Συναγωγή της Σουμπότιτσα

Συναγωγή της Σουμπότιτσα
Είδος	συναγωγή
Αρχιτεκτονική	Αρ Νουβό
Γεωγραφικές συντεταγμένες	46°6′6″N 19°39′41″E
Θρήσκευμα	Ιουδαϊσμός
Διοικητική υπαγωγή	Σουμπότιτσα
Χώρα	Σερβία
Έναρξη κατασκευής	1902
Ύψος	40 μέτρα και 23 μέτρα
Υλικά	τούβλο
Αρχιτέκτονας	Marcell Komor
Προστασία	πολιτισμικό μνημείο εξαιρετικής σημασίας
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 46°6′6″N 19°39′41″E / 46.10167°N 19.66139°E / 46.10167; 19.66139

Η Συναγωγή της Πλατείας Γιάκαμπ και Κόμορ στη Σουμπότιτσα είναι ουγγρική συναγωγή, αρ νουβό αρχιτεκτονικής, στη Σουμπότιτσα της Σερβίας. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή στην Ευρώπη. ^[2] Χτίστηκε το 1901-1902 κατά τη διοίκηση του Βασιλείου της Ουγγαρίας (τμήμα της Αυστροουγγαρίας ), σύμφωνα με τα σχέδια των Μάρτσελ Κόμορ και Ντέστσο Τζακάμπ για την αντικατάσταση μιας μικρότερης και λιγότερο περίπλοκης συναγωγής. Είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια θρησκευτικής αρχιτεκτονικής, που σώζονται σε στιλ αρ νουβό.^[3] ^[4] ^[5] Εξυπηρέτησε την τοπική κοινότητα Νεολόγων Ιουδαίων.

Το 1974 η συναγωγή ορίστηκε ως Μνημείο Πολιτισμού. Το 1990 ορίστηκε Μνημείο Πολιτισμού Εξαιρετικής Σημασίας και προστατεύεται από τη Δημοκρατία της Σερβίας.

Η συναγωγή εδώ και καιρό μαστίζεται από ζητήματα συντήρησης, αν και μια δεκαετής συνεργασία μεταξύ της κυβέρνησης και του Παγκόσμιου Ταμείου Μνημείων, που έληξε το 2010 κατέστησε το κτήριο υδατοστεγές μετά από χρόνια διείσδυσης νερού.^[4] Η εργασία για την αποκατάσταση των προσόψεων είναι η επόμενη φάση των εργασιών στη συναγωγή.

Περισσότερες πληροφορίες Επεξεργασία

Η Συναγωγή της Σουμπότιτσα είναι ο μόνος ουγγρικός εβραϊκός τόπος λατρείας αρ νουβό στον κόσμο, που διατηρείται. Κατασκευάστηκε από μια ευημερούσα εβραϊκή κοινότητα περίπου 3000 ψυχών μεταξύ του 1901 και του 1903. Επισημαίνει τη διπλή, ουγγρική-εβραϊκή ταυτότητα των κατασκευαστών της, οι οποίοι ζούσαν σε μια πολυεθνική, αλλά κυρίως Καθολική πόλη, η οποία ήταν η τρίτη μεγαλύτερη του ουγγρικού βασιλείου και η δέκατη μεγαλύτερη της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων.

Η κοινότητα προσέλαβε ένα μη ακόμη καθιερωμένο δίδυμο Ούγγρων αρχιτεκτόνων αρ νουβό από τη Βουδαπέστη, τους Ντέστσο Τζακάμπ και Μάρτσελ Κόμορ, οι οποίοι αργότερα θα έκαναν μια εξαιρετική αποτύπωση στην αρχιτεκτονική της Σουμπότιτσα και του Πάλιτς, της παραθεριστικής πόλης κοντά στην πόλη. Οι αρχιτέκτονες ήταν ένθερμοι οπαδοί του Έντεν Λέχνερ, του πατέρα της ουγγρικής αρχιτεκτονικής σε στιλ αρ νουβό, και αργότερα ήταν συμμετέχοντες αυτού του κινήματος, που ένωσε τα ουγγρικά λαογραφικά στοιχεία με κάποιες εβραϊκές δομικές αρχές και μερικές φορές ακόμη και εβραϊκά μοτίβα.

Εκτός από το να δανείζουν τη συναγωγή με μια ξεχωριστή διπλή ταυτότητα σε αρχιτεκτονικούς όρους, οι Τζακάμπ και Κόμορ δημιούργησαν μια νέα χωροταξική σύλληψη της αρχιτεκτονικής της συναγωγής στην Ουγγαρία και χρησιμοποίησαν σύγχρονη χαλύβδινη κατασκευή καθώς και μια προηγμένη τεχνική θόλων.^[4] Σε αντίθεση με τις συναγωγές περιόδων στην Ουγγαρία που παρουσίαζαν μια κυρίαρχη διάταξη, που έμοιαζε με το ρυθμό της Βασιλικής, με ένα σηκό και δύο κλίτη, με ή χωρίς τρούλο, αυτή η συναγωγή επιτυγχάνει έναν ενιαίο, σκηνικό κεντρικό χώρο κάτω από τον ήλιο, που μοιάζει με σκηνή, βαμμένο σε χρυσό στην κορυφή του θόλου. Η στοά των γυναικών και ο θόλος υποστηρίζονται από τέσσερα ζευγάρια από ατσάλινες κολόνες καλυμμένες με γύψο με ανάγλυφα φύλλα φοίνικα. Ο μεγάλος θόλος είναι μια αυτο-υποστηριζόμενη, λεπτή δομή κελύφους 3-5 εκατοστών, σχηματισμένη με το πνεύμα της ουγγρικής λαογραφίας. Ενώ πολλές άλλες συναγωγές έχουν χρησιμοποιήσει ελαφριές δομές, συνήθως μιμούνταν παραδοσιακές καμάρες και θόλους. Η καινοτομία αυτής της συναγωγής είναι η ειλικρινή παρουσίαση της σύγχρονης δομής και του εκσυγχρονισμού εν γένει, των οποίων οι Εβραίοι υπήρξαν σημαντικοί υποστηρικτές και δημιουργοί. Η συναγωγή έχει χωρητικότητα 1400 πιστών εκ των οποίων 850 άνδρες που κάθονται στο ισόγειο και 550 γυναίκες, που κάθονται στη γαλαρία. Η διάμετρος του θόλου είναι 12,6 μέτρα και το εξωτερικό ύψος του κτηρίου είναι 40 μέτρα.^[5]

Η συναγωγή ανακαινίστηκε πλήρως με ένα έργο ανακαίνισης πολλών εκατομμυρίων, που χρηματοδοτήθηκε κυρίως από την ουγγρική και τη σερβική κυβέρνηση και άνοιξε τον Μάρτιο του 2018 ^[6]^[4]