Ραμόν ντε Πενιαφόρ
| Ραμόν ντε Πενιαφόρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1175 (περίπου)[1] Santa Margarida i els Monjos[1] |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1275 Βαρκελώνη[1] |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Βαρκελώνης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Στέμμα της Αραγωνίας |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός[1] |
| Eορτασμός αγίου | 7 Ιανουαρίου[2] |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Old Catalan Μεσαιωνικά Λατινικά Μεσαιωνικά Αραγωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου ειδικός στο Κανονικό Δίκαιο[1] θεολόγος[1] καθολικός ιερέας πνευματικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια |
| Αξιοσημείωτο έργο | Decretals of Gregory IX Smithfield Decretals |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Master of the Order of Preachers (1238–1240) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βίος Επεξεργασία
Ήταν γιος του ιππότη Πέρε Ραμόν ντε Πενιαφόρ, κυρίου του ομώνυμου κάστρου κοντά στην Μπιλαφράνκα δελ Πενεδές. Το 1204 εργάστηκε ως κληρικός στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης. Σπούδασε κανονικό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, όπου εργάστηκε και ως καθηγητής (1217-1222), ερχόμενος σε επαφή με το νεοπαγές τάγμα των Δομινικανών. Με την επιστροφή του στην Βαρκελώνη απασχολήθηκε για λίγο στον καθεδρικό της μέχρι που ενσωματώθηκε επίσημα στους Δομινικανούς.
Μεταξύ 1236 και 1238 συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή του Στέμματος της Αραγόνας. Όρισε τους επισκόπους των πρόσφατα κατεκτημένων Ουέσκα και Μαγιόρκα και ακύρωσε τον αφορισμό του Ιακώβου Α΄, ο οποίος ήταν στενός του φίλος. Το 1239 εκλέχθηκε τρίτος γενικός επίτροπος του Τάγματος αλλά παραιτήθηκε σε διάστημα ενός έτους. Για τα επόμενα τριάντα πέντε χρόνια εργάσθηκε ως σύμβουλος του μονάρχη κυριαρχώντας στην εκκλησιαστική ζωή της Καταλονίας, με τέσσερις επισκόπους (της Βαρκελώνης, της Λιέιδα, του Μπικ και της Ζιρόνα) να είναι Δομηνικανοί.
Εργάσθηκε επίσης ως ιεροεξεταστής και νομικός σύμβουλος. Ίδρυσε μια σχολή στην Τύνιδα το 1245 με σκοπό τον προσηλυτισμό Αράβων στον χριστιανισμό και ένα έτερο στη Μούρθια που απευθυνόταν στους Εβραίους.[3] Χάρις σε δική του προτροπή ο Θωμάς Ακινάτης έγραψε το απολογητικό εγχειρίδιο Summa contra gentiles. Πέθανε το 1275 ενώ του αποδίδονται πολλά θαύματα.[4]
Αγιοποίηση Επεξεργασία
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τον αγιοποίησε το 1665 παρά την πρόταση που είχε καταθέσει η εκκλησιαστική σύνοδος της Ταραγόνα ήδη από το 1279.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122361782. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2023.
- ↑ «Calendarium Romanum». (λατινική γλώσσα) Calendarium Romanum Generale (1969). Typis Polyglottis Vaticanis Publisher. Βατικανό. 1969. σελ. 23.
- ↑ 3,0 3,1 www.dominicains.ca. «Saint Raymond de Penyafort († 1275)». www.dominicains.ca. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Michelle Garceau, "In order to keep the memory" στο Jansen et al. (2013) (επιμ.), Center and Periphery: Studies on Power in the Medieval World in Honor of William Chester Jordan. Brill, Λέιντεν-Βοστόνη.