Βικιπαίδεια

Σεντ Τζον (Νιου Μπράνσγουικ)

πόλη στο Νιου Μπράνσγουικ του Καναδά

Το Σεντ Τζον (αγγλικά: Saint John‎‎) είναι πόλη-λιμάνι στον Κόλπο του Φάντι στην περιφέρεια του Νιου Μπράνσγουικ στον Καναδά. Το 2016, μετά από δεκαετίες μείωσης του πληθυσμού, η πόλη έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην περιφέρεια για πρώτη φορά. Με πληθυσμό 67.575 κατοίκων σε έκταση 31.582 τετραγωνικών χιλιομέτρων,[2] η μητροπολιτική περιοχή του Σεντ Τζον καλύπτει έκταση 3,36295 τετραγωνικών χιλιομέτρων κατά μήκος των Υψιπέδων της Καληδονίας, με πληθυσμό (έως το 2016) 126.202 κατοίκων.[3] Μετά τον διαχωρισμό της αποικίας της Νέας Σκωτίας το 1784, η νέα αποικία του Νιου Μπράνσγουικ επρόκειτο να ονομαστεί Νέα Ιρλανδία με την πρωτεύουσα να ονομάζεται Σεντ Τζον προτού αυτό απαγορευτεί από τον βασιλιά Γεώργιο Γ΄ της Βρετανίας.[4] Το Σεντ Τζον είναι η παλαιότερη αυτόνομη πόλη στον Καναδά. Κατά την βασιλεία του Γεωργίου Γ΄, δημιουργήθηκε ο δήμος ως βασιλικό παράρτημα το 1785.[5]

Σεντ Τζον

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σεντ Τζον
45°16′47″N 66°3′46″W
ΧώραΚαναδάς
Διοικητική υπαγωγήSaint John County
Ίδρυση1604
Έκταση315,82 km²
Πληθυσμός67.575 (2016)[1]
Ζώνη ώραςΖώνη Ώρας Ατλαντικού
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Σεντ Τζον στις 24 Ιουνίου 1604 (την ημέρα της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή), και για το λόγο αυτό ο ποταμός Σεντ Τζον πήρε το όνομά του. Μετά από περίπου έναν αιώνα διαμαχών για την περιοχή γύρω από το Σεντ Τζον μεταξύ Γάλλων και Άγγλων, οι Άγγλοι απέλασαν τους Γάλλους αποικιστές το 1755 και κατασκεύασαν το Φρούριο Χόου στο λιμάνι το 1778. Το Σεντ Τζον, ως κύριος οικισμός, ιδρύθηκε από Νομιμόφρονες όταν δύο στόλοι πλοίων από τη Μασαχουσέτη, ο ένας την άνοιξη και ο άλλος το φθινόπωρο, έφτασαν στο λιμάνι μεταφέροντας Βρετανούς οι οποίοι θέλοντας να μείνουν πιστοί στη Μεγάλη Βρετανία, έφυγαν από τα σπίτια τους στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Η Πόλη του Σεντ Τζον σχηματίστηκε το 1785 με τη συνένωση του Παρτάουν και του Κάρλετον. Κατά τον επόμενο αιώνα, κύματα Ιρλανδών μεταναστών, κυρίως κατά την διάρκεια του Μεγάλου Λιμού μέσω της Νήσου Πάρτριτζ, άλλαξαν θεμελιωδώς την δημογραφία και τον πολιτισμό της πόλης.

Ιστορία Επεξεργασία

Προϋπάρχοντος του Ναυτικού Αρχαϊκού Ινδικού πολιτισμού, η περιοχή των βορειοδυτικών παράκτιων επαρχιών του Κόλπου του Φάντι θεωρείται πως κατοικήθηκε από τους Πασαμακόντι αρκετούς αιώνες πιο πριν, ενώ η κοιλάδα του ποταμού Σεντ Τζον βόρεια του κόλπου έγινε κτήμα των Μαλισίτ. Οι Μίκμακ κατείχαν επίσης έκταση με την ονομασία "Měnagwĕs", που μεταφράζεται ως «αυτοί που συλλέγουν τις νεκρές φώκιες»[6]

Ο Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Σεντ Τζον το 1604, αλλά η περιοχή βρισκόταν σε αγγλικά χέρια από το τέλος του Επταετούς Πολέμου. Έχοντας πάρει τη μορφή πόλης το 1785 με την εισροή Νομιμοφρόνων από τις πολιτείες της Βοστώνης και μεταναστών από την Ιρλανδία, η πόλη επεκτάθηκε και έγινε παγκόσμιος κόμβος για τη ναυτιλία και τη ναυπηγική. Το 1851 η πόλη εδραιώθηκε διεθνώς όταν το πλοίο Marco Polo, που είχε κατασκευαστεί σε ναυπηγείο της, έγινε το γρηγορότερο στον κόσμο.[7]

Ωστόσο, η πόλη αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες στον δρόμο της προς την επιτυχία. Από το 1840 έως το 1860 η πόλη έγινε ο χώρος αιρετικών συγκρούσεων που έλαβαν τη μορφή των χειρότερων διαδηλώσεων στην καναδική ιστορία.[8] Στην πόλη ξέσπασε επιδημία χολέρας το 1854 με τον θάνατο πάνω από 1.500 ανθρώπων,[9] καθώς και μεγάλη πυρκαγιά το 1877 η οποία κατέστρεψε το 40% της πόλης αφήνοντας 20.000 ανθρώπους άστεγους.[10]

Αξιοσημείωτα πρωτεία Επεξεργασία

 
Σιδηρουργείο κοντά στο λιμάνι του Σεντ Τζον στα τέλη του 19ου αιώνα
  • 1785: Το Σεντ Τζον γίνεται η πρώτη αυτόνομη πόλη του μεταγενέστερου Καναδά.[5]
  • 1785: Κατασκευάζεται ο πρώτος σταθμός καραντίνας στη Βόρειο Αμερική, στη Νήσο Πάρτριτζ.[11]
  • 1820: Δημιουργείται η πρώτη τράπεζα προνομίων στον Καναδά, η Τράπεζα του Νιου Μπράνσγουικ.[12]
  • Δημιουργείται το παλαιότερο δημόσια χρηματοδοτούμενο σχολείο στον Καναδά, το Γυμνάσιο του Σεντ Τζον.[13]
  • 1838: Ιδρύεται η πρώτη εφημερίδα μιας πέννας στην Αυτοκρατορία, η τρισεβδομαδιαία Saint John News.[14]
  • 1842: Δημιουργείται το πρώτο δημόσιο μουσείο του Καναδά, γνωστό αρχικά ως Μουσείο Γκέσνερ, προς τιμήν του ευεργέτη Άμπραχαμ Γκέσνερ, του πρώτου σύγχρονου εμπορικού παραγωγού κηροζίνης. Το μουσείο είναι πλέον γνωστό ως Μουσείο του Νιου Μπράνσγουικ.[15]
  • 1851: Καθελκύεται το πλοίο Marco Polo.
  • 1849: Ιδρύεται η πρώτη εργατική ένωση στον Καναδά, o Σύνδεσμος Εμπιστοσύνης του Εργάτη (Laborer’s Benevolent Association) από φορτωτές πλοίων που διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς και ωράρια εργασίας.[16]
  • 1854: Εφευρέθηκε η πρώτη αυτόματη κόρνα ομίχλης για πλοία από τον Ρόμπερτ Φάουλις.[17]
  • 1867: Η κωπηλατική ομάδα Paris Crew του Σεντ Τζον έγινε η πρώτη ομάδα που κατέκτησε παγκόσμιο πρωτάθλημα στον Καναδά, όταν επικράτησε της Αγγλίας στη Διεθνή Ρεγκάτα στο Παρίσι.[18]
  • 1870: Ιδρύεται η πρώτη Γυναίκεια Μη Κυβερνητική Οργάνωση Y.W.C.A. στον Καναδά.[19]
  • 1870: Ιδρύεται η πρώτη αδελφότητα Knights of Pythias στη Βρετανική Αυτοκρατορία.[20]
  • 1880: Εφευρέθηκε η πρώτη ωρολογιακή βόμβα στον κόσμο.[21]
  • 1906: Εγκαινιάζεται η πρώτη δημόσια παιδική χαρά στον Καναδά.[22]
  • 1907: Η πρώτη ορχήστρα που συνόδευσε μουσικά ταινία του βουβού κινηματογράφου, στη Βόρειο Αμερική, βρισκόταν στο παλαιό θέατρο.[23]
  • 2010: Δημιουργήθηκε το Γεωπάρκο Στόουνχαμμερ της UNESCO. Είναι το πρώτο Γεωπάρκο στη Βόρειο Αμερική και βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Σεντ Τζον.[24]

Γεωγραφία και κλίμα Επεξεργασία

 
Αντεστραμμένοι καταρράκτες

Φυσική γεωγραφία Επεξεργασία

Ευρισκόμενη στο κεντρονότιο τμήμα της επαρχίας, κατά μήκος της βόρειας ακτής του Κόλπου του Φάντι στις εκβολές του ποταμού Σεντ Τζον, η πόλη διαχωρίζεται από τον ποταμό που ρέει νότια ενώ στα ανατολικά βρίσκεται ο ποταμός Κενεμπεκάσις. Οι δυο ποταμοί εκβάλουν στον Κόλπο του Φάντι, που έχει βαθιά νερά και έτσι δεν παγώνει τον χειμώνα. Η Νήσος Πάρτριτζ βρίσκεται στο λιμάνι.[25]

Το Γεωπάρκο Στόουνχαμμερ της UNESCO, βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Σεντ Τζον. Το Γεωπάρκο έχει αναγνωριστεί από την UNESCO ως τοποθεσία εξαιρετικής γεωλογικής σημασίας. Το πάρκο έχει σχηματισμούς βράχων που χρονολογούνται από δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο ποταμός Σεντ Τζον ρέει στον κόλπο του Φάντι μέσω στενού φαραγγιού σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης. Στις εκβολές του παρατηρείται το μοναδικό φαινόμενο των αντεστραμμένων καταρρακτών, όπου το νερό ρέει αντίστροφα στον ποταμό λόγω της παλίρροιας.[26]

Η τοπογραφία γύρω από το Σεντ Τζον είναι λοφώδης, ως αποτέλεσμα της επιρροής των δύο παράκτιων οροσειρών που βρίσκονται κατά μήκος του Κόλπου του Φάντι – τα Υψίπεδα Σεντ Κρουά και τα Υψίπεδα Καλεντόνια. Το έδαφος στην επαρχία είναι εξαιρετικά βραχώδες με συχνές προεξοχές γρανίτη. Ακόμη υπάρχουν πολυάριθμες λίμνες.

Η υψομετρική διαφορά του Σεντ Τζον σε κατάσταση παλίρροιας είναι περίπου 8 μέτρα (28 πόδια), λόγω του φαινομένου της παροχέτευσης του Κόλπο του Φάντι καθώς αυτός στενεύει.

Συνοικίες Επεξεργασία

 
Χάρτης του Σεντ Τζον από το 1894
 
Οικίες στο Νορθ Εντ.
 
Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου

Το Σεντ Τζον είναι πόλη συνοικιών, με τους κατοίκους να είναι στενά συνδεδεμένοι με τις περιοχές που κατοικούν. Το Σάουθ Εντ βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού και εκεί βρίσκεται το επιχειρηματικό κέντρο. Το Νορθ Εντ βρίσκεται βόρεια του αυτοκινητοδρόμου 1, και αποτελεί χώρο κατοίκων, κυρίως της εργατικής τάξης. Στο ανατολικό τμήμα του Νορθ Εντ βρίσκεται το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης, και ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα του Καναδά, το Πάρκο Ρόκγουντ. Το Ιστ Σάιντ βρίσκεται ανατολικά του κόλπου Κόρτνεϊ και νότια του αυτοκινητοδρόμου 1. Πρόκειται για την περιοχή με την μεγαλύτερη προαστιακή ανάπτυξη στην πόλη τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως με την κατασκευή εμπορικών κέντρων. Στην περιοχή βρίσκεται το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της πόλης, το McAllister Place που άνοιξε το 1978. Το αεροδρόμιο της πόλης βρίσκεται ανατολικά της περιοχής αυτής ανάμεσα σε λίμνες. Υπάρχουν πολλές αστικές συνοικίες ενώ η περιοχή είναι επιρρεπής στις πλημμύρες. Το Γουέστ Σάιντ βρίσκεται δυτικά του ποταμού Σεντ Τζον. Η περιοχή ήταν γνωστή ως Κάρλετον κατά την δημιουργία της πόλης το 1785. Υπάρχουν διαφόρων ειδών επιχειρήσεις καθώς και οικίες. Το δεύτερο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης, και ένα από τα μεγαλύτερα παράκτια πάρκα της χώρας, το Εθνικό Πάρκο Ίρβινγκ βρίσκεται στην περιοχή. Τα προάστια της πόλης βρίσκονται στα όρια της. Εκεί έχουν αναπτυχθεί οικιστικές ζώνες που προσέλκυσαν πολλούς από τους κατοίκους της πόλης.

Κλίμα Επεξεργασία

Το κλίμα του Σεντ Τζον είναι υγρό ηπειρωτικό. Ο κόλπος του Φάντι δεν παγώνει ποτέ εξ ολοκλήρου, αυξάνοντας τη θερμοκρασία τον χειμώνα σε σχέση με την ενδοχώρα. Ακόμη και έτσι, με τους επικρατούντες ανέμους από τα δυτικά, η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι −82 °C (−116 °F). Τα καλοκαίρια είναι συνήθως ζεστά, και η θερμοκρασία κατά την διάρκεια της ημέρας υπερβαίνει τους 25 °C (77 °F). Η υψηλότερη θερμοκρασία που μπορεί να καταγραφεί κατά την διάρκεια ενός έτους κυμαίνεται μεταξύ 30 °C (86 °F) και 31 °C (88 °F). Η επίδραση των ψυχρών ανέμων του Κόλπου του Φάντι και των υψηλότερων θερμοκρασιών της ενδοχώρας προκαλούν συχνά την δημιουργία χερσαίων ανέμων που δημιουργούν ομίχλη και χαμηλότερες θερμοκρασίες κατά την διάρκεια των μηνών το καλοκαιριού.

Οι κατακρημνίσεις στο Σεντ Τζον είναι περίπου 1.390 χιλιοστά ετησίως αν και η εποχή από το τέλος του φθινοπώρου έως τις αρχές του χειμώνα είναι η πιο υγρή του χρόνου. Οι χιονοπτώσεις μπορεί να είναι έντονες, αλλά η βροχή έχει την ίδια συχνότητα με το χιόνι τον χειμώνα, και αρκετά συχνά δεν υπάρχει χιονοκάλυψη ακόμη και στα μέσα του χειμώνα.

Η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στο Σεντ Τζον είναι 344 °C (651 °F) στις 22 Ιουνίου 1941,[27] 15 Αυγούστου 1944,[28] και 22 Aυγούστου 1976.[29] Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί είναι −367 °C (−629 °F) στις 11 Φεβρουαρίου 1948.[29]

Δημογραφία Επεξεργασία

Πληθυσμός Επεξεργασία

Ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε από την δεκαετία του 1970 έως τις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά η τάση αυτή περιορίστηκε στην απογραφή του 2011. Το 2016 επανήλθε η μείωση/

Μητροπολιτική περιοχή Επεξεργασία

Το 2011 ο πληθυσμός του Ευρύτερου Σεντ Τζον ήταν 127.761 κάτοικοι, εκ των οποίων το 49% ήταν άνδρες και το 51% γυναίκες. Άτομα ηλικίας κάτω των 15 υπολογίζονται περίπου στο 16% του πληθυσμού. Άτομα άνω των 65 υπολογίζονται στο 15%. Στην προηγούμενη απογραφή το 2006 ο πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής ήταν 122.389 κάτοικοι.[35]

Εθνικότητα, θρησκεία και γλώσσα Επεξεργασία

Το Σεντ Τζον αποκαλείται συχνά ως η «Ιρλανδική Πόλη του Καναδά». Μεταξύ του 1815 όταν έγιναν μεγάλες βιομηχανικές αλλαγές και του 1867 που δημιουργήθηκε η Καναδική Συνομοσπονδία, το μεταναστευτικό ρεύμα έφτασε στο αποκορύφωμα του, με πάνω από 150.000 μετανάστες να φτάνουν στην πόλη από την Ιρλανδία. Αυτοί που μετανάστευσαν τα πρώτα χρόνια ήταν έμποροι, και πολλοί από αυτούς που έμειναν στο Σεντ Τζον αποτέλεσαν την ραχοκοκαλιά αυτών που έχτισαν το εμπόριο της πόλης. Αλλά όταν ξέσπασε ο Μεγάλος Λιμός της Πατάτας στην Ιρλανδία μεταξύ 1845 και 1852, τεράστια κύματα προσφύγων έφτασαν στις ακτές. Υπολογίζεται πως μεταξύ 1845 και 1847 έφτασαν στην πόλη περίπου 30.000 άτομα, περισσότερα από τον πληθυσμό της πόλης τότε. Το 1847, ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές του λιμού, με 16.000 μετανάστες να φτάνουν στη Νήσο Πάρτριτζ όπου βρισκόταν το κέντρο καραντίνας και μεταναστών στα ανοιχτά του λιμανιού του Σεντ Τζον.[36] Μέχρι το 1850, η Ιρλανδική Καθολική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη εθνική ομάδα του Σεντ Τζον. Στην απογραφή του 1851, πάνω από τα μισά νοικοκυριά δήλωναν γηγενείς Ιρλανδοί. Μέχρι το 1871, το 55% των κατοίκων του Σεντ Τζον ήταν Ιρλανδοί ή παιδιά Ιρλανδών. Ως εκ τούτου υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των Καθολικών και των Προτεσταντών κυρίως την δεκαετία του 1840.[37][38]

Η απογραφή του 2006 έδειξε πως το 42,1% του πληθυσμού δήλωνε καναδικής προέλευσης. Ακολουθούν οι Άγγλοι (35,6%), οι Ιρλανδοί (33,6%), οι Σκωτσέζοι (27,3%), οι Γάλλοι (22,7%), οι Γερμανοί (6,0%), οι Ολλανδοί (3,2%), οι Βορειοαμερικανοί Ινδιάνοι (3,2%), οι Ουαλοί (2,0%), και πολλοί άλλοι.

Αναφορικά με την θρησκεία το 89,2% προσδιορίζεται ως Χριστιανοί (47,6% Προτεστάντες, 40,3% Ρωμαιοκαθολικοί, και 1,3% άλλοι Χριστιανοί, κυρίως Ορθόδοξοι και άλλες ανεξάρτητες εκκλησίες). Το 10,1% προσδιορίζεται ως άθεοι, ενώ άλλες θρησκείες όπως το Ισλάμ, ο Ιουδαϊσμός, ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός αποτελούν ποσοστό μικρότερο από το 1%.

Ενώ το Νιου Μπράνσγουικ είναι δίγλωσση περιφέρεια, το Ευρύτερο Σεντ Τζον είναι κυρίως αγγλόφωνο: από τους 127.761 κατοίκους του το 2011, μόνον οι 5.520 είναι γαλλόφωνοι, ποσοστό μικρότερο κατά πολύ από την υπόλοιπη περιφέρεια.

Τοπική αυτοδιοίκηση Επεξεργασία

Η τοπική αυτοδιοίκηση στο Σεντ Τζον ασκείται από το δημοτικό συμβούλιο (Common Council), το οποίο μεριμνά για τις καθημερινές λειτουργίες της πόλης. Το συμβούλιο αποτελείται από 11 μέλη, τον δήμαρχο και τους συμβούλους από κάθε συνοικία.[39]

Οικονομία Επεξεργασία

 
Πινακίδα με το όνομα της πόλης σε λόφο.

Η θάλασσα έπαιξε σημαντικό ρόλο πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και γεωγραφικά στην πόλη. Η Πόλη του Φάντι, όπως ονομάζεται μιας και βρίσκεται στον ομώνυμο κόλπο, έχει μακρά ιστορία στη ναυπηγική, με τα ναυπηγεία της να είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Από το 2003 όμως έχασε την αίγλη της αναγκάζοντας την πόλη να υιοθετήσει μια νέα οικονομική στρατηγική. Το Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ, το Μουσείο του Νιου Μπράνσγουικ καθώς και το Κολλέγιο είναι σημαντικοί οργανισμοί οι οποίοι μαζί με τους Radian6, Horizon Health Network και άλλους παίζουν σημαντικό ρόλο στην ταχεία ανάπτυξη στους τομείς της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Ξεπερνώντας το βιομηχανικό παρελθόν της, η πόλη αρχίζει να κεφαλαιοποιεί τον τουρισμό έχοντας πάνω από 1,5 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως καθώς και πάνω από 200.000 επισκέπτες από κρουαζιερόπλοια, οδηγώντας στην ανάπτυξη επιχειρήσεων στο ιστορικό κέντρο και την προκυμαία.

Οι τέχνες και ο πολιτισμός έχουν σημαντικό ρόλο στην οικονομία του Σεντ Τζον. Υπάρχουν θέατρα, συμφωνικές ορχήστρες, με παραστάσεις καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου. Ακόμη υπάρχουν αρκετές γκαλερί τέχνης που παρουσιάζουν έργα γνωστών καλλιτεχνών.

Στο ανατολικό τμήμα της πόλης υπάρχουν ακόμη βιομηχανικές υποδομές, όπως το μεγαλύτερο διυλιστήριο του Καναδά. Ο καπιταλιστής Κένεθ Κόλιν Ίρβινγκ και η οικογένεια του κατασκεύασαν μεγάλες βιομηχανικές υποδομές στην πόλη αγοράζοντας μύλους, ναυπηγεία, μέσα ενημέρωσης και άλλες υποδομές πριν τον 20ό αιώνα συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα. Σήμερα η οικογένεια Ίρβινγκ κυριαρχεί στην πόλη και την περιφέρεια έχοντας μερίδια σε βιομηχανίες πετρελαίου, ξυλείας, ναυπηγικής, εταιρείες μέσων ενημέρωσης και μεταφορών.[40]

Οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή γίνονται και από το Λιμάνι του Σεντ Τζον,[41] την Ζυθοποιεία Moosehead, την Εταιρεία Ηλεκτρισμού του Νιου Μπράνσγουικ που λειτουργεί τρία εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και την Bell Aliant η οποία διαθέτει πέντε νοσοκομεία, και πολυάριθμες εταιρείες τεχνολογίας.[42]

 
Άποψη του Σεντ Τζον από το Φρούριο Χόου

Ναυτιλιακές δραστηριότητες Επεξεργασία

Μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, το μεγαλύτερο ναυπηγείο του Καναδά (Irving Shipbuilding) ήταν σημαντικός εργοδότης της πόλης. Τις δεκαετίες του '80 και του '90 το ναυπηγείο κατασκεύασε τις 9 από τις 12 φρεγάτες πολλαπλών χρήσεων του Καναδικού Πολεμικού Ναυτικού. Ωστόσο, ο Ίρβινγκ έκλεισε το ναυπηγείο το 2003 και επικεντρώθηκε στο Χάλιφαξ.

Πριν το άνοιγμα της Θαλασσίας Οδού του Αγίου Λαυρεντίου το 1959, το Λιμάνι του Σεντ Τζον λειτουργούσε ως χειμερινός λιμένας του Μόντρεαλ και του Κεμπέκ όταν ο κόλπος και ο ποταμός Σεντ Λώρενς πάγωναν. Ο Σιδηρόδρομος του Καναδικού Ειρηνικού άνοιξε γραμμή προς το Σεντ Τζον από το Μόντρεαλ το 1889 κατά μήκος της πολιτείας του Μέιν και μετέφερε την πλειοψηφία της διατλαντικής επιβατικής και εμπορικής κίνησης στο Σεντ Τζον κατά την διάρκεια του χειμώνα. Το λιμάνι ακόμη εξυπηρετούσε ως βάση για παγοθραυστικά την δεκαετία του 1960. Το 1994 ο Σιδηρόδρομος του Καναδικού Ειρηνικού αποχώρησε από το Σεντ Τζον μιας και πούλησε την γραμμή στην εταιρεία Νότιος Σιδηρόδρομος του Νιου Μπράνσγουικ. Ο Καναδικός Εθνικός Σιδηρόδρομος εξυπηρετεί ακόμη το Σεντ Τζον μέσω δευτερεύουσας γραμμής από το Μόνκτον.

Στρατός Επεξεργασία

Εκτός από τοποθεσία ιστορικών φρουρίων, το Σεντ Τζον είναι η έδρα αρκετών μονάδων των Καναδικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Ναυτικό Επεξεργασία

  • HMCS Brunswicker

37η Ταξιαρχία Επεξεργασία

  • 3ο Σύνταγμα Πυροβολικού
  • Βασιλικό Σύνταγμα του Νιου Μπράνσγουικ
  • 37ο Τάγμα Υπηρεσίας
  • 37ο Τάγμα Σηματοδότησης

Εργασιακά Επεξεργασία

 
Η διαδήλωση των Σιδηροδρόμων του Σεντ Τζον το 1914

Στην πόλη ιδρύθηκε η πρώτη συνδικαλιστική ένωση στον Καναδά. Ο Σύνδεσμος Εμπιστοσύνης του Εργάτη (Labourer’s Benevolent Association) ιδρύθηκε το 1849 από φορτωτές πλοίων που διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς και ωράρια εργασίας και παραμένει ακόμη (ως ILA Local 273) μια από τις ισχυρότερες συνδικαλιστικές ενώσεις στην χώρα.[43] Κατά καιρούς έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης. Μεταξύ αυτών η απεργία των σιδηροδρομικών το 1914 που απέδειξε πως η πόλη δεν είναι συντηρητική και δεν διακατέχεται από εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις.[44] Επίσης το 1949, η απεργία της Ένωσης Ναυτικών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία των εργασιακών δικαιωμάτων στον Καναδά. Η απεργία και οι πράξεις των εφοπλιστών έδωσαν τέλος στην ύπαρξη της ένωσης.[45] Το 1976 μετά την ψήφιση νόμου από την κυβέρνηση του Πιέρ Έλιοτ Τρυντώ προξενήθηκαν αντιδράσεις για την σταδιακή μείωση των μισθών. Αν και τα εργατικά σωματεία αποδέχθηκαν αρχικά την σταδιακή μείωση στις αυξήσεις τους, οι εργοδότες άρχισαν να μειώνουν τους μισθούς τους νωρίτερα από την ημερομηνία που προέβλεπε ο νόμος. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες απεργίες, σε όλη την χώρα και φυσικά τον Σεντ Τζον, με 5.000 άτομα να διαδηλώνουν και όλα τα εργοστάσια της πόλης να κλείνουν.[46] Την περίοδο από το 1994 έως το 1996 έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που κράτησε 27 μήνες. Οι εργαζόμενοι του Διυλιστηρίου του Ίρβινγκ αντιδρούσαν στις αλλαγές της συλλογικής σύμβασής τους, απαιτώντας περισσότερη ευελιξία στα ωράρια εργασίας.[47]

Μεταφορές Επεξεργασία

 
Αυτοκινητόδρομος στο Σεντ Τζον
 
Αστική συγκοινωνία στο Σεντ Τζον

Το αεροδρόμιο του Σεντ Τζον, εξυπηρετεί αεροπορικά την πόλη. Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από το κέντρο της πόλης, και από αυτό πραγματοποιούνται κυρίως πτήσεις εσωτερικού από τις Sunwing Airlines, Air Canada και Westjet.[48]

Ο κύριος αυτοκινητόδρομος που εξυπηρετεί την πόλη είναι ο Αυτοκινητόδρομος 1 που ξεκινά από το Σεντ Στίβεν και καταλήγει στο Μόνκτον. Ο Αυτοκινητόδρομος 7 συνδέει το Σεντ Τζον με το Φρέντρικτον. Επίσης υπάρχουν και δευτερεύουσας σημασίας οδοί.

Η Σιδηροδρομική Γέφυρα στους Αντεστραμμένους Καταρράκτες διασυνδέει το Σεντ Τζον με το Μέιν. Η πόλη εξυπηρετείται από τον Νότιο Σιδηρόδρομο του Νιου Μπράνσγουικ.

Η εταιρεία Bay Ferries πραγματοποιεί δρομολόγια προς την πόλη Ντίγκμπυ στη Νέα Σκωτία. Ακόμη υπάρχουν τοπικά δρομολόγια μεταξύ των περιοχών του ευρύτερου Σεντ Τζον.

Η αστική συγκοινωνία γίνεται από την Saint John Transit (στο Ευρύτερο Σεντ Τζον) και την Maritime Bus (εντός της πόλης). Η Acadian Lines εκτελούσε υπεραστικά δρομολόγια εντός του Νιου Μπράνσγουικ μέχρι το 2012.

Πολιτισμός Επεξεργασία

 
Το Αυτοκρατορικό Θέατρο, το οποίο είναι προστατευόμενο κτίριο

Η παρουσία Κελτικής, Βρετανικής και Γαλλικής κληρονομιάς είναι εμφανής στην πόλη μαζί με τις ισχυρές ναυτικές παραδόσεις. Η πόλη ήταν πολιτιστικό κέντρο δημιουργίας, προωθώντας πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μουσικούς όπως ο Γουόλτερ Πίτζεον, ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ο Λούις Μέιερ, ο Φρεντ Ρος και ο Μίλερ Μπρίτεϊν. Το Σεντ Τζον έχει επίσης μακρόχρονη ιστορία στους ζυθοποιούς με εταιρείες όπως οι Simeon Jones, The Olands, και James Ready.[49] Στην πόλη υπάρχουν θέατρα, μουσεία, όπερες και ακαδημίες.

Αθλητισμός Επεξεργασία

 
Το κλειστό στάδιο Harbour Station.

Οι ακόλουθες ομάδες έχουν ως έδρα τους το Σεντ Τζον:

Εκπαίδευση Επεξεργασία

Το 1964, το Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ άνοιξε τμήματα στο Σεντ Τζον. Από το 1968 άρχισε την λειτουργία της η πανεπιστημιούπολη, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί. Τα περισσότερα σχολεία είναι αγγλόφωνα ενώ υπάρχει μόνο ένα γαλλόφωνο.

Αδελφοποιημένες πόλεις Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Canada 2016 Census.
  2. ↑ «Statistics Canada: 2011 Census Profile». www12.statcan.gc.ca (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  3. ↑ «Census Profile, 2016 Census - Saint John {Census metropolitan area}, New Brunswick and Canada {Country}». www12.statcan.gc.ca (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  4. ↑ «The Partition of Nova Scotia». lib.unb.ca. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  5. ↑ 5,0 5,1 McGahan, Elizabeth W. «Saint John». Canadian Encyclopedia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  6. ↑ Rand, Silas Tertius (1875). A First Reading Book in the Micmac Language: Comprising the Micmac Numerals, and the Names of the Different Kinds of Beasts, Birds, Fishes, Trees, &c. of the Maritime Provinces of Canada. Also, Some of the Indian Names of Places, and Many Familiar Words and Phrases, Translated Literally Into English (στα Αγγλικά). Halifax: Nova Scotia Printing Company. 
  7. ↑ Riendeau, Roger E. (2007). A Brief History of Canada. New York: Infobase Publishing. σελ. 133. ISBN 9781438108223. 
  8. ↑ Winder, Gordon M. (2000). «Trouble in the North End: The Geography of Social Violence in Saint John 1840-1860». Acadiensis XXIX (2 Spring): 27. https://journals.lib.unb.ca/index.php/acadiensis/article/view/10782/11551. 
  9. ↑ Bilson, Geoffrey (1974). «The Cholera Epidemic in Saint John, N.B., 1854». Acadiensis (4.1): 85–99. https://journals.lib.unb.ca/index.php/Acadiensis/article/viewFile/11369/12119. 
  10. ↑ Collins, Donald (20 Ιουνίου 2002). «Weary city resurfaces from ashes: In the weeks and months following the Great Fire of 1877, Saint John people and businesses persevered». newbrunswick.net. Telegraph-Journal (New Brunswick). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  11. ↑ Canada's First City: Saint John. Saint John, N.B.: Lingley Printing. 1962. σελ. 30. 
  12. ↑ Easterbrook, William Thomas· Watkins, Mel (1984). Approaches to Canadian Economic History: A Selection of Essays. Carleton: McGill-Queen's Press - MQUP. σελ. 154. ISBN 9780886290214. 
  13. ↑ Van Horn, Celinda. «Principal's Message». Saint John High School. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  14. ↑ John Quinpool, First Things in Acadia, Halifax, 1936, p. 122
  15. ↑ Weinmann, George H. (1929). Bulletin of the National Research Council. Washington D.C.: National Academies. σελ. 318. 
  16. ↑ «For Whom The Bells Toll». www.wfhathewaylabourexhibitcentre.ca (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  17. ↑ «Glasgow Guide: Glasgow Info: Famous Glaswegians: Robert Foulis (Jr)». www.glasgowguide.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  18. ↑ Irving, Margaret. «Paris Crew». www.thecanadianencyclopedia.ca. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  19. ↑ «Our History in Canada». YWCA Canada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  20. ↑ William D. Kennedy, Pythian History, Part 1, 1904, σελ. 52
  21. ↑ «Saint John | My New Brunswick» (στα αγγλικά). My New Brunswick. 2016-08-08. http://mynewbrunswick.ca/saint-john/. Ανακτήθηκε στις 2017-06-09. 
  22. ↑ «Saint John, New Brunswick First». new-brunswick.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  23. ↑ «Saint John Firsts». www.saintjohnlifeonyourterms.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  24. ↑ «The Geology». stonehammergeopark.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  25. ↑ «Geography and Climate | City Of St. John's». www.stjohns.ca. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  26. ↑ «Reversing Rapids». Tourism New Brunswick (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  27. ↑ «Daily Data Report for June 1941». Canadian Climate Data. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  28. ↑ «Daily Data Report for August 1944». Canadian Climate Data. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Canada, Environment and Climate Change. «Canadian Climate Normals 1981-2010 Station Data - Climate - Environment and Climate Change Canada». climate.weather.gc.ca (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  30. ↑ «Saint John A». Canadian Climate Normals 1981–2010. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  31. ↑ «Saint John A». Canadian Climate Normals 1981–2010. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  32. ↑ «Saint John». Canadian Climate Data. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  33. ↑ «Hourly Data Report for March 21, 2012». Canadian Climate Data. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  34. ↑ «Daily Data Report for March 2012». Canadian Climate Data. Environment Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  35. ↑ Canada, Government of Canada, Statistics. «Saint John, New Brunswick - Census metropolitan area - Focus on Geography Series - Census 2011». www12.statcan.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  36. ↑ Thomas P. Power, ed., The Irish in Atlantic Canada, 1780-1900 (Fredericton, NB: New Ireland Press, 1991)
  37. ↑ Scott W. See, Riots in New Brunswick: Orange nativism and social violence in the 1840s (Univ of Toronto Press, 1993)
  38. ↑ Scott W. See "The Orange Order and Social Violence in Mid-Nineteenth Century Saint John." Acadiensis (1983): 68-92.
  39. ↑ «Saint John City Council | New Brunswick». www.saintjohn.ca (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  40. ↑ «K. C. Irving, 93, Industrial Tycoon Dominant in Canadian Province» (στα αγγλικά). The New York Times. 14-12-1992. ISSN 0362-4331. http://www.nytimes.com/1992/12/14/world/k-c-irving-93-industrial-tycoon-dominant-in-canadian-province.html. Ανακτήθηκε στις 2017-07-22. 
  41. ↑ «Port of Saint John». www.sjport.com. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  42. ↑ «Internet Service Provider, Fibe, Bundles, TV & Home Phone - Bell Aliant». www.bell.ca (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  43. ↑ «For Whom The Bells Toll». Hatheway Labour Exhibit Center. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  44. ↑ Babcock, Robert H. (January 1982). «The Saint John Street Railwaymen's Strike and Riot, 1914». Acadiensis (University of New Brunswick) 11 (2). ISSN 0044-5851. https://journals.lib.unb.ca/index.php/Acadiensis/article/view/11570/0. 
  45. ↑ «The 1949 Canadian Seamen's Union Strike The Saint John Story». Hatheway Labour Exhibit Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  46. ↑ «Canadian workers strike against wage controls, 1976». nvdatabase.swarthmore.edu. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  47. ↑ Steuter, Erin· Martin, Geoff. «The Myth of the Competitive Challenge: The Irving Oil Refinery Strike, 1994-96 and the Canadian Petroleum Industry». spe.library.utoronto.ca. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  48. ↑ «St. John's International Airport». stjohnsairport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  49. ↑ «New Brunswick Breweries | Ratebeer». RateBeer. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 
  50. ↑ «Canada China Twinning Relationships». www.canadainternational.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2017. 

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Με βάση τις συντεταγμένες του σταθμού από το Environment Canada, τα κλιματικά δεδομένα καταγράφηκαν κοντά στο κέντρο του Σεντ Τζον από τον Ιανουάριο του 1871 έως τον Σεπτέμβριο του 1970, και στο Αεροδρόμιο του Σεντ Τζον από το 1946 έως και σήμερα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σεντ_Τζον_(Νιου_Μπράνσγουικ)&oldid=10266028"