Σιάκα

δήμος της Ιταλίας
(Ανακατεύθυνση από Σκιάτσα)

Η Σιάκα είναι Δήμος στην Ιταλικής επαρχίας Αγκριτζέντο της αυτόνομης Περιφέρειας Σικελία στη νότια Ιταλία με θέα τη Μεσόγειο. Η Σιάκα ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. με το όνομα "Θέρμαι" σαν Λουτρό για τους κατοίκους του Σελινούντα, χρησιμοποίησε τις θερμές πηγές από Θείο στο γειτονικό όρος Σαν Καλόγκερο. Δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη ανθρώπινου οικισμού κοντά στα λουτρά μέχρι την εποχή που ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος καταγράφει μία αποικία νότια της πόλης. Ο Στράβων αναφέρει επίσης για τα λουτρά, τα σχετίζει με ένα δρομολόγιο με το όνομα "Άκουα Λαμπρόντες".[3][4][5]

Σιάκα

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σιάκα
37°30′33″N 13°5′20″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήfree municipal consortium of Agrigento
Έκταση191,67 km²[1]
Υψόμετρο60 μέτρα
Πληθυσμός38.967 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.92019
Τηλ. κωδ.0925
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το όνομα της πόλης σύμφωνα με τη Λατινική και την Αραβική γλώσσα έχει σχέση με τα λουτρά. Ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας οικοδόμησε τα τείχη της πόλης, τον προμαχώνα και το παλιό κάστρο. Η Σιάκα έμεινε πιστή σαν βασιλική πόλη στον βασιλιά Μανφρέδο όταν δέχτηκε επίθεση από τους Ανδεγαυούς (1268), την επόμενη χρονιά την πολιόρκησε και την υπέταξε ο Κάρολος ο Ανδεγαυός. Στους πολέμους που ξέσπασαν ανάμεσα στους Ανδεγαυούς και την Αραγωνία πολιορκήθηκε αμέτρητες φορές, την ηγεμονία της ανέλαβε η οικογένεια Περάλτα, απέκτησε από τον βασιλιά της Σικελίας το δικαίωμα να κόβει νομίσματα. Τους αιώνες που ακολούθησαν έγινε κέντρο σκληρών συγκρούσεων ανάμεσα σε οικογένειες βαρόνων όπως οι Αραγωνέζοι Λούνα και οι Νορμανδοί Περόλλο, ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε στο μισό. Αργότερα έγινε η έδρα αντί-Ισπανικής εξέγερσης. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε τη Σιάκα σα βάση.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2019.
  2. demo.istat.it?l=it.
  3. Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίο ΣΤ΄, σ. 275
  4. Χάρτης του Πόιτινγκερ
  5. Τα δρομολόγια του Αυτοκράτορα Αντωνίνου, σ. 89

Πηγές Επεξεργασία

  • Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίο ΣΤ΄
  • Τα δρομολόγια του Αυτοκράτορα Αντωνίνου