Σαλιγκαροτροφία
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η σαλιγκαροτροφία (εκτροφή σαλιγκαριών) είναι αγροτοκτηνοτροφική δραστηριότητα για την οποία εκδηλώνεται σημαντικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Εμφανίστηκε αρχικά στη Γαλλία εδώ και 2 δεκαετίες ενώ στη συνέχεια γνώρισε σημαντική ανάπτυξη στη Ιταλία που σήμερα αποτελεί και τη μεγαλύτερη παραγωγό χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κυριότερο εκτρεφόμενο είδος είναι το Helix aspersa που έχει καλή προσαρμοστικότητα, υψηλή γεννητικότητα, ικανοποιητική ζήτηση και τιμές πώλησης. Υπάρχουν 3 μέθοδοι εκτροφής, η ανοικτού τύπου (Ιταλική μέθοδος), η κλειστού τύπου(Γαλλική μέθοδος) και η μικτού που είναι συνδυασμός των δύο προηγουμένων.
.jpg)
Εκτροφή ανοικτού τύπου Επεξεργασία
Η εκτροφή ανοικτού τύπου πραγματοποιείται σε ανοιχτούς περιφραγμένους χώρους όπου καλλιεργείται και η τροφή των σαλιγκαριών (ραδίκια, τριφύλλια, κοκκινογούλια,τεύτλα,ηλίανθοι και διάφορα αλλα φυτά ή λαχανικά). Η μέθοδος παρουσιάζει πλεονεκτήματα όπως καλή ποιότητα προϊόντος, σχετικά μικρό ύψος επένδυσης και χαμηλό κόστος παραγωγής αλλά και μειονεκτήματα όπως οι μη ελεγχόμενες συνθήκες παραγωγής και η μικρότερη παραγωγικότητα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η παραγωγή ανά στρέμμα είναι 800 με 1.000 κιλά.
Εκτροφή κλειστού τύπου Επεξεργασία
Η εκτροφή κλειστού τύπου γίνεται σε κλειστούς προστατευμένους χώρους σαν θερμοκήπια (διχτυοκήπια) όπου τα σαλιγκάρια τρέφονται με ειδικές τροφές (φυράματα) και συμπληρωματικά με διάφορα φυτά. Η αναπαραγωγή και η επώαση των σαλιγκαριών γίνεται σε ειδικούς χώρους με ελεγχόμενες συνθήκες ενώ στη συνέχεια τα μικρά σαλιγκάρια μεταφέρονται για πάχυνση στα διχτυοκήπια. Η μέθοδος έχει το πλεονέκτημα της υψηλής παραγωγικότητας και της μικρότερης εξάρτησης από τις κλιματικές συνθήκες ή άλλους αστάθμητους παράγοντες αλλά απαιτεί υψηλότερη επένδυση και μεγαλύτερο κόστος παραγωγής. Η παραγωγή στα εκτροφεία κλειστού τύπου με καλή τεχνογνωσία είναι 3-4.000 κιλά/στρέμμα ή και μεγαλύτερη.
Στη Ελλάδα σύμφωνα με το Υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης υπήρχαν το 2012, 255 εκτροφεία συνολικής έκτασης 1.389,3 στρεμμάτων, αλλά ο πραγματικός αριθμός τους πρέπει είναι μεγαλύτερος. Η εκτροφή ανοικτού τύπου κάλυπτε το 85,4% της συνολικής έκτασης και το 56,9% του αριθμού των εκτροφείων ενώ τα 4/5 περίπου της συνολικής έκτασης βρίσκονταν στη Βόρεια Ελλάδα.