Σταθμός Κάρλσπλατς (Βιέννη)
Ο Σταθμός Κάρλσπλατς άνοιξε το 1899 ως σταθμός "Academiestraße" του Ατμοσιδηρόδρομου Βιέννης και κατά το ίδιο έτος έλαβε τη σημερινή του ονομασία, αυτή της ομώνυμης πλατείας στην οποία είχε δοθεί το όνομα του Καρόλου ΣΤ΄. Από το 1925 εξυπηρετούσε τον Ηλεκτροκίνητο Αστικό Σιδηρόδρομο. Με την έναρξη των εργασιών του επεκταθέντος από την Ρόιμανπλατς τμήματος της γραμμής U1 του υπόγειου σιδηροδρόμου στις 25 Φεβρουαρίου 1978, ο σταθμός έγινε ταυτόχρονα μέρος του υπόγειου σιδηροδρόμου και σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο μεταφορικό κόμβο της Wiener Linien.[3]
| Σταθμός Κάρλσπλατς | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | σταθμός μετρό, υπόγειος σταθμός και terminus |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°12′0″N 16°22′13″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ίννερε Στατ[1] |
| Χώρα | Αυστρία[2] |
| Ολοκλήρωση | 1978 |
| Αρχιτέκτονας | Ότο Βάγκνερ |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Τοποθεσία Επεξεργασία
Μέσω της θέσης του στο κέντρο της πόλης ο σταθμός περιβάλλεται από πολλά σημαντικά σημεία: Στην έξοδο του επεκταθέντος Opernpassage, προς την κατεύθυνση των εργασιών κατασκευής του μετρό προς νότο στο Ρέσσελπαρκ, βρίσκεται το κεντρικό κτίριο του Πολυτεχνείου, το Ρέσσελπαρκ και η Κάρλσκιρχε και στη βόρεια έξοδο βρίσκεται το κτίριο της Όπερας, η είσοδος της πεζοδρομημένης Κέρντνερ Στράσε και πολλά ακριβά ξενοδοχεία.
Ιστορία Επεξεργασία
Μετρό Επεξεργασία
,_tramway.jpg)
Η μετατροπή της Wientallinie σε λειτουργία μετρό από το 1976 μέχρι το 1981 επέφερε πλήρη αναμόρφωση των υπόγειων εγκαταστάσεων του σταθμού. Τα περίπτερα έπρεπε αρχικά να απομακρυνθούν κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής του μετρό, αλλά εν μέσω διαμαρτυριών τελικά ανακαινίστηκαν και ανοικοδομήθηκαν δύο μέτρα ψηλότερα από το αρχικό επίπεδο του δρόμου. Το δυτικό περίπτερο σήμερα φιλοξενεί παράρτημα του Μουσείου της Βιέννης με μια έκθεση για το έργο του Όττο Βάγκνερ. Στην πίσω πλευρά του βρίσκεται πρόσβαση στον σταθμό του μετρό, μια άμεση πρόσβαση στις αποβάθρες δεν είναι πια δυνατή. Η ανατολθική πρόσβαση σήμερα χρησιμοποιτείται ως καφέ.
Κατά την περίοδο σχεδιασμού και κατασκευής κυλιόμενες σκάλες και στερεά σκαλοπάτια ως επαρκείς σύνδεσμοι μεταξύ των ορόφων. Αμέσως μετά λήφθηκαν υπόψη οι ανάγκες των αναπήρων και των ατόμων με παιδικά καροτσάκια, ούτως ώστε οι παλαιότεροι σταθμοί μετρό με ανελκυστήρες επανεξοπλίστηκαν και εκσυγχρονίστηκαν. To 1995 η αποβάθρα του U4 εξοπλίστηκε με έναν ανελκυστήρα για το Opernpassage που βρίσκεται έναν όροφο ψηλότερα[4], ενώ το 1996 ακολούθησε ένας ανελκυστήρας για τις δύο αποβάθρες του U2.[5]
Μόνο λίγο καιρό, από τις μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 1981, λειτούργησε η Γραμμή U2/U4.
Πηγές Επεξεργασία
- Wolfgang Kos, Günter Dinhobl (Hrsg.): Großer Bahnhof. Wien und die weite Welt. Czernin, Wien 2006, ISBN 3-7076-0212-5 (Sonderausstellung des Wien-Museums 332), (Ausstellungskatalog, Wien, Wien-Museum, 28. September 2006 – 25. Februar 2007)
- Alfred Horn: Wiener Stadtbahn – 90 Jahre Stadtbahn – 10 Jahre U-Bahn. Bohmann Druck- und Verlagsgesellschaft m.b.H. & Co.KG, Wien 1988, ISBN 3-7002-0678-X
- Wolfgang Kaiser: Die Wiener Straßenbahnen – Vom „Hutscherl“ bis zum „Ulf“. GeraMond-Verlag, Wien 2004, ISBN 3-7654-7189-5
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Bilder der Stadtbahn-Pavillons und anderer Gebäude von Wagner (Texte auf Englisch)
- Station Karlsplatz (U1, U2 und U4) – Informationen der Wiener Linien
- U-Bahn-Knoten Karlsplatz Αρχειοθετήθηκε 2016-03-08 στο Wayback Machine., Grafik vom Jänner 1969 auf den Seiten des Wiener Rathauses
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 7825. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ http://www.wien.gv.at/vtx/vtx-rk-xlink?SEITE=%2F2006%2F0824%2F012.ht[νεκρός σύνδεσμος]ml
- ↑ https://www.wien.gv.at/vtx/vtx-rk-xlink?SEITE=%2F2004%2F0428%2F011.ht[νεκρός σύνδεσμος]ml[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ https://www.wien.gv.at/vtx/vtx-rk-xlink?SEITE=%2F1996%2F0918%2F014.ht[νεκρός σύνδεσμος]ml[νεκρός σύνδεσμος]