Σιγκούν
Η Σιγκούν (Sigyn[1] -Σίγυν- αρχαία σκανδιναβικά: «νικηφόρα φίλη»[2]) ήταν νύμφη θεά της σκανδιναβικής μυθολογίας και σύζυγος του Λόκι. Η Σιγκούν αναφέρεται στην Ποιητική Έντα, η οποία συνετέθει τον 13ο αιώνα από προγενέστερες παραδοσιακές πηγές, και στην Πεζή Έντα, η οποία γράφηκε τον 13ο αιώνα από τον Σνόρρι Στούρλουσον. Στην Ποιητική Έντα, υπάρχουν λίγες πληροφορίες για τη Σιγκούν πέρα από τον ρόλο της να βοηθάει τον Λόκι κατά την αιχμαλωσία του. Στην Πεζή Έντα, αναφέρεται ξανά η βοήθεια που προσφέρει στον αιχμάλωτο σύζυγό της, εμφανίζεται σε διάφορα κένινγκ,[σημ. 1] και η ιδιότητά της ως θεά δηλώνεται δύο φορές. Η Σιγκούν ενδέχεται να εμφανίζεται στο Γκόσφορθ Κρος[σημ. 2] και έχει αποτελέσει αντικείμενο αρκετών θεωριών και πολιτισμικών αναφορών.
| Σιγκούν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Κατοικία | Άσγκαρντ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λόκι |
| Τέκνα | Váli Nari |
| Γονείς | Ivaldi και Φρέγια |
| Αδέλφια | Νάννα Syn Λοφν Βαρ Σνότρα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Αναφορές Επεξεργασία
Ποιητική Έντα Επεξεργασία
Στην 35η στροφή του ποιήματος Βολούσπα της Ποιητικής Έντας, μία Βόλβα (Völva) λέει στον Οντίν, ανάμεσα σε διάφορα άλλα, ότι βλέπει τη Σιγκούν να κάθεται δυστυχής με τον δεμένο σύζυγό της, Λόκι, κάτω από ένα «δασύλιο θερμών πηγών».[3] Η Σιγκούν αναφέρεται για δεύτερη και τελευταία φορά στο τελευταίο πεζό τμήμα του ποιήματος Λοκασένα. Εκεί, ο Λόκι έχει δεθεί από τους θεούς με τα εντόσθια του γιου του, Νάρι, ο γιος του, Βάλι έχει μεταμορφωθεί σε λύκο, και η θεά Σκάδι σφίγγει ένα δηλητηριώδες φίδι στο πρόσωπο του Λόκι, από το οποίο στάζει δηλητήριο. Η Σιγκούν αναφέρεται ξανά ως σύζυγος του Λόκι, κρατώντας μία λεκάνη κάτω από δηλητήριο που στάζει. Η λεκάνη γεμίζει, και την παίρνει από κει, οπότε το δηλητήριο στάζει στον Λόκι, κάνοντας τον να σφαδάζει τόσο βίαια που προκαλούνται σεισμοί οι οποίοι σείουν ολόκληρη τη Γη.[4]
Πεζή Έντα Επεξεργασία
Η Σιγκούν στην Πεζή Έντα εμφανίζεται στα βιβλία Γκούλφαγκίνινγκ και Σκάλντσκαπαρμάλ. Στο Γκούλφαγκίνινγκ, η Σιγκούν εμφανίζεται στο κεφάλαιο 31. Εκεί, εμφανίζεται ως σύζυγος του Λόκι, και αναφέρεται ότι έχον ένα γιο με όνομα «Νάρι ή Νάρφι».[5] Αναφέρεται ξανά στο Γκούλφαγκίνινγκ στο κεφάλαιο 50, όπου τα γεγονότα αναφέρονται διαφορετκά από ότι στο Λοκασένα. Εδώ οι θεοί έχουν αιχμαλωτίσει τον Λόκι και τους δύο γιους του, οι οποίοι αναφέρονται ως Βάλι, περιγραφόμενος ως γιος του Λόκι, και «Νάρι ή Νάρφι», που ενωρίτερα είχε αναφερθεί και ως γιος της Σιγκούν.[6] Ο Βάλι μεταμορφώνεται σε λύκος από τους θεούς και ξεσκίζει τον αδερφό του «Νάρι ή Νάρφι». Τα εντόσθιά του έπειτα χρησιμοποιούνται για να δεθεί ο Λόκι σε τρεις πέτρες, και τα οποία μετά από αυτό μεταμορφώνονται σε σίδηρο, ενώ η Σκάδι τοποθετεί ένα φίδι πάνω από τον Λόκι. Η Σιγκούν κάθεται δίπλα του και κρατά μία λεκάνη για να πέφτει εκεί το δηλητήριο που στάζει από το φίδι. Ωστόσο όταν η λεκάνη γεμίζει, φεύγει για να αδειάσει το δηλητήριο. Ως αποτέλεσμα αυτού, υπάρχει πάλι η περιγραφή του Λόκι που σφαδάζει τόσο βίαια ώστε να σείεται όλος ο πλανήτης. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρι ο Λόκι να καταφέρει να ελευθερωθεί, οπότε και θα αρχίσουν οι διεργασίες για το Ράγκναροκ.[6]
Η Σιγκούν συστήνεται ως θεά (ásynja) στο βιβλίο Σκάλντσκαπαρμάλ, όπου οι θεοί διοργανώνουν μεγάλη γιορτή για τον επισκέπτη Έγκιρ,[7] αλλά και σε κένινγκ για τον Λόκι: «σύζυγος της Σιγκούν»,[8] «φορτίο [Λόκι] των με ξόρκι δεμμένων χεριών [της Σιγκούν]»,[9] και σε ένα απόσπασμα που παρατίθεται από το Χάουστλονγκ του 9ου αιώνα, «το φορτίο των χεριών της Σιγκούν».[10] Η τελευταία αναφορά για τη Σιγκούν στο Σκάλντσκαπαρμάλ είναι στον κατάλογο των θεών στην ενότητα-παράρτημα Ναφναθούλουρ, στο κεφάλαιο 75.[11]
Αρχαιολογικό αρχείο Επεξεργασία
Το Γκόσφορντ Κρος (σταυρός του Γκόσφορντ) των μέσων του 11ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται στην Κάμπρια της Αγγλίας, έχει ερμηνευθεί ότι παριστάνει διάφορες μορφές της σκανδιναβικής μυθολογίας. Στο κάτω τμήμα της δυτικής πλευράς του σταυρού υπάρχει η απεικόνιση ενός θηλυκού με μακριά μαλλιά, που σκύβει κρατώντας ένα αντικείμενο πάνω από μία άλλη ξαπλωμένη και δεμένη μορφή. Από πάνω τους και στα αριστερά υπάρχει ένα ερπετό. Η εικόνα έχει ερμηνευθεί ότι αναπαριστά τη Σιγκούν που περιποιείται τον δέσμιο Λόκι.[12]
Θεωρίες Επεξεργασία
Ενώ το όνομα Σιγκούν (Sigyn) συναντάται ως γυναικείο όνομα σε αρχαίες σκανδιναβικές πηγές (sigr σημαίνει «νίκη» στα αρχαία σκανδιναβικά, και vina «φίλη»), και παρόλο που στις πηγές που σώζωνται περιορίζεται κατά κύριο λόγο σε ένα ρόλο, εμφανίζεται στο Χάουστλονγκ (Haustlöng) του παγανιστικού 9ου αιώνα, γραμμένο από τον σκάλδο Θγιοδολφρ του Χβινίρ. Λόγω αυτής της παλαιάς σύνδεσης με τον Λόκι, η Σιγκούν θεωρείται ότι ήταν θεά και σε παλαιότερες μορφές του γερμανικού παγανισμού.[13]
Σύγχρονη επιρροή Επεξεργασία
Η σκηνή που η Σιγκούν βοηθά και περιποιείται τον Λόκι έχει απεικονιστεί σε αρκετούς πίνακες, όπως ο «Loke och Sigyn» (1850) του Νιλς Μπλόμερ, «Loke och Sigyn» (1863) του Μάρτεν Έσκιλ Βίνγκε, «Loki och Sigyn» (1879) του Όσκαρ Βέργκελαντ, και η εικονογράφηση «Loki und Sigyn; Hel mit dem Hunde Garm» (1883) του Κ. Έρενμπεργκ.[13] Διάφορα αντικείμενα και τόποι έχουν ονομαστεί από τη Σιγκούν στη σύγχρονη εποχή, όπως οι ποικιλίες νορβηγικών χειμερινών σιτηρών Sigyn I και Sigyn II,[14] ένας χαρακτήρας της Μάρβελ Κόμικς το 1978,[15] το σουηδικό σκάφος MS Sigyn, το οποίο μεταφέρει αναλωθέντα πυρηνικά καύσιμα, μια αναφορά στη λεκάνη που κρατούσε η Σιγκούν για να μαζεύεται εκεί το δηλητήριο[16] καθώς και ο αρκτικός Παγετώνας Σιγκούν.[17]
Σημειώσεις Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Το g προφερόταν στη μέση της λέξης ως γ. Το y προφερόταν περίπου σαν το σημερινό γαλλικό u ή το γερμανικό ü, δηλαδή σαν ι με στρογγυλοποιημένα τα χείλη.
- ↑ Orchard (1997:146).
- ↑ Larrington (1998:8).
- ↑ Larrington (1998:95-96).
- ↑ Byock (2006:31).
- ↑ 6,0 6,1 Byock (2006:70).
- ↑ Faulkes (1995:59).
- ↑ Faulkes (1995:76).
- ↑ Faulkes (1995:83).
- ↑ Faulkes (1995:87)
- ↑ Faulkes (1995:157).
- ↑ Orchard (1997:13).
- ↑ 13,0 13,1 Simek (2007:284).
- ↑ Belderok (2000:95).
- ↑ «Sigyn». Marvel Directory. Marvel Character, Inc. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2008.
- ↑ (Σουηδικά) «Båten som fraktarkärnbränslet». Sveriges Radio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2008.
- ↑ «Sigyn Glacier». Geographic Names Information System. U.S. Geological Survey. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2008.
Πηγές Επεξεργασία
- Belderok, Bob. Mesdag, J. Mesdag, Hans. Donner, Dingena A. (2000). Bread Making Quality of Wheat: A Century of Breeding in Europe. Springer. ISBN 0-7923-6383-3
- Byock, Jesse (Trans.) (2006). The Prose Edda. Penguin Classics. ISBN 0-14-044755-5
- Faulkes, Anthony (Trans.) (1995). Edda. Everyman. ISBN 0-460-87616-3
- Larrington, Carolyne (Trans.) (1999). The Poetic Edda. Oxford World's Classics. ISBN 0-19-283946-2
- Orchard, Andy (1997). Dictionary of Norse Myth and Legend. Cassell. ISBN 0-304-34520-2
- Simek, Rudolf (2007) translated by Angela Hall. Dictionary of Northern Mythology. D.S. Brewer. ISBN 0-85991-513-1