Πυρετός στο Αίμα

Πυρετός στο Αίμα
Σκηνοθεσία	Ελία Καζάν
Παραγωγή	Ελία Καζάν
Σενάριο	Γουίλιαμ Ινγκ (Θεατρικό)
Πρωταγωνιστές	Νάταλι Γουντ ; Γουόρεν Μπίτι ; Σάντι Ντένις
Μουσική	Ντέιβιντ Άμραμ
Φωτογραφία	Μπόρις Κάουφμαν
Μοντάζ	Τζιν Μίλφορντ
Εταιρεία παραγωγής	Warner Bros. και Warner Bros. Pictures
Διανομή	Warner Bros.
Πρώτη προβολή	10/10/1961
Κυκλοφορία	1961
Διάρκεια	124 λεπτά
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσα	Αγγλικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία Πυρετός στο αίμα (Πρωτότυπος τίτλος Splendor in the Grass), είναι ένα εφηβικό δράμα παραγωγής 1961 σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι: Νάταλι Γουντ, Γουόρεν Μπίτι, Σάντι Ντένις, Πατ Χινγκλ και Όντρεϊ Κρίστι. Το σενάριο της ταινίας, που γράφτηκε απευθείας για τη μεγάλη οθόνη από τον Αμερικανό δραματουργό Γουίλιαμ Ινγκ, εξιστορεί το πέρασμα στην ενηλικίωση μιας έφηβης, σε μια επαρχιακή πόλη του αμερικανικού νότου που καλείται να αντιμετωπίσει τη σεξουαλική καταπίεση και την ερωτική απογοήτευση. Ο Ινγκ βραβεύτηκε με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Νάταλι Γουντ.

Υπόθεση Επεξεργασία

Λίγο πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση του 1929, σε μια επαρχιακή πόλη της αμερικανικής υπαίθρου, δυο συμμαθητές, ο Μπαντ Στάμπερ (Γουόρεν Μπίτι) και η Ντίνι Λούμις (Νάταλι Γουντ), ερωτεύονται. Ο Μπαντ είναι δημοφιλής αρχηγός της ομάδας φούτμπολ του σχολείου, ενώ η Ντίνι είναι ευαίσθητη ψυχή και ανήσυχο πνεύμα. Τα δυο ερωτευμένα παιδιά καταπνίγουν τη σαρκική έλξη που αισθάνονται το ένα για το άλλο, εφόσον η κλειστή κοινωνία της μικρής πόλης στην οποία μένουν δεν επιτρέπει τις προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Οι συνευρέσεις τους περιορίζονται μόνο σε καυτά φιλιά. Οι δυο τους ελπίζουν ότι μια μέρα θα παντρευτούν και ότι θα δώσουν τέλος στην αναμονή. Η καταπίεση που αισθάνονται και οι δυο μένει ανομολόγητη και από τις δυο πλευρές. Ο Μπαντ θα ήθελε να ολοκληρώσουν τη σχέση τους, αλλά φοβάται ότι σε περίπτωση συμβεί κάτι τέτοιο, η τιμή της Ντίνι θα καταστραφεί, όπως ακριβώς καταστράφηκε και η τιμή της αδελφής του, Τζίνι Στάμπερ (Μπάρμπαρα Λόουντεν). Η Ντίνι από την πλευρά της είναι διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να μη χάσει τον Μπαντ. Πέρα από τις εσωτερικές πιέσεις που αντιμετωπίσει το ζευγάρι, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις μεγάλες προσδοκίες που έχουν οι γονείς τους για εκείνους. Ο πατέρας του Μπαντ, Έις Στάμπερ (Πατ Χιγκλ), βαρόνος του πετρελαίου της περιοχής, τον πιέζει να γραφτεί στο πανεπιστήμιο Γέιλ μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο. Ο ίδιος ο Μπαντ όμως έχει άλλα όνειρα για το μέλλον του. Ενώ ο πατέρας της Ντίνι, Ντελ Λούμις (Φρεντ Στιούαρτ), πιέζει την κόρη του να παντρευτεί γρήγορα τον Μπαντ για να έχει μια άνετη και εύπορη ζωή. Προκειμένου να κατευνάσει τις ορμές του, ο Μπαντ αποφασίζει να κάνει σεξ με την Χουανίτα (Τζαν Νόρις) μια συμμαθήτριά του που φημίζεται για την ελευθερία των ηθών της. Η απόφασή του όμως αυτή, οδηγεί την Ντίνι, που αποπειράται να αυτοκτονήσει, στην τρέλα.

Πληροφορίες παραγωγής Επεξεργασία

Η ταινία γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη^[1] στο στούντιο Filmway και βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες του σεναριογράφου Γουίλιαμ Ινγκ, όταν ο ίδιος διένυε την εφηβεία του μεγαλώνοντας στο Κάνσας. Ο Ινγκ είχε διηγηθεί το σενάριο της ταινίας στον Καζάν το 1957, την περίοδο που ο σκηνοθέτης ανέβαζε το θεατρικό έργο του Ινγκ Σκοτάδι (The Dark at the Top of the Stairs) στο Μπρόντγουεϊ. Οι δυο τους αποφάσισαν να συνεργαστούν για την οπτικοποίησή του. Για το ρόλο της Ντίνι ο Καζάν και ο Ινγκ σκέφτηκαν αρχικά ότι οι καταλληλότερες για το ρόλο θα ήταν οι η Λι Ρέμικ ή η Ντάιαν Βάρσι, ενώ η Τζέιν Φόντα πέρασε από ακρόαση. Τελικά κατέληξαν στη Νάταλι Γουντ. Ο Γουόρεν Μπίτι έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία, ενώ άλλοι υποψήφιοι ήταν οι Τρόι Ντόναχιου, Τζόντι Μακρέι και Ντένις Χόπερ. Οι δυο ηθοποιοί υποδύονται τους έφηβους στην ταινία ενώ στην πραγματικότητα ο Μπίτι ήταν 23 και η Γουντ 22 χρονών όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Προκειμένου να φανούν πειστικοί ως έφηβοι ο Καζάν προσέλαβε μια πλειάδα ηθοποιών ηλικίας μεταξύ των 20 και 25 χρονών στους ρόλους των συμμαθητών τους. Ο Καζάν ήθελε η ερμηνεία της Γουντ να είναι όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική γι' αυτό της ζήτησε να πηγαίνει στο γύρισμα χωρίς μακιγιάζ και να απαρνηθεί το χολιγουντιανό της ύφος όσο θα διαρκούσαν τα γυρίσματα. Η Γουντ δεν ήξερε να κολυμπάει και φοβόταν το νερό και η σκηνή όπου η Ντίνι αποπειράται να αυτοκτονήσει ήταν επίπονη για την ηθοποιό. 20 χρόνια αργότερα η ηθοποιός επρόκειτο να πνιγνεί στα νερά της θάλασσας υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Μετά το πέρας των γυρισμάτων η Γουντ, που είχε στο μεταξύ πάρει διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο Ρόμπερτ Βάγκνερ, άρχισε να βγαίνει με τον Γουόρεν Μπίτι. Οι φήμες ήθελαν τον Μπίτι να είναι το τρίτο άτομο στις σχέση τους. Σύμφωνα όμως με τη βιογράφο της ηθοποιού Σούζαν Φίνσταντ ο λόγος του χωρισμού τους ήταν το γεγονός ότι η Γουντ έπιασε τον Βάγκνερ στα πράσα με έναν άλλον άνδρα. Ο Βάγκνερ διέψευσε όμως αυτήν την κατηγορία. Ο Γουόρεν Μπίτι αποκόμισε πολλές γνώσεις πάνω στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Ελία Καζάν, αλλά ο Καζάν δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Το 1988 ο Καζάν χαρακτήριζε τον Μπίτι ξιπασμένο, αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι κατάφερε να εξελιχτεί σε καλό ηθοποιό. Πέρα από τον Μπίτι, στην ταινία έκαναν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο οι: Σάντι Ντένις, Μάρλα Άνταμς και Φίλις Ντίλερ^[2].

Βραβεία Επεξεργασία

Η ταινία προτάθηκε για δυο βραβεία Όσκαρ. Στην τελετή των 34ών βραβείων Όσκαρ το 1962 ο Γουίλιαμ Ινγκ βραβεύτηκε με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ η Νάταλι Γουντ, που ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, έχασε το βραβείο από τη Σοφία Λόρεν, νικήτρια για την ταινία Η ατιμασμένη (La Ciociara)^[3] . Τόσο η Γουντ όσο και ο Μπίτι ήταν υποψήφιοι για Χρυσή Σφαίρα χωρίς όμως να κερδίσουν.

Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)

Υποψηφιότητα:

Α’ Γυναικείου Ρόλου - Νάταλι Γουντ
Πρωτότυπου Σεναρίου - Γουίλιαμ Ινγκ

Διαχρονικότητα Επεξεργασία

Η ταινία κατατάχθηκε στην 50ή θέση στη λίστα με τις καλύτερες εφηβικές ταινίες όλων των εποχών του περιοδικού Entertainment Weekly^[4], ενώ το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 47η θέση στη λίστα με τις καλύτερες αισθηματικές ταινίες όλων των εποχών^[5].