Σάτρες Θράκης

σάτραι δὲ οὐδενός κω ἀνθρώπων ὑπήκοοι ἐγένοντο, ὅσον ἡμεῖς ἴδμεν, ἀλλὰ διατελεῦσι τὸ μέχρι ἐμεῦ αἰεὶ ἐόντες ἐλεύθεροι μοῦνοι Θρηίκων· οἰκέουσί τε γὰρ ὄρεα ὑψηλά, ἴδῃσί τε παντοίῃσι καὶ χιόνι συνηρεφέα, καὶ εἰσὶ τὰ πολέμια ἄκροι. 2 οὗτοι οἱ Διονύσου τὸ μαντήιον εἰσὶ ἐκτημένοι· τὸ δὲ μαντήιον τοῦτο ἔστι μὲν ἐπὶ τῶν ὀρέων τῶν ὑψηλοτάτων, Βησσοὶ δὲ τῶν Σατρέων εἰσὶ οἱ προφητεύοντες τοῦ ἱροῦ, πρόμαντις δὲ ἡ χρέωσα κατά περ ἐν Δελφοῖσι, καὶ οὐδὲν ποικιλώτερον.

Ηροδότου Πολύμνια

Οι Σάτρες ήταν πολεμική θρακική φυλή που κατοικούσε πέραν του Παγγαίου επί υψηλοτάτων ορέων. Ο Ηρόδοτος θαύμαζε τον ηρωισμό τους, με τον οποίο διατήρησαν την ανεξαρτησία τους, όπως και οι Αγριάνες και οι Οδόμαντες.

Οι Σάτρες λάτρευαν τον ορεινό Βάκχο, σε αντιδιαστολή από τον πεδινό. Σε υψηλότατη κορυφή υπήρχε το μαντείο του Διονύσου, το οποίο ήταν το γενικό προσκύνημα των Θρακών. Ίσως στο μαντείο αυτό αναφέρονται και οι στίχοι του Ευριπίδη ή σε άλλο επί του Παγγαίου ιερό του Διονύσου:

Βάκχος προφήτης ώστε πέτραν Παγγαίου ώκησε σεμνός τοίσιν ειδόσιν θεός.

Οι Σάτρες λέγονταν και Σατροκένται, ονομασία η οποία υποστηρίζει την εικασία του Χάρισον και άλλων, οι οποίοι ταύτιζαν τους Σάτρες με τους Σάτυρους, ακόλουθους του Διονύσου. Απαντά ο τύπος -κένται και σε άλλα θρακικά ονόματα, όπως Επταί-κενθος, Δινί-κενθος. Επίσης Βερέ-κυνθες ή Βερε-κύνται ή Βερέ-κυντες, αρχαιότατη φρυγική φυλή, από τους οποίους αργότερα και οι Φρύγες ονομάσθηκαν γενικότερα από τους υπόλοιπους Έλληνες Βερεκύνθαι ή Βερέκυνθοι.

Πηγές Επεξεργασία

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Πολύμνια, παρ. 111.1
J. E. Harrison, Prolegomena to Greek Religion (1903)
Θράκη & Θράκες - θρακικές φυλές^{[νεκρός σύνδεσμος]}