Σουλτανάτο της Μαλάκκας

(Ανακατεύθυνση από Σουλτανάτο της Μαλάκκα)

Το σουλτανάτο της Μαλάκκας (μαλαϊκά: Kesultanan Melayu Melaka, τζάβι: كسلطانن ملايو ملاك) ήταν μουσουλμανικό κράτος της νοτιοανατολικής Ασία στην περιοχή του πορθμού της Μαλάκκας, το οποίο ιδρύθηκε στα τέλη 14ου αιώνα και υπήρχε έως τις αρχές του 16ου αιώνα.

Χάρτης του σουλτανάτου της Μαλάκκας

Επισκόπηση Επεξεργασία

Ο πρώτος ηγεμόνας του ήταν ο Παραμεσβάρα, βασιλιάς της Σιγκαπούρης, επίσης γνωστός ως Ισκαντάρ Σάχης.[1]:245–246 Η αυτοκρατορία έφτασε στο απώγειο της δύναμης της κατά τον 15ο αιώνα, και η πόλη της Μαλάκκας η οποία ήταν η πρωτεύουσα του εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της εποχής στην μαλαϊκή χερσόνησο, τις νήσους Ριάου, Σουμάτρα, και το ευρύτερο αρχιπέλαγος της Ινδονησίας.[2]

Ως κομβικό εμπορικό σημείο, η Μαλάκκα έγινε το κέντρο της ισλαμικής εκπαίδευσης και φιλοσοφίας, και εντός του αναπτύχθηκε η μαλαϊκή γλώσσα, λογοτεχνία και τέχνες. Η κλασική μαλαϊκή γλώσσα έγινε η κοινή γλώσσα της νησιωτικής νοτιοανατολικής Ασίας και η γραφή τζάβι το κύριο μέσο των λογίων για τις πολιτιστικές και θρησκευτικές συναλλαγές. Μέσα από τις διαδικασίες αυτές, σχηματίστηκε εν τέλει η μαλαϊκή ταυτότητα,[3][4] και συντελέστηκε η μαλαϊκοποίηση της περιοχής και ο σχηματισμός του ευρύτερου μαλαϊκού κόσμου στην περιοχή.[5]Η πολιτική και πολιτιστική επιρροή του βασιλείου συνέχισαν έως την σύγχρονη εποχή, και για αιώνες η Μαλάκκα θεωρούνταν ως υπόδειγμα του μαλαϊκού μουσουλμανικού πολιτισμού, καθώς έθεσε τις βάσεις και συστήματα για το εμπόριο, διπλωματία, και διακυβέρνηση.[6]

Το 1511, η πόλη της Μαλάκκας κατακτήθηκε από την πορτογαλική αυτοκρατορία, και ο Μαχμούντ Σάχης ο οποίος υπήρξε ο τελευταίος σουλτάνος της αυτοκρατορίας υποχώρησε στην ενδοχώρα όπου οι απόγονοί του ίδρυσαν τις νέες δυναστείες της Τζοχόρ και της Περάκ. Το γειτονικό Μπρουνέι επωφελήθηκε από την πτώση της Μαλάκκας και υιοθετώντας το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία έγινε το νέο επίκεντρο του εμπορίου και του ισλαμικού κόσμου στην περιοχή.[7][8]

Φωτογραφικό υλικό Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Cœdès, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1. 
  2. Ahmad Sarji 2011, σελ. 119
  3. Barnard 2004, σελ. 7
  4. Andaya & Andaya 1984, σελ. 55
  5. Mohamed Anwar 2011, σελίδες 28–30
  6. Ahmad Sarji 2011, σελ. 109
  7. P. M. Holt· Ann K. S. Lambton· Bernard Lewis (21 Απριλίου 1977). The Cambridge History of Islam:. Cambridge University Press. σελίδες 129–. ISBN 978-0-521-29137-8. 
  8. Barbara Watson Andaya· Leonard Y. Andaya (19 Φεβρουαρίου 2015). A History of Early Modern Southeast Asia, 1400–1830. Cambridge University Press. σελίδες 159–. ISBN 978-0-521-88992-6. 

Πηγές Επεξεργασία