Βικιπαίδεια

Πρόεδρος του Πακιστάν

Ο Πρόεδρος του Πακιστάν (ούρντου: صدر مملکت پاکستان‬‎‎ — Ṣadr-e Mumlikat-e Pākistān, Πρότυπο:IPA-ur) είναι ο αρχηγός του κράτους της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Πακιστάν. Σύμφωνα με το Σύνταγμα του Πακιστάν, ο Πρόεδρος έχει "εξουσίες, υπό την επιφύλαξη της έγκρισης ή του βέτο του Ανώτατου Δικαστηρίου, να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, να προκαλέσει νέες εκλογές και έτσι να απολύσει τον Πρωθυπουργό". [2] Αυτές οι εξουσίες τροποποιήθηκαν επανειλημμένα με τροποποιήσεις στο σύνταγμα, οι οποίες εισήχθησαν ως αποτελέσματα στρατιωτικών πραξικοπημάτων και αλλαγών στην κυβέρνηση. Μετά την έγκριση της 18ης τροποποίησης του Συντάγματος το 2010, το Πακιστάν μεταφέρθηκε από την ημιπροεδρική προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία . Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, ο πρόεδρος έχει περιορισμένες κυβερνητικές εξουσίες και εκτελεί εθιμοτυπικά καθήκοντα ενώ ο πρωθυπουργός έχει περισσότερες εξουσίες για να εκτελεί αποφάσεις. [3] Ο πρόεδρος επιλέγεται από το Εκλεκτορικό Κολλέγιο που αποτελείται από τη Γερουσία, την Εθνοσυνέλευση και τις Επαρχιακές Συνελεύσεις. [4]

Πρόεδρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Πακιστάν
Κάτοχος
Ασίφ Αλί Ζαρντάρι
από 10 Μαρτίου 2024
ΠροσφώνησηΚύριε Πρόεδρε
(ανεπίσημα)
Εντιμότατε Πρόεδρε
(επίσημα)
Η Εξοχότητά του[1]
(διεθνώς)
ΚατοικίαΑϊγουάν ε Σαντρ
Διορισμός απόΕκλεκτορικό Κολέγιο
Διάρκεια θητείαςΠέντε χρόνια
Ανανεώσιμη μία φορά
Αρχικός κάτοχοςΙσκαντέρ Μιρζά
Δημιουργία23 Μαρτίου 1956
ΙστοσελίδαΠρόεδρος του Πακιστάν
Ο αρχηγός του κράτους του Πακιστάν από την ανεξαρτησία μέχρι το Πακιστάν να γίνει δημοκρατία το 1956 ήταν ο Βρετανός μονάρχης . Για τους γενικούς κυβερνήτες που τους εκπροσώπησαν από το 1947 έως το 1956, βλ. Γενικός Κυβερνήτης του Πακιστάν.

Έχουν υπηρετήσει δεκατρείς πρόεδροι στο Πακιστάν από την καθιέρωση της θέσης το 1956. [5] Η θέση συστάθηκε όταν το Πακιστάν κηρύχθηκε δημοκρατικό με την υιοθέτηση του συντάγματος του 1956 και ο Ισκαντέρ Μιρζά έγινε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας. [6] [7] Εκτός από τους δώδεκα αυτούς, δύο προεδρεύοντες (υπηρεσιακοί πρόεδροι) άσκησαν επίσης τα καθήκοντά τους για σύντομες χρονικές περιόδους. Ένας από αυτούς, ο Γουασίμ Σατζάντ, υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος σε δύο μη διαδοχικές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του 1993 και του 1997-98. [8] Ο πρόεδρος μπορεί να παραμείνει στην υπηρεσία για θητεία πέντε ετών. Στην περίπτωση που η θητεία του προέδρου τερματίζεται νωρίς ή κατά τη διάρκεια της απουσίας του προέδρου, ο πρόεδρος της Γερουσίας αναλαμβάνει καθήκοντα. [4]

Ο σημερινός πρόεδρος του Πακιστάν είναι ο Ασίφ Αλί Ζαρντάρι από το Λαϊκό Κόμμα του Πακιστάν και ορκίστηκε στις 10 Μαρτίου 2024.[9]

Κλειδί Επεξεργασία

Επεξήγηση χρωμάτων για τον κατάλογο των προέδρων
Όνομα κόμματος
Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (C)
Στρατός
Ανεξάρτητος
Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (Q)
Λαϊκό Κόμμα
Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (N)
Πακιστάν Τεχρίκ ε Ινσάφ

Πρόεδροι Επεξεργασία

Κατάλογος προέδρων του Πακιστάν
No. Πορτρέτο Όνομα

(Γέννηση-θάνατος) 		Από[5] Έως[5] Εκλογές Πολιτικό κόμμα Παρατηρήσεις[5]
1   Ισκαντέρ Μιρζά[7][10]

(1899–1969) 		23 Μαρτίου 1956 27 Οκτωβρίου 1958  — Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ο Μιρζά ήταν ο τελευταίος γενικός κυβερνήτης του Πακιστάν και με το σύνταγμα του 1956 (με το οποίο το Πακιστάν έγινε δημοκρατία) έγινε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας.[4] Ανατράπηκε σε στρατιωτικό πραξικόπημα το 1958 από τον στρατηγό Αγιούμπ Χαν.[11]
2   Αγιούμπ Χαν[11]

(1907–1974) 		27 Οκτωβρίου 1958 8 Ιουνίου 1962 [12][13]}}  —  —   Ο Αγιούμπ κατέλαβε την εξουσία έπειτα από πραξικόπημα το 1958 και οδήγησε τη χώρα του στον πόλεμο με την Ινδία το 1965.[14] Το 1969 έπειτα από πιέσεις της αντιπολίτευσης, ο Αγιούμπ παραιτήθηκε και παρέδωσε την εξουσία στον στρατηγό Γιαχία Χαν.
8 Ιουνίου 1962 31 Μαρτίου 1969 2 Ιανουαρίου 1965 Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (C)
3   Γιαχία Χαν[15]

(1917–1980) 		31 Μαρτίου 1969 20 Δεκεμβρίου 1971  —  —   Ο Γιαχία ανέλαβε πρόεδρος μετά την παραίτηση του Αγιούμπ Χαν το 1969. Παραιτήθηκε έπειτα από την ήττα του Πακιστάν από το Μπανγκλαντές στον πόλεμο του 1971.
4 Ζούλφικαρ Άλι Μπούτο[16]

(1928–1979) 		20 Δεκεμβρίου 1971 13 Αυγούστου 1973 20 Δεκεμβρίου 1971 Λαϊκό Κόμμα Ο Μπούτο παραιτήθηκε από πρόεδρος για να γίνει πρωθυπουργός, με το σύνταγμα του 1973, με το οποίο το Πακιστάν έγινε κοινοβουλευτική δημοκρατία.[17]
5   Φαζάλ Ιλαχί Τσόντρι[18]

(1904–1982) 		14 Αυγούστου 1973 16 Σεπτεμβρίου 1978 14 Αυγούστου 1973 Λαϊκό Κόμμα Ο Τσόντρι ήταν συνταγματικός πρόεδρος, όμως τις εξουσίες του ασκούσε ο πρωθυπουργός Ζούλφικαρ Άλι Μπούτο. Ο Τσόντρι παραιτήθηκε το 1978 και παρέδωσε την προεδρία στον στρατηγό Ζία.[10]
6 Μουχάμαντ Ζία-Ουλ-Χακ[19]

(1924–1988) 		16 Σεπτεμβρίου 1978 17 Αυγούστου 1988  —  —   Ο Ζία κατέλαβε de facto την εξουσία και είχε τον έλεγχο όλης της χώρας, καθώς ηγήθηκε πραξικοπήματος το 1977. Σκοτώθηκε από συντριβή αεροσκάφους και έγινε ο μοναδικός πρόεδρος του Πακιστάν που απεβίωσε εν ενεργεία.[10][20]
7 Γκουλάμ Ισχάκ Χαν[21]

(1915–2006) 		17 Αυγούστου 1988 18 Ιουλίου 1993 13 Δεκεμβρίου 1988 Ανεξάρτητος Ο Χαν ανέλαβε πρόεδρος μετά τον θάνατο του Ζία το 1988. Αποπειράθηκε να απολύσει τον πρωθυπουργό Ναγουάζ Σαρίφ και την κυβέρνησή του το 1993, όμως το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την πρωθυπουργική απόφαση. Τελικά ο Χαν, όπως και ο Σαρίφ, παραιτήθηκαν, έπειτα από συμφωνία με τις ένοπλες δυνάμεις.[22]
8 Φαρούκ Λεγκάρι[23]

(1940–2010) 		14 Νοεμβρίου 1993 2 Δεκεμβρίου 1997 14 Νοεμβρίου 1993 Λαϊκό Κόμμα Ο Λεγκάρι εξελέγη πρόεδρος το 1993, έπειτα από την παραίτηση του Γκουλάμ Ισχάκ Χαν. Εν συνεχεία, ήρθε σε ρήξη με τον πρωθυπουργό Ναγουάζ Σαρίφ και τελικά ωθήθηκε από τους συντηρητικούς σε παραίτηση και πείστηκε να πράξει έτσι από τις ένοπλες δυνάμεις.[24]
9   Μουχάμαντ Ραφίκ Ταράρ[25]

(1929–) 		1 Ιανουαρίου 1998 20 Ιουνίου 2001 31 Δεκεμβρίου 1997 Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (N) Ο Ταράρ ήταν συνταγματικός πρόεδρος και τις εξουσίες του τις ασκούσε ο πρωθυπουργός Ναγουάζ Σαρίφ. Ο Ταράρ παραιτήθηκε το 2001.[26]
10   Περβέζ Μουσάραφ[26]

(1943–2023) 		20 Ιουνίου 2001 6 Οκτωβρίου 2007 1 Ιανουαρίου 2004[n 1]  —   Ο Μουσάραφ κυβέρνησε de facto τη χώρα, ηγούμενος πραξικοπήματος το 1999. Υπηρέτησε ως Ανωτάτη Εκτελεστική Αρχή ως το 2002.[26][28] Ο Μουσαράφ παραιτήθηκε από την προεδρία το 2008, προκειμένου να αποφύγει την καθαίρεσή του.[29]
6 Οκτωβρίου 2007 18 Αυγούστου 2008 6 Οκτωβρίου 2007 Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (Q)
11   Ασίφ Αλί Ζαρντάρι[30]

(1955– ) 		9 Σεπτεμβρίου 2008 9 Σεπτεμβρίου 2013 6 Σεπτεμβρίου 2008 Λαϊκό Κόμμα Ο Ζαρντάρι εξελέγη μετά την παραίτηση του Μουσάραφ το 2008. Με την έγκριση της 18ης αναθεώρησης του Συντάγματος το 2010 μειώθηκαν οι μεγάλες εξουσίες του και περιορίστηκαν στην εθιμοτυπική άσκηση καθηκόντων.[31]
12   Μαμνούν Χουσαΐν[32]

(1940–2021) 		9 Σεπτεμβρίου 2013 9 Σεπτεμβρίου 2018 30 Ιουλίου 2013 Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (N) Ο Χουσαΐν εξελέγη πρόεδρος με άνετη πλειοψηφία και ορκίστηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013.[33][34]
13   Αρίφ Αλβί[35]

(1949– ) 		9 Σεπτεμβρίου 2018 10 Μαρτίου 2024 4 Σεπτεμβρίου 2018 Πακιστάν Τεχρίκ ε Ινσάφ Ο Αλβί εξελέγη πρόεδρος από κολέγιο εκλεκτόρων με ποσοστό άνω του 54% και επικρατώντας δύο άλλων υποψήφιων της αντιπολίτευσης.[35]
14   Ασίφ Αλί Ζαρντάρι

(1955– ) 		10 Μαρτίου 2024 Σημερινός 9 Μαρτίου 2024 Λαϊκό Κόμμα του Πακιστάν Εξελέγη πρόεδρος για 2η φορά.

Υπηρεσιακοί πρόεδροι Επεξεργασία

Κατάλογος υπηρεσιακών προέδρων
Σειρά Πορτρέτο Όνομα



(Γέννηση-θάνατος) 		Από [5] Έως [5] Εκλογή Πολιτικό κόμμα Σημείωση
1   Γουασίμ Σατζάντ [8]



(1941-) 		18 Ιουλίου 1993 14 Νοεμβρίου 1993   - Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (N) Διετέλεσε πρόεδρος της Γερουσίας, υπηρετώντας την πρώτη θητεία του ως προεδρεύοντα. [8]
2   Γουασίμ Σατζάντ [8]



(1941-) 		2 Δεκεμβρίου 1997 1η Ιανουαρίου 1998   - Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (N) Διετέλεσε πρόεδρος της Γερουσίας, υπηρετώντας τη δεύτερη θητεία του ως προεδρεύοντα. [8]
3   Μουχάμαντ Μιαν Σούμρο [10]



(1950-) 		18 Αυγούστου 2008 9 Σεπτεμβρίου 2008   - Μουσουλμανικός Σύνδεσμος (Q) Διετέλεσε πρόεδρος της Γερουσίας, ενεργώντας ως προεδρεύων. [10]

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Ο Μουσάραφ έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από το Εκλεκτορικό Κολέγιο του Πακιστάν και αυτοεκλέχθηκε πρόεδρος του Πακιστάν.[27]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Gupta, ed. by K. R. (2006). India-Pakistan relations with special reference to Kashmir. New Delhi: Atlantic Publ. and Distributors. ISBN 8126906723. 
  2. ↑ «The President's Role». Presidency of the Islamic Republic of Pakistan. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  3. ↑ «Pakistan parliament agrees to curb presidential powers». BBC News. 8 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2012. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «The constitution of the islamic republic of pakistan». Εθνοσυνέλευση του Πακιστάν. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 26 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2012. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Previous Presidents». Presidency of the Islamic Republic of Pakistan. 25 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  6. ↑ Monitoring Desk (14 Νοεμβρίου 2012). «Former President Iskander Mirza remembered». The Frontier Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Iskander Mirza». PakistanHerald.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 «Wasim Sajjad». DailyPakistan.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  9. ↑ «Zardari returns to Office of President for second time» (στα Αγγλικά). 9 Μαρτίου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Lodhi, Adnan (6 Σεπτεμβρίου 2008). «Only three completes presidential terms in over 60 years». Daily Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2013. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Aziz, Sartaj (2009). Between Dreams and Realities: Some Milestones in Pakistan’s History. Karachi, Pakistan: Oxford University Press. σελ. 408. ISBN 978-0-19-547718-4. 
  12. ↑ Ως το 1962 κυβέρνησε με στρατιωτικό νόμο. Το 1965 επανεξελέγη με έμμεσες εκλογές για 2η θητεία.
  13. ↑ «Field Marshal Muhammad Ayub Khan». Presidency of the Islamic Republic of Pakistan. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2013. 
  14. ↑ «Lessons of the 1965 War». Daily Times. 7 Σεπτεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2013. 
  15. ↑ «Yahya Khan». Herald (Πακιστάν). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  16. ↑ Paracha, Nadeem F. (4 Απριλίου 2012). «Bhutto and I». Dawn. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  17. ↑ Tasleem, Nauman (27 Ιουνίου 2004). «20 prime ministers since independence». Daily Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2012. 
  18. ↑ Staff Reporter (1 Ιουνίου 2012). «Ex-president of Pakistan Fazal Ilahi's anniversary today». SAMAA TV. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  19. ↑ Fathers, Michael (18 Αυγούστου 1998). «Obituary: President Mohammad Zia ul — Haq». The Independent. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. [νεκρός σύνδεσμος]
  20. ↑ Anthony Hyman, Muhammed Ghayur, Naresh Kaushik (1989). Pakistan: Zia and after. Abhinav Publications. σελίδες 20–35. ISBN 978-81-7017-253-6. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  21. ↑ Khan, M Ilyas (27 Οκτωβρίου 2006). «Obituary: Ghulam Ishaq Khan». BBC News. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  22. ↑ Masood, Salman (28 Οκτωβρίου 2006). «Ghulam Ishaq Khan, 91, Former President of Pakistan, Dies». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  23. ↑ «Former Pakistani President Farooq Leghari dies». BBC News. 20 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  24. ↑ Burns, John F. (8 Νοεμβρίου 1996). «Pakistan's Bhutto Quandary». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  25. ↑ «Tarar sworn in as Pakistani president». BBC News. 1 Ιανουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «The rise and fall of Musharraf». Al Jazeera English. 18 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  27. ↑ Waldman, Amy (2 Ιανουαρίου 2004). «Pakistan gives Musharraf confidence vote as president». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2013. 
  28. ↑ Rohde, David (4 Νοεμβρίου 2007). «Musharraf Declares Emergency Rule». The New York Times. https://www.nytimes.com/2007/11/04/world/asia/04pakistan.html?_r=1&ref=asia&oref=slogin. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  29. ↑ «Pakistan's Musharraf will resign». BBC News. 18 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  30. ↑ «Profile: Asif Ali Zardar». BBC News. 16 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  31. ↑ «Bhutto's widower wins presidency». BBC News. 6 Σεπτεμβρίου 2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/7600917.stm. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013. 
  32. ↑ Khattak, Sohail (31 Ιουλίου 2013). «Mamnoon Hussain: A man of principles». The Express Tribune. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013. 
  33. ↑ «Mamnoon Hussain elected as Pakistan's 12th president». The Express Tribune. 30 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2013. 
  34. ↑ Manan, Abdul / Khan, Sumera (30 Ιουλίου 2013). «Watershed moment: Asif Zardari basks in afterglow of democracy». The Express Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «Arif Alvi elected 13th president of Pakistan». The Express Tribune. 4 Σεπτεμβρίου 2018. https://tribune.com.pk/story/1794750/1-presidential-election-voting-commences/. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρόεδρος_του_Πακιστάν&oldid=10490336"