Βικιπαίδεια

Τζωρτζ Στίγκλερ

Ο Τζωρτζ Τζόζεφ Στίγκλερ (17 Ιανουαρίου 1911 – 1 Δεκεμβρίου 1991) ήταν Αμερικανός οικονομολόγος. Βραβευμένος με το Νόμπελ των Οικονομικών Επιστημών το 1982, υπήρξε ένας από τους βασικούς ηγέτες της Οικονομικής Σχολής του Σικάγου, μαζί με τον Μίλτον Φρίντμαν.

Τζωρτζ Στίγκλερ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		George Joseph Stigler (Αγγλικά)
Γέννηση17  Ιανουαρίου 1911[1][2][3]
Σιάτλ και Ρέντον
Θάνατος1  Δεκεμβρίου 1991[1][2][3]
Σικάγο
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, Πανεπιστήμιο Νορθουέστερν, Πανεπιστήμιο του Σικάγου και Kellogg School of Management
ΤέκναStephen Stigler
ΒραβεύσειςΥποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1954), Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών (1982), Εθνικό Μετάλλιο των Επιστημών (1987), βραβείο Άνταμ-Σμιθ (1987), Διακεκριμένος εταίρος της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης, Εταίρος της Οικονομετρικής Εταιρείας (1966) και Fellow of the American Statistical Association (1963)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςοικονομικά
Αξίωμαπρόεδρος (1976, 1978)
Ιδιότηταοικονομολόγος
Διδακτορικός καθηγητήςFrank Knight
δεδομένα (π • σ • ε )

Ζωή και καριέρα Επεξεργασία

Ο Στίγκλερ γεννήθηκε στο Σιάτλ της Πολιτείας Ουάσιγκτον, γιος της Έλσι Ελίζαμπεθ (Χάνγκλερ) και του Τζόζεφ Στίγκλερ[4]. Ήταν Γερμανικής καταγωγής. Πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον το 1931 και κατόπιν φοίτησε για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο Νορθουέστερν, από όπου έλαβε πτυχίο ΜΒΑ το 1932. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Νορθουέστερν το ενδιαφέρον του Στίγκλερ στράφηκε στα οικονομικά και αποφάσισε να κάνει ακαδημαϊκή καριέρα[5].

Το 1933 ο Στίγκλερ γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, χάρη σε μια υποτροφία την οποία έλαβε από αυτό· το 1938 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα των Οικονομικών Επιστημών από το ίδιο Πανεπιστήμιο. Η διδακτική του εμπειρία ξεκίνησε το 1936 από το Άϊοβα Στέητ Κόλετζ, στο οποίο δίδαξε έως το 1938. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε τον περισσότερο χρόνο στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου διεξήγαγε μαθηματικές και στατιστικές έρευνες για το Σχέδιο Μανχάταν. Κατόπιν εργάσθηκε για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο Μπράουν. Εργάσθηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια από το 1947 έως το 1958.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Σικάγο, επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Φρανκ Νάιτ, τον επιβλέποντα της διατριβής του. Ο Φριντμαν, φίλος του για πάνω από εξήντα χρόνια, τη σχολιάζει ως αξιοσημείωτη καθώς μόνο τρεις ή τέσσερις φοιτητές κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη διδακτορική τους διατριβή υπό τον Νάιτ στα 28 χρόνια του στο Σικάγο. Οι Τζέικομπ Βάινερ και Χένρι Σίμονς επίσης τον επηρέασαν και μεταξύ των μαθητών του, ο Άλλεν Ουάλις και ο Μίλτον Φριντμαν.

Ο Στίγκλερ είναι περισσότερο γνωστός για την ανάπτυξη της Οικονομικής Θεωρίας της Ρύθμισης (Economic Theory of Regulation), γνωστή και ως άλωση (capture), η οποία λέει ότι ομάδες συμφερόντων και άλλοι πολιτικοί συμμετέχοντες θα χρησιμοποιήσουν τις ρυθμιστικές εξουσίες και τις εξουσίες καταναγκασμού του κράτους προκειμένου να διαμορφώσουν νόμους και ρυθμίσεις κατά τρόπο επωφελή γι’ αυτούς. Αυτή η θεωρία αποτελεί μέρος του πεδίου των οικονομικών που αναφέρεται στη δημόσια επιλογή (public choice). Επιπλέον, διεξήγαγε εκτεταμένη έρευνα στην ιστορία της οικονομικής σκέψης (history of economic thought).

Η πιο σημαντική συνεισφορά του Στίγκλερ στα οικονομικά βρίσκεται στο άρθρο - ορόσημο του με τίτλο «Τα Οικονομικά της Πληροφορίας»(“The Economics of Information”)[6]. Σύμφωνα με τον Φρίντμαν, ο Στίγκλερ «κατ’ ουσία δημιούργησε ένα νέο πεδίο μελέτης για τους οικονομολόγους». Στο άρθρο του, ο Στίγκλερ τόνισε την σημασία της πληροφορίας γράφοντας, «Κάποιος δεν χρειάζεται καν να πει σε ακαδημαϊκούς ότι οι πληροφορία είναι ένας πολύτιμος πόρος: η γνώση είναι δύναμη. Και όμως κατοικεί σε μια παράγκα στην πόλη των οικονομικών»[5].

Το άρθρο «Πληροφορία στην Αγορά Εργασίας» (“Information in the Labor Market”) που έγραψε το 1962, ανέπτυξε τη θεωρία της ανεργίας αναζήτησης (search unemployment)[7].

Ήταν γνωστός για την εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ του, και έγραψε αρκετές παρωδίες μελετών. Στο βιβλίο του The Intellectual and the Marketplace, για παράδειγμα, προσέφερε τον νόμο της ελαστικότητας ζήτησης και προσφοράς του Στίγκλερ, που λέει πως όλες οι καμπύλες ζήτησης είναι ανελαστικές και όλες οι καμπύλες προσφοράς είναι ανελαστικές επίσης. Η μελέτη παραπέμπει σε έρευνες που βρήκαν πολλά αγαθά και υπηρεσίες να είναι ανελαστικά μακροχρόνια, και επιπλέον προσέφερε μια υποτιθέμενη απόδειξη για αυτό. Στο τέλος ανακοίνωσε πως στην επόμενη μελέτη του θα αποδείκνυε πως το σύστημα τιμών δεν υπάρχει. Σε άλλη μελέτη του, «Η αλήθεια σχετικά με την διδασκαλία», περιγράφει τις επιπτώσεις από μια σειρά από δικαστικές αποφάσεις που καθιστούσαν τα πανεπιστήμια νομικά υπεύθυνα για τα σφάλματα στην διδασκαλία.[8] Η «δίαιτα του Στίγκλερ» πήρε το όνομά της από αυτόν.

Ο Στίγκλερ έγραψε πολλά άρθρα σχετικά με την ιστορία των οικονομικών, τα οποία εκδόθηκαν σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά και επανεξέδωσε 14 από αυτά το 1965. Η κριτική στο American Economic Review έλεγε πως «Πολλές από αυτές τις εκθέσεις έχουν γίνει τόσο γνωστά ορόσημα που κανένας ακαδημαϊκός σε αυτό τον τομέα δεν θα έπρεπε να μην τα γνωρίζει» και επιπλέον, «Ο σαφής πεζός λόγος, η διεισδυτική λογική, και το οξύμωρο χιούμορ είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συγγραφέα»[9][10]. Ωστόσο, η οικονομολόγος Ντερντρ ΜακΚλόσκι αργότερα αναφέρθηκε στον Στίγκλερ ως «έναν από τους χειρότερους ιστορικούς της οικονομικής σκέψης στην Ιστορία του κλάδου» ο οποίος «διάβαζε πολύ αλλά δεν ήταν συγκεντρωμένος[11]»

Ο Στίγκλερ ήταν ιδρυτικό μέλος της Mont Pelerin Society και πρόεδρός της από το 1976 ως το 1978. Του απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών το 1987.

Έργα του Επεξεργασία

  • ([1941] 1994). Production and Distribution Theories: The Formative Period. New York: Macmillan. Preview.
  • (1961). “The Economics of Information,” Journal of Political Economy, 69(3), σελ. 213–225.
  • (1962a). "Information in the Labor Market." Journal of Political Economy, 70(5), Μέρος 2, σελ. 94–105.
  • (1962b). The Intellectual and the Marketplace. Selected Papers, no. 3. Chicago: University of Chicago Graduate School of Business. Reprinted in Sigler (1986), σελ. 79–88.
  • (1963). (With Paul Samuelson) "A Dialogue on the Proper Economic Role of the State." Selected Papers, αρ.7., σελ. 3–20. Chicago: University of Chicago Graduate School of Business.
  • (1963). Capital and Rates of Return in Manufacturing Industries. National Bureau of Economic Research, Princeton, N.J.: Princeton University Press.
  • (1965). Essays in the History of Economics. Chicago: University of Chicago Press.
  • (1968). The Organization of Industry. Homewood, IL: Richard D. Irwin
  • (1970). (With J.K. Kindahl) The Behavior of Industrial Prices. National Bureau of Economic Research, New York: Columbia University Press.
  • (1971). "The Theory of Economic Regulation." Bell Journal of Economics and Management Science, no. 3, pp. 3–18.
  • (1975). Citizen and the State: Essays on Regulation.
  • (1982). "The Process and Progress of Economics," Nobel Memorial Lecture, 8 December (with bibliography).
  • (1982). The Economist as Preacher, and Other Essays. Chicago: University of Chicago Press.
  • (1983). The Organization of Industry.
  • (1985). Memoirs of an Unregulated Economist, αυτοβιογραφία.
  • (1986). The Essence of Stigler, K.R. Leube and T.G. Moore, ed. Scroll or page-arrow to respective essays. ISBN 0-8179-8462-3
  • (1987). The Theory of Price, Τέταρτη έκδοση.Νέα Υόρκη: Macmillan.
  • (1988), ed. Chicago Studies in Political Economy.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6b56zfb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Μουσείο Γκούγκενχαϊμ. george-j-stigler. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ [1]
  5. ↑ 5,0 5,1 Milton Friedman (1992). "George Joseph Stigler January 17, 1911 – December 1, 1991," Αρχειοθετήθηκε 2005-02-09 στο Wayback Machine. Biographical Memoirs. National Academy of Sciences.
  6. ↑ George J. Stigler (1961). “The Economics of Information,” Journal of Political Economy, 69(3), σελ. 213–225 Αρχειοθετήθηκε 2010-06-21 στο Wayback Machine..
  7. ↑ George J. Stigler (1962a). "Information in the Labor Market." Journal of Political Economy, 70(5), Μέρος 2, Οκτ., σελ. 94–105.
  8. ↑ George J. Stigler, 1973. "A Sketch of the History of Truth in Teaching," Journal of Political Economy, 81(2, Μέρος 1), σελ. 491–495.
  9. ↑ Thomas Sowell, review in American Economic Review (1965) 55#2 σελ. 552
  10. ↑ George J. Stigler, Essays in the history of economics (U. of Chicago Press, 1965)
  11. ↑ Deirdre McCloskey, "The So-Called Coase Theorem," σελ. 1 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.

Πηγές Επεξεργασία

  • Diamond, Arthur M., Jr. (2005). "Measurement, Incentives, and Constraints in Stigler's Economics of Science." The European Journal of the History of Economic Thought 12, αρ. 4637–63.
  • Freedman, Craig (2003). "Do Great Economists Make Great Teachers? George Stigler as a Dissertation Supervisor," Journal of Economic Education, 34(3), σελ. 282–290.
  • Friedman, Milton (1993). "George Stigler: A Personal Reminiscence," Journal of Political Economy 101(5) σελ σελ. 768–773.
  • _____ (1998). "George J. Stigler, 1911–1991." Biographical Memoirs, National Academy of Sciences press,online, with bibliography.
  • Hammond, J. Daniel, and Claire H. Hammond, ed. (2006). Making Chicago Price Theory: Friedman–Stigler Correspondence, 1945–1957. Routledge. 165 σελ. ISBN 0-415-70078-7.
  • Levy, David M., and Sandra J. Peart. (2008). "Stigler, George Joseph (1911–1991)." The New Palgrave Dictionary of Economics, 2η έκδοση. Απόσπασμα.
  • Steelman, Aaron (2008). «Stigler, George J. (1911–1991)». Στο: Hamowy, Ronald, επιμ. The Encyclopedia of Libertarianism. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications; Ινστιτούτο Cato, σσ. 492–3. ISBN 978-1-4129-6580-4. OCLC 750831024. http://books.google.com/books?id=yxNgXs3TkJYC. 
  • The New Palgrave: A Dictionary of Economics (1987):
"Stigler, George Joseph" του Peter Newman, τόμ. 4, σελ. 498.
"Stigler as an historian of economic thought" του Thomas Sowell, τόμ. 4, σελ. 498–99.
"Stigler's contribution to microeconomics and industrial organization," του Richard Schmalensee, τόμ. 4, σελ. 499–500

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζωρτζ_Στίγκλερ&oldid=10340004"