Σουσάνoο

θεός του Σιντοϊσμού

Ο Σουσάνοο, γνωστός και ως Σουσάνοο νο Μικότο (Susanoο no Mikoto) είναι θεός της Ιαπωνικής μυθολογίας.[1][2] Είναι θεός της θάλασσας, του χειμώνα και των καταιγίδων. Έχει επίσης συνδεθεί με την αγάπη και το γάμο.[3] Είναι αδελφός της θεάς του ήλιου Αματεράσου και της θεάς της σελήνης Τσουκουγιόμι. Άλλοτε εμφανίζεται ως καλός κάνοντας ηρωικές πράξεις και άλλοτε ως κακός με εκρηκτικό, ευέξαπτο και παρορμητικό χαρακτήρα.[4][5][6][7][8][9][10]

Ετυμολογία Επεξεργασία

Στα Ιαπωνικά το όνομά του εμφανίζεται με διάφορες μορφές, όπως 建速須佐之男命 (Takehaya-Susanoo-no-Mikoto), 神須佐能袁命 (Kamususanoo), 速須佐之男命 (Haya-Susanoo-no-Mikoto), 神素戔嗚尊 (Kamu-Susanoo-no-Mikoto), 武素戔嗚尊 (Take-Susanoo-no-Mikoto) ή απλά ως Σουσάνοο 素戔男尊、素戔嗚尊等、須佐乃袁尊, και 須佐能乎命 (Susanoo-no-Mikoto). Όλες αυτές οι λέξεις μπορούν να μεταφραστούν ως «ο μεγάλος θεός Σουσάνοο». Τα προθέματα, που συνδέονται στο όνομά του, είναι τα εξής: take- (建 / 武 γενναίος), haya- (速 γρήγορος), και kamu- (神 θεϊκός). Επίσης, αποκαλείται 熊野家都御子神 (Kumano Ketsumiko no Kami), γιατί το ιερό Κουμάνο, που βρίσκεται στην πόλη Ματσούε, στο νομό Σιμάνε, είναι αφιερωμένο στο θεό Σουσάνοο.[11][12]

Περισσότερες πληροφορίες Επεξεργασία

Σύμφωνα με την Ιαπωνική μυθολογία δημιουργήθηκε ξεπηδώντας από τη μύτη του θεού Ιζανάγκι, όταν ο τελευταίος προσπαθούσε να πλυθεί, για να καθαρθεί από μολύνσεις μετά την επιστροφή του από τη χώρα των νεκρών (Γιόμι, Yomi),[13] όπου είχε μεταβεί, για να σώσει τη σύζυγό του Ιζανάμι.[14][5] Κατά τη διάρκεια αυτού του τελετουργικού καθαρμού ο Ιζανάγκι δημιούργησε επίσης τη θεά Αματεράσου και τη θεά Τσουκουγιόμι.[15][16]

Σύμφωνα με το Νιχόνγκι ο Σουσάνοο δημιουργήθηκε από τους θεούς Ιζανάγκι και Ιζανάμι κατά τη διαδικασία της δημιουργίας διάφορων κάμι.[14] Ο Ιζανάγκι διέταξε τον Σουσάνοο να είναι κυρίαρχος των θαλασσών, αλλά ο Σουσάνοο δεν ήταν ικανοποιημένος και ορκίστηκε να πάει στη μητέρα του Ιζανάμι στον κάτω κόσμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Ιζανάγκι να τον εξορίσει.[17][18] Προτού φύγει πήγε να αποχαιρετήσει την αδελφή του Αματεράσου στην πεδιάδα του Υψηλού Ουρανού (Takamanohara). Η Αματεράσου πίστευε ότι ο Σουσάνοο ήθελε να καταλάβει την πεδιάδα του Υψηλού Ουρανού και έτσι τον υποδέχτηκε κρατώντας το τόξο και τα βέλη της.[19] Επειδή ζήλευε την αδελφή του την προκάλεσε σε έναν διαγωνισμό. Όποιος θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερους θεούς θα ήταν ο νικητής. Η Αματεράσου έσπασε το ξίφος του Σουσάνοο σε τρία κομμάτια, τα έφαγε και μετά τα έφτυσε. Έτσι δημιουργήθηκαν τρεις θεές. Ο Σουσάνοο πήρε κάποιες χάντρες από ένα κόσμημα της Αματεράσου, τις έσπασε με τα δόντια του και εμφανίστηκαν έτσι πέντε θεοί. Ο Σουσάνοο πανηγύριζε ότι αυτός ήταν ο νικητής αλλά η Αματεράσου υποστήριξε ότι αυτή ήταν η νικήτρια, αφού οι πέντε θεοί προήλθαν από το κόσμημά της, ενώ οι τρεις θεές προήλθαν από το ξίφος του Σουσάνοο.[20][21] Ο Σουσάνοο οργισμένος από την ήττα του δημιούργησε μια μεγάλη καταιγίδα και κατέστρεψε τις καλλιέργειες στη γη. Επίσης, μόλυνε το ιερό, όπου θα συγκεντρωνόταν η σοδειά του ρυζιού. Τέλος, πήρε ένα μικρό άλογο, το έγδαρε ζωντανό και το εκσφενδόνισε στον ιερό χώρο, όπου η Αματεράσου με τις βοηθούς της υφαίναν. Μία από τις βοηθούς της έπεσε νεκρή από το φοβερό θέαμα. Η Αματεράσου βρήκε καταφύγιο σε μία σπηλιά στον ουρανό, απ' την οποία δεν ήθελε να βγει. Έτσι, αιώνιο σκοτάδι θα βασίλευε στη γη και θα καταστρέφονταν οι καλλιέργειες. Οι θεοί όμως με ένα τέχνασμα έκαναν την Αματεράσου να βγει από τη σπηλιά.[22][23][18][24][25] Εν τω μεταξύ οι άλλοι θεοί θύμωσαν πολύ με την συμπεριφορά του Σουσάνοο και τον εκδίωξαν από τον ουρανό. Του ξύρισαν το μουστάκι και τα γένια και του ξερίζωσαν τα νύχια των χεριών.

Μετά την εκδίωξή του από τον ουρανό εμφανίζεται ως ήρωας να κάνει κάποιες καλές πράξεις παρά σαν ένας κακός θεός. Σύμφωνα με μία ιστορία εκνευρίστηκε από την Ουκεμότσι, τη θεά της τροφής, επειδή του προκάλεσε αηδία, όταν έβγαζε φαγητό από τον πρωκτό της, το στόμα και τη μύτη της. Τη σκότωσε, αλλά από το κομματιασμένο σώμα της δημιουργήθηκαν φυτά, λαχανικά και άλλοι καρποί, που είναι χρήσιμοι στους ανθρώπους.[24] Επίσης, σε μία άλλη ιστορία εμφανίζεται ως ήρωας. Ο Σουσάνοο είχε ερωτευτεί μία όμορφη κοπέλα στην περιοχή Ιζούμο (Izumo). Οι γονείς της του είπαν ότι ένα άγριο θηρίο με οκτώ κεφάλια (Yamata-no-Orochi) είχε σκοτώσει τις επτά αδελφές της και ετοιμαζόταν να σκοτώσει και την ίδια. Ο Σουσάνοο υποσχέθηκε να την σώσει με την προϋπόθεση να την παντρευόταν. Οι γονείς της συμφώνησαν και ο Σουσάνοο μεταμόρφωσε την κοπέλα (Kushinada-hime) σε χτένα και την τοποθέτησε στα μαλλιά του. Το θηρίο εμφανίστηκε αλλά δελεάστηκε από οκτώ δοχεία με σάκε, τα οποία τα ήπιε. Όταν αποκοιμήθηκε το θηρίο, ο Σουσάνοο το σκότωσε και μέσα από μία από τις οκτώ ουρές του εμφανίστηκε ένα ξίφος, που είναι παντοδύναμο και έχει μαγικές ιδιότητες. Αυτό το ξίφος, που ονομάζεται Κουσανάγκι ή Κουσανάγκι-νο-Τσουρούγκι (Kusanagi-No-Tsurugi) (草薙剣 ), το έδωσε ο Σουσάνοο στην Αματεράσου σαν ένδειξη μεταμέλειας και αποτελεί ένα από τα εμβλήματα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας.[2][17][26] Το ξίφος αυτό είναι γνωστό και ως Αμε-νο-Μουρακούμο-νο-Τσουρούγκι (Ame-no-Murakumo-no-Tsurugi) (天叢雲剣). [6][5][12][21] Ο Σουσάνοο απέκτησε πολλούς απογόνους. Ο πιο διάσημος απόγονός του ήταν ο Οκουνινούσι (Ōkuninushi) (大国主), «ο άρχοντας της γης».[6][27][24][28]

Σύμφωνα με έναν θρύλο ο Σουσάνοο κατέλαβε την Κορέα και σταμάτησε την εξάπλωση μιας επιδημίας πανώλης.[5][10]

Εικόνες Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.mythopedia.com
  • Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.mythology.wikia.org
  • Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.ancient.eu
  • Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.japanese-wiki-corpus.github.io/Shinto

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • ΚΟΤΖΙΚΙ, Αρχαία γιαπωνέζικη επική χρονογραφία, μετάφραση & επιμέλεια Σκάρτσης Λ. Σωκράτης, εκδόσεις: Καστανιώτης, Αθήνα 1989, ISBN 9789600303193.
  • Παπαλεξανδρόπουλος Στέλιος, Ανατολικές θρησκείες, Εκδόσεις: Gutenberg, Αθήνα 2016, ISBN 9789600116960.
  • Παπαλεξανδρόπουλος Στέλιος, Θεότητες και κόσμος στην κοσμογονία του Κοτζίκι (Σιντοϊσμός), Αθήνα 1997.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Yu, A. C. «Susano - Japanese Wiki Corpus». japanese-wiki-corpus.github.io. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 «Susano-o no Mikoto | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. Cartwright, Mark. «Susanoo». World History Encyclopedia (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  4. «Susanoo». Mythopedia (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Roberts, Jeremy (2004). Japanese mythology A to Z. New York : Facts On File. ISBN 978-0-8160-4871-7. 
  6. 6,0 6,1 6,2 «Susanoo | Description & Mythology». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  7. «Susanoo-no-Mikoto». Mythology wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  8. Gadeleva, Emilia (2000). «Susanoo: One of the Central Gods in Japanese Mythology». Japan Review (12): 165–203. ISSN 0915-0986. https://www.jstor.org/stable/25791053. 
  9. «Susano-o no Mikoto | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  10. 10,0 10,1 «Wayback Machine». web.archive.org. 13 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  11. «What`s Shinto». www.kumanotaisha.or.jp. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  12. 12,0 12,1 «Susanoo». Mythopedia (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  13. «Japanese folklore and mythology - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  14. 14,0 14,1 «Encyclopedia of Shinto - Home : Kami in Classic Texts : Susanoo». eos.kokugakuin.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  15. Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος (2016). Ανατολικές Θρησκείες. Αθήνα: Gutenberg. σελ. 540. ISBN 9789600116960. 
  16. Paula Hartz (1997). Shinto. Facts on File. ISBN 978-0-8160-3577-9. 
  17. 17,0 17,1 Ingpen, Robert (1996). Gods and goddesses. New York : Chelsea House Publishers. ISBN 978-0-7910-3927-4. 
  18. 18,0 18,1 Levin, Judith (Judith N. ) (2008). Japanese mythology. New York : Rosen Central. ISBN 978-1-4042-0736-3. 
  19. Yu, A. C. «Japanese Mythology - Japanese Wiki Corpus». japanese-wiki-corpus.github.io. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. «Japanese Mythology - Myth Encyclopedia - god, story, legend, names, ancient, tree, famous, animal, world, Chinese». www.mythencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  21. 21,0 21,1 «Susanoo». Ancient History Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  22. «Amaterasu - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  23. Ollhoff, Jim (2012). Japanese mythology. Edina, MN : ABDO Pub. Co. ISBN 978-1-61714-723-4. 
  24. 24,0 24,1 24,2 Ashkenazi, Michael (2003). Handbook of Japanese mythology. Santa Barbara, Calif. : ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-467-1. 
  25. Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος (2016). Ανατολικές Θρησκείες. Αθήνα: Gutenberg. σελ. 540-542. ISBN 9789600116960. 
  26. Piggott, Juliet (1969). Japanese mythology. Feltham ; New York : Hamlyn. ISBN 978-0-600-02113-1. 
  27. «Japanese folklore and mythology - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  28. Paula Hartz (1997). Shinto. Facts on File. ISBN 978-0-8160-3577-9.