Συριακή αντιπολίτευση
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Συριακή αντιπολίτευση (αραβικά: المعارضة السورية) είναι ένας ομώνυμος όρος για την πολιτική δομή που εκπροσωπείται από τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό και τις συνδεδεμένες αντι-κυβερνητικές συριακές ομάδες με ορισμένο εδαφικό έλεγχο με τη μορφή κράτους ως εναλλακτική συριακή κυβέρνηση, ισχυριζόμενος ότι είναι η νόμιμη Αραβική Δημοκρατία της Συρίας. Η συριακή αντιπολίτευση εξελίχθηκε από την αρχή της συριακής διαμάχης από ομάδες που ζητούν την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ στη Συρία και οι οποίες αντιτάχθηκαν στην κυβέρνηση του Μπάαθ. Στον Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο, ο όρος "αντιπολίτευση" είχε χρησιμοποιηθεί για να αναφέρεται σε παραδοσιακούς πολιτικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα η Εθνική Επιτροπή Συντονισμού για τη Δημοκρατική Αλλαγή. δηλαδή ομάδων και ατόμων που είχαν ιστορία διαφωνίας κατά του συριακού κράτους. Οι πρώτες αντιπολιτευτικές δομές που θα διαμορφωθούν στη συριακή εξέγερση ήταν τοπικές επιτροπές διαμαρτυρίας-διαμαρτυρίας.
| Αραβική Δημοκρατία της Συρίας
الجمهورية العربية السورية | ||
|---|---|---|
| ||
| Αραβικά | ||
Πρόεδρος Συριακού Εθνικού Συνασπισμού Πρωθυπουργός | Αμπντουραχμάν Μουσταφά Τζαβάντ Αμπού Χατάμπ | |
| Αυτονομία Ίδρυση | 18 Μαρτίου 2013 | |
| Νόμισμα | Λίρα Συρίας (SYP) | |
| • Θερινή ώρα | (UTC +2) (UTC +3) | |
| Internet TLD | .sy | |
| Κωδικός κλήσης | +963 | |
Η φάση της εξέγερσης της Συρίας, από τον Μάρτιο του 2011 έως τις αρχές Αυγούστου του 2011, χαρακτηρίστηκε από συναίνεση για μη βίαιο αγώνα μεταξύ των συμμετεχόντων της εξέγερσης. Έτσι, η σύγκρουση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη ως «εμφύλιος πόλεμος», η οργάνωση του ένοπλου αγώνα ξεκίνησε από την αντι-κυβερνητική πλευρά. Αυτό συνέβη στις 29 Ιουλίου 2011, επιτρέποντας στη σύγκρουση να ανταποκριθεί στον διεθνή πολιτικό ορισμό του «εμφυλίου πολέμου». Οι ομάδες αντιπολίτευσης στη Συρία πήραν μια νέα στροφή στα τέλη του 2011, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Συρίας, καθώς συνενώθηκαν για να σχηματίσουν το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC), το οποίο έχει λάβει σημαντική διεθνή υποστήριξη και αναγνώριση ως εταίρος για διάλογο. Το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας αναγνωρίστηκε ή υποστηρίχθηκε με κάποια ιδιότητα από τουλάχιστον 17 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, ενώ τρεις από αυτούς (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες) ήταν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το Νοέμβριο του 2012 συγκροτήθηκε μια ευρύτερη ομπρέλα αντιπολίτευσης, ο Εθνικός Συνασπισμός για τις Συριακές Επαναστατικές και Αντιπολιτευτικές Δυνάμεις και αναγνωρίστηκε ως «νόμιμος εκπρόσωπος του λαού της Συρίας» από το Συμβούλιο Συνεργασίας για τα Αραβικά Κράτη του Κόλπου (CCASG) και ως «εκπρόσωπος των προσδοκιών του συριακού λαού» από τον Αραβικό Σύνδεσμο. Το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας, αρχικά τμήμα του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού, αποσύρθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2014 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση του συνασπισμού να συμμετάσχει στις συνομιλίες της Γενεύης.
Ιστορία Επεξεργασία
Το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ – Περιφέρεια Συρίας πήρε την εξουσία στη Συρία το 1963 μετά από πραξικόπημα. Ο αρχηγός του κράτους από το 1971 είναι μέλος της οικογένειας al-Assad, αρχίζοντας από τον Hafez al-Assad (1971-2000). Η Συρία διέπεται από νόμο έκτακτης ανάγκης από το πραξικόπημα του 1963 μέχρι τις 21 Απριλίου 2011, όταν πάρθηκε από τον Μπασάρ αλ Άσσαντ, τον μεγαλύτερο γιο του Hafez και τον σημερινό Πρόεδρο της Συρίας. Καθώς το επαναστατικό κύμα που συνήθως αναφέρεται ως Αραβική Άνοιξη άρχισε να διαμορφώνεται στις αρχές του 2011, οι συριακοί διαδηλωτές άρχισαν να ενοποιούν τα συμβούλια της αντιπολίτευσης.
Η συνάντηση της Κωνσταντινούπολης για τη Συρία, η πρώτη σύμβαση της αντιπολίτευσης της Συρίας, έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου 2011, κατά τη διάρκεια της εμφύλιας εξέγερσης της Συρίας. Ακολούθησε η Διάσκεψη για την Αλλαγή στη Συρία, μια τριήμερη διάσκεψη των αντιπροσώπων της Συριακής αντιπολίτευσης που πραγματοποιήθηκε από τις 31 Μαΐου έως τις 3 Ιουνίου 2011 στην Αττάλεια της Τουρκίας. Διοργανώθηκε από τον Εθνικό Οργανισμό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ammar al-Qurabi στη Συρία και χρηματοδοτήθηκε από την πλούσια οικογένεια Damascene Sanqar, οδήγησε σε μια τελική δήλωση που αρνείται συμβιβασμούς ή μεταρρυθμιστικές λύσεις και στην εκλογή μιας 31 μελούς ηγεσίας. Μετά το συνέδριο της Αττάλειας, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση παρακολούθησης δύο ημέρες αργότερα στις Βρυξέλλες, και στη συνέχεια μια άλλη συνάντηση στο Παρίσι, την οποία απηύθυνε ο Bernard Henri Levy. Πραγματοποιήθηκαν αρκετές περαιτέρω συναντήσεις στην Κωνσταντινούπολη και τη Ντόχα πριν από μια ακόμη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 23 Αυγούστου 2011 στην Κωνσταντινούπολη για τη σύσταση μόνιμου μεταβατικού συμβουλίου υπό τη μορφή του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου.
Εδαφικός έλεγχος Επεξεργασία
Οι διάφορες ομάδες της αντιπολίτευσης της Συρίας έχουν παρουσία σε 9 συριακές επαρχίες. Τον Απρίλιο του 2015, μετά τη Δεύτερη Μάχη του Ιντλίμπ, η προσωρινή έδρα της Συριακής Προσωρινής Κυβέρνησης προτάθηκε να είναι το Ιντλέμπ. Ωστόσο, αυτή η κίνηση απορρίφθηκε από τον Al-Nusra Front και τον Ahrar al-Sham, και το στρατό, που ελέγχει το Ιντλίμλ. Σύμφωνα με τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό, υπάρχουν 404 τοπικά συμβούλια ευθυγραμμιζόμενα με την αντιπολίτευση που λειτουργούν σε χωριά, πόλεις και πόλεις που ελέγχονται από δυνάμεις ανταρτών.