Πραγματολογία

τομέας της γλωσσολογίας

Η πραγματολογία περιλαμβάνει συνολικά τη θεωρία των γλωσσικών πράξεων, τη θεωρία των συνομιλιακών υπονοημάτων, τη θεωρία της ευγένειας και άλλες προσεγγίσεις γλωσσικής συμπεριφοράς στη φιλοσοφία, κοινωνιολογία, γλωσσολογία και ανθρωπολογία. Σε αντίθεση με την σημασιολογία, η οποία εξετάζει τα νοήματα που είναι συμβατικά ή κωδικοποιημένα σε μια δεδομένη γλώσσα, η πραγματολογία μελετά πώς η μετάδοση του νοήματος δεν εξαρτάται μόνο από τις δομικές και γλωσσικές γνώσεις (π.χ. τη γραμματική ή το νοητικό λεξικό) του ομιλητή και του ακροατή, αλλά και από τα συμφραζόμενα ενός εκφωνήματος, τις προϋπάρχουσες γνώσεις των συνομιλητών και του κόσμου, τη συναγόμενη πρόθεση του ομιλητή και άλλους παράγοντες. Υπο αυτήν την έννοια, η πραγματολογία εξηγεί πώς οι χρήστες μιας γλώσσας αντιμετωπίζουν την αμφισημία (ή την πολυσημία), αφού το νόημα βασίζεται στον τρόπο, τον χρόνο, τον τόπο κτλ. ενός εκφωνήματος[1].

Η ικανότητα να καταλαβαίνουμε το προτιθέμενο νόημα ενός ομιλητή ονομάζεται πραγματολογική ικανότητα[2].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Πύλη για την Νέα Ελληνική Γλώσσα
  2. Carston, Robyn (2002) Thoughts and Utterances: The Pragmatics of Explicit Communication. Oxford: Blackwell.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pragmatics στο Wikimedia Commons