Σέβρες - Εθνικό Εργοστάσιο και Μουσείο
Το Εθνικό Εργοστάσιο και Μουσείο Σεβρών (γαλλικά: Sèvres - Manufacture et Musée nationaux) περιλαμβάνει το Εργοστάσιο Πορσελάνης Σεβρών που δραστηριοποιείται από τον 18ο αιώνα και το Εθνικό Μουσείο Κεραμικής που δημιουργήθηκε τον επόμενο αιώνα. Βρίσκεται στις Σέβρες στο νομό Ω-ντε-Σεν, προάστιο του Παρισιού. Σήμερα, η παραγωγή του εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία σύγχρονων αντικειμένων.[1]
 | |
 | |
| Νομική μορφή | αποκεντρωμένη υπηρεσία με εθνική αρμοδιότητα υπουργείου (εκτός της άμυνας) |
|---|---|
| Κλάδος | d:Q112165308 |
| Ίδρυση | 1745 |
| Έδρα | Σέβρες, Γαλλία |
| Συντεταγμένες | 48°49′43″ s. š., 2°13′21″ v. d. |
| Προϊόντα | Πορσελάνη Σεβρών |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες εργάστηκαν και φιλοτέχνησαν έργα πορσελάνης και αντικείμενα τέχνης. Το μουσείο διατηρεί έργα αγγειοπλαστικής από όλο τον κόσμο και από όλες τις εποχές (αγγεία, πήλινα, πορσελάνες Σεβρών και άλλα).[2]
Ιστορικό Επεξεργασία
Το 1740 ιδρύθηκε το εργοστάσιο πορσελάνης της Βενσέν, χάρη στην υποστήριξη του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Το 1756, το εργοστάσιο μεταφέρθηκε στις Σέβρες σε ένα κτήριο που χτίστηκε με πρωτοβουλία της μαρκησίας ντε Πομπαντούρ.[3]
Το εργοστάσιο κατασκευάστηκε μεταξύ 1753 και 1756 με μήκος 130 μέτρα και ύψος τεσσάρων ορόφων. Εκατέρωθεν του κεντρικού κτίσματος, το κτήριο απλώνεται σε δύο μακριές πτέρυγες, με γωνιακά κιόσκια στα δύο άκρα. Στο ισόγειο, το εργοστάσιο στέγαζε τις αποθήκες πρώτων υλών. Στον πρώτο όροφο στεγάζονταν τα εργαστήρια καλουπώματος, σοβατίσματος, γλυπτικής και χαρακτικής καθώς και οι φούρνοι. Στον δεύτερο όροφο βρίσκονταν οι γλύπτες, τορναδόροι και οι επισκευαστές. Τέλος, η σοφίτα στέγαζε ζωγράφους, σχεδιαστές και χρυσοχόους.
Το 1757 ο γλύπτης Ετιέν Μωρίς Φαλκονέ ανέλαβε τη διεύθυνση του τμήματος προτύπων και ανανέωσε την παραγωγή με δικά του σχέδια καθώς και του ζωγράφου Φρανσουά Μπουσέ. Αργότερα, οι γλύπτες Ωγκυστέν Παζού και Λουί Σιμόν Μπουαζό έδωσαν μερικά πολύ αξιόλογα έργα, πάντα με μαλακή πορσελάνη. Τα έργα είχαν πλούσια και περίτεχνα πλαίσια, εγχάρακτα ή σκαλιστά και πολύχρωμη διακόσμηση.[4]
Οι πορσελάνες Σεβρών ήταν κατασκευασμένες έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στην πολυτέλεια της εσωτερικής διακόσμησης των κύκλων της βασιλικής αυλής.
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ ήταν από τους κύριους μετόχους της αρχικής εταιρείας και τελικά το 1759 το εργοστάσιο έγινε ιδιοκτησία του στέμματος. Το 1793 έγινε ιδιοκτησία του γαλλικού κράτους, και εξακολουθεί να είναι έως σήμερα.
Ανάπτυξη σκληρής πορσελάνης Επεξεργασία
Αρχικά, το εργοστάσιο παρήγαγε έργα από μαλακή πορσελάνη αλλά συνέχιζαν τις έρευνες για τη δημιουργία πιο ανθεκτικής πορσελάνης. Το 1768, ανακαλύφθηκε το πρώτο κοίτασμα καολίνη σε γαλλικό έδαφος, νότια της Λιμόζ, που χρησίμευσε στη σύνθεση σκληρής πορσελάνης. Η σκληρή πορσελάνη κυκλοφόρησε στις Σέβρες από το 1770.[4]
Από το 1800 έως το 1847, η παραγωγή απογειώθηκε και το εργοστάσιο απέκτησε διεθνή φήμη υπό τη διεύθυνση του Αλεξάντρ Μπρονιάρ.
Το 1875, το εργοστάσιο μεταφέρθηκε σε εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν ειδικά από το γαλλικό κράτος στις Σέβρες, στην άκρη του πάρκου Σαιν-Κλου. Σ' αυτά τα κτήρια, που έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά μνημεία, συνεχίζεται η παραγωγή.
Στις παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου, που βρίσκονται επίσης στις Σέβρες, εγκαταστάθηκε από το 1881 σχολείο και στη συνέχεια, από το 1945, το Διεθνές Κέντρο Εκπαιδευτικών Σπουδών.
Το εργοστάσιο σήμερα Επεξεργασία
Από το 2012 που έγινε δημόσιος οργανισμός, το εργοστάσιο, ακολουθώντας την παράδοση από το 1740, παράγει κεραμικά έργα τέχνης χρησιμοποιώντας χειροτεχνικές τεχνικές, αναπαράγοντας παλαιά μοντέλα όσο και σύγχρονες δημιουργίες. [5]
Παράγει είδη τόσο για κρατικές ανάγκες όσο και για εμπορική πώληση και είναι επιφορτισμένο με την προώθηση της τεχνολογικής και καλλιτεχνικής έρευνας στην κεραμική. Οι εργασίες επικεντρώνονται σε έργα πολυτελείας, διατηρώντας υψηλή ποιότητα χειροτεχνίας και δεν ενδιαφέρεται για μαζική παραγωγή βιομηχανικής κλίμακας.
Μουσείο κεραμικής Επεξεργασία
Το μουσείο ιδρύθηκε το 1824. Συγκεντρώνει σχεδόν 55.000 κεραμικά αντικείμενα όλων των εποχών, από τις πιο απομακρυσμένες έως τις πιο πρόσφατες, από όλους τους πολιτισμούς του κόσμου.
Εκτίθενται κεραμικά από την Αρχαία Ελλάδα και την Ευρώπη, έργα κινεζικής και ισλαμικής πορσελάνης, ισπανομαυριτανικά πήλινα σκεύη, αμερικανική τερακότα και πέτρινα ή γυάλινα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών. Ωστόσο, τα περισσότερα εκθέματα είναι ευρωπαϊκά και χρονολογούνται από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα.[6]
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Βάζο, 1764, ένα από τα πιο διάσημα σχήματα, από τα οποία σώζονται μόνο 10 αντίτυπα. -
Βάζο με κηροπήγια, περ. 1760 -
Σουπιέρα, περ. 1732 -
Βάζα κατασκευασμένα για τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄, 1778-82. -
Τσαγιέρα, 1817 -
Βάζο με εικόνα του Λουδοβίκου Φιλίππου, 1837, Λούβρο -
Ροζ σερβίτσιο, 1757 -
Τμήμα σερβίτσιου πρωινού, 1839 -
Η τουαλέτα της κυρίας, 1775, οικιακή σκηνή από τη ζωή της ανώτερης τάξης. -
-
Έρως Απειλών, Φαλκονέ, 1757 -
Προτομή του Ναπολέοντα, 1811
_-_Walters_48559.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ . «sevresciteceramique.fr/».
- ↑ . «artic.edu/artists/36507/manufacture-nationale-de-sevres».
- ↑ . «museumlab.fr/pv/07/sevres/».
- ↑ 4,0 4,1 . «britannica.com/art/Sevres-porcelain».
- ↑ . «amisdesevres.com/fr/sevres-cite-de-la-ceramique/la-manufacture/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ . «visitparisregion.com/fr/sevres-manufacture-et-musee-nationaux».