Τα χρονικά της Νάρνια

Τα χρονικά της Νάρνια (αγγλικά:The Chronicles of Narnia) είναι μια σειρά λογοτεχνικών βιβλίων που γράφηκαν από τον Κλάιβ Στέιπλς Λιούις στο διάστημα 1950-1956.

Τα χρονικά της Νάρνια

Συγγραφέας	Κλάιβ Στέιπλς Λιούις
Μεταφραστής	Τζένη Μαστοράκη, Άννα- Γκέρτσου Σαρρή
Εικονογράφος	Pauline Baynes
Τίτλος	The Chronicles of Narnia
Γλώσσα	Αγγλικά
Ημερομηνία δημιουργίας	1950
Ημερομηνία δημοσίευσης	1950
Μορφή	Μυθοπλασία
Θέμα	Bildungsroman
Χαρακτήρες	Aslan, Peter Pevensie, Susan Pevensie, Edmund Pevensie, Lucy Pevensie και Prince Caspian
Βραβεία	"Η Τελευταία Μάχη" βραβεύτηκε με τη μεγαλύτερη αξίωση στην παιδική λογοτεχνία, το βραβείο Carnegie
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Οι ιστορίες αυτές είναι αυτοτελείς και εξελίσσονται σε διάφορες χώρες που συνδέονται ή καταλήγουν με κάποιο τρόπο στη μυθική χώρα ονόματι Νάρνια.

Το πρώτο βιβλίο που έγραψε ήταν "Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα" το 1950, έπειτα έγραψε το 1951 το βιβλίο "Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν", ύστερα το 1952 το βιβλίο "Ο Ταξιδιώτης της Αυγής", το τέταρτο βιβλίο "Ο Ασημένιος Θρόνος" γράφηκε το 1953, το πέμπτο βιβλίο "Το Άλογο και το Αγόρι του" το 1954. Το βιβλίο "Ο Ανεψιός του Μάγου" γράφηκε το 1955 και το τελευταίο βιβλίο "Η Τελευταία Μάχη" ο Λιούις το έγραψε το 1956.

Η "ίδρυση" του Σύμπαντος της Νάρνια ξεκίνησε με το τραγούδι ενός λιονταριού, του Άσλαν.

Τα βιβλία έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν και στα ελληνικά.

Χαρακτήρες

Πίτερ Πέβενσι

Ήταν ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια Πέβενσι και ο ηγέτης του Βασιλείου της Νάρνια μετά τον θάνατο της Λευκής Μάγισσας. Ως ο μεγαλύτερος, ήταν υπεύθυνος και στοργικός, πάντα θέλοντας να κάνει το καλύτερο που μπορεί για τα αδέρφια του, επομένως έγινε Υψηλός Βασιλεύς ανώτερος από τα αδέλφια του. Οι Ναρνιανοί τίτλοι που είχε ήταν: Υψηλός Βασιλεύς Πίτερ ο Μεγαλοπρεπής, Αυτοκράτορας των Μοναχικών Νησιών, Άρχοντας του Κάιρ Πάραβελ, και Ιππότης του Ευγενέστερου Τάγματος του Λιονταριού. Είναι ο πιο δυνατός Πέβενσι αλλά τείνει να είναι πολύ πεισματάρης και φαίνεται να είναι ιδιαίτερα οξύθυμος. Αυτό φαίνεται, αφού τσακωνόταν συνέχεια με την Σούζαν και τον Έντμοντ. Παρ'όλα αυτά, ως ο μεγάλος αδερφός, παίρνει πολύ σοβαρά αυτή την ευθύνη και είναι ιδιαίτερα προστατευτικός με την Λούσι (αφού είναι και η μικρότερη). Είναι ένας καταπληκτικός ηγέτης, επιδέξιος ξιφομάχος και με τέλεια στρατηγική σε καιρούς πολέμου. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι κράτησε την Νάρνια σε ειρήνη για πολλά χρόνια, για αυτό και οι Ναρνιανοί ονόμασαν αυτή την εποχή, Χρυσή Εποχή της Νάρνια. Ο Πίτερ, όταν μεγάλωσε, ήταν ψηλός και είχε πλατύ στήθος. Εμφανίστηκε και στις τρεις ταινίες και στα βιβλία δεν εμφανίστηκε μόνο στον Ασημένιο Θρόνο, στον Ταξιδιώτη της Αυγής και στον Ανεψιό του Μάγου. Στο πρώτο βιβλίο ήταν 13 χρονών ενώ στο δεύτερο 14. Πέθανε στην ηλικία των 22 (όταν εκτροχιάστηκε ένα τρένο) μαζί με την Λούσι, τον Έντμοντ, τον καθηγητή Ντίγκορυ και την Πόλυ Πλάμερ.

Σούζαν Πέβενσι

Η (Βασίλισσα) Σούζαν Πέβενσι ήταν η δευτερότοκη από τα παιδιά Πέβενσι (μετά τον Πίτερ) και ήταν η μεγαλύτερη αδερφή. Ήταν γνωστή στους Ναρνιανούς ως "Βασίλισσα Σούζαν η Ευγενική", λόγω του ότι ήταν ήπια, γλυκιά, καλόκαρδη και εντελώς σπάνια έπαιρνε μέρος σε μάχες, επειδή δεν της άρεσε να σκοτώνει. Ήταν γνωστή για την λογική της (μέχρι το σημείο να είναι πεισματάρα), μητρική, και πιο σοβαρή από την αδερφή της, την Λούσι. Κατά την διάρκεια της βασιλείας της στην πρωτεύουσα της Νάρνια, στο Κάιρ Πάραβελ, ήταν επίσης γνωστή ως η "Βασίλισσα Σούζαν του Κέρατος". Η Σούζαν ήταν διάσημη για την σπουδαία και μεγάλη ομορφιά της, και τις απίστευτες ικανότητές της στην τοξοβολία. Ήταν ισχυρογνώμων, ταλαντούχα και πανέξυπνη. Κατά την διάρκεια της "Χρυσής Εποχής", την πολιορκούσαν και την φλέρταραν πολύ Πρίγκιπες των γειτονικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου και του Πρίγκιπα Ράμπαντας της Κάλορμεν. Η Σούζαν είχε μακριά μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια, και πάντα θεωρούνταν από τους ενήλικες να είναι η ομορφιά της οικογένειας. Όταν μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε ως βασίλισσα της Νάρνια, περιγράφτηκε ως ψηλή και επιβλητική, και τα μαλλιά της έπεφταν σχεδόν στα πόδια της. Ήταν τόσο όμορφη που Βασιλιάδες πέρα από την θάλασσα έστελναν τους πρεύσβεις τους, ζητώντας το χέρι της σε γάμο. Η ομορφιά της τύφλωσε ακόμα και τον Πρίγκιπα Ράμπαντας, αφού (ο ίδιος δήλωσε στον πατέρα του) δεν μπορούσε ούτε να κοιμηθεί αλλά ούτε μπορούσε να γευστεί το φαγητό του. Η Σούζαν σταμάτησε να πιστεύει στην Νάρνια και γι'αυτό δεν πέθανε μαζί με τους άλλους στο δυστύχημα με το τρένο. Παρ'όλα αυτά, ο Λιούις έχει αφήσει να εννοηθεί ότι μια μέρα η Σούζαν θα ξαναπιστέψει στην Νάρνια και έτσι θα ξαναενωθεί με την οικογένειά της στη Νάρνια όταν πεθάνει. Στο πρώτο βιβλίο ήταν δώδεκα χρονών και στο δεύτερο δεκατρία χρονών.

Έντμοντ Πέβενσι

Ο (Βασιλιάς) Έντμοντ Πέβενσι, επίσης γνωστός ως "Εντ", ήταν ο τρίτος από τα παιδιά Πέβενσι, και ο δεύτερος που μπήκε μέσα στον μαγικό κόσμο της Νάρνια. Ήταν σκανταλιάρης, με στεγνό χιούμορ και αρκετά ειρωνικός. Παρ'όλα αυτά η προσωπικότητά του άλλαξε κατά πολύ, όταν η Λευκή Μάγισσα τον ξεγέλασε να προδώσει τα αδέρφια του. Ο Έντμοντ στέφθηκε βασιλιάς της Νάρνια, μαζί με τον αδερφό του τον Πίτερ, και τις αδερφές του, την Σούζαν και την Λούσι Πέβενσι. Την ημέρα της στέψης του, πήρε τους Ναρνιανούς τίτλους, Βασιλιάς Έντμοντ ο Δίκαιος, Δούκας του Φαναριού της Ερημιάς και Ιππότης του Ευγενού Τάγματος του Τραπεζιού. Αυτοί οι τίτλοι δείχνουν την εντιμότητα και το θάρρος του. Στα βιβλία ο Έντμοντ έχει ξανθιά μαλλιά, μπλε μάτια και ανοιχτόχρωμο δέρμα. Στις ταινιές έχει σκούρα καστανά μαλλιά, καστανά μάτια, χλωμό δέρμα και φακίδες. Κατά την διάρκεια της Χρυσής Εποχής στην Νάρνια, οι Πέβενσι βασίλεψαν για 15 χρόνια. Κατά την διάρκεια της βασιλείας τους, ο Έντμοντ έγινε γνωστός ως Βασιλιάς Έντμοντ ο Δίκαιος, εξαιτίας των σωστών συμβουλών του και της δίκαιης κρίσης του. Επίσης ήταν πετυχημένος διπλωμάτης και πολεμιστής (ο καλύτερος ξιφομάχος στην Νάρνια). Ο Έντμοντ πέθανε όταν εκτροχιάστηκε ένα τρένο, μαζί με τον Πίτερ, την Λούσι, τον καθηγητή Ντίγκορυ και την Πόλυ Πλάμερ. Όλοι τους πήγαν στην Νάρνια, όλοι τους ήταν μάρτυρες της καταστροφής της Νάρνια από τον Ασλάν και την δημιουργία της μιας καινούργιας Νάρνιας, όπου έζησαν εκεί για πάντα. Ο Έντμοντ μόνο στο βιβλίο "Ο Ασημένιος Θρόνος" δεν εμφανίστηκε. Ο Έντμοντ στο πρώτο βιβλίο ήταν δέκα χρονών, στο δεύτερο έντεκα και στο τρίτο δεκατρία. Πέθανε σε ηλικία δεκαεννιά χρονών.

Λούσι Πέβενσι

Η (Βασίλισσα) Λούσι Πέβενσι, γνωστή ως Βασίλισσα Λούσι η Γενναία στην Νάρνια, ήταν η μικρότερη από τα αδέρφια Πέβενσι, και ήταν η πρώτη που ανακάλυψε την Νάρνια. Στέφθηκε "Βασίλισσα Λούσι η Γενναία" στο Κάιρ Πάραβελ και βασίλεψε με τα αδέρφια της για πάνω από μια δεκαετία. Είχε δύο ακόμη περιπέτειες στην Νάρνια, και όταν τελικά πέθανε στην ηλικία των δεκαεφτά, μεταφέρθηκε στην χώρα του Ασλάν (μαζί με τον Πίτερ, τον Έντμοντ, τον καθηγητή Ντίγκορυ και την Πόλυ Πλάμερ). Κατά την "Χρυσή Εποχή της Νάρνια" μεγάλωσε και έγινε μια γλυκιά και αγαπημένη βασίλισσα, φωνάζοντάς την "Βασίλισσα Λούσι η Γενναία" από τους ανθρώπους της. Είχε παραμείνει για χρόνια φίλοι με τον κ. Τούμνους (έναν φαύνο). Δεν ήταν μόνο μια ωραία, χαριτωμένη κυρία και μια πετυχημένη βασίλισσα, ήταν επίσης μια σκληρή πολεμίστρια και μια επιδέξια τοξότρια. Ήταν η πιο πιστή και αφοσιωμένη από τα τέσσερα αδέρφια Πέβενσι. Λάτρευε τον Ασλάν και αγαπούσε την Νάρνια. Επίσης, η Λούσι μπορούσε να γίνει γενναία και περιπετειώδης όπως ο μεγαλύτερος αδερφός της, ο Πίτερ και πάντα είχε μια έντονη λαχτάρα να βοηθήσει αυτούς που είχαν ανάγκη (γι'αυτό και ο Άγιος Βασίλης της έδωσε τον μαγικό χυμό: για να θεραπεύει όσους είναι τραυματισμένοι). Ακόμη είχε μια πολύ ευγενική και τρυφερή καρδιά. Παρ'όλο που δεν ήταν τόσο όμορφη όσο και η Σούζαν, η Λούσι ήταν όμορφη με τον δικό της τρόπο. Χρυσόξανθα μαλλιά, μπλε μάτια και ανοιχτόχρωμο δέρμα. Όταν μεγάλωσε ως βασίλισσα της Νάρνια, περιγράφηκε ότι η συμπεριφορά της ήταν πάντα αγοροκοριτσίστικη (σε αντίθεση με την Σούζαν που ήταν πάντα μια "πρέπων κυρία") και με χρυσόξανθα μαλλιά. Ήταν τόσο όμορφη που αρκετοί Πρίγκηπες την επιθυμούσαν για γυναίκα τους.

• Ο Κ.Σ. Λιούις έδωσε το όνομα της βαφτιστήρας του, της Λούσι, στην ομώνυμη χαρακτήρα. Σε αυτήν αφιέρωσε και το πρώτο βιβλίο που έγραψε.

Άσλαν

Ο Άσλαν, επίσης γνωστός ως Ο Μέγας Λέων, είναι ο δημιουργός και ο ένας και αληθινός βασιλιάς του κόσμου της Νάρνια, και γενικά η προσωποποίηση του Καλού. Όπως εμφανίζεται στην Νάρνια, ο Άσλαν είναι ένα μεγάλο, ομιλούμενο λιοντάρι, που είναι τρομακτικό, μεγαλοπρεπές και όμορφο ταυτοχρόνως. Εμφανίζεται σε διαφορετικά μεγέθη σε διαφορετικούς ανθρώπους, παρ'όλο που ο ίδιος δεν αλλάζει. Ο Άσλαν είναι πολύ σοφός, και είναι μια μεγάλη δύναμη του Καλού, αλλά όπως λένε οι Ναρνιανοί: "Δεν είναι ένα εξημερωμένο λιοντάρι". Είναι επικίνδυνος, και ένας ακυρίευτος εχθρός, αλλά είναι σίγουρα καλός. Πάντα βοηθάει εκεί που όλα φαίνονται χαμένα για τους ήρωες.

• Ο Λιούις δεν σκόπευε να εμφανίσει τον Άσλαν σε κανένα βιβλίο, μέχρι που ένα λιοντάρι εμφανίστηκε στο όνειρό του μια νύχτα.
• Ο Άσλαν (σύμφωνα με τον Λιούις) αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό.

Πρίγκιπας Κάσπιαν

Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν εμφανίστηκε στο βιβλίο "Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν" ως ανιψιός και νόμιμος διάδοχος του βασιλιά Μιράζ. Είναι ένας Τέλμαριν και αφού γλύτωσε από την απόπειρα δολοφονίας του θείου του τον έριξε απ' τον θρόνο πολεμώντας με τα αδέλφια Πέβενσι και τους Νάρνιας. Αργότερα εμφανίστηκε στο βιβλίο "Ο Ταξιδιώτης της Αυγής", όπου μαζί με το πλήρωμα του, τη Λούσι και τον Έντμοντ βρήκαν τα σπαθιά των Επτά Λόρδων και έδιωξαν το κακό από τη Νάρνια. Παντρεύτηκε τη πριγκίπισσα Λιλιαντίλ από την οικογένεια Ραμαντού, που αποτελούσε το μπλε αστέρι στο βιβλίο "Ο Ταξιδιώτης της Αυγής" και παιδί τους ήταν ο πρίγκιπας Ράιλιαν, ένας από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου "Ο Ασημένιος Θρόνος". Στο βιβλίο "Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν" βλέπουμε πως ερωτεύεται τη Σούζαν, την οποία όμως δεν ξαναβλέπει. Στο βιβλίο παρουσιάζεται με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια, αλλά στη ταινία με καστανά μαλλιά και μάτια. Είναι γενναίος και καλός πολεμιστής και κυβέρνησε σοφά τη Νάρνια.

Ευστάθιος Σκραμπ

Ο Ευστάθιος Κλάρενς Σκραμπ ήταν ένας ξάδερφος των Πέβενσι. Ο Έντμοντ και η Λούσι έμειναν για λίγο μαζί με τον ίδιο και την οικογένειά του, ενώ οι δικοί τους γονείς είχαν πάει διακοπές. Ήταν πολύ καλός φίλος με την Τζιλ Πόουλ. Ο Ευστάθιος ήταν ένα ανυπόφορο παιδί, που καλούσε τους γονείς του με τα ονόματά τους (Χάρολντ και Αλμπέρτα) και κορόϊδευε τον Έντμοντ και την Λούσι επειδή πίστευαν στην Νάρνια. Του άρεσε να τους εκφοβίζει παρ'όλο που δεν ήταν και μαχητής (στο ύψος δεν μπορούσε να φτάσει ακόμη και την Λούσι). Είχε μια συνήθεια να συλλέγει έντομα (κυρίως σκαθάρια), δεν είχε φίλους (λόγω της προσωπικότητάς του) και ο λόγος που ήταν τόσο αγενής απέναντι στον Έντμοντ και στην Λούσι, είναι γιατί ζήλευε τον αδερφικό τους δεσμό. Μετά την περιπέτειά του στην Νάρνια ("Τα Χρονικά της Νάρνια: Ο Ταξιδιώτης της Αυγής"), όπου και μεταμορφώθηκε και σε δράκο, η προσωπικότητά του άλλαξε εντελώς. Στο βιβλίο "Ο Ασημένιος Θρόνος", έκανε φίλη την Τζιλ Πόουλ όταν την είδε να κλαίει επειδή την εκφόβιζε μια συμμορία και λίγο μετά οι δυο τους βρέθηκαν στην Νάρνια. Τελικά η αποστολή τους στέφθηκε με επιτυχία αφού και οι δυο τους βρήκαν τον Πρίγκιπα Ρίλιαν και τον πήγαν πίσω στον πατέρα του (Βασιλιάς Κάσπιαν ο Δέκατος).

Η Λευκή Μάγισσα Τζάντις

Η Βασίλισσα Τζάντις ήταν η μοναδική ζωντανή κάτοικος και η αυτοανακηρυχθείσα τελευταία βασίλισσα της Τσάρνης. Ήταν μια πανίσχυρη μάγισσα και ήταν κάποτε μια κακόφημη κυβερνήτρια της Νάρνια. Αρχικά από τον κόσμο της Τσάρνης, ήρθε κατά λάθος από τον Ντίγκορυ Κερκ στον κόσμο της Νάρνια. Παρ'όλο που εξορίστηκε στον Βορρά από τον Ασλάν, επέστρεψε 900 χρόνια μετά και σφετερίστηκε τον θρόνο από την αρχική βασιλική οικογένεια της Νάρνια. Για να καταραστεί τους υπηκόους της ξεκίνησε τον Μακρύ Χειμώνα, αναγκάζοντας μαγικά την Νάρνια σε μια κατάσταση χιονιού και πάγου για εκατό χρόνια. Η τυραννία της προκάλεσε τελικά τους Νάρνιους σε μια θριαμβευτική εξέγερση γνωστή ως Χειμερινή Επανάσταση.

Γεωγραφία της Νάρνια

Ο χάρτης της Νάρνια

Ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις ζωγραφίζει τη Νάρνια ως μία χώρα η οποία βρίσκεται σε μία μεγάλη ξηρά που περιβάλλεται από έναν πολύ μεγαλύτερο ωκεανό. Οι πρωτεύουσες της Νάρνιας έχουν αλλάξει κατά καιρούς, αλλά κυρίως ήταν δύο: Το Κάιρ Πάραβελ και το Κάστρο του Πρίγκιπα Κάσπιαν. Μες τον ωκεανό υπάρχουν διάφορα μικρά νησιά συμπεριλαμβανομένων και των Νησιών της Μοναξιάς που εξερευνήθηκαν στο βιβλίο "Ο Ταξιδιώτης της Αυγής" και τα οποία ανήκουν στη Νάρνια. Στη κύρια μεγάλη ξηρά ο συγγραφέας τοποθετεί τις εξής χώρες: Τη Νάρνια, την Άρχελαντ, τη Κάλορμεν και τη Τέλμαρ. Υπάρχει και μία ποικιλία άλλων περιοχών, οι οποίες όμως δεν αποτελούν χώρες. Ο συγγραφέας επίσης παρουσιάζει κι έναν κόσμο κάτω απ' τη Νάρνια στο βιβλίο "Ο Ασημένιος Θρόνος".