Σέργιος του Ράντονεζ

Ο Σέργιος του Ράντονεζ (1314 - 1392) ήταν Ρώσος μοναχός και άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας.

Σέργιος του Ράντονεζ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	3  Μαΐου 1314 Ροστόφ
Θάνατος	25  Σεπτεμβρίου 1392 Σέργκιεφ Ποσάντ
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Eορτασμός αγίου	25 Σεπτεμβρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μοναχός αναχωρήτης ηγούμενος ορθόδοξος ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	αββάς
Σχετικά πολυμέσα

Βίος

Γεννήθηκε περί το 1314. Πηγή του βίου του είναι ο Βίος του που συνέταξε ο μαθητής και σύγχρονός του Επιφάνιος ο Σοφός το 1418 και διορθωμένος αργότερα από τον Παχώμιο τον Σερβο, μεταξύ 1440-1449. Η οικογένειά του έφυγε από την γεννέτειρά του, την πόλη του Ροστόβ, για το Ραντονέζ λόγω της καταπιεστικής πολιτικής που ασκούσε η ηγεμονία της Μόσχας. Ακολουθώντας τα ιδανικά του αρχαίου χριστιανικού μοναχισμού επέλεξε τη μακροχρόνια μόνωση σε ένα δάσος βόρεια της Μόσχας. Ασχολείται με χειρονακτικές εργασίες κυρίως την ξυλουργική. Λόγω των δυσχερών συνθηκών επιλέγει την συνύπαρξη με άλλους μοναχούς. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας και έγινε ηγούμενος της μονής Αγίας Τριάδος γινόμενος έμμεσα ή άμεσα πνευματικός πατέρας της Θηβαΐδος του Βορρά μιας εκτεταμένης μοναστικής κοινότητας. . Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του συνέχισε να ασκεί χειρονακτικές εργασίες και να φοράει κουρέλια. Το 1378 αρνήθηκε την προσφορά να διαδεχθεί τον Αλέξιο ως μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας. Ο Σέργιος ανήκε σε μια ομάδα μοναχών που διατηρούσαν σχέσεις με την Κωνσταντινούπολη. Aν και υιοθετούσε τον ερημιτισμό, μετά από αλληλογραφία με τον πατριάρχη Φιλόθεο υιοθέτησε την κοινοτική πειθαρχία στην μονή της ευθύνης του. Η συμβολή του στην οργάνωση και διάδοση του μοναχισμού στη Ρωσία εκείνης της περιόδου θεμελιώνει τον χαρακτηρισμό του ως «πατριάρχη της ρωσικής μοναχικής αναβίωσης» Ο Σέργιος διατηρούσε στενές επαφές με τη μοσχοβίτικη αυλή, γινόμενος ανάδοχος δύο από τους γιους του μεγάλου ηγεμόνα Δημητρίου. Υπήρξε επίσης εκτελεστής αρκετών διπλωματικών αποστολών, με πιο σημαντική τη σύναψη της αιώνιας ειρήνης μεταξύ Μόσχας και Ρυαζάν το 1385.

Εικόνα του Αγίου Σεργίου

Πηγές

• Ιωάννης Μέγεντορφ,«Πολιτιστικοί δεσμοί: Βυζάντιο, Νότιοι Σλαύοι και Ρωσία», στο: του ιδίου, Βυζάντιο και Ρωσία. Μελέτη των Βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων κατά τον 14ο αιώνα, μτφρ. Νίκος Φωκάς, εκδ.Δόμος, Αθήνα, 1988, σελ.165-196
• Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος, «Η επίδραση του Βυζαντίου στον Ρωσικό πολιτισµό »,στο:ΠΡΑΚΤΙΚΑ ∆ΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟΥ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-ΡΩΣΙΑ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ (29-30 Μαΐου 2009), σελ.39-54
• John Meyendorff,«Η Μητρόπολη της Ρωσίας: από το Κίεβο στη Μόσχα», στο:Αριστείδης Παπαδάκης, John Meyendorff, Η Χριστιανική Ανατολή και η άνοδος του Παπισμού. Η Εκκλησία από το 1071 ως το 1453, μτφρ. Στέφανος Ευθυμιάδης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2003, σελ. 479-531