Σάντσα της Μαγιόρκας

Η Σάντσα της Μαγιόρκας ή Σάντσα, βασίλισσα της Νεαπόλεως (Ισπανικά : Sancha de Mallorca, περί το 1285 - 28 Ιουλίου 1345) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν η δεύτερη σύζυγος του Βασιλιά της Νεαπόλεως Ροβέρτου του Σοφού. Διετέλεσε αντιβασίλισσα της Νεαπόλεως την εποχή που η εγγονή της Ιωάννα Α΄ της Νάπολης ήταν ακόμα ανήλικη. Η Σάντσα της Μαγιόρκας ήταν δεύτερη κόρη και πέμπτο παιδί του Ιακώβου Β΄ της Μαγιόρκας και της συζύγου του Εσκλαραμούνδας της Φουά. Η ακριβής ημερομηνία που γεννήθηκε δεν είναι γνωστή, το Χρονικό του Σαν Χουάν ντε λα Πένια την καταγράφει σαν δεύτερη κόρη του βασιλικού ζεύγους της Μαγιόρκας "η πρώτη Ισαβέλλα ... η δεύτερη Σάντσα" και παραδοσιακά το προτελευταίο από τα έξι παιδιά του ζεύγους.

Σάντσα της Μαγιόρκας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1285 (περίπου)
Θάνατος	28  Ιουλίου 1345 Νάπολη
Τόπος ταφής	Σάντα Κιάρα
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Μαγιόρκας Βασίλειο της Νεαπόλεως
Θρησκευτικό τάγμα	Τάγμα των Φραγκισκανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Καταλανικά Ιταλικά λατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μοναχή βασίλισσα
Οικογένεια
Σύζυγος	Ροβέρτος της Νάπολης (από 1305)
Τέκνα	Robert de Naples
Γονείς	Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας και Εσκαλαραμούντα της Φουά
Αδέλφια	Saura of Majorca Φερδινάρδος της Μαγιόρκας Ιάκωβος της Μαγιόρκας (μοναχός) Φίλιππος της Μαγιόρκας Σάντσο της Μαγιόρκας Isabella of Majorca Blanche de Majorca Peter of Majorca Ferdinand of Majorca
Οικογένεια	Οίκος της Βαρκελώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Άρχοντας της Σικελίας
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Βασίλισσα της Νεαπόλεως

Η Σάντσα αρραβωνιάστηκε τον Ροβέρτο, δούκα της Καλαβρίας και πρίγκιπα του Σαλέρνο (17 Ιουνίου 1304), ο Ροβέρτος ήταν χήρος από την πρώτη του σύζυγο Γιολάντα της Αραγωνίας, δούκισσα της Καλαβρίας. Ο γάμος έγινε τρεις μήνες αργότερα στο παρεκκλήσι των Ιωαννιτών που βρισκόταν στα βασιλικά ανάκτορα του Κολιούρ στα Ανατολικά Πυρηναία. Ο γάμος του Ροβέρτου και της Σάντσας παρέμεινε άτεκνος. Η Σάντσα έγινε βασίλισσα της Μαγιόρκας όταν πέθανε ο πεθερός της Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως (5 Μαΐου 1309), σε δυο χρόνια ο σύζυγος της δέχτηκε τις ηγεμονίες της Ποτέντσα, της Βενόζα, του Λαντσιάνο και της Αλέσσα (2 Αυγούστου 1311). Την επόμενη χρονιά με μαρτυρία της μητέρας της Εσκλαραμούνδας παραχώρησε στην κόρη της Σάντσα κάποια δώρα στην διαθήκη της (24 Μαρτίου 1312). Η Σάντσα και ο σύζυγος της επισκέπτηκαν την Μασσαλία για να προσκυνήσουν τα οστά του κουνιάδου της Αγίου Λουδοβίκου της Τουλούζης (22 Μαΐου 1319).

Θρησκευτική πολιτική

Η Σάντσα δέχτηκε στην αυλή της στην Νάπολη την επίσκεψη του αδελφού της Φιλίππου που είχε ενωθεί πρόσφατα με το Τάγμα των Φραγκισκανών. Ο Φίλιππος της Μαγιόρκας ήθελε να τηρήσει αυστηρά τους κανόνες του Φραγκίσκου της Ασίζης και συγκέντρωσε γύρω του μια ομάδα αντρών γνωστοί σαν "οι αδελφοί της φτωχής ζωής" ένας κλάδος των "Φρατιτσέλλι". Η ομάδα είχε ισχυρή επίδραση στον βασιλιά και την βασίλισσα της Νεαπόλεως. Ο Φίλιππος ζήτησε από την αδελφή του και τον γαμπρό του να μεσολαβήσουν στους Πάπες στην Αβινιόν να του δώσουν τα απαραίτητα προνόμια για να μετατρέψει το μοναστήρι της Σάντα Τσιάρα στην Νάπολη σε χώρο υποδοχής των "αδελφών της φτωχής ζωής". Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄ το επικύρωσε με τρεις βούλες (24 Ιουνίου 1336, 20 Φεβρουαρίου 1337 και 7 Αυγούστου 1340).

Με τον θάνατο του Φιλίππου (1342) η Σάντσα και ο σύζυγος της παρέμειναν υπό την επίδραση των "αδελφών της φτωχής ζωής", οι προστάτες τους ήταν ο Αντρέα ντε Γκαλιάνο και ο Πιέτρο του Καντενέτο, οπαδοί του Μιχαήλ της Τσεζένα. Το βασιλικό ζεύγος φιλοξένησε στο Καστέλ Νουόβο δυο μορφωμένους επισκόπους, τον Τζων Μπερθολέο που είχε μόλις απαλλαγεί από τα αξιώματα του στο Καλβί και τον Γουίλιαμ ντε Σκάλα που έγινε ο εξομολογητής της βασίλισσας. Ο χειρότερος όλων ήταν ο Φρα Ρομπέρτο, προσωπικός φίλος του Άντζελο Κλαρέτο, του αρχηγού των Φρατιτσέλλι.

Κηδεμονία

Το εσωτερικό της Βασιλικής της Σάντα Τσιάρα στην Νάπολη.

Σε πολλές περιπτώσεις η Σάντσα ζήτησε από τον πάπα την διάλυση του γάμου της επειδή ήθελε και η ίδια να τελειώσει την ζωή της σαν μοναχή. Ο Ροβέρτος ο Σοφός πέθανε (20 Ιανουαρίου 1343) και η Σάντσα έγινε αντιβασίλισσα και κηδεμόνας για λογαριασμό της ανήλικης εγγονής της Ιωάννας. Ο βασιλιάς είχε συντάξει την διαθήκη του πριν από 4 μέρες (16 Ιανουαρίου 1343) στην οποία καθόριζε ότι η εγγονή του θα κυβερνούσε με ένα συμβούλιο αντιβασιλείας μέχρι να φτάσει σε ηλικία 25 ετών. Το συμβούλιο θα είχε πρόεδρο την Σάντσα και μέλη τον καγκελάριο Φιλίπ ντα Καμπασόλ, επίσκοπο της Καβαϊγιόν, τον Φιλίπ ντι Σαντζινέττο, μέγα Σενεσκάλιο της Προβηγκίας και τον Ναύαρχο Τζιφρέντο ντι Μαρζάνο. Τον Σεπτέμβριο του 1343 ο Πετράρχης επισκέφτηκε την Νάπολη σαν απεσταλμένος του πάπα Κλήμη ΣΤ΄ και δήλωσε ότι το βασίλειο "ήταν ένα καράβι έτοιμο να βυθιστεί". Ο Πετράρχης έθεσε το ζήτημα του Φρα Ρομπέρτο που το πραγματικό του όνομα ήταν Ρομπέρτο της Μιλήτου. Ο Φρα Ρομπέρτο ήταν ένας κοντόχοντρος άντρας που ντυνόταν με κουρέλια και φορούσε ένα ψηλό καπέλο, είχε άθλια εμφάνιση και έμοιαζε σαν ένα "φρικτό τρίποδο κτήνος".

Παραίτηση

Η Σάντσα υποστήριξε την θετή της εγγονή Ιωάννα απέναντι στους διεκδικητές του θρόνου αλλά η ανικανότητα της αντιβασιλείας ανάγκασε τον πάπα που ήταν ο υψηλός επικυρίαρχος να διορίσει κυβερνήτη τον Καρδινάλιο Εμερί ντε Σατελάς. Στο ετήσιο μνημόσυνο του συζύγου της (20 Ιανουαρίου 1344) ύστερα από έντονες πιέσεις των εξομολόγων της παραιτήθηκε από την κηδεμονία και εισήλθε στην μονή της Σάντα Μαρία ντελλα Κρος στην Νάπολη, μια τοποθεσία που ήταν γνωστή σαν "Νεκροταφείο ζωντανών". Πέθανε 18 μήνες αργότερα (28 Ιουλίου 1345) σε ηλικία περίπου 60 ετών, τάφηκε αρχικά στην Σάντα Μαρία ντελλα Κρος, τα οστά της μεταφέρθηκαν αργότερα στον μητροπολιτικό ναό της Σάντα Τσιάρα στην Νάπολη.

Πηγές

• Χρονικό του Σαν Χουάν ντε λα Πένια
• Émile-G. Léonard: Histoire de Jeanne Ire, reine de Naples, comtesse de Provence (1343-1382) : La jeunesse de la reine Jeanne, t. I, Paris et Monaco, Auguste Picard, coll. «Mémoires et documents historiques », 1932
• Musto, Ronald G. (1997). "Franciscan Joachimism at the Court of Naples, 1309-1345: A New Appraisal". Archivum Franciscanum Historicum. 90.3-4 (2): 419–86.
• Musto, Ronald G. (1985). Queen Sancia of Naples (1286-1345) and the Spiritual Franciscans in Women of the Medieval World. Oxford: Basil Blackwell.
• Musto, Ronald G. (2013). Medieval Naples: A Documentary History 400-1400. New York: Italica Press
• Paul Amargier: Dauphine de Puimichel et son entourage au temps de sa vie aptésienne (1345-1360) in, Le peuple des saints. Croyances et dévotions en Provence et Comtat Venaissin des origines à la fin du Moyen Âge, Académie de Vaucluse et CNRS, 1987

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• ΑΡΑΓΩΝΙΑ, ΒΑΣΙΛΕΙΣ
• Γενεαλογία του Οίκου της Βαρκελώνης Αρχειοθετήθηκε 2018-10-05 στο Wayback Machine.