Βικιπαίδεια

Τζιν Σίμονς

Αμερικανίδα ηθοποιός

Η Τζιν Μέριλιν Σίμονς (αγγλικά: Jean Merilyn Simmons, 31 Ιανουαρίου 1929 - 22 Ιανουαρίου 2010) ήταν Βρετανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια.[10][11] Ήταν μία από τις «καλές νεαρές σταρ» του Άρθουρ Ρανκ, εμφανίστηκε κυρίως σε ταινίες, ξεκινώντας από ταινίες στη Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθούμενες κυρίως από ταινίες του Χόλυγουντ από το 1950 και μετά.[12]

Τζιν Σίμονς
Η Σίμονς το 1955
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jean Simmons (Αγγλικά)
Γέννηση31  Ιανουαρίου 1929[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Θάνατος22  Ιανουαρίου 2010[5][1][2]
Σάντα Μόνικα[6]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του πνεύμονα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Χάιγκεϊτ
ΚατοικίαCrouch End
Σάντα Μόνικα
Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΒρετανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7][8]
ΣπουδέςAida Foster Theatre School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών
ηθοποιός σε παιδική ηλικία
χορεύτρια
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός θεάτρου
ηθοποιός[9]
Περίοδος ακμής1944 - 2009
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣτιούαρτ Γκρέιντζερ (1950–1960)[4]
Ρίτσαρντ Μπρουκς (1960–1977)[4]
ΤέκναTracy Granger
ΓονείςΤσαρλς Σίμονς
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (2003)
National Board of Review Award for Best Actress (1953)
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε μουσική ή κωμική ταινία (1955)
Targa d'Oro (1956)
Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερου Β' γυναικείου ρόλου σε μίνι σειρά ή τηλεταινία (1983)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Με τον Ζαν-Πιέρ Ομόν στην ταινία Αδιάντροπη αμαρτωλή (1956)

Η Σίμονς προτάθηκε για το Όσκαρ Β´ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Άμλετ (1948) και κέρδισε το Βραβείο Χρυσής Σφαίρας Καλύτερης Ηθοποιού (σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ) για το Μάγκες και κούκλες (Guys and Dolls, 1955). Άλλες ταινίες της είναι οι Young Bess (1953), The Robe (1953), Ματωμένοι ορίζοντες (The Big Country, 1958), Είμαστε διεφθαρμένοι;» (Elmer Gantry, 1960), Σπάρτακος (Spartacus, 1960) και το The Happy Ending (1969), για την οποία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Κέρδισε επίσης ένα βραβείο Έμμυ για τη μίνι τηλεοπτική σειρά Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (The Thorn Birds, 1983).

Βιογραφία Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Η Σίμονς γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1929, στο Ίσλινγκτον του Λονδίνου,[13] από τον Τσαρλς Σίμονς, χάλκινο ολυμπιονίκη στη γυμναστική στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1912, και τη σύζυγό του, Γουίνιφρεντ Άντα (το γένος Λόβλαντ). Η Τζιν ήταν η μικρότερη από τα τέσσερα παιδιά, και τα αδέλφια της ήταν η Λόρνα, ο Χάρολντ και η Έντνα. Σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε την ηθοποιία.[14]

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικογένεια Σίμονς εκκενώθηκε στο Ουίνσκομπ του Σόμερσετ.[15] Ο πατέρας της, δάσκαλος φυσικής αγωγής,[16] δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα στο σχολείο Σίντκοτ, και κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Σίμονς ακολούθησε τη μεγαλύτερη αδερφή της στη σκηνή του χωριού και τραγούδησε δημοφιλή τραγούδια όπως το "Daddy Wouldn't Buy Me a Bow Wow". Τότε, η φιλοδοξία της ήταν να γίνει ακροβατικός χορευτής.[17]

Πρώτες ταινίες Επεξεργασία

Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, η Σίμονς γράφτηκε στη σχολή χορού Άιντα Φόστερ. Την ξεχώρισε ο σκηνοθέτης Βαλ Γκεστ, ο οποίος την έβαλε να παίξει στην ταινία της Μάργκαρετ Λόκγουντ, Give Us the Moon (1944).[18] Ακολούθησαν μικροί ρόλοι σε πολλές άλλες ταινίες, όπως στον Mr. Emmanuel (1944), στο Kiss the Bride Goodbye (1945), στο Meet Sexton Blake (1945) και στο δημοφιλές The Way to the Stars (1945), καθώς και το σύντομο Sports Day (1945).

Η Σίμονς είχε ένα μικρό ρόλο ως αρπίστρια στο Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1945), σε παραγωγή του Γκάμπριελ Πασκάλ, με πρωταγωνίστρια την Βίβιαν Λι και συμπρωταγωνιστή τον μελλοντικό της σύζυγο Στιούαρτ Γκρέιντζερ. Ο Πασκάλ είδε δυνατότητες στη Σίμονς, και το 1945 της έκανε επταετές συμβόλαιο.

Μεγάλες προσδοκίες και διασημότητα Επεξεργασία

Η Σίμονς έγινε διάσημη στη Βρετανία όταν πρωταγωνίστησε ως νεαρή Εστέλλα στην εκδοχή του Ντέιβιντ Λην, Μεγάλες Προσδοκίες (Great Expectations, 1946). Η ταινία ήταν η τρίτη πιο δημοφιλής ταινία στο βρετανικό ταμείο κινηματογράφου (μποξ όφις) το 1947 και η Σίμονς έλαβε εξαιρετικές κριτικές.[19]

Η εμπειρία της στις Μεγάλες Προσδοκίες την έκανε να πάρει την ηθοποιίας πιο σοβαρά: «Νόμιζα ότι η ηθοποιία ήταν απλώς κάτι για να περνώ ωραία, συναντώντας όμως όλα αυτά τα συναρπαστικά αστέρια του κινηματογράφου και κερδίζοντας 5 £ την ημέρα ήταν υπέροχα επειδή χρειαζόμασταν τα χρήματα. Αλλά σκέφτηκα ότι θα πήγαινα και θα παντρευτώ και θα έχω παιδιά σαν τη μητέρα μου. Δουλεύοντας όμως με τον Ντέιβιντ Λην με έπεισε να συνεχίσω.»[20]

Η Σίμονς είχε υποστηρικτικούς ρόλους στο Hungry Hill (1947) με τη Μάργκαρετ Λόκγουντ και στην ταινία των Πάουελ-Πρέσμπουργκερ «Μαύρος Νάρκισσος» (Black Narcissus, 1947), που έπαιξε μια ινδή γυναίκα μαζί με τον Σαμπού.[21][15]

Η Σίμονς ήταν πρωταγωνίστρια για πρώτη φορά στο δράμα Uncle Silas (1947). Ακολούθησε το The Woman in the Hall (1947). Κανένα δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχές. Αλλά η Σίμονς έπαιξε τότε σε μία τεράστια επιτυχία, έπαιξε την Οφηλία στον Άμλετ του Λόρενς Ολίβιε (1948), για την οποία έλαβε την πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ. Ο Ολίβιε της πρόσφερε την ευκαιρία να εργαστεί και να σπουδάσει στο Μπρίστολ Ολντ Βικ, συμβουλεύοντας την να παίξει σε οτιδήποτε της πρόσφεραν για να αποκτήσει εμπειρία. Αλλά η Σίμονς είχε συμβόλαιο με τον οργανισμό Rank, ο οποίος άσκησε βέτο στην ιδέα.[22]

Η Σίμονς είχε το προβάδισμα στο The Blue Lagoon (1949), ένα έργο που είχε αρχικά ανακοινωθεί για τη Λόκγουντ. Ήταν μια σημαντική οικονομική επιτυχία.[23]

Στιούαρτ Γκρέιντζερ Επεξεργασία

Η Σίμονς πρωταγωνίστησε με τον Στιούαρτ Γκρέιντζερ στην κωμωδία Adam and Evelyne (1949). Ήταν ο πρώτος ρόλος της για ενήλικες, και η Σίμονς με τον Γκρέιντζερ ερωτεύτηκαν και σύντομα παντρεύτηκαν.[24]

Η Σίμονς έπαιξε σε δύο ταινίες που ήταν δημοφιλείς στο τοπικό ταμείο κινηματογράφου τις So Long at the Fair (1950) με τον Ντερκ Μπόγκαρτ και Trio (1950), όπου ήταν ένα από τα πολλά αστέρια. Έπειτα έπαιξε στο Cage of Gold (1950) με τον Ντέιβιντ Φαράρ και τον Ραλφ Τόμας, και στο The Clouded Yellow (1950) με τον Τρέβορ Χάουαρντ. Το 1950, η Σίμονς ψηφίστηκε ως το τέταρτο πιο δημοφιλές αστέρι στη Βρετανία.[25]

Χάουαρντ Χιουζ και Βίκτωρ Ματσούρ Επεξεργασία

Ο Γκρέιντζερ έγινε αστέρι του Χόλυγουντ με την ταινία Οι Θησαυροί του Σολομώντος (King Solomon's Mines, 1950) και υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM, οπότε η Σίμονς μετακόμισε στο Λος Άντζελες μαζί του. Το 1951, η Rank πούλησε το συμβόλαιό της στον Χάουαρντ Χιουζ, ο οποίος τότε κατείχε τη RKO Pictures.[26][27]

Ο Χιουζ ήθελε να ξεκινήσει μια σεξουαλική σχέση με τη Σίμονς, αλλά ο Γκρέιντζερ τον σταμάτησε λέγοντας θυμωμένα στον Χιουζ μέσω τηλεφώνου: «Κύριε Χάουαρντ αιμοβόρε Χιουζ, θα το μετανιώσεις αν δεν αφήσεις τη γυναίκα μου ήσυχη».[28] Η πρώτη της ταινία στο Χόλυγουντ ήταν «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι» (Androcles and the Lion, 1952), σε παραγωγή του Πασκάλ και με πρωταγωνιστή τον Βίκτωρ Ματσούρ. Ακολούθησε το «Ένα αγγελικό πρόσωπο» (Angel Face, 1953), με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ σε σκηνοθεσία του Ότο Πρέμινγκερ. Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Τόμσον, «Αν είχε παίξει σε μόνο μία ταινία - Angel Face - θα μπορούσαμε τώρα να μιλάμε με το δέος που δόθηκε στη Λουίζ Μπρουκς».[29] Θιγμένος από την αντίσταση του Γκρέιντζερ, ο Χιουζ έδωσε εντολή στον Πρέμιγκερ να χειριστεί τη Σίμονς όσο το δυνατόν πιο σκληρά, οδηγώντας τον σκηνοθέτη να ζητήσει από τον συμπρωταγωνιστή Μίτσαμ να χτυπάει επανειλημμένα την ηθοποιό όλο και πιο δυνατά, έως ότου ο Μίτσαμ γύρισε και χτύπησε τον Πρέμιγκερ, ρωτώντας αν έτσι ήθελε.[30]

Για να τιμωρήσει περαιτέρω τους Σίμονς και Γκρέιντζερ, ο Χιουζ αρνήθηκε να τη δανείσει στον σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ, ο οποίος την ήθελε για την ταινία του Διακοπές στη Ρώμη (Roman Holiday). Τελικά ο ρόλος δόθηκε στην Όντρεϊ Χέπμπορν και την έκανε διάσημη. Την ανάγκασε επίσης να παίξει στο She Could't Say No (1954), μια κωμωδία με τον Μίτσαμ.

Μια δικαστική υπόθεση απελευθέρωσε τη Σίμονς από το συμβόλαιο με τον Χιουζ το 1952.[29] Συμβιβάστηκαν εκτός δικαστηρίου και μέρος του συμβιβασμού ήταν ότι η Σίμονς θα έκανε μια ακόμη ταινία χωρίς επιπλέον χρήματα.[31] Η Σίμονς επίσης συμφώνησε να κάνει τρεις ακόμη ταινίες υπό την αιγίδα του RKO, αλλά όχι στην πραγματικότητα σε αυτό το στούντιο, θα την δανείζονταν.[32]

Η MGM την επέλεξε για την ταινία Young Bess (1953) παίζοντας τη νεαρή βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ με τον Γκρέιντζερ. Επέστρεψε στη RKO για να κάνει την επιπλέον ταινία σύμφωνα με τον διακανονισμό με τον Χιουζ, με τίτλο Affair with a Stranger (1953) με τον Ματσούρ.

20th Century Fox Επεξεργασία

Η Σίμονς πήγε στην 20th Century Fox για να πρωταγωνιστήσει στο The Robe (1953), την πρώτη ταινία CinemaScope και τεράστια οικονομική επιτυχία. Λιγότερο δημοφιλής ήταν η ταινία The Actress (1953) της MGM μαζί με τον Σπένσερ Τρέισι, παρά τις υπέροχες κριτικές. Ήταν μία από τις αγαπημένες της ταινίες.

Η Fox ζήτησε από τη Σίμονς να επιστρέψει για το The Egyptian (1954), μία άλλη επική ταινία, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Πρωταγωνίστησε στο A Bullet Is Waiting (1954) της Columbia Pictures. Πιο δημοφιλής ήταν η Ντεζιρέ (Désirée, 1954), όπου η Σίμονς έπαιξε την Ντεζιρέ Κλαρί με Ναπολέων Βοναπάρτη τον Μάρλον Μπράντο.

Η Σίμονς και ο Γκρέιντζερ επέστρεψαν στην Αγγλία για να παίξουν στο θρίλερ Footsteps in the Fog (1955). Στη συνέχεια, ο Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς την επέλεξε παρά τις αντιρρήσεις του Μπράντο στην προσαρμογή του Guys and Dolls (1955), παίζοντας έναν ρόλο που απέρριψε η Γκρέις Κέλι. Ήταν μεγάλη επιτυχία.

Η Σίμονς έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη Hilda Crane (1956) της Fox, μια απογοήτευση στο ταμείο κινηματογράφου. Το ίδιο ήταν και τα This Could Be the Night (1957) και Until They Sail (1957), και οι δύο της MGM.

Η Σίμονς είχε μεγάλη επιτυχία, ωστόσο, στο Ματωμένοι Ορίζοντες (The Big Country, 1958), σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ. Πρωταγωνίστησε στο Home Before Dark (1958) της Warner Bros. και στο This Earth Is Mine (1959) με τον Ροκ Χάτσον της Universal. Κατά τη γνώμη του κριτικού κινηματογράφου Φίλιπ Φρεντς, το Home Before Dark ήταν «ήταν ίσως η καλύτερη ερμηνεία της ως νοικοκυρά η οποία οδηγείται σε κατάρρευση στο ψυχόδραμα του Μέρβιν Λιρόι».[33]

Είμαστε Διεφθαρμένοι; και Ρίτσαρντ Μπρουκς Επεξεργασία

Η Σίμονς έπαιξε στο «Είμαστε Διεφθαρμένοι;» (Elmer Gantry, 1960), σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Μπρουκς, ο οποίος έγινε ο δεύτερος σύζυγός της. Ήταν επιτυχημένη, όπως και ο Σπάρτακος (1960), όπου έπαιξε την αγαπημένη του Κερκ Ντάγκλας. Στη συνέχεια, η Σίμονς έκανε το The Grass Is Greener (1960) με τους Μίτσαμ, Κάρι Γκραντ και Ντέμπορα Κερ.

Αφού έμεινε μερικά χρόνια μακριά από τον κινηματογράφο, επέστρεψε στο All the Way Home (1963) με τον Ρόμπερτ Πρέστον. Έπαιξε στο Life at the Top (1965) με τον Λώρενς Χάρβεϊ, στο Mister Buddwing (1966) με τον Τζέιμς Γκάρνερ, στο Divorce American Style (1967) με τον Ντικ Βαν Ντάικ και στο Rough Night in Jericho (1967) με τον Τζόρτζ Πέπαρντ και τον Ντιν Μάρτιν.

Η Σίμονς έπαιξε στη Χάιντι (Heidi, 1968) στην τηλεόραση, στη συνέχεια ο Μπρουκς έγραψε και σκηνοθέτησε το The Happy Ending (1969) γι 'αυτήν και έλαβε τη δεύτερη υποψηφιότητά της για Όσκαρ.

1970 και 1980 Επεξεργασία

Τη δεκαετία του 1970, η Σίμονς έστρεψε την προσοχή της στη σκηνή και την τηλεόραση. Περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το A Little Night Music του Στίβεν Σόντχαϊμ και μετά το μετέφερε στο Λονδίνο. Παρότι έπαιζε στην παράσταση για τρία χρόνια, είπε ότι δεν κουράστηκε ποτέ από τη μουσική του Σόντχαϊμ. «Ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένη ή χαμένη είσαι, η μουσική σε ανεβάζει.»[34]

Έπαιξε τη Φιόνα «Φι» Κλίρι, την μητριάρχισσα της οικογένειας Κλίρι, στη μίνι σειρά Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (The Thorn Birds, 1983) και κέρδισε ένα βραβείο Έμμυ για τον ρόλο της. Εμφανίστηκε στο Βόρειοι και Νότιοι (North and South, 1985–86), και πάλι έπαιξε το ρόλο της μητριάρχισσας της οικογένειας ως Κλαρίσα Μέιν, και πρωταγωνίστησε στο The Dawning (1988) με τους Άντονι Χόπκινς και τον Χιου Γκραντ. Η Σίμονς εμφανίστηκε σε μία διασκευή των Μεγάλων Προσδοκιών (1989), αυτή τη φορά παίζει το ρόλο της κυρίας Χάβισαμ, της θετής μητέρας της Εστέλλα.[21]

Έκανε μια εμφάνιση στα τέλη της καριέρας στο επεισόδιο "The Drumhead" (1991) του Σταρ Τρεκ: Η Επόμενη Γενιά, ως συνταξιούχος ναύαρχος του αστροστόλου και σκληρός νομικός ερευνητής που διεξάγει κυνήγι μαγισσών. Εμφανίστηκε στη βραχύβια αναβίωση της σειράς Dark Shadows της δεκαετίας του 1960 (1991), ως Elizabeth Collins Stoddard και Naomi Collins, σε ρόλους που αρχικά έπαιξε η Τζόαν Μπένετ. Από το 1994 έως το 1998, η Σίμονς έπαιξε το ρόλο του αφηγητή στην τηλεοπτική σειρά Mysteries of the Bible της A&E. Έδωσε τη φωνή της στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Σόφι στην αγγλική μεταγλώττιση «Του Κινούμενου Κάστρου» (Howl's Moving Castle, 2004).[21]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13899786g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jean-Simmons. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «The International Who's Who of Women 2006» Routledge. Οκτώβριος 2005. ISBN-13 978-1-85743-325-8.
  5. ↑ www.latimes.com/news/local/la-me-jean-simmons23-2010jan23,0,6629557.story.
  6. ↑ www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/01/22/AR2010012205323.html?hpid=topnews.
  7. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  8. ↑ CONOR.SI. 56450915.
  9. ↑ www.acmi.net.au/creators/74765.
  10. ↑ Nelson, Valerie J. (23 January 2010). «Jean Simmons dies at 80; radiant beauty was known for stunning versatility». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2010/jan/23/local/la-me-jean-simmons23-2010jan23. Ανακτήθηκε στις 12 August 2018. 
  11. ↑ Vallance, Tom (26 January 2010). «Jean Simmons: Actress who dazzled opposite the likes of Marlon Brando, Kirk Douglas and Laurence Olivier». The Independent (London). https://www.independent.co.uk/news/obituaries/jean-simmons-actress-who-dazzled-opposite-the-likes-of-marlon-brando-kirk-douglas-and-laurence-olivier-1878829.html. 
  12. ↑ Harmetz, Aljean (23 January 2010). «Jean Simmons, Actress, Dies at 80». The New York Times. https://www.nytimes.com/2010/01/24/movies/24simmons.html. Ανακτήθηκε στις 24 January 2010. «Jean Simmons, the English actress who made the covers of Time and Life magazines by the time she was 20 and became a major mid-century star alongside strong leading men like Laurence Olivier, Richard Burton and Marlon Brando, often playing their demure helpmates, died on Friday at her home in Santa Monica, California. She was 80. The cause was lung cancer, according to Judy Page, her agent.» 
  13. ↑ Oxford Dictionary of National Biography, Jean Simmons, (Brian McFarlane) [1]
  14. ↑ «Jean Simmons' Age Is Exposed». The Salina Journal 116 (96): σελ. 20. 26 April 1967. https://www.newspapers.com/clip/1985589/jean_simmons_age/. Ανακτήθηκε στις 14 March 2015.   
  15. ↑ 15,0 15,1 "Are They Being Fair to Jean Simmons?", Picturegoer, 2 August 1947.
  16. ↑ Per Gloria Hunniford in Sunday, Sunday television interview LWT, Autumn 1985
  17. ↑ TV Times, March 22–28, 1975, p.4
  18. ↑ Guest, Val (2001). So You Want to be in Pictures? . Reynolds & Hearn. σελ. 58. ISBN 978-1903111154. 
  19. ↑ «Anna Neagle Most Popular Actress». The Sydney Morning Herald (National Library of Australia): σελ. 3. 3 January 1948. http://nla.gov.au/nla.news-article27893195. Ανακτήθηκε στις 24 April 2012. 
  20. ↑ Woman's Weekly, Christmas 1989
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Biography, reelclassics.com; accessed 24 April 2014.
  22. ↑ French, Philip (24 January 2010). «Jean Simmons: an unforgettable English rose». The Observer (London). https://www.theguardian.com/uk/2010/jan/23/the-unforgettable-jean-simmons. 
  23. ↑ «and From». The Mail (Adelaide) 35 (1,806): σελ. 9 (Sunday Magazine). 4 January 1947. http://nla.gov.au/nla.news-article55886550. Ανακτήθηκε στις 10 October 2017. 
  24. ↑ «JEAN SIMMONDS TO FACE F/LIGHTS (sic)». Townsville Daily Bulletin (Queensland): σελ. 4. 16 November 1948. http://nla.gov.au/nla.news-article63371662. Ανακτήθηκε στις 20 June 2015. 
  25. ↑ «Critics Praise Drama: Comedians Win Profits». The Sydney Morning Herald. Australian Associated Press (National Library of Australia): σελ. 3. 29 December 1950. http://nla.gov.au/nla.news-article18193224. Ανακτήθηκε στις 24 April 2012. 
  26. ↑ Brown, Peter· Broeske, Pat (1997). Howard Hughes, The Untold Story. Penguin. σελ. 241. ISBN 978-0451180285. 
  27. ↑ Lennon, Peter (12 November 1999). «The Year of the Flirt». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/friday_review/story/0,,254808,00.html. 
  28. ↑ «Stewart Granger Jean Simmons and Claire Bloom – adventures of two north London girls». aenigma. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Thomson, David (25 January 2010). «Jean Simmons obituary». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2010/jan/24/jean-simmons-obituary. 
  30. ↑ Bernstein, Adam (24 January 2010). «English actress was known for roles in the films 'Hamlet' and 'Elmer Gantry'». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/01/22/AR2010012205323.html. Ανακτήθηκε στις 1 January 2018. 
  31. ↑ Hopper, Hedda (18 July 1952). «Looking at Hollywood: Story of Talking Animals Bought for Movie». Chicago Daily Tribune: σελ. A4. https://chicagotribune.newspapers.com/search/#query=Looking+at+Hollywood%3A+Story+of+Talking+Animals+Bought+for+Movie&ymd=1952-07-18. 
  32. ↑ «Jean Simmons Suit Settled by Hughes: British Actress Wins on Points; Producer to Pay All Costs of Trial». Los Angeles Times: σελ. A1. 18 July 1952. https://latimes.newspapers.com/search/#query=Jean+Simmons+Suit+Settled+by+Hughes%3A+British+Actress+Wins+on+Points%3B+Producer+to+Pay+All+Costs+of+Trial. 
  33. ↑ French, Philip (6 April 2008). «Philip French's screen legends – No 11: Jean Simmons profile». The Observer. https://www.theguardian.com/film/2008/apr/06/1. 
  34. ↑ «A Little Night Music: 1974 Touring Production; 1975 London Production». The Stephen Sondheim Reference Guide. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζιν_Σίμονς&oldid=10406642"