Πυρήνας της Γης

Ο πυρήνας αποτελεί το εσώτερο τμήμα της Γης. Με βάση σεισμικές μελέτες διακρίνεται σε εξωτερικό (υγρή/ρευστή κατάσταση κυρίως από σίδηρο) και σε εσωτερικό (στερεή κατάσταση). Χωρίζεται από τον μανδύα µε την ασυνέχεια Gutenberg. Ο εσωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 1.220 χιλιόμετρα^[1] και πυκνότητα 12.600–13.000 kg/m³ και ο εξωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα πάνω από 3.400 χιλιόμετρα και πυκνότητα ανάμεσα σε 9.900 και 12.200 kg/m³.^[2]

Στα πρώτα στάδια του σχηματισμού της Γης, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η τήξη μπορεί να προκάλεσε πυκνότερες ουσίες να βυθιστούν προς το κέντρο, μια διαδικασία γνωστή ως πλανητική διαφοροποίηση, με λιγότερο πυκνά υλικά να μεταναστεύουν προς τον φλοιό. Ο πυρήνας θεωρείται ότι αποτελείται κυρίως από σίδηρο, μαζί με νικέλιο και μερικά ακόμη ελαφρά στοιχεία, ενώ άλλα πυκνά στοιχεία, όπως ο μόλυβδος και το ουράνιο είναι είτε πολύ σπάνια ή συνδέθηκαν με ελαφρύτερα στοιχεία και παρέμειναν στον φλοιό. Κάποιοι θεωρούν ότι ο εσωτερικός πυρήνας μπορεί να αποτελείται από ένα μονό κρύσταλλο σιδήρου.^[3]^[4]

Η θεωρία του δυναμό αναφέρει ότι η μεταγωγή στον εξωτερικό πυρήνα, σε συνδυασμό με το φαινόμενο Κοριόλις οδηγούν στην δημιουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης. Ο στερεός εσωτερικός πυρήνας είναι πολύ καυτός για να διατηρεί μόνιμο μαγνητικό πεδίο (βλέπε θερμοκρασία Κιουρί) αλλά πιθανόν σταθεροποιεί το μαγνητικό πεδίο που παράγει ο υγρός εξωτερικός πυρήνας. Η μέση ισχύς τους μαγνητικού πεδίου στον εξωτερικό πυρήνα εκτιμάται σε 25 Gauss (2.5 mT), 50 φορές ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια.^[5]^[6]

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Monnereau, Marc; Calvet, Marie; Margerin, Ludovic; Souriau, Annie (May 21, 2010). «Lopsided Growth of Earth's Inner Core». Science 328 (5981): 1014–1017. doi:10.1126/science.1186212. PMID 20395477. Bibcode: 2010Sci...328.1014M. https://archive.org/details/sim_science_2010-05-21_328_5981/page/1014.
↑ Hazlett, James S.· Monroe, Reed· Wicander, Richard (2006). Physical geology : exploring the earth (6. έκδοση). Belmont: Thomson. σελ. 346. ISBN 9780495011484.
↑ Cohen, Ronald· Stixrude, Lars. «Crystal at the Center of the Earth». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2007.
↑ Stixrude, L.; Cohen, R. E. (1995). «High-Pressure Elasticity of Iron and Anisotropy of Earth's Inner Core». Science 267 (5206): 1972–5. doi:10.1126/science.267.5206.1972. PMID 17770110. Bibcode: 1995Sci...267.1972S.
↑ First Measurement Of Magnetic Field Inside Earth's Core. Science20.com. Retrieved on 2012-01-27.
↑ Buffett, Bruce A. (2010). «Tidal dissipation and the strength of the Earth's internal magnetic field». Nature 468 (7326): 952–4. doi:10.1038/nature09643. PMID 21164483. Bibcode: 2010Natur.468..952B.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Γεωλογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Monnereau, Marc; Calvet, Marie; Margerin, Ludovic; Souriau, Annie (May 21, 2010). «Lopsided Growth of Earth's Inner Core». Science 328 (5981): 1014–1017. doi:10.1126/science.1186212. PMID 20395477. Bibcode: 2010Sci...328.1014M. https://archive.org/details/sim_science_2010-05-21_328_5981/page/1014.

[2] Hazlett, James S.· Monroe, Reed· Wicander, Richard (2006). Physical geology : exploring the earth (6. έκδοση). Belmont: Thomson. σελ. 346. ISBN 9780495011484.

[3] Cohen, Ronald· Stixrude, Lars. «Crystal at the Center of the Earth». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2007.

[4] Stixrude, L.; Cohen, R. E. (1995). «High-Pressure Elasticity of Iron and Anisotropy of Earth's Inner Core». Science 267 (5206): 1972–5. doi:10.1126/science.267.5206.1972. PMID 17770110. Bibcode: 1995Sci...267.1972S.

[5] First Measurement Of Magnetic Field Inside Earth's Core. Science20.com. Retrieved on 2012-01-27.

[6] Buffett, Bruce A. (2010). «Tidal dissipation and the strength of the Earth's internal magnetic field». Nature 468 (7326): 952–4. doi:10.1038/nature09643. PMID 21164483. Bibcode: 2010Natur.468..952B.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]