Ρεϋμόν Πουανκαρέ

Ο Ρεϋμόν Πουανκαρέ (Raymond Poincaré, 20 Αυγούστου 1860 - 15 Οκτωβρίου 1934) ήταν Γάλλος πολιτικός, που διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός και μία φορά πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1913-1920).

Ρεϋμόν Πουανκαρέ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	20  Αυγούστου 1860, Μπαρ-λε-Ντυκ
Θάνατος	15  Οκτωβρίου 1934 Παρίσι
Υπηκοότητα	Γαλλία
Πολιτικό κόμμα	Δημοκρατική Συμμαχία
Σύζυγος	Henriette Poincaré
Σπουδές	Νομική Σχολή Παρισιού
Επάγγελμα	πολιτικός δικηγόρος δημοσιογράφος
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος τάγμα του Αγίου Ανδρέα Μέγας Μάγιστρος της Λεγεώνας της Τιμής Order of the Star of Anjouan Grand Cross of the Order of Nichan el Anouar Τάγμα του Ευαγγελισμού Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Μεγαλόσταυρους ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Τάγμα του Βασιλικού Οίκου του Τσάκρι Grand cross of the Order of the Dragon of Annam Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού Τάγματος της Καμπότζης Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) Σταυρός της Ανδρείας (Πολωνία) Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ (16  Απριλίου 1913) Knight of the Order of the Elephant (1914) Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (19  Απριλίου 1920)
Αξίωμα	Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, Μέλος του Γενικού Συμβουλίου, French co-prince of Andorra, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Γαλλίας, Υπουργός Οικονομίας, Οικονομικών και Βιομηχανίας, Γερουσιαστής της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός της Γαλλίας, μέλος της Γερουσίας της Γαλλίας, Minister of National Education, bâtonnier και 34η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας
Σχετικά πολυμέσα

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Μπαρ-λε-Ντυκ στην Περιφέρεια του Μεύση, στις 20 Αυγούστου του 1860. Γιος του μηχανικού και μετεωρολόγου Νικολά Πουανκαρέ και εξάδελφος του Ανρί Πουανκαρέ. Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή και στη συνέχεια νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.

Είσοδος στην πολιτική

Το 1882 εισήλθε στο δικηγορικό σώμα και σε ηλικία μόλις 27 ετών εξελέγη βουλευτής. Το 1893 ανέλαβε υπουργός, ο νεότερος της εποχής του, στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1894 ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών και το επόμενο έτος επανήλθε στο προηγούμενο υπουργείο. Στην υπόθεση Ντρέιφους που συντάραξε τη Γαλλία είχε υποστηρίξει ως αναγκαία την αναθεώρηση της δίκης.

Το 1902 μαζί με άλλους συντηρητικούς δημιουργεί τη "Ρεπουμπλικανική Συμμαχία". Το 1903 εγκατέλειψε τη Βουλή, μέχρι το 1912, προκειμένου να συμμετέχει στις εργασίες της Γερουσίας, αν και το Μάρτιο του 1906 ανέλαβε ξανά Υπουργός Οικονομικών. Τον Ιανουάριο 1912 μέχρι τον Ιανουάριο του 1913 ανέλαβε (1η φορά) Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη από τις διάφορες διπλωματικές του ενέργειες χαρακτηρίστηκε ρεβιζιονιστής και πολεμοκάπηλος.

Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας

Στις 17 Ιανουαρίου του 1913 εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αγωνίστηκε να διαφυλάξει με οποιοδήποτε τρόπο την εθνική ενότητα, κάνοντας ακόμα και πρωθυπουργό τον αιώνιο αντίπαλό του Ζωρζ Κλεμανσώ. Το 1920 που έληξε η προεδρική του θητεία επέστρεψε στη Γερουσία και ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής Επανορθώσεων. Τον Ιανουάριο του 1922 και μέχρι το 1924 ανέλαβε (2η φορά) Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών, κάνοντας μεταστροφή της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής προς την Ελλάδα, τασσόμενος υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας.

Το 1923 στις 11 Ιανουαρίου έδωσε διαταγή στα γαλλικά στρατεύματα και εισέβαλαν στην περιοχή του Ρουρ προκειμένου να πιέσει τη Γερμανία προς εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Το 1926 αναλαμβάνει (3η φορά) Πρωθυπουργός, μέχρι το 1929 όταν και τελικά παραιτήθηκε για λόγους υγείας.

Ο Ρεϋμόν Πουανκαρέ πέθανε στο Παρίσι στις 15 Οκτωβρίου του 1934. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του συνέγραψε τα απομνημονεύματά του, ένα δεκάτομο έργο με τον τίτλο "Στην υπηρεσία της Γαλλίας" ("Au service de la France").

Πηγές

• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ. 50^ος, σελ. 262.
• Αρετή Τούντα-Φεργάδη, «Ρεϋμόν Πουανκαρέ»,στο: της ιδίας, Ηγετικές μορφές του μεσοπολέμου και εξωτερική πολιτική, εκδ. Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 2003, σελ.109-131