Ρενώ του Μπαρ (επίσκοπος του Μετς)
Ο Ρενώ, γαλλ.: Renaud de Bar, γερμ.: Reginald (απεβ. 1316) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν επίσκοπος του Mετς από το 1302.
| Ρενώ του Μπαρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 4 Μαΐου 1316 |
| Αιτία θανάτου | δηλητήριο |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Θεοβάλδος Β΄ του Μπαρ και Ιωάννα του Τουσί[2] |
| Αδέλφια | Ερρίκος Γ΄ του Μπαρ[2] Θεοβάλδος του Μπαρ[2] Φιλίππη του Μπαρ[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος του Μετς (1302–1316)[1] επίσκοπος[3][4] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος του Θεοβάλδου Β΄ κόμη του Μπαρ και της συζύγου του Ιωάννας του Τουσύ, κόρης του Ιωάννη κυρίου του Τουσύ.
Έγινε μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Ρενς, στο Λαν, στο Βερντέν και στο Καμπραί και στη συνέχεια, πριν από το 1298, αρχιεπίσκοπος των Βρυξελλών . Έγινε στη συνέχεια αρχιεπίσκοπος του Μπαζανσόν το 1299, προτού γίνει μέλος του Συλλόγου· «πρίγκιπας» του Mετς το 1301 και κοσμήτορας της Σαιντ Μαντλέν στο Βερντέν το 1302. Στα μέσα του 1302 εξελέγη επίσκοπος του Μετς, αλλά οι εκλογές θεωρήθηκαν παράτυπες, αφού ο Πάπας είχε το προνόμιο να ορίζει τον κάτοχο αυτής της επισκοπής. Για να λύσει το πρόβλημα, δηλ. να κατευναστεί ο κλήρος του Mετς και να εκλεγεί ο Ρενώ, ο πάπας Βονιφάτιος Η΄ άσκησε βέτο στις εκλογές, αλλά στη συνέχεια ονόμασε τον Ρενώ ως επιλογή του για την επισκοπή. Ο Ρενώ ήταν ο μόνος ιεράρχης της αρχιεπισκοπής του Τρηρ που βοήθησε στη Σύνοδο της Βιέννης, η οποία είχε κληθεί από τον πάπα Κλήμη Β΄ για να καταστείλει τους Ναΐτες. Ο Ρενώ πολέμησε εναντίον του Θεοβάλδου Β΄ δούκα της Λωρραίνης, και στη συνέχεια εναντίον των αξιωματούχων του Mετς. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί κατά την εκστρατεία της Μεσίνας και απεβίωσε στις 4 Μαΐου 1316, απ' ότι φαίνεται δηλητηριασμένος.
Λειτουργικά χειρόγραφα Επεξεργασία
Ο Ρενώ του Μπαρ είναι γνωστό ότι διέθετε 6 λειτουργικά χειρόγραφα, που χρονολογούνται από τις αρχές του 14ου αι., πιθανώς μεταξύ 1302 και 1305. [5] Τα χειρόγραφα ήταν πιθανώς δώρα από τους συγγενείς του, συμπεριλαμβανομένης της αδελφής του Μαργαρίτας του Μπαρ, ηγουμένης του αβαείου του Σαιν-Μωρ του Βερντέν, [6] και της μητέρας του Ιωάννας του Τουσύ, της οποίας τα χέρια φαίνονται πολλές φορές στο περιθώριο, παράλληλα με αυτά του γιου της. Και τα έξι χειρόγραφα έχουν σχεδιαστεί για χρήση σε εκκλησιαστικές τελετές από επίσκοπο.
- Προσευχητάριο για τη χρήση του Βερντέν - Θερινός τόμος Αρχειοθετήθηκε 2020-01-16 στο Wayback Machine. (BM Verdun ms. 107) [7]
- Προσευχητάριο για τη χρήση του Βερντέν - Χειμερινός τόμος Αρχειοθετήθηκε 2021-06-16 στο Wayback Machine. ( Βιβλιοθήκη Βρετανίας, Yates Thompson ms 8) [8]
- Λειτουργικό για τη χρήση του Βερντέν, αναθεωρημένο για το Mετς Αρχειοθετήθηκε 2020-01-16 στο Wayback Machine. (BM Verdun ms. 98)
- Αρχιερατικό για τη χρήση του Mετς - Μέρος 1 Αρχειοθετήθηκε 2021-06-03 στο Wayback Machine. ( Fitzwilliam Museum Cambridge, ms. 298)
- Αρχιερατικό για τη χρήση του Mετς - Μέρος 2[νεκρός σύνδεσμος] (Πράγα, Εθνική Βιβλιοθήκη της Τσεχικής Δημοκρατίας, κα. XXIIIC 120), 137 στ.
- Τελετουργικό για τη χρήση του Metz (BM Metz ms. 43), καταστράφηκε το 1944
Αυτά τα χειρόγραφα, ειδικά οι δύο τόμοι Προσευχηταρίων του Βερντέν, είναι γνωστά για τις πλούσιες εικονογραφίες τους, τους θυρεούς, τα σχέδια περιθωρίων και τα ζωγραφισμένα αρχικά.
-
Λιοντάρι, από τον Ιούλιο, Προσευχητάριο του Βερντέν, χειμώνας, Βρετανική Βιβλιοθήκη -
Σχέδια περιθωρίων, Προσευχητάριο του Βερντέν, Θέρος, BM. Verdun -
Μαχητές που φέρουν τα κεφάλια τους, Προσευχητάριο του Βερντέν, θέρος
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 metz-catholique
.fr /l-eglise-en-moselle /generalites-chiffres-eveques /eveques /39-eveques. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ WIAG-Pers-EPISCGatz-03146-001.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2018993756. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «L'atelier de Mathilde et Goscelin Renaud de Bar et ses manuscrits». Mathildeetgoscelin.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2018.
- ↑ Systems, eZ. «La Bibliothèque de Verdun, Par la Communauté de Communes de Verdun et la Ville de Verdun». Bibliotheques-discotheque-verdun.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2018.
- ↑ Catalogue général des manuscrits des bibliothèques publiques des départements, V (1879), p. 486-487 Base Enluminures (BM Verdun ms. 107)
- ↑ probably begun in 1302, commissioned by his sister, the abbess of the abbey of St Maur, Verdun, or by his mother. Bequeathed to the British Museum in 1941. Montague Rhodes James, A Descriptive Catalogue of Fifty Manuscripts from the Collection of Henry Yates Thompson (Cambridge: Cambridge University Press, 1898), no. 31 pp. 142–178. Patrick M. de Winter, 'Une réalisation exceptionnelle d'enlumineurs français et anglais vers 1300: le bréviaire de Renaud de Bar, évêque de Metz', in La Lorraine: études archéologiques (Actes du 103e congrès national des Sociétés savantes (Nancy-Metz, 1978), Section d'archaeologie et d'histoire de l'art) (Paris: Bibliothèque nationale, 1980), pp. 27-62 (pp. 34, 36, 37, 38, 49 n. 27, figs. 9, 10, 13).