Συγκαθεδρικός Ναός του Αγίου Φλαβιανού
Ο ναός του Αγίου Φλαβιανού είναι ο καθεδρικός ναός του Ρεκανάτι στην Ιταλία και ο συν-καθεδρικός ναός της επισκοπής Ματσεράτα-Τολεντίνο-Ρεκανάτι-Τσίνγκολι-Τρέια. Στις 12 Ιουνίου 1805 πήρε την τιμητική ονομασία της μικρής Βασιλικής από τον πάπα Πίο ΣΤ΄[3].
| Συν-Καθεδρικός Ναός του Αγίου Φλαβιανού | |
|---|---|
,_esterno_01.jpg) | |
 | |
| Είδος | ελάσσονα βασιλική, Συν-Καθεδρικός ναός και εκκλησία[1] |
| Διεύθυνση | Piazzale Duomo - Recanati[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 43°24′23″N 13°32′38″E |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός[2] |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Roman Catholic Diocese of Macerata |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρεκανάτι[1] |
| Χώρα | Ιταλία[1] |
| Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία και περιγραφή Επεξεργασία
Ο αρχικός καθεδρικός ναός χτίστηκε πριν από το 1000. Από τον αρχικό καθεδρικό ναό πολύ λίγα ευρήματα παραμένουν στην υπάρχουσα κρύπτη. Σύμφωνα με την παράδοση ο ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Φλαβιανό, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, λείψανο του οποίου σώζεται στον καθεδρικό ναό, το οποίο έφτασε από το λιμάνι της Τζουλιανόβα. Σήμερα, όμως, οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Φλαβιανό της Ριτσίνα. Αυτός ήταν ο πρώτος επίσκοπος της κατεστραμμένης ρωμαϊκής πόλης Έλβια Ριτσίνα, από τις στάχτες της οποίας γεννήθηκε η ίδια η πόλη του Ρεκανάτι μετά τον 6ο αιώνα.
Στις αρχές του 13ου αιώνα χτίστηκε ένας νεότερος ναός, που ανακατασκευάστηκε αργότερα από τον καρδινάλιο Άντζελο ντα Μπεβάνια μεταξύ 1389 και 1412. Ο ναός ανακαινίσθηκε και διακοσμήθηκε πολλές φορές. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι η οροφή με φατνώματα, που κατασκευάστηκε το 1620. Το 1650 η αψίδα διακοσμήθηκε με γυψομάρμαρο και τοιχογραφίες: με την ευκαιρία αυτή αναπαραστάθηκαν το Μαρτύριο του Αγίου Φλαβιανού, το Μαρτύριο της Σάντα Παολίνα, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η Μεταφορά, κατά την παράδοση των καθολικών, της Αγίας Οικίας της Θεοτόκου του Λορέτο και η Γέννηση της Θεοτόκου. Στην κρύπτη είναι θαμμένοι αρκετοί επίσκοποι από το Ρεκανάτι. Αντίθετα, μέσα στον Καθεδρικό ναό βρίσκονται οι σαρκοφάγοι του Επισκόπου Νικολό νταλ' Άστε ντα Φορλί, που αποφάσισε την κατασκευή της μεγάλης Βασιλικής της Αγίας Οικίας της Θεοτόκου του Λορέτο και του Πάπα Γρηγόριου ΙΒ΄, τελευταίου πάπα που δεν τάφηκε στη Ρώμη[4]. Τα δύο εκκλησιαστικά όργανα είναι των αρχών του 1900, κατασκευασμένα από την Ίντσολι, τα οποία προέρχoνταν από το ναό της Ιεράς Καρδίας του Χριστού της Ματσεράτα και μεταφέρθηκαν το 1995 από τον Αλεσσάντρο Τζιρόττο, που τα εισήγαγε στην περίφημη κάσα του Νακίνι: Οι σωλήνες της πρόσοψης του οργάνου είναι του Νακίνι στα δεξιά, μοναδικό μέρος που διασώζεται με την κάσα, ενώ αυτοί στα αριστερά της κάσας είναι του Βετζέτσι Μπόσσι. Το 1995 ο Ντον Λάουρο Τσινγκολάνι ανέθεσε το έργο της εγκατάστασης της νέας κονσόλας με τρία πληκτρολόγια, η οποία σχεδιάστηκε για την περίσταση, με ψηφιακή μετάδοση ώστε να παίζουν και τα δύο όργανα από το πρεσβυτέριο.
Δίπλα στη Βασιλική είναι το παλιό επισκοπικό μέγαρο, το οποίο, μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, είναι, από το 1957, η έδρα του Επισκοπικού μουσείου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 dati.beniculturali.it.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021.
- ↑ (Αγγλικά) Catholic.org Βασιλικές στην Ιταλία
- ↑ «Οι τάφοι των παπών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.