Συντεταγμένες: 57°00′00″N 22°15′00″E / 57.00000°N 22.25000°E / 57.00000; 22.25000

Η Σαμογιτία (σαμογιτικά: Žemaitėjė, λιθουανικά: Žemaitija) είναι μία από τις πέντε εθνογραφικές περιοχές της Λιθουανίας. Η Σαμογιτία βρίσκεται στη βορειοδυτική Λιθουανία και η μεγαλύτερη πόλη της είναι το Σιαουλιάι. Η Σαμογιτία έχει μακρά και ξεχωριστή πολιτιστική ιστορία, που αντικατοπτρίζεται στην ύπαρξη της Σαμογίτικης γλώσσας.

Ιστορικές περιοχές της Λιθουανίας, η Σαμογιτία με ανοιχτό πράσινο
Το έμβλημα της Σαμογιτίας
Η σημαία της Σαμογιτίας
Η περιοχή της Σαμογιτίας στην Ευρώπη

Ιστορία Επεξεργασία

Επειδή κατά τον 13ο έως τον 16ο αιώνα το Τευτονικό Τάγμα και το Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους συνόρευε με τη Σαμογιτία, η Σαμογιτία απειλούνταν συχνά από τους επεκτατικούς σκοπούς τους. Ως εκ τούτου, το έδαφος της Σαμογιτίας προσφέρθηκε σε αυτά τα τάγματα ή ανταλλάχθηκε με συνθήκες ειρήνης αρκετές φορές. Στη συνέχεια, η Λιθουανία θα ανακτήσει τη Σαμογιτία με επακόλουθες συγκρούσεις.

Για περισσότερα από διακόσια χρόνια, η Σαμογιτία έπαιξε κεντρικό ρόλο στους πολέμους της Λιθουανίας με τις σταυροφορίες των Τευτόνων ιπποτών (Τευτονικό Τάγμα και Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους). Το 1229 ξεκίνησαν οι εισβολές στη Λιθουανία. Οι συνδυασμένες στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποίησαν πολυάριθμες εκστρατείες κατά των Σαμογιτών και των Λιθουανών. Οι Σάουλε (1236), Σκουόντας (1239), Ντούρμπε (1260), Λιεβάρντε (1261) είναι μερικές από τις μάχες που έλαβαν χώρα. Δεδομένου ότι η Σαμογιτία ήταν η τελευταία παγανιστική περιοχή στην Ευρώπη που είχε μείνει έπρεπε να κυριευθεί και να εκχριστιανιστεί, οπότε το Τευτονικό Τάγμα το θεώρησε την τελευταία του αποστολή. Μεταξύ του 1345 και του 1382, οι Τεύτονες Ιππότες επιτέθηκαν 70 φορές στη Σαμογιτία από την Πρωσία, ενώ το Λιβονικό Τάγμα του Ξίφους πραγματοποίησε 30 στρατιωτικές διώξεις. Χρόνο με το χρόνο, φρούρια καταστράφηκαν, αγροκτήματα και καλλιέργειες κάηκαν, γυναίκες και παιδιά έγιναν σκλάβοι και οι άνδρες σκοτώθηκαν. Παρά τις προσπάθειές τους, οι Σαμογέτες κατάφεραν να υπερασπιστούν τα εδάφη τους μέχρι την αποφασιστική Μάχη του Γκρούνβαλντ ή μάχη του Ζαλγκίρις, όπου οι ενωμένες Πολωνο-Λιθουανικές δυνάμεις νίκησαν το Τεύτονικό Τάγμα και έληξαν την εποχή των σταυροφοριών.[1]

Τον 15ο αιώνα, η Σαμογιτία ήταν η τελευταία περιοχή στην Ευρώπη που εκχριστιανίστηκε. Κατά τη διάρκεια του 15-18ου αιώνα, ήταν γνωστή ως Δουκάτο της Σαμογιτίας, το οποίο περιλάμβανε ορισμένα εδάφη από τις σημερινές περιοχές Αουκσταΐτιγια και Σουβάλκια. Το δουκάτο της Σαμογιτίας ήταν μια αυτόνομη διοικητική περιοχή του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, περίπου κάτι σαν βοϊβοδάτο.

Μετά τον διαμελισμό της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, η Σαμογιτία ενσωματώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία μαζί με την υπόλοιπη Λιθουανία. Η Σαμογιτία ήταν η κύρια πηγή της πολιτιστικής αναβίωσης της Λιθουανίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το λαθρεμπόριο βιβλίων που εκτυπώθηκαν στη λιθουανική γλώσσα και είχαν απαγορευτεί από τους Ρώσους.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σαμογιτία έγινε μέρος του νεοσυσταθέντος Λιθουανικού κράτους. Οι Σαμογέτες αντιστάθηκαν στους Μπολσεβίκους. Καθώς η ιδέα της πρώην πολωνικής-λιθουανικής Κοινοπολιτείας κατέρρευσε, οι Πολωνοί κατέλαβαν το 1919-1920 και μέχρι το 1939 το νότιο τμήμα της σημερινής Λιθουανίας, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής λιθουανικής πρωτεύουσας Βίλνιους. Ωστόσο, η Σαμογιτία, μαζί με την υπόλοιπη Λιθουανία, καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1940 ως αποτέλεσμα του μυστικού Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης, το οποίο έσπασαν σύντομα οι Ναζί. Το μεγαλύτερο μέρος του κατεχόμενου, από τους πολωνούς, εδάφους, συμπεριλαμβανομένου της Βίλνιους, επιστράφηκε στους Λιθουανούς όταν οι Ρώσοι επέστρεψαν, αλλά η ίδια η Λιθουανία είχε προσαρτηθεί από τη Σοβιετική Ένωση. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λιθουανία καταλαμβάνεται με τη σειρά της τόσο από τη ναζιστική Γερμανία όσο και από τους σοβιετικούς Ρώσους, καθώς το Ανατολικό Μέτωπο μετατοπίστηκε. Στο τέλος του πολέμου, ολόκληρη η Λιθουανία παραδόθηκε στη Σοβιετική Ένωση, μαζί με τις άλλες βαλτικές χώρες, τη Λετονία και την Εσθονία, ως συνέπεια της Διάσκεψης της Γιάλτας. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες έλεγαν μετά τη Γιάλτα ότι τα κράτη της Βαλτικής είχαν προσαρτηθεί παράνομα στη Σοβιετική Ένωση, αυτό είχε λίγη σημασία έως ότου η κυβέρνηση του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ παραδέχτηκε ότι η ανεξαρτοποίηση των βαλτικών κρατών ήταν αναπόφευκτη και η Σοβιετική Ένωση αναγνώρισε επιτέλους την ανεξαρτησία τους στις 6 Σεπτεμβρίου του 1991. Τα τελευταία σοβιετικά στρατεύματα αποσύρθηκαν τον Αύγουστο του 1994.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. [1] Αρχειοθετήθηκε 2018-10-17 στο Wayback Machine. "Samogitia (history)", Simas Suziedielis

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία