Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων
O Τζαν Γκαστόνε, ιταλ. Gian Gastone, (24 Μαΐου 1671 - 9 Ιουλίου 1737) από τον Οίκο των Μεδίκων, ήταν μεγάλος δούκας της Τοσκάνης (1723-1737).
| Τζαν Γκαστόνε | |
|---|---|
 | |
μεγάλος δούκας της Τοσκάνης | |
| Περίοδος | 1723 - 1737 |
| Προκάτοχος | Κόζιμο Γ΄ |
| Διάδοχος | Φραγκίσκος Α΄ |
| Γέννηση | 24 Μαΐου 1671 |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 1737 (66 ετών) |
| Σύζυγος | Άννα Μαρία Φραγκίσκη της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ |
| Οίκος | Μεδίκων-Τοσκάνης |
| Πατέρας | Κόζιμο Γ΄ |
| Μητέρα | Μαργαρίτα Λουίζα της Ορλεάνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κόζιμο Γ΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της Μαργαρίτας-Λουίζας των Βουρβόνων, κόρης του Γκαστόν δούκα της Ορλεάνης.[1] Ήταν άτεκνος και έτσι ήταν ο τελευταίος από τους Μεδίκους μεγάλος δούκας της Τοσκάνης.
Η αδελφή του Άννα-Μαρία-Λουίζα κανόνισε το γάμο του με την πλούσια χήρα Άννα-Μαρία-Φραντσίσκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ, αλλά ο ένας σύζυγος περιφρονούσε τον άλλον. Το 1713 απεβίωσε ο μεγαλύτερος αδελφός του και το 1723 ο πατέρας του, που τον διαδέχθηκε.
Η διακυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε από την ανατροπή της συντηρητικής πολιτικής του πατέρα του: κατάργησε τους φόρους από τους φτωχότερους ανθρώπους, τον περιορισμό των Εβραίων και τις δημόσιες εκτελέσεις.[2] Το τελευταίο διάστημα της ζωής του το πέρασε περιορισμένος στο κρεβάτι του και φυλασσόμενος από τη συνοδεία του, τους Αλέκτορες. Απεβίωσε το 1737 χωρίς παιδιά.
Ο Κάρολος ΣΤ΄ των Αψβούργων-Αυστρίας, τυπικά επικυρίαρχος του δουκάτου, έδωσε την Τοσκάνη στον Κάρολο Γ΄ των Βουρβόνων, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας, ως τρισεγγονό της Μαργαρίτας των Μεδίκων, κόρης του Κόζιμο Β΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης.[3] Η Ισπανία, η Βρετανία και η Ολλανδία συμφώνησαν με αυτό. Το 1738 με τη Συνθήκη ειρήνης ο Φραγκίσκος Γ΄ δούκας της Λωρραίνης παραχώρησε το δουκάτο του και ως αντάλλαγμα πήρε το μεγάλο δουκάτο της Τοσκάνης.[4]
Οικογένεια Επεξεργασία
Το 1697 νυμφεύτηκε την Άννα-Μαρία-Φραγκίσκη των Άνχαλτ, κόρη του Ιουλίου-Φραγκίσκου δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Acton, Harold (1980). The Last Medici. London: Macmillan. ISBN 0-333-29315-0.
- Aldrich, Robert; Wotherspoon, Garry (2000). Who's Who in Gay and Lesbian History: From Antiquity to World War II [volume 1 Who's Who]: From Antiquity to the Mid-twentieth Century Vol 1. London: Routledge. ISBN 978-0-415-15982-1.
- Garrido, Fernando; Cayley, Charles Bagot (1876). A history of political and religious persecutions, Reprint: Arkose Press (26 Σεπτεμβρίου 2015), ISBN 978-1343568808.
- Hale, J.R. (1977). Florence and the Medici. London: Orion. ISBN 1-84212-456-0.
- Levy, Carl (1996). Italian Regionalism: History, Identity and Politics. Oxford: Berg, 1996. ISBN 978-1-85973-156-7.
- Row, Augustus (1868). Masonic Biography and Dictionary J.B. Lippincott & Company, Reprint: Kessinger Publishing, LLC; First edition (10 Σεπτεμβρίου 2010) ISBN 978-1165041398.
- Strathern, Paul (2003). The Medici: Godfathers of the Renaissance. London: Vintage. ISBN 978-0-09-952297-3.
- Young, G.F. (1920). The Medici: Volume II. London: John Murray.
