεριλαμβανομένων 294.000 στην περιοχή Γκρόντνο, πολωνικά: Grodzieńszczyzna‎‎).

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση επανεγκατέστησε βίαια πολλούς Λευκορώσους Πολωνούς στη Ρωσία, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Λίγοι Λευκορώσοι Πολωνοί ζουν τώρα στη Σιβηρία και τη Ρωσική Άπω Ανατολή, και μερικοί από αυτούς που κατάφεραν να επιβιώσουν από την επανεγκατάσταση επέστρεψαν στην Πολωνία μετά το 1956.

Νορβηγία Επεξεργασία

Η Νορβηγία γνώρισε πρόσφατα μια εισροή Πολωνών μεταναστών εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει επειδή η Νορβηγία είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, παρέχοντας την ίδια ελεύθερη κυκλοφορία εργατικού δυναμικού όπως μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τη Νορβηγική Στατιστική Υπηρεσία, υπάρχουν 108.255 Πολωνοί στη Νορβηγία (επίσημη εκτίμηση της Νορβηγίας 2019)[32] και αποτελούν το 2,10% του νορβηγικού πληθυσμού. Είναι η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στη χώρα.

Ουγγαρία Επεξεργασία

Η πολωνική μειονότητα στην Ουγγαρία αριθμεί περίπου 10.000 άτομα και έχει μακρά ιστορία πάνω από 1000 χρόνια. Η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία περιελάμβανε 16 πόλεις ουγγρικών εδαφών και η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία (1867-1918) περιελάμβανε την πολωνική περιοχή της Γαλικίας. Οι Σχέσεις Ουγγαρίας-Πολωνίας είναι ισχυρές και θετικές και περιγράφονται καλύτερα σε ένα ποίημα, «Πολωνός, Ούγγρος, δύο καλοί φίλοι», σχετικά με την αδελφική αίσθηση του κοινού τόσο στον πολωνικό όσο και στον ουγγρικό πολιτισμό. Η Βουδαπέστη φιλοξενεί μια μεγάλη πολωνική κοινότητα και υπάρχουν επίσης Πολωνοί στο βόρειο τμήμα της χώρας, που συνορεύει με τη Σλοβακία και την Ουκρανία. Οι περισσότεροι Πολωνοούγγροι ασκούν τον Ρωμαιοκαθολικισμό, αλλά πολλοί είναι μέλη της Ανατολικής (Πολωνοκαρπαθιακής ή Ουκρανοκαρπαθιακής) και της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας.[4]

Ουκρανία Επεξεργασία

 
Συναυλία της πολωνικής παιδικής χορωδίας στον Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό Ναό του Λβιβ

Σύμφωνα με την απογραφή της Ουκρανίας το 2001, 144.130 Πολωνοί διέμεναν στη χώρα.

Οι Πολωνοί άρχισαν να εγκαθίστανται στο έδαφος της σημερινής Ουκρανίας τον 14ο αιώνα, αφού η Ερυθρά Ρουθηνία είχε γίνει μέρος του Βασιλείου της Πολωνίας. Ο αριθμός των Πολωνών στην Ουκρανία αυξήθηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια των αιώνων, αλλά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μειώθηκε δραστικά, ως αποτέλεσμα της σοβιετικής μαζικής απέλασης των Πολωνών της Ουκρανίας στη Σιβηρία και άλλες ανατολικές περιοχές της ΕΣΣΔ καθώς και μια εκστρατεία εθνοτικής κάθαρσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 από Ουκρανούς εθνικιστές στο δυτικό τμήμα της χώρας (δείτε: Σφαγές των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία). Υπήρχε μια Πολωνική Αυτόνομη Περιφέρεια κοντά στο Ζιτόμιρ που δημιουργήθηκε το 1926, αλλά διαλύθηκε το 1935 και οι Πολωνοί κάτοικοί της είτε δολοφονήθηκαν είτε απελάθηκαν στο Καζακστάν. Η πλειοψηφία όσων επέζησαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία εκτοπίστηκαν βίαια στα πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας, αφού η Πολωνία μετατοπίστηκε στα δυτικά με τη Συμμαχική Συμφωνία του Πότσνταμ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[4]

Ρωσία και πρώην Σοβιετική Ένωση Επεξεργασία

Δείτε επίσης: Σιμπίρακ, Πολωνοί στη Σοβιετική Ένωση, και Πολωνοί στη Ρωσία
 
Καθολικός Καθεδρικός Ναός της Μεταμόρφωσης στο Κρασνογιάρσκ της Σιβηρίας, χτισμένος από τον Πολωνό-Ρώσο αρχιτέκτονα Βλαντίμιρ Σοκολόφσκι

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση προσάρτησε μεγάλα τμήματα των πρώην ανατολικών εδαφών της Πολωνίας, του Κρέσι. Πολλοί Πολωνοί απελάθηκαν, αλλά σημαντικός αριθμός παρέμεινε στη σημερινή Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Λιθουανία. Οι σοβιετικές αρχές επανεγκατέστησαν επίσης βίαια πολλούς Πολωνούς στη Ρωσία, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Οι ακόλουθες μετασοβιετικές χώρες διατηρούν σημαντικές πολωνικές μειονότητες.[4]

Σερβία Επεξεργασία

Υπάρχει μια μικρή κοινότητα απογόνων Σιλέσιων ανθρακωρύχων στο Οστογίτσεβο.[33] Στην απογραφή του 2011, 741 άτομα δηλώθηκαν ως Πολωνοί.[34]

Σλοβακία Επεξεργασία

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2011 στη Σλοβακία, στη χώρα ζουν 3.084 (0,1%) Πολωνοί.[35] Σε σύγκριση με την ουγγρική απογραφή του 1910, υπήρξε σημαντική μείωση, καθώς τότε υπήρχαν 10.569 ομιλητές πολωνικής γλώσσας στο έδαφος της σημερινής Σλοβακίας.[4]

Σουηδία Επεξεργασία

Όπως μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία, η Σουηδία επέτρεψε στους Πολωνούς να εργαστούν στη χώρα μόλις η Πολωνία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Οι Πολωνοί στη Σουηδία υπολογίζεται ότι είναι περίπου 103.191 άτομα, 88.704 εκ των οποίων γεννήθηκαν στην Πολωνία και 14.487 με τους δύο γονείς τους να έχουν γεννηθεί στην Πολωνία. Οι Πολωνοί είναι έτσι η πέμπτη μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών της Σουηδίας, μετά τους Φινλανδούς, τους Ιρακινούς, τους πρώην Γιουγκοσλάβους ( Βόσνιους, Κροάτες, Σέρβους) και τους Σύρους.[36] Οι περισσότεροι από αυτούς είναι προσκεκλημένοι εργάτες που έχουν προσκληθεί στη Σουηδία από το 1990 με συμβόλαια με τη σουηδική κυβέρνηση. Οι περισσότεροι Πολωνοί κατοικούν στη Στοκχόλμη και οι υπόλοιποι ζουν νότια της πόλης, προς τη Βαλτική Θάλασσα. Ιστορικά, η Πολωνία και η Σουηδία είχαν κάποια πολιτιστική ανταλλαγή και η Σουηδική Αυτοκρατορία κατέλαβε την πολωνική ακτή της Βαλτικής Θάλασσας (Γκντανσκ και Πομερανία) σε διάφορες περιόδους από τον 13ο έως τον 18ο αιώνα.[4]

Τσεχία Επεξεργασία

 
Δίγλωσσες πινακίδες στα τσέχικα και στα πολωνικά κατά τη διάρκεια των δημοτικών εκλογών στο Τσέσκι Τσέσιν στην Τσεχία

Η πολωνική κοινότητα στην Τσεχία είναι συγκεντρωμένη στη Σιλεσία του Τσιέσιν (ή Ζαόλζιε), στα βορειοανατολικά της χώρας. Τα ίχνη της οφείλονται στις αλλαγές των συνόρων μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που χώρισαν την περιοχή μεταξύ της Πολωνίας και της τότε Τσεχοσλοβακίας, αφήνοντας πολλούς Πολωνούς στη σημερινή τσεχική πλευρά των συνόρων. Ο πολωνικός πληθυσμός ήταν 51.968 άτομα κατά την απογραφή του 2001.

Νήσοι Φερόες Επεξεργασία

Οι Πολωνοί αποτελούν το 0,2% του πληθυσμού των Νήσων Φερόε και ακολουθούν οι Νορβηγοί.[37] Οι περισσότεροι ζουν στην πρωτεύουσα, Τόρσχαβν.

Φινλανδία Επεξεργασία

Η ιστορία της πολωνικής κοινότητας στη Φινλανδία χρονολογείται από τις αρχές του 19ου αιώνα όταν πολλοί Πολωνοί από το τμήμα της χώρας που ελέγχοταν από τους Ρώσους εγκαταστάθηκαν εκεί. Το 1917, υπήρχαν περίπου 4.000 Πολωνοί στη Φινλανδία, κυρίως στρατιώτες του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού και σχεδόν όλοι είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους μέχρι το 1921. Η Φινλανδία δεν ήταν ποτέ σημαντικός προορισμός για τους Πολωνούς μετανάστες και μόνο 5.400 Πολωνοί ζουν εκεί. Οι περισσότεροι είναι καλά μορφωμένοι: μουσικοί, ιατροί, μηχανικοί και αρχιτέκτονες με οικογένειες.[38] Περίπου οι μισοί ζουν στο Ελσίνκι και η μεγαλύτερη πολωνική οργάνωση είναι η Πολωνική Ένωση, που ιδρύθηκε στις 3 Απριλίου 1917.

Νότια Αμερική Επεξεργασία

Υπήρξε πολιτική και οικονομική μετανάστευση των Πολωνών στη Νότια Αμερική από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο μεγαλύτερος αριθμός πήγε στη Βραζιλία, ακολουθούμενη από την Αργεντινή και τη Χιλή.[4]

Αργεντίνη Επεξεργασία

Στην Αργεντινή, οι Πολωνοί είναι μία από τις σημαντικότερες μειονότητες, με περίπου 500.000 άτομα. Το Κοινοβούλιο της Αργεντινής κήρυξε την 8η Ιουνίου ως Ημέρα των Πολωνών Αποίκων.[4]

Βενεζουέλα Επεξεργασία

Η πολωνική αποικία στη Βενεζουέλα είναι καλά διασκορπισμένη σε όλη τη χώρα, αλλά οι περισσότεροι Πολωνοί και οι απόγονοί τους ζουν σε μεγάλες πόλεις όπως το Καράκας, το Μαρακαΐμπο και η Βαλέντσια.[39][40]

Βραζιλία Επεξεργασία

 
Πολωνική παλιά αρχιτεκτονική στην Κουριτίμπα.

Ο αριθμός των ατόμων πολωνικής καταγωγής στη Βραζιλία υπολογίζεται σε περίπου 3 εκατομμύρια. Οι περισσότεροι Πολωνοβραζιλιάνοι είναι Καθολικοί, αλλά υπάρχουν και μη θρησκευτικές μειονότητες. Η παλαιότερη (1871) και η μεγαλύτερη συγκέντρωση Πολωνών είναι στην πόλη Κουριτίμπα στην πολιτεία Παρανά. Μια άλλη μεγάλη κοινότητα βρίσκεται στο Εσπίριτο Σάντο. Και οι δύο βρίσκονται στις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές.[4]

Κολομβία Επεξεργασία

Υπολογίζεται ότι περίπου 3.000 Πολωνοί ζουν στην Κολομβία, κυρίως στη Μπογκοτά.[41]

Ουρουγουάη Επεξεργασία

Η πολωνική μετανάστευση στην Ουρουγουάη έφερε τους Πολωνούς να εγκατασταθούν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Υπολογίζεται ότι 10.000-50.000 Πολωνοί απόγονοι ζουν στην Ουρουγουάη, κυρίως στο Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα. Συχνά, οι Πολωνοί ήρθαν στη χώρα όταν οι Γερμανοί και οι Ρώσοι κυβερνούσαν την Πολωνία και έτσι ήταν γνωστοί ως «Γερμανοί» ή «Ρώσοι».[4]

Χιλή Επεξεργασία

Ένας μικρός αριθμός Πολωνών ήρθε στη Χιλή. Οι πρώτοι ήρθαν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρχαν περίπου 300 Πολωνοί στη Χιλή, αλλά θεωρούνταν Γερμανοί. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από το 1947 έως το 1951, περίπου 1.500 Πολωνοί, κυρίως Zivilarbeiter, καθώς και μερικοί πρώην στρατιώτες και έγκλειστοι σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης εγκαταστάθηκαν στη Χιλή και το 1949, ιδρύθηκε η Ένωση Πολωνών στη Χιλή.[42] Εκτιμάται πως περίπου 45.000 εθνοτικοί Πολωνοί ζουν στη Χιλή. Οι περισσότεροι ζουν στο Σαντιάγο. Ένας από τους αξιόλογους Πολωνοχιλιανούς ήταν ο Ιγκνάτσι Ντομέικο.[43]

Ωκεανία Επεξεργασία

Αυστραλία Επεξεργασία

 
Πολωνικό Φεστιβάλ Ντοζίνκι στην Αδελαΐδα, Νότια Αυστραλία

Οι πρώτοι Πολωνοί άποικοι έφτασαν στη Νότια Αυστραλία το 1856. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί εκτοπισμένοι μετανάστευσαν από την Πολωνία στην Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτών από την Πολωνική Ανεξάρτητη Τυφεκιοφόρο Ταξιαρχία Καρπαθίων (οι «Αρουραίοι του Τομπρούκ»).

Υπάρχουν πλέον 160.000 έως 200.000 Πολωνοαυστραλοί.

Νέα Ζηλανδία Επεξεργασία

Το 1944, περισσότεροι από 700 Πολωνοί ορφανά παιδιά, επιζώντες της αναγκαστικής μετεγκατάστασης των Πολωνών στη Σοβιετική Σιβηρία και οι φροντιστές τους εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε στρατόπεδο προσφύγων στην Παχιατούα της Νέας Ζηλανδίας. Αρχικά είχε προγραμματιστεί για τα παιδιά να επιστρέψουν στην Πολωνία μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά καθώς δεν είχαν σπίτια ή οικογένειες για να επιστρέψουν, τελικά τους επιτράπηκε να μείνουν στη Νέα Ζηλανδία μετά το τέλος του πολέμου.[44]

Κατά την απογραφή του 2013, οι Πολωνοί Νεοζηλανδοί αριθμούσαν 1.944 από τη γέννηση και 2.163 κατά εθνικότητα. Από αυτούς, το 42 τοις εκατό ζούσε στην περιοχή του Όκλαντ και το 23 τοις εκατό στην περιοχή του Ουέλινγκτον.[45]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej». prezydent.pl. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. ↑ Michael Pieslak, Poles around the World (see Polonia > statystyka)
  3. ↑ Dziennikarstwa, mgr Mieszko RozpędowskiAbsolwent dziennikarstwa i komunikacji społecznej w Instytucie Edukacji Medialnej i· Warszawie, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w. «„Du ju spik ponglish"? O językowo-kulturowej hybrydzie XXI w. w wybranych przekazach popkultury» (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2021. 
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 Wojciech Tyciński, Krzysztof Sawicki, Departament Współpracy z Polonią MSZ (2009). «Raport o sytuacji Polonii i Polaków za granicą (Η επίσημη έκθεση για την κατάσταση των Πολωνών και της Polonia στο εξωτερικό)» (PDF). Βαρσοβία: Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Υπουργείο Εξωτερικών της Πολωνίας). σελίδες 1–466. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF file, direct download 1.44 MB) στις 21 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2018. 
  5. ↑ Semen M. Dubnov· Simon Dubnow (2000). History of the Jews in Russia and Poland. Avotaynu Inc. ISBN 9781886223110. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2013. 
  6. ↑ Devorah Hakohen, Immigrants in Turmoil: Mass Immigration to Israel and its Repercussions... Syracuse University Press, 2003 - 325 pages. σελ. 70. (ISBN 0-8156-2969-9).
  7. ↑ Aleksiun, Natalia. «Beriḥah». YIVO. Suggested reading: Arieh J. Kochavi, "Britain and the Jewish Exodus...," Polin 7 (1992): pp. 161–175 
  8. ↑ Wilson Center, "New Evidence on Poland in the Early Cold War" By Andrzej Werblan (PDF)
  9. ↑ Ταντέους Πιοτρόφσκι (1997). Poland's Holocaust: Ethnic Strife, Collaboration with Occupying Forces and Genocide... McFarland & Company. σελίδες 58–64. ISBN 0-7864-0371-3. 
  10. ↑ Andrzej Friszke, "The March 1968 Protest Movement in Light of Ministry of Interior Reports to the Party Leadership," Intermarium 1:1 (1997, translated from Polish, originally published in Więź, Μάρτιος 1994).
  11. ↑ Ringer, Ronald E. (9 Αυγούστου 2006). «Excel HSC Modern History». Pascal Press. 
  12. ↑ Encyclopedia of the Nations: Poland—Religions, available at Advameg, 2010 (bottom)
  13. ↑ «"Sueddeutsche Zeitung": Polska przeżywa największą falę emigracji od 100 lat». Onet Wiadomości. 26 Σεπτεμβρίου 2014. 
  14. ↑ «During WWII, Polish Refugees Found a Home in India». 28 Νοεμβρίου 2018. 
  15. ↑ «Oops, Something is wrong» (PDF). www.cbs.gov.il. 
  16. ↑ tr:Leyla Gencer
  17. ↑ Ναζίμ Χικμέτ
  18. ↑ «"Stowarzyszenie Wspólnota Polska"». 
  19. ↑ «Immigration and Ethnocultural Diversity Highlight Tables - Ethnic Origin, both sexes, age (Total), Canada, 2016 Census – 25% Sample data». 25 Οκτωβρίου 2017. 
  20. ↑ «Zensusdatenbank - Ergebnisse des Zensus 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015. 
  21. ↑ «Więcej praw dla Polaków, albo mniej dla Niemców». Dziennik Zachodni. 20 Οκτωβρίου 2009. 
  22. ↑ «"Stowarzyszenie Wspólnota Polska"». wspolnotapolska.org.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2015. 
  23. ↑ «Raport o sytuacji Polonii i Polaków za granicą 2012». Ministerstwo Spraw Zagranicznych. 2013. σελ. 177. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2013. 
  24. ↑ «The Warsaw Voice». www.warsawvoice.pl. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Poland overtakes India as country of origin, UK migration statistics show». BBC News. 25 Αυγούστου 2016. https://www.bbc.com/news/uk-politics-37183733. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016. 
  26. ↑ «Population of the UK by country of birth and nationality: 2017». Office for National Statistics. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2018. 
  27. ↑ UK Poles return home. The Telegraph. February 21, 2009.
  28. ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2012. 
  29. ↑ «Statistics Iceland». Statistics Iceland. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «"Stowarzyszenie Wspólnota Polska"». www.wspolnota-polska.org.pl. 
  31. ↑ «Union of Poles in Belarus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021. 
  32. ↑ «Immigrants and Norwegian-born to immigrant parents». SSB. 
  33. ↑ Petrović, Momčilo. «Potomci bosonogih rudara». Blic.rs. 
  34. ↑ «Попис становништва, домаћинстава и станова 2011. у Републици Србији: Становништво према националној припадности - "Остали" етничке заједнице са мање од 2000 припадника и двојако изјашњени» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021. 
  35. ↑ «The 2011 Population and Housing Census Results - Table 11 Population by nationality - 2011, 2001, 1991 (pdf - 68 kB)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021. 
  36. ↑ «Befolkning efter födelseland och ursprungsland 31 december 2012» (στα Σουηδικά). Statistics Sweden. 31 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2014. 
  37. ↑ Demographics of the Faroe Islands
  38. ↑ Polish Embassy in Helsinki (2012), POLONIA W FINLANDII: Struktura społeczna. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej. Wyróżnikiem Polonii fińskiej jest stosunkowo wysoki wskaźnik osób posiadających wykształcenie wyższe i średnie. Wśród najczęściej spotykanych zawodów występują muzycy, lekarze, inżynierowie różnych specjalności i architekci.
  39. ↑ «The immigration and Polish Colony in Venezuela (Spanish)». Caracas.polemb.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2012. 
  40. ↑ «Sources related to Venezuela in the archives of Poland (Spanish)» (PDF). Ikl.org.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2012. 
  41. ↑ Polska Diaspora na świecie, Stowarzyszenie Wspólnota Polska, 2007. Retrieved 14 August 2020.
  42. ↑ «Polemb : Actualités françaises et internationales». Polemb. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2011. 
  43. ↑ «Polacos en Chile». web.archive.org. 24 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2021. 
  44. ↑ «Pahiatua children | Polish Heritage Trust Museum». 
  45. ↑ «2013 Census QuickStats about culture and identity – data tables». Statistics New Zealand. 15 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολωνική_διασπορά&oldid=10280461"