Ράιχσμπρυκε
Συντεταγμένες: 48°13′41.9″N 16°24′36.0″E / 48.228306°N 16.410000°E
Το Ράιχσμπρυκε (γερμανικά: Reichsbrücke, μτφ. «Αυτοκρατορική Γέφυρα») είναι σημαντική γέφυρα στη Βιέννη, πρωτεύουσα της Αυστρίας, η οποία συνδέει τη Μέξικοπλατς στο Λέοπολνσταντ με το Ντοναουίνσελ στο Ντουνάουστατ απέναντι από το Δούναβη. Η γέφυρα χρησιμοποιείται από 50.000 οχήματα ανά ημέρα και διαθέτει έξι λωρίδες κυκλοφορίας, ράγες για το μετρό, δύο μονοπάτια, δύο ποδηλατόδρομους και δύο βοηθητικές σήραγγες.
| Ράιχσμπρυκε | |
|---|---|
 | |
| Μεταφέρει | Angerner Straße και U1 |
| Διασχίζει | Δούναβης, New Danube Canal και Ντόναουϊνζελ |
| Τοποθεσία | Λέοπολντστατ, Ντόναουστατ και Βιέννη, Αυστρία |
| Σχέδιο | γέφυρα με δοκούς, double-decker bridge και multi-level bridge |
| Συνολικό μήκος | 528 μέτρα[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Η πρώτη γέφυρα που χτίστηκε στη θέση της σημερινής Ράιχσμπρυκε κατασκευάστηκε το 1872-1876 κάτω από το όνομα Κρόνπριντς-Ρούντολφ-Μπρύκε (γέφυρα του Πρίγκιπα Ροδόλφου), πριν από τη ρύθμιση του Δούναβη στη Βιέννη. Εγκαινιάστηκε στις 21 Αυγούστου του 1876, και το όνομα άλλαξε σε Ράιχσμπρυκε το 1919 αφού η Αυστρία έγινε δημοκρατία.
Ως μέτρο για να μειώσει το επίπεδο της ανεργίας στη δεκαετία του 1930, σχεδιάστηκε μια κρεμαστή γέφυρα για να πάρει τη θέση της παλιάς Ράιχσμπρυκε. Τα τεχνικά σχέδια εκπονήθηκαν από τους αρχιτέκτονες Ζίγκφριντ Θάις και Χανς Γιακς, με εποπτεία του Κλέμεντς Χολτσμάιστερ. Οι πυλώνες της παλιάς γέφυρας επεκτάθηκαν προς τα κάτω και η δομή του μετακινήθηκε κατά 26 μέτρα σε λιγότερο από επτά ώρες. Η νέα γέφυρα θα μπορούσε, επομένως, να χτιστεί από τη γραμμή της παλιάς γέφυρας, χωρίς μακροχρόνια διακοπή της κυκλοφορίας. Αυτή η κρεμαστή γέφυρα, που χτίστηκε ανάμεσα στο 1934 και το 1937, περιλάμβανε τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας, δύο γραμμές τραμ και μονοπάτια, στις δύο πλευρές. Οι γέφυρες πάνω από τις κοίτες πλημμυρών επεκτάθηκαν. Η νέα γέφυρα εγκαινιάστηκε στις 10 Οκτωβρίου 1937 από τον Καρδινάλιο Ίνιτσερ και τον πρόεδρο της Αυστρίας Βίλχελμ Μίκλας.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ράιχσμπρυκε ήταν η μόνη γέφυρα της Βιέννης πάνω από το Δούναβη που δεν υπέστη σοβαρές ζημιές. Τα Σοβιετικά στρατεύματα που επιτίθονταν στην πόλη απέτρεψαν την Βέρμαχτ από το να την καταστρέψει, και ως αποτέλεσμα, η γέφυρα μετονομάστηκε σε Brücke der Roten Armee (Γέφυρα του Κόκκινου Στρατού) για λίγο. Η γέφυρα ανακαινίστηκε μεταξύ του 1948 και 1952. Το 1948, η γέφυρα είχε χρησιμοποιηθεί ως τόπος στην ταινία Ο Τρίτος Άνθρωπος.
Από το 1976 και έπειτα Επεξεργασία
Στις 1 Αυγούστου 1976, λίγο πριν από τις 05:00, η γέφυρα κατέρρευσε, σκοτώνοντας ένα άτομο. Η κύρια αιτία της κατάρρευσης ήταν μια δομική αστοχία του ρουλεμάν, το οποίο δεν εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια της επιθεώρησης, λόγω του μανδύα γρανίτη που το περιέβαλε.[2] Ένα φορτηγό καταστράφηκε και πολλά πλοία υπέστησαν βλάβη. Ο οδηγός ενός άδειου λεωφορείου κατάφερε να σώσει τον εαυτό του. Το λεωφορείο που διασώθηκε και συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι το 1989, ενώ τώρα εκτίθεται στο μουσείο των τραμ της Βιέννης (Straßenbahnmuseum). Η ναυτιλία εκτράπηκε μέσω του Ντονάουκαναλ. Δύο συμπληρωματικές γέφυρες χρησιμοποιήθηκαν για την εκτροπή της κίνησης και του τραμ, οι οποίες παρέμειναν σε χρήση για τέσσερα χρόνια.
Ύστερα έλαβε χώρα διεθνής διαγωνισμός για το σχεδιασμό της νέας γέφυρας, με νικητή τον Γιόχαν Νέστροϋ. Η κατασκευή άρχισε το 1978 και η γέφυρα άνοιξε επίσημα στις 8 Νοεμβρίου 1980 από τον δημοτικό σύμβουλο Χάιντς Νίτελ, με το όνομα Γέφυρα Γιόχαν Νέστροϋ, ένα όνομα το οποίο δεν έπιασε.[3][4][5]
Το Βιεννέζικο δίκτυο μετρό πέρασε από τη Ράιχσμπρυκε για πρώτη φορά στις 3 Σεπτεμβρίου 1982, μετά από εκτεταμένες δοκιμές.
Το 2003, η περιφέρεια της γέφυρας αναθεωρήθηκε στο σύνολο της μαζί με το φωτισμό. Τα μονοπάτια και οι ποδηλατόδρομοι επεκτάθηκαν. Την ίδια στιγμή, το πλάτος των λωρίδων κυκλοφορίας αυξήθηκε, μειώνοντας το πλάτος της κεντρικής κράτησης και απομακρύνοντας τις στενές λωρίδες έκτακτης ανάγκης.
Ένα γερμανικό επιβατηγό πλοίο εμβόλισε ένα πυλώνα της Ράιχσμπρυκε το 2004, τραυματίζοντας σοβαρά αρκετούς ανθρώπους. Η γέφυρα δεν επηρεάστηκε από το ατύχημα.
Το Σάββατο 9 Ιουλίου 2005, εορτάστηκε η 25η επέτειος του κτιρίου της Ράιχσμπρυκε και η αποκατάσταση ολοκληρώθηκε. Έγιναν περαιτέρω αλλαγές και δημιουργήθηκαν στάσεις για νυχτερινά λεωφορεία.
Η γέφυρα περιλαμβάνει το σταθμό Ντοναουίνσελ του μετρό της Βιέννης.
Παραπομπές Επεξεργασία
- Alfred Karrer: Reichsbrückeneinsturz 1976. Martin Fuchs, Vienna 2002, (ISBN 3-9501581-3-8)
- Alfred Pauser: Brücken in Wien. Springer, Vienna 2005, (ISBN 3-211-25255-X)
- ↑ structurae
.net /en /structures /reichsbrucke. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. - ↑ «Reichsbrücke - wien.gv.at» (στα German). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-10-20. https://web.archive.org/web/20201020075856/https://www.wien.gv.at/verkehr/brueckenbau/donaubruecken/reich-geschichte.html. Ανακτήθηκε στις 2019-04-16.
- ↑ «Auch Reichsbrücke brach am 1. August (The Reichsbrücke also broke on the 1st of August)» (στα German). Der Standard. 5 August 2007. http://derstandard.at/?url=/?id=2983102.
- ↑ «25 Jahre Reichsbrücke (25 years of the Reichsbrücke)» (στα German). ORF. 9 July 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-18. https://web.archive.org/web/20110718111140/http://oesterreich.orf.at/wien/stories/44339/. Ανακτήθηκε στις 2019-04-16.
- ↑ «Wiener Reichsbrücke: Einsturz jährt sich zum 30. Mal (Reichsbrücke, Vienna: 30th anniversary of collapse)» (στα German). Kleine Zeitung. 2 August 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-05-26. https://web.archive.org/web/20080526233601/http://www.kleinezeitung.at/nachrichten/chronik/518887/index.do. Ανακτήθηκε στις 2019-04-16.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Donaubrücken σε Wien Geschichte, Konstruktion, Besonderheiten
- Die Donau – Brücken, Wege und Stege
- Der Einsturz der Reichsbrücke