Τηγανίτα

Η τηγανίτα είναι ένα επίπεδο, στρογγυλό και λεπτό σε πάχος έδεσμα το οποίο παρασκευάζεται με ένα είδος χυλού φτιαγμένο κυρίως από αλεύρι και νερό. Στον χυλό της τηγανίτας μπορούν επίσης να προστεθούν αυγά, γάλα και βούτυρο. Το πάχος εξαρτάται από τη συνοχή της ζύμης, η οποία επηρεάζεται από τον διογκωτικό παράγοντα (μαγειρική σόδα ή μαγιά ) που θα προστεθεί στο μείγμα. Ψήνεται σε θερμή επιφάνεια, ταψί ή τηγάνι, συνήθως με λάδι ή βούτυρο. Στη Βρετανία, οι τηγανίτες παρασκευάζονται κυρίως από ζυμάρι το οποίο δεν περιέχει διογκωτικά και μοιάζει με κρέπα. Στη Βόρειο Αμερική χρησιμοποιείται ως διογκωτικός παράγοντας το μπέικιν πάουντερ. Η αμερικανική τηγανίτα μοιάζει πολύ με τη σκωτσέζικη. Οι τηγανίτες σερβίρονται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ενώ στην Αμερική σερβίρονται κυρίως στο πρωινό γεύμα. Συνήθως συνοδεύονται με επικάλυψη ή γέμιση από μαρμελάδα, μέλι, σιρόπι σφενδάμου, φρούτα, ζάχαρη άχνη, σοκολάτα. Επίσης σερβίρονται και με αλμυρή επικάλυψη, αλατισμένο βούτυρο (για να λιώσει και να απλωθεί επάνω στην καυτή τηγανίτα), αβγά, μπέικον, τυρί ή κιμά. Στη Βρετανία, η κατανάλωση τηγανίτας ξεκίνησε συγχρόνως με το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας και ιδίως την Καθαρή Τρίτη, επειδή άρχιζε η νηστεία της Σαρακοστής και έπρεπε να καταναλωθούν τα τρόφιμα τα οποία ήταν λιπαρά. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι οι τηγανίτες είναι ίσως η παλαιότερη και πιο διαδεδομένη τροφή ακόμα και στις προϊστορικές κοινωνίες. Το σχήμα και η δομή της τηγανίτας, ποικίλλει από τόπο σε τόπο. Για παράδειγμα, η κρέπα είναι μία λεπτή τηγανίτα η οποία ψήνεται και από τις δύο πλευρές σε αντικολλητικό τηγάνι ή κρεπιέρα. Μια παραλλαγή τηγανίτας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη ονομάζεται παλατσίνκε και είναι μια λεπτή τηγανίτα, τηγανισμένη και στις δύο πλευρές η οποία συμπληρώνεται με μαρμελάδα, τυρί κρέμα, σοκολάτα ή αλεσμένα καρύδια, αλλά και πολλά άλλα συνοδευτικά, τόσο γλυκά όσο και αλμυρά.Τη συγκεκριμένη συνταγή μετέφεραν οι παραδοσιακοί Γερμανοί μετανάστες πφανκούχεν (Pfannkuchen), όταν εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον δέκατο όγδοο και δέκατο ένατο αιώνα.

Τηγανίτα με μπανάνα

Ιστορία

Οι Αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τηγανίτες (Αρχαία ελληνική ονομασία: τηγανίτης (tēganitēs) ταγηνίτης (tagēnitēs) ή ταγηνίας (tagēnias), λέξεις που προέρχονται από τη λέξη τάγηνον (tagēnon) (τηγάνι). Η παλαιότερη αναφορά στον ταγηνία βεβαιώνεται στα έργα ποιητών του 5ου αιώνα π.Χ. Κρατίνου και Μάγνη. Οι τηγανίτες παρασκευάζονταν με αλεύρι σίτου, ελαιόλαδο, μέλι και πηγμένο γάλα και σερβίρονταν για πρωινό. Ένα άλλο είδος τηγανίτας ήταν ο σταιτίτης (staititēs) που προερχόταν από τη λέξη σταίτινος (staitinos),, που προέρχεται από σταῖς, ζυμάρι από αλεύρι ποικιλίας σιταριού. Ο Αθηναίος αναφέρει στους Δειπνοσοφιστές του ότι ο staititas ολοκληρώνεται με μέλι, σουσάμι και τυρί. Η λέξη Pancake, που σημαίνει τηγανίτα, εμφανίζεται στην αγγλική γλώσσα τον 15ο αιώνα. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τις τηγανητές παρασκευές τους "alia dulcia", το οποίο στα λατινικά σημαίνει "αλά γλυκά". Αυτά τα εδέσματα ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά που είναι σήμερα γνωστά ως τηγανίτες.

Όνομα	Εικόνα	Προέλευση	Περιγραφή: Ποικιλίες ανάλογα με τον τόπο
Τηγανίτα		Ελλάδα	Οι ελληνικές τηγανίτες ονομάζονται tiganites (τηγανίτες, από την αρχαία ελληνική τηγανίτης) και είναι δημοφιλείς σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι ελαφρώς παχύτερες από τις κρέπες και μπορεί να είναι γλυκιές ή αλμυρές. Τα κύρια συστατικά τής τηγανίτας είναι αλεύρι, ελαιόλαδο ή βούτυρο, γάλα και αυγά. Στην Ελλάδα η τηγανίτα τρώγεται περισσότερο σαν γλυκό, παρά σαν γεύμα. Τηγανίζεται σε λάδι και σερβίρεται πασπαλισμένη με κρυσταλλική ζάχαρη ή ζάχαρη άχνη, μέλι και κανέλα, πετιμέζι, σιρόπι ή μαρμελάδα. Μερικές φορές ολοκληρώνεται με τυρί, ξηρούς καρπούς, φρούτα ή λαχανικά. Οι τηγανίτες μπορούν να σερβίρονται για πρωινό ή επιδόρπιο, και σε ορισμένα σημεία όπως στην Κέρκυρα και την Πάτρα, σερβίρονται τις ημέρες των εορτών του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Ανδρέα. Στην Κύπρο η συνταγή τηγανίτας χρησιμοποιείται για ένα παρόμοιο πιάτο, τα κανελόνια Genoise με κιμά και σάλτσα ντομάτας, τυρί και μερικές φορές σάλτσα μπεσαμέλ.
Injera		Κέρας της Αφρικής	Το είδος τηγανίτας που παρασκευάζεται στις χώρες του Κέρατος της Αφρικής ονομάζεται Injera. Είναι μια επίπεδη ζύμη ελαφρώς σπογγώδης, πάνω στην οποία σερβίρονται φαγητά ακόμα και αν έχουν υγρή υφή. Παραδοσιακά, φτιάχνεται από αλεύρι teff, μια αφρικανική ποικιλία δημητριακών που καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στην Αιθιοπία, και μαγιά. Το Injera είναι ένα εθνικό πιάτο στην Αιθιοπία και την Ερυθραία καθώς και στη Σομαλία και Υεμένη με το όνομα lahooh ή lahoh. Στην Ερυθραία και την Αιθιοπία, (ιδίως κατά τη διάρκεια των περιόδων της Αιθιοπιανής Ορθόδοξης νηστείας), το injera σερβίρεται σαν ένα βρώσιμο τραπεζομάντιλο για μαγειρευτά και σαλάτες και χρησιμοποιείται σαν σκεύος φαγητού, σαν κουτάλι αλλά και σαν πιάτο. Το δεξί χέρι χρησιμοποιείται για να σχίσει μικρά κομμάτια από το injera τα οποία χρησιμοποιούνται σαν μπουκιές που βουτιούνται στη σάλτσα ή στη σαλάτα. Η τηγανίτα injera απορροφά τους χυμούς και γεύσεις και μετά το γεύμα, το βρώσιμο αυτό τραπεζομάντιλο, τρώγεται επίσης.
Lahoh		Σομαλία	Το Lahoh είναι μια τηγανίτα με καταγωγή από τη Σομαλία, το Τζιμπουτί και την Υεμένη. Συχνά καταναλώνεται με μέλι συνοδεύοντας το τσάι, αλλά πολλές φορές καταναλώνεται και στα γεύματα, συνοδεύοντας σούπα ή στιφάδο.
Mkate wa Maji		Κένυα	Στην Κένυα, οι τηγανίτες τρώγονται για πρωινό ως εναλλακτική λύση αντί για ψωμί. Στο χυλό προστίθεται ζάχαρη. Σερβίρονται με ζάχαρη η οποία προστίθεται και μέσα στο χυλό, για να τον γλυκάνει. Οι κενυάτικες τηγανίτες είναι παρόμοιες με τις Αγγλικές και τις Γαλλικές κρέπες.
Pannekoek		Νότιος Αφρική	Στη Νότιο Αφρική, τηγανίτα είναι η κρέπα. Στους Αφρικανούς, είναι γνωστή σαν pannekoek. Παραδοσιακά ψήνονται σε σόμπες αερίου και τρώγονται τις βροχερές και κρύες μέρες. Τα Pannekoeke συνήθως σερβίρονται με ζάχαρη αρωματισμένη με κανέλα και μερικές φορές συνοδευόμενα από χυμό λεμονιού και, είτε αφήνονται να μαλακώσουν μέσα στο χυμό είτε καταναλώνονται αμέσως, εάν προτιμάται να παραμείνει τραγανή η υφή τους.
Plaatkoekies ("flapjacks")		Αφρική	Ένα άλλο είδος τηγανίτας που καταναλώνεται στην Αφρική είναι τα Plaatkoekies ("flapjacks"), που είναι οι τηγανίτες αμερικανικού τύπου, (ασημένιο δολάριο). Είναι μια παραλλαγή νοτιοαφρικανικής τηγανίτας, φτιαγμένη από αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, αυγά, γάλα και μια πρέζα αλάτι χτυπημένα ομαλά και τηγανισμένα σε βούτυρο για να παραχθεί ένα ελαφρώς φουσκωμένο επίπεδο κέικ. Οι κρέπες πάντα σερβίρονται ζεστές, συνήθως για πρωινό, με βούτυρο και χρυσό σιρόπι.
Kabalagala		Ουγκάντα	Στην Ουγκάντα, οι τηγανίτες τοπικά γίνονται με μπανάνες (ένα από τα βασικά τρόφιμα της χώρας) και συνήθως σερβίρονται ως πρωινό ή ως σνακ. Η μπανάνα πολτοποιείται και ανακατεύεται με το αλεύρι, ανοίγεται φύλλο και τηγανίζεται σε ζεστό τηγάνι.
Dorayaki		Ασία	Οι τηγανίτες μπανάνας είναι ένα συνηθισμένο μενού σε καφετέριες ασιατικών χωρών όπως η Ταϊλάνδη, η Καμπότζη, το Βιετνάμ, η Ινδία και η Κίνα.
Bing zi		Κίνα	Οι κινέζικες τηγανίτες μπορεί να είναι είτε αλμυρές είτε γλυκές, και παρασκευάζονται με σφιχτότερο ζυμάρι αντί για χυλό.
Cheela		Βόρεια Ινδία	Η Ινδία έχει πολλές μορφές τηγανίτας. Οι παραλλαγές καθορίζονται από τη γεύση των κύριων συστατικών τα οποία χρησιμοποιούνται. Παρασκευάζονται χωρίς τη χρήση μαγιάς. Οι τηγανίτες που παρασκευάζονται χρησιμοποιώντας το βόρειο ινδικό στυλ μαγειρικής είναι γνωστές ως cheela. Τα γλυκά cheela γίνονται με ζάχαρη ή jaggery (μία χοντρή σκούρα καφέ ζάχαρη που παράγεται στην Ινδία από το δέντρο φοίνικα) χτυπημένη με αλεύρι σίτου. Οι βόρειες ινδικές αλμυρές τηγανίτες γίνονται με κουρκούτι που παρασκευάζονται από ρεβιθάλευρο και μερικές φορές γαρνίρονται με τυρί cottage-style.
Neer dosa		Νότια Ινδία	Οι ονομασίες dosa, appam, neer dosa και uttapam ανήκουν σε τηγανίτες οι οποίες γίνονται με νότιο ινδικό στυλ μαγειρικής. Αυτές παρασκευάζονται με ζύμη από χυλό ρυζιού, αλεσμένη μαύρη φακή και αναμειγνύονται με νερό. Οι γλυκές τηγανίτες meetha pooda συχνά τρώγονται με πίκλες και τσάτνεϊ και είναι ένα κοινό πρωινό τρόφιμο στο Πουντζάμπ. Η ημίγλυκη τηγανίτα pati-shapta της Βεγγάλης είναι γεμιστή με τριμμένη καρύδα ή πηγμένο γάλα.
Thalipeeth		Δυτική Ινδία	Στη Δυτική Ινδία, η πολύσπορη τηγανίτα thalipeeth είναι δημοφιλής. Στη Γκόα, μια παραδοσιακή κρέπα σαν τηγανίτα είναι γνωστή ως alebele ή alle belle και τρώγεται κατά την ώρα του τσαγιού. Συνήθως είναι γεμάτη με jaggery (είδος μαύρης ζάχαρης η οποία φτιάχνεται στην Ινδία από το χυμό του φοινικόδεντρου) και καρύδα.
Malpuas		Ανατολική Ινδία	Στην Ανατολική Ινδία στα malpuas δίνουν μερικές φορές σχήμα τηγανίτας. Παρασκευάζονται με κατσικίσιο βούτυρο, αλεύρι και αλεσμένο κάρδαμο.
Serabi		Ινδονησία	Η ινδονησιακή τηγανίτα φτιάχνεται από αλεύρι ρυζιού και γάλα καρύδας.
Okonomiyaki		Ιαπωνία	Στην Ιαπωνία οι τηγανίτες okonomiyaki φτιάχνονται από αλεύρι, αυγά, λάχανο και άλλα υλικά, ανάλογα με την επιλογή. Παρεμφερής είναι η τηγανίτα Oyaki η οποία συχνά γεμίζεται με χορταρικά και η τηγανίτα dorayaki που είναι ένα είδος σάντουιτς. Οι γλυκές τηγανίτες είναι επίσης πολύ δημοφιλείς.
Pajeon		Κορέα	Στην Κορέα οι τηγανίτες περιέχουν λαχανικά, σουπιές, διάφορα θαλασσινά ή πατσά.
Lempeng		Μαλαισία και Σιγκαπούρη	Η τηγανίτες Μαλαισίας και Σιγκαπούρης περιέχουν καρύδα και γάλα καρύδας.
Chataamari		Νεπάλ	Στο Νεπάλ η τηγανίτα παρασκευάζεται από αλεύρι ρυζιού και συνοδεύεται από αυγά ή κρέας.
Rishiki		Πακιστάν	Στην κουζίνα του Πακιστάν η τηγανίτα ονομάζεται rishiki. Είναι ελαφρώς λεπτότερη από μία κρέπα και παρασκευάζεται από αλεύρι σίτου, νερό και αυγά. Συνήθως σερβίρεται με μέλι.
Bibingka		Φιλιππίνες	Στις Φιλιππίνες οι τηγανίτα φτιάχνεται από αλεύρι ρυζιού, αυγά και γάλα καρύδας. Το μείγμα τοποθετείται σε ένα πήλινο ταψί στρωμένο με φύλλα μπανανιάς και ψήνεται πάνω στα κάρβουνα. Σερβίρεται με αλατισμένα αυγά πάπιας, τριμμένη καρύδα και ζάχαρη.
Bánh xèo		Βιετνάμ	Στη βιετναμέζικη κουζίνα υπάρχει μια ποικιλία από παραδοσιακές τηγανίτες με διάφορα ονόματα όπως bánh xèo, bánh khọt στο Νότιο Βιετνάμ και bánh căn και bánh khoái στο Κεντρικό Βιετνάμ. Στο χυλό προστίθεται γάλα καρύδας και γεμίζονται με γαρίδες, πατσά, φύτρες, ακόμα και φασόλια.
Palacinky		Σλοβακία	Στη Σλοβακία οι τηγανίτες σερβίρονται με μαρμελάδα ή σιρόπι φρούτων, σαντιγί ή ζάχαρη άχνη.
Kaiserschmarrn		Αυστρία	Στην Αυστρία οι τηγανίτες σερβίρονται με σταφύλια, αμύγδαλα, μαρμελάδα και μικρά κομμάτια μήλου και πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη.
Clătită		Ρουμανία	Στη Ρουμανία η τηγανίτα σερβίρεται για πρωινό ή απογευματινό σνακ γεμισμένη με μαρμελάδα, ζάχαρη άχνη, καρύδια.
Palačinka		Γιουγκοσλαβία, Βοσνία, Κροατία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία, Σλοβενία	Σε αυτές τις γλώσσες η λέξη palačinka προέρχεται από τη λατινική λέξη placenta, και σημαίνει κέικ. Οι τηγανίτες αυτές είναι λεπτές και γεμίζονται με μαρμελάδες, βερίκοκα, μήλα και μαρμελάδα φράουλας, σιρόπι σοκολάτας ή κρέμα φουντουκιού. Μια παραδοσιακή εκδοχή είναι το γέμισμα της τηγανίτας με τυρί, έπειτα περιχύνεται με γιαούρτι και ψήνεται στον φούρνο.
Blinchiki		Λευκορωσία, Ρωσία, Ουκρανία	Τα blinchiki γεμίζονται με τυρί και περιχύνονται με σιρόπι βατόμουρου. Μπορεί να σερβιριστούν σαν πρωινό, σαν ορεκτικό ή σαν κύριο γεύμα.
Oladyi		Ανατολικές Σλαβικές χώρες	Στην Ανατολική- Σλαβική κουζίνα, υπάρχουν πολλά είδη τηγανίτας. Στην τηγανίτα oladyi πολλές φορές προστίθεται γιαούρτι στο μείγμα ή κεφίρ, χωρίς μαγιά, ενώ μπορεί να προστεθούν στον χυλό κομμάτια μήλου ή σταφύλια. Σε παραλλαγή του, σερβίρεται με χαβιάρι και smetana, μία κρέμα που μοιάζει με γιαούρτι. Τα blini και τα mlinci είναι λεπτές τηγανίτες, λίγο λεπτότερες από κρέπες, φτιαγμένες από αλεύρι φαγόπυρου, βούτυρο, αυγά, γάλα και μαγιά στον χυλό. Στους προ-χριστιανικούς χρόνους, τα blini και τα mlinci θεωρούνταν από τους σλαβικούς λαούς σύμβολα του ήλιου, λόγω της στρογγυλής μορφής τους. Ακόμα και σήμερα, παρασκευάζονται πολλές μέρες πριν ξεκινήσουν οι εορτασμοί κάποιων παγανιστικών παραδόσεων και εορτών οι οποίες ονομάζονται "εβδομάδα τηγανίτας" και οι οποίες γιορτάζονται τον χειμώνα πριν τη Μεγάλη Σαρακοστή. Τα blintzes είναι λεπτές κρέπες χωρίς μαγιά. Τα γεμιστά blintzes αναφέρονται επίσης σαν nalistniki ή nalesniki. Τα συναντούμε σε μια ποικιλία γεμισμάτων, αλμυρών ή γλυκών, όπως μαρμελάδα, φρούτα, τυρί χαμηλών λιπαρών ή τυρί cottage, πατάτες, κιμά ή κοτόπουλο και ακόμα ψιλοκομμένα μανιτάρια, βλαστάρια φασολιών, λάχανο και κρεμμύδια. Οι τηγανίτες blintzes γεμίζονται με τα υλικά, τυλίγονται και ξανατηγανίζονται ή σοτάρονται ή ψήνονται στον φούρνο.
Æbleskiver		Δανία	Τα Æbleskiver είναι η παραδοσιακή δανέζικη τηγανίτα και γίνονται σε σφαιρικό σχήμα. Στην κυριολεξία η ονομασία Æbleskiver, στη δανική γλώσσα, σημαίνει "φέτες μήλου", αν και τα μήλα δεν είναι ένα από τα συστατικά. Τα Æbleskiver μαγειρεύονται σε σόμπες με ένα ειδικό τηγάνι από χυτοσίδηρο το οποίο έχει αρκετές ημισφαιρικές εσοχές όπου ο χυλός χύνεται στις λαδωμένες αυτές εσοχές. Όταν ψηθούν από τη μία μεριά τις γυρίζουν από την άλλη με μια βελόνα πλεξίματος, σουβλάκι ή πιρούνι. Το ζυμάρι των Æbleskiver δεν είναι γλυκό από μόνο του, αλλά παραδοσιακά οι τηγανίτες σερβίρονται βουτηγμένες σε σιρόπι βατόμουρου ή φράουλας, ή μαρμελάδα βατόμουρο και πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη.
Lätty		Φινλανδία	Η φινλανδική τηγανίτα μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με το "Plättar" που έχουν στη Σουηδία και ονομάζονται "lettu", "lätty", "räiskäle" ή "ohukainen". Στη Φινλανδία οι τηγανίτες τρώγονται συνήθως ως επιδόρπιο με σαντιγί ή μαρμελάδα, ζάχαρη ή παγωτό βανίλια. Μια ποικιλία φινλανδικής τηγανίτας ονομάζεται "pannukakku" και ψήνεται σε φούρνο αντί για τηγάνι ενώ η τηγανίτα Ålandspannkaka είναι κι αυτή μία παχιά τηγανίτα φούρνου που περιλαμβάνει κάρδαμο και ρύζι, σιμιγδάλι ή κουάκερ στη ζύμη.
Crêpe		Γαλλία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ελβετία	Οι κρέπες είναι δημοφιλείς στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία και την Πορτογαλία. Γίνονται από αλεύρι, γάλα και αυγά. Είναι λεπτές τηγανίτες και σερβίρονται με γλυκό (φρούτα, παγωτό, μαρμελάδα, μερέντα) ή αλμυρές με γέμιση από τυρί, ζαμπόν, θαλασσινά, σπανάκι. Στη γαλλόφωνη Ευρώπη οι κρέπες συχνά πωλούνται σε ειδικά περίπτερα. Η συνταγή της κρέπας έχει γίνει επίσης δημοφιλής σε ασιατικές χώρες της Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη και την Κίνα, όπου πωλούνται σε περίπτερα κρέπας. Συχνά σερβίρονται με σαντιγί και φρούτα ή λαχανικά. Η τηγανίτα Farinata είναι δημοφιλής στις περιοχές της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης της Νίκαιας. Εκεί κυκλοφορεί και μια ποικιλία τηγανίτας που ονομάζεται socca, που είναι τηγανίτα από αλεύρι ρεβιθιού, καρυκευμένη με μαύρο πιπέρι. Είναι δημοφιλής τροφή στους δρόμους της Νίκαιας.
Crespelle		Ιταλία	Στην Ιταλία οι τηγανίτες ονομάζονται "Crespelle" ή "scrippelle" και γεμίζονται με σπανάκι και τυρί, ενώ πολλές φορές περιχύνονται με σάλτσα ντομάτας.
Galette Bretonne		Βρετάνη	Στη Βρετάνη, η κρέπα είναι μια μεγάλη λεπτή τηγανίτα από αλεύρι φαγόπυρου που συχνά ψήνεται από τη μία μόνο πλευρά.
Panqueques		Νότια Αμερική, Αργεντινή, Βραζιλία, Χιλή	Οι κρέπα Panqueques είναι δημοφιλής σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Χιλή. Καταναλώνονται με γλυκιά γέμιση μαρμελάδας ή καραμελωμένο γάλα ή με αλμυρή γέμιση (στη Βραζιλία με κιμά), λαχανικά, σάλτσα ντομάτας, τυρί.
Pfannkuchen		Γερμανία	Οι γερμανικές τηγανίτες είναι γνωστές ως Pfannkuchen (από τις Γερμανικές λέξεις Pfanne και Kuchen που σημαίνουν "τηγάνι" και "κέικ"), εκτός από το Βερολίνο, το Βρανδεμβούργο και τη Σαξονίας, όπου τα Pfannkuchen θεωρούνται βερολινέζικα γλυκά και οι τοπικές τηγανίτες είναι γνωστές ως Eierkuchen. Είναι γενικά παχύτερες από τις κρέπες γαλλικού στιλ και συνήθως σερβίρονται με γλυκό ή περιστασιακά, με αλμυρές γεμίσεις. Συνήθως δεν προστίθενται διογκωτικά στον χυλό. Μια ποικιλία γερμανικής τηγανίτας που ονομάζεται Apfelküchle είναι τα τηγανητά δαχτυλίδια μήλου. Δαχτυλίδια μήλου καλύπτονται από ζύμη κρέπας, τηγανίζονται και σερβίρονται με ζάχαρη και κανέλα. Η τηγανίτα Kaiserschmarrn, (παχιά και ελαφρώς καραμελωμένη τηγανίτα), είναι δημοφιλής στη Βαυαρία και τις περιφέρειες της πρώην Αυστροουγγαρίας. Συνήθως η τηγανίτα χωρίζεται σε κομμάτια που γεμίζουν με φρούτα ή ξηρούς καρπούς, πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη και σερβίρονται με σάλτσες φρούτων.
Flädle		Σουηβία	Στη Σουηβία οι τηγανίτες κόβονται σε φέτες και σερβίρονται συχνά σε σούπα, αντί για ζυμαρικά.
English pancakes		Αγγλία	Οι αγγλικές τηγανίτες έχουν τρία βασικά συστατικά: αλεύρι, αυγά και γάλα, αν και σε μία έκδοση συνταγής του 1615 (Gervase Markham στην αγγλική Huswife) χρησιμοποιείται νερό αντί για γάλα, και προστίθενται γλυκά μπαχαρικά. Ο χυλός είναι πολύ ρευστός και σχηματίζει ένα λεπτό στρώμα στον πάτο του τηγανιού. Το αποτέλεσμα είναι μία ωχρή τηγανίτα με πολλές φυσαλίδες, αλλά η τηγανίτα δεν φουσκώνει. Οι αγγλικές τηγανίτες είναι παρόμοιες με τις γαλλικές κρέπες και τα ιταλικά Crespelle. Μπορούν να καταναλωθούν ως γλυκό με παραδοσιακό σιρόπι από χυμού λεμονιού και ζάχαρη ή τυλιγμένο και γεμιστό με αλμυρή γέμιση όπου τρώγεται ως κύριο πιάτο. Την Καθαρά Δευτέρα, είναι έθιμο να τρώνε τηγανίτες με χυμό λεμονιού και ζάχαρη. Η πουτίγκα Yorkshire γίνεται από μια παρόμοια συνταγή, αλλά ψημένη στον φούρνο αντί για τηγανητή. Εδώ ο χυλός διογκώνεται επειδή με το κτύπημα ο αέρας εισχωρεί στο μείγμα κι έτσι δεν υπάρχει ανάγκη για μπέικιν πάουντερ. Το έδεσμα τρώγεται ως μέρος του παραδοσιακού δείπνου με βόειο κρέας ψητό. Τα παξιμάδια βρώμης είναι μια επίσης γευστική ποικιλία αγγλικής τηγανίτας που παρασκευάζεται στο Staffordshire.
Scottish pancakes		Σκωτία	Τα Scottish pancakes μοιάζουν με τις τηγανίτες αμερικάνικου τύπου. Είναι φτιαγμένα από αλεύρι, αυγά, ζάχαρη, βουτυρόγαλα ή γάλα, αλάτι, σόδα και ένα είδος κρέμας. Είναι μικρότερες σε μέγεθος από τις αμερικανικές και τις αγγλικές τηγανίτες, με διάμετρο περίπου 3,5 έως 9 εκατοστά και παρασκευάζονται με την παραδοσιακή μέθοδο κτυπήματος σε ένα ταψάκι. Σερβίρονται με μαρμελάδα και κρέμα γάλακτος ή απλά με βούτυρο. Στη Σκωτία οι τηγανίτες σερβίρονται συνήθως στο απογευματινό τσάι.
Crempog		Ουαλία	Η τηγανίτα της Ουαλίας γνωστή ως crempog ή ffroes. Οι τηγανίτες στην Ουαλία διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Μερικές από αυτές μοιάζουν πολύ με τις αμερικανικές, άλλες γίνονται με μαγιά ή πλιγούρι βρώμης και κάποιες παρασκευάζονται σαν τις σκωτσέζικες. Οι Crumpets και οι pikelets περιέχονται επίσης στις ποικιλίες ουαλέζικης τηγανίτας.
Palacsinta		Ουγγαρία	Στην Ουγγαρία η τηγανίτα είναι γνωστή ως palacsinta (που προέρχεται από τη λατινική λέξη "πλακούντας" ) και φτιάχνονται από αλεύρι, γάλα ή σόδα, ζάχαρη, αυγά και γλυκό κρασί που προστίθεται στον χυλό. Η γέμιση είναι συνήθως μαρμελάδες, ζαχαρωμένα και τριμμένα καρύδια ή σπόροι παπαρούνας, ζαχαρωμένο τυρί cottage, ζαχαρωμένο κακάο ή σκόνη κανέλας. Υπάρχει ποικιλία με βάση το κρέας και τα μανιτάρια όπως το Hortobágyi palacsinta. Το Gundel palacsinta είναι μια ουγγρική τηγανίτα γεμιστή με καρύδια, ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού, σταφίδες και ρούμι, που σερβίρεται με σάλτσα σοκολάτας και συχνά γίνεται φλαμπέ. Οι ουγγρικές τηγανίτες σερβίρονται και ως κύριο πιάτο και σαν επιδόρπιο. Μια άλλη ποικιλία είναι τα Langos με τυρί και ξινή κρέμα που γίνονται από αλεύρι, μαγιά, αλάτι και νερό και ολοκληρώνονται με ξινή κρέμα και τριμμένο τυρί και η Liptauer που γεμίζεται με ζαμπόν ή λουκάνικα με αλεσμένο σκόρδο ή σκορδοβούτυρο, μανιτάρια, τυρί ξινό, μελιτζάνα, λάχανο, κεφίρ, ζάχαρη ζαχαροπλαστών ή μαρμελάδα.
Pönnukaka		Ισλανδία	Οι ισλανδικές κρέπες - τηγανίτες ονομάζονται "pönnukaka". Οι τηγανίτες έχουν συνήθως χρώμα λίγο πιο σκούρο από τις υπόλοιπες γνωστές τηγανίτες. Οι Pönnukaka είναι συνήθως μαγειρεμένες σε ειδικό ισλανδικό τηγάνι που χρησιμοποιείται ειδικά για τηγανίτες, όπου η τηγανίτα γίνεται όσο πιο λεπτή είναι δυνατόν και είναι σημαντικό να μην πλένεται το τηγάνι μετά τη χρήση, ούτε καν με νερό. Οι Pönnukaka παραδοσιακά σερβίρονται περιτυλιγμένες με ζάχαρη ή διπλωμένες με μαρμελάδα και κρέμα σαντιγί, αλλά σε μαγαζιά τα οποία τη σερβίρουν μπορεί να προστεθεί και παγωτό. Στην Ισλανδία οι τηγανίτες Βόρειου- αμερικανικού τύπου κόβονται στη μέση και χρησιμοποιούνται ως ψωμί σάντουιτς, παρόμοιες με το ισλανδικό flatbread.
Pannenkoeken		Ολλανδία	Στις Κάτω Χώρες οι τηγανίτες είναι γνωστές ως pannenkoeken και καταναλώνονται κυρίως στο μεσημεριανό γεύμα και την ώρα του δείπνου. Στα εστιατόρια οι κρέπες είναι δημοφιλείς στις οικογένειες και σερβίρουν πολλές ποικιλίες τηγανίτας, γλυκές, αλμυρές και γεμιστές. Το Pannenkoeken είναι ελαφρώς παχύτερο από τις κρέπες και συνήθως αρκετά μεγάλο, 12 με 30 cm περίπου σε διάμετρο. Ο χυλός γίνεται με βάση το αυγό και οι γεμίσεις περιλαμβάνουν διάφορα είδη όπως φέτες μήλου, τυρί, ζαμπόν, μπέικον και ζαχαρωμένα τζίντζερ, μόνα τους ή σε συνδυασμό. Το Stroop, ένα παχύ σιρόπι τεύτλων που μοιάζει με σιρόπι μελάσας είναι επίσης δημοφιλές σαν κλασικό συμπλήρωμα της ολλανδικής τηγανίτας με μπέικον. Το Poffertjes είναι ένα γρήγορο ψωμί, παρόμοιο με τις Αμερικανικές τηγανίτες, αλλά γλυκό και πολύ μικρότερο. Κατασκευασμένο σε ένα ειδικό λακκάκι από χαλκό ή χυτό τηγάνι σιδήρου, γυρίζεται μία φορά με πιρούνι. Σε αντίθεση με τις ολλανδικές τηγανίτες, ο χυλός για το Poffertjes περιέχει μπέικιν πάουντερ και για αυτό το εσωτερικό της τηγανίτας είναι πιο μαλακό από το εξωτερικό της. Το spekdik είναι το είδος τηγανίτας που παραδοσιακά καταναλώνεται στις επαρχίες Groningen και Drenthe της Ολλανδίας γύρω στο Νέο Έτος. Σε αντίθεση με τις τηγανίτες, ένα spekdik είναι μαγειρεμένο σε τηγάνι βάφλας. Τα κύρια συστατικά ενός spekdik είναι το σιρόπι, τα αυγά και το αλεύρι σίκαλης ενώ μερικές ποικιλίες περιλαμβάνουν μπέικον.
Naleśniki		Πολωνία	Η σπιτική πολωνική naleśniki είναι γεμάτη με γλυκό λευκό τυρί. Στην Πολωνία, οι λεπτές τηγανίτες σε στυλ κρέπας είναι μια ποικιλία από αλμυρές ή γλυκές γεμίσεις ως κύριο πιάτο ή επιδόρπιο. Η γλυκιά γέμιση περιλαμβάνει φρέσκα φρούτα (π.χ. μύρτιλα), μαρμελάδες και μαλακό λευκό τυρί με ζάχαρη. Οι αλμυρή γέμιση περιλαμβάνει τηγανητά λαχανικά, τηγανητό κοτόπουλο, κιμά και μια ποικιλία από πρόσθετα συστατικά, όπως πατάτες, μανιτάρια, λάχανο ή ζαμπόν. Μια άλλη ποικιλία πολωνικής τηγανίτας είναι τα racuchy. Είναι μικρότερα και παχύτερα από τα naleśniki και μπορεί να είναι γεμιστά με φέτες μήλου.
Frixuelos		Ισπανία	Οι ισπανικές τηγανίτες ονομάζονται Frixuelos ή Filloas και είναι πολύ δημοφιλείς στη βόρειο-δυτική Ισπανία. Είναι κατασκευασμένες από αλεύρι, γάλα, αυγά. Είναι λεπτές τηγανίτες και συνήθως σερβίρονται με μεγάλη ποσότητα από ζάχαρη ή μέλι. Πρόκειται για ένα τυπικό γλυκό που σερβίρεται κατά την περίοδο του Καρναβαλιού στη Γαλικία, Αστούριας και Λεόν.
Nordic pancakes		Σουηδία	Είναι παρόμοιες με τις κρέπες γαλλικού στιλ. Σε ορισμένες σκανδιναβικές χώρες σερβίρονται με μαρμελάδα ή φρούτα, ειδικά βατόμουρα (ή βούτυρο από αυτό το φρούτο) ως επιδόρπιο, αλλά επίσης και μια ποικιλία από αλμυρές γεμίσεις. Παραδοσιακή σουηδική παραλλαγή είναι η τηγανίτα pannkakor, η οποία μοιάζει με τη γαλλική κρέπα και συχνά σερβίρεται με σαντιγί και μαρμελάδα και τρώγεται για μεσημεριανό γεύμα την Πέμπτη με σούπα μπιζελιών. Μια άλλη ποικιλία τηγανίτας στη σουηδική κουζίνα είναι τα plättar τα οποία είναι πολύ μικρές τηγανίτες που συνήθως τηγανίζονται σε ειδικό σκεύος, το "plättlagg", ένα είδος τηγανιού με εσοχές (συνήθως επτά) στο οποίο οι τηγανίτες ψήνονται ταυτόχρονα. Ένα άλλο είδος τηγανίτας είναι το ugnspannkaka (τηγανίτα φούρνου) η οποία είναι πολύ παχιά. Μοιάζει με τις γερμανικές τηγανίτες και ψήνεται στον φούρνο. Υπάρχει επίσης μια παραλλαγή η οποία περιλαμβάνει τηγανητό χοιρινό στο κουρκούτι και ονομάζεται fläskpannkaka. Επίσης είναι γνωστές οι τηγανίτες πατάτας που ονομάζονται raggmunk και περιέχουν τεμαχισμένη ωμή πατάτα και πιθανώς και άλλα λαχανικά επιλογής και παραδοσιακά τρώγονται με χοιρινό και μαρμελάδα lingonberry, ένα είδος σκανδιναβικού μούρου που χρησιμοποιείται στη μαγειρική. Μια ποικιλία σουηδικής τηγανίτας είναι η τηγανίτα Gotland που γίνεται με σαφράν και ρύζι και ψήνεται στον φούρνο. Είναι σύνηθες να προστίθεται χυμός λεμονιού στη ζάχαρη για επιπλέον γεύση. Οι τηγανίτες σερβίρονται συχνά μετά από σούπα. Μια άλλη ιδιαίτερη σουηδική τηγανίτα είναι η äggakaka (skånsk äggakaka ή Scanian eggcake). Είναι σχεδόν σαν μία κανονική σουηδική τηγανίτα, αλλά πολύ πιο χοντρή και σερβίρεται με βατόμουρα και μπέικον. Η νορβηγική ποικιλία συνήθως τρώγεται στο δείπνο, παραδοσιακά με μπέικον, μαρμελάδα (συνήθως μύρτιλο) ή ζάχαρη.
Hotcakes		Μεξικό	Τα hotcakes του Μεξικού είναι παρόμοια με τις αμερικάνικες τηγανίτες. Έγιναν δημοφιλείς στο τέλος του 19ου αιώνα, μετά την πρώτη γαλλική Παρέμβαση (1838) και τη δεύτερη γαλλική Παρέμβαση στο Μεξικό (1861 - 1867). Τα Hotcakes συχνά γίνονται με καλαμποκάλευρο αντί για αλεύρι σίτου. Είναι δημοφιλή στα εστιατόρια όλης της χώρας την ώρα του πρωινού γεύματος και συχνά πωλούνται από πλανόδιους πωλητές στις πόλεις και κατά τη διάρκεια τοπικών εορτών. Επίσης πωλούνται κατά τη διάρκεια εκθέσεων. Οι προμηθευτές πωλούν τηγανίτες που ολοκληρώνονται με διαφορετικές σάλτσες όπως το συμπυκνωμένο γάλα, μαρμελάδες φρούτων ή με επάλειψη ενός γλυκού κατσικίσιου γάλακτος που ονομάζεται "cajeta".
Bannock		Βόρειος Αμερική	Οι τηγανίτες Bannock είναι κοινές σχεδόν σε όλους τους λαούς της Βόρειας Αμερικής. Στην ευρωπαϊκή τους έκδοση (Σκωτία), παραδοσιακά γίνονται από πλιγούρι βρώμης. Το Bannock των Αβοριγίνων ήταν φτιαγμένο από καλαμπόκι, παξιμάδι και βολβούς. Η σύσταση του χυλού ήταν διαφορετική επειδή κάθε περιοχή είχε τη δική της παραλλαγή αλευριού και φρούτων. Σήμερα τα Bannock γίνονται σε βαθύ τηγάνισμα, τηγανητά ή στον φούρνο. Καταναλώνονται κυρίως σαν πρωινό αλλά και σαν απογευματινό σνακ. Πωλούνται σε περίπτερα στον δρόμο, γαρνιρισμένα με μαργαρίνη και ζάχαρη. Μια άλλη ποικιλία είναι οι τηγανίτες από αλεύρι αραβοσίτου (jonnycake, johnny cake journey cake ή Johnny Breadjonnycake) και είναι μια πίτα καλαμποκάλευρου. Είναι ένα από τα πρώτα αμερικανικά βασικά είδη διατροφής και εξακολουθεί να καταναλώνεται στις Δυτικές Ινδίες και τις Βερμούδες. Στη σημερινή εποχή, η τηγανίτα jonnycake είναι τηγανητή και φτιάχνεται από καλαμποκάλευρο και πλιγούρι το οποίο αναμειγνύεται με αλάτι και ζεστό νερό ή γάλα και συχνά ζαχαρώνεται ελαφρώς.Τα Yaniqueques ή yanikeke είναι η έκδοση του jonnycake στη Δομινικανή Δημοκρατία. Πρόκειται για ένα τηγανητό ψωμί και όχι για τηγανίτα και είναι πολύ δημοφιλές τρόφιμο στις παραλίες.
American and Canadian pancakes		Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδάς	Οι αμερικανικές και καναδικές τηγανίτες (μερικές φορές ονομάζονται hotcakes, κέικ ταψιού, ή flapjacks) σερβίρονται συνήθως στο πρωινό, σε μια στοίβα από δύο ή τρεις τηγανίτες ενώ το σερβίρισμα ολοκληρώνεται με πραγματικό ή τεχνητό σιρόπι σφενδάμου και βούτυρο, και συχνά συνοδεύεται από μπέικον, τοστ, αυγά ή λουκάνικο. Άλλες δημοφιλείς εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν μαρμελάδα, φυστικοβούτυρο, ξηρούς καρπούς, φρούτα, μέλι, ζάχαρη άχνη, σαντιγί, σιρόπι από ζαχαροκάλαμο και μελάσα. Ο πηχτός χυλός περιέχει αυγά, αλεύρι, γάλα, και έναν διογκωτικό παράγοντα, όπως μπέικιν πάουντερ. Στο μείγμα μπορεί να προστεθούν συστατικά όπως το βουτυρόγαλα, βατόμουρα, φράουλες, μπανάνες, μήλα, κομματάκια σοκολάτας, τυρί ή ζάχαρη. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν μπαχαρικά όπως η κανέλα, η βανίλια και το μοσχοκάρυδο. Γιαούρτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δώσει στις τηγανίτες μία σχετικά υγρή σύσταση. Μια άλλη ποικιλία είναι η τηγανίτα Sourdough την οποία άρχισαν να φτιάχνουν στην Αμερική οι μεταλλοδίφες και οι πρωτοπόροι, με προζύμι επειδή δεν είχαν τον τρόπο να βρουν μαγιά. Οι τηγανίτες Sourdough είναι μια ειδική ποικιλία στην Αλάσκα. Η τηγανίτα Silver dollar (ασημένιο δολάριο) έχει διάμετρο περίπου 5 έως 7 cm και είναι απλά λίγο μεγαλύτερη από τα προ-1979 "ασημένια δολάρια" των Ηνωμένων Πολιτειών και για αυτό τον λόγο ονομάστηκαν έτσι. Φτιάχνονται από μία μικρή κουταλιά από τον ίδιο χυλό τον οποίο παρασκευάζονται όλες οι τηγανίτες. Μία μερίδα είναι συνήθως πέντε έως δέκα μικρές τηγανίτες.Γερμανικές τηγανίτες ή μικρές ολλανδικές τηγανίτες σε σχήμα κούπας σερβίρονται επίσης σε αμερικανικά μαγαζιά. Τρώγονται με λεμόνια και ζάχαρη άχνη, μαρμελάδα ή καραμελωμένα μήλα, καθώς και λουκουμάδες. Η τηγανίτα David Eyre είναι μια παραλλαγή της γερμανικής τηγανίτας που πήρε το όνομά της από τoν Αμερικανό συγγραφέα και εκδότη David W. Eyre (1912 - 2008).Τα Toutons είναι μικρές, λεπτές παραδοσιακές τηγανίτες της Νέας Γης. Συνήθως σερβίρονται με σκούρα μελάσα.
Chorreadas		Κεντρική Αμερική-Κόστα Ρίκα	Στην Κόστα Ρίκα οι τηγανίτες chorreadas είναι παρόμοιες με τα cachapas.
Panqueques		Γουατεμάλα	Οι τηγανίτες Γουατεμάλας ονομάζονται Panqueques. Φτιάχνονται με τα ίδια συστατικά όπως οι τηγανίτες των ΗΠΑ. Η επικάλυψη είναι συνήθως φρούτα και μέλι. Είναι ένα πολύ δημοφιλές πρωινό γεύμα στη Γουατεμάλα. Ανάλογα με την περιοχή, το «Panqueque" μπορεί να είναι λεπτό σαν "Crêpe" ή αφράτο σαν την τηγανίτα Βόρειας Αμερικής.
Pikelets		Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία	Στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία οι μικρές τηγανίτες (περίπου 75 mm σε διάμετρο) είναι γνωστές ως pikelets. Παραδοσιακά σερβίρονται με μαρμελάδα ή κρέμα σαντιγί ή μόνο με το βούτυρο, στο απογευματινό τσάι αλλά μπορούν επίσης να σερβιριστούν και στο πρωινό τσάι. Είναι φτιαγμένες με γάλα, αλεύρι που φουσκώνει, αυγά και μια μικρή ποσότητα από ζάχαρη άχνη. Σε ορισμένα μέρη της Νέας Ζηλανδίας μία πολύ λεπτή (σαν κρέπα) τηγανίτα σερβίρεται με βούτυρο, ή βούτυρο και λεμόνι και ενδεχομένως κάποια γλυκιά επικάλυψη και στη συνέχεια τυλίγεται και τρώγεται. Οι αμερικανικού τύπου τηγανίτες είναι επίσης πολύ δημοφιλείς στη Νέα Ζηλανδία. Τρώγονται για πρωινό ή ως επιδόρπιο, με χυμό λεμονιού και ζάχαρη, βούτυρο και σιρόπι σφενδάμου, κομπόστα φρούτων καθώς και με φράουλες και κρέμα γάλακτος, παγωτό, ή τυρί μασκαρπόνε.
Beiju		Βραζιλία	Η Ταπιόκα ή beiju είναι φτιαγμένη από αλεύρι cassava, ένα αλεύρι το οποίο παράγεται από ένα τροπικό δέντρο που χρησιμοποιείται ως τρόφιμο από τους γηγενείς αν και χωρίς προσεκτική χρήση (αν δεν αφαιρεθούν από τη σάρκα του φυτού τα ίχνη κυανίου τα οποία περιέχει) μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση βαριάς μορφής. Η τηγανίτα beiju είναι ελαφρώς παχύτερη από την κρέπα και μπορεί να καταναλωθεί σκέτη ή με γλυκές και αλμυρές σάλτσες. Το αλεύρι ταπιόκα υγραίνεται και περνά από κόσκινο για να γίνει σαν χοντρό αλεύρι. Η θερμότητα του ζεστού ταψιού ή τηγανιού κάνει τα άμυλα να συγχωνεύονται και δημιουργεί μια επίπεδη πίτα που μοιάζει με κοκκώδη τηγανίτα. Δημοφιλείς σάλτσες για την ταπιόκα είναι το λιωμένο βούτυρο και ξηρή τεμαχισμένη καρύδα. Τα Panquecas είναι κατασκευασμένα συνήθως από αγελαδινό γάλα και λεπτό αλεύρι σίτου και γενικά τρώγονται με αλμυρές γεμίσεις τυλιγμένα ρολά (αν και τα panquecas τρώγονται ακόμα και σαν επιδόρπιο). Για τα άτομα με κοιλιακές ασθένειες το άμυλο καλαμποκιού μπορεί να υποκαταστήσει το αλεύρι σίτου. Σαν γέμιση μπορεί να έχει τεμαχισμένο και καρυκευμένο στήθος κοτόπουλου με πάστα ντομάτας, σάλτσα και μοσχαρίσιο κιμά καρυκευμένο με κρεμμύδι ή σοταρισμένο σκόρδο και συχνά κύβους πιπεριά και ντομάτα πάστα ή σάλτσα. Το σερβίρισμα ολοκληρώνεται με τυρί παρμεζάνα. Χορτοφαγικές συνταγές επίσης υπάρχουν, με κιμά σόγιας και είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Γενικώς, τα αλμυρά panqueca τρώγονται για μεσημεριανό γεύμα ή δείπνο, συνοδευόμενα από λευκό ρύζι και σαλάτα και λιγότερο συχνά με όσπρια (στη βραζιλιάνικη κουζίνα, κυρίως με φασόλια).Τα εξωτικά Βραζιλιάνικα blinis φτιάχνονται με μείγμα από γάλα καρύδας και Puba, μια πάστα που προέρχεται από ζύμωση του φυτού μανιόκα. Το προϊόν που προκύπτει είναι σημαντικά πιο υδαρές, ενώ έχει έντονη γεύση από την ταπιόκα η οποία έχει υποστεί ζύμωση και σπάζει πολύ εύκολα. Οι σάλτσες που το συνοδεύουν είναι το λιωμένο βούτυρο και η ίδια γέμιση με τις αλμυρές panqueca.
Cachapas		Κολομβία και Βενεζουέλα	Τα Cachapas είναι τηγανίτες καλαμποκιού, δημοφιλή στην κουζίνα της Κολομβίας και τη Βενεζουέλας.

Ημέρα τηγανίτας

Ιστορικά, οι τηγανίτες έγιναν Καθαρά Δευτέρα.Σε πολλά μέρη του κόσμου (Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία, Σκωτία), οι τηγανίτες καταναλώνονται παραδοσιακά την Καθαρά Τρίτη, η οποία είναι γνωστή σαν την ελληνική Τσικνοπέμπτη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες η Καθαρά Δευτέρα είναι περισσότερο γνωστή ως Mardi Gras (Λιπαρή Τρίτη ή Παχιά Τρίτη), όπου τα τελευταία λιπαρά τρόφιμα έπρεπε να καταναλωθούν πριν από τη Σαρακοστή. Στην Ελλάδα, ημέρα τηγανίτας θεωρείται η Τσικνοπέμπτη.

Αγώνας τηγανίτας στην Αγγλία

Φιλανθρωπικές και σχολικές εκδηλώσεις διοργανώνονται την "ημέρα της τηγανίτας". Στον "αγώνα τηγανίτας" που γίνεται στην Αγγλία, κάθε συμμετέχων φέρνει μία τηγανίτα σε ένα τηγάνι. Όλοι οι δρομείς πρέπει να πετάξουν τις τηγανίτες καθώς τρέχουν και να τις ξαναπιάσουν στο τηγάνι τους. Το έθιμο λέγεται ότι κρατά παραδοσιακά από το 1445 όπου στην πόλη Olney της Αγγλίας μια νοικοκυρά που έφτιαχνε τηγανίτες για να φάει πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής, άκουσε τις καμπάνες του Ναού Αγίου Πέτρου και Παύλου που καλούσαν τους πιστούς στην εκκλησία. Από την αγωνία της να πάει στην εκκλησία, έτρεξε έξω από το σπίτι με το τηγάνι στο χέρι, μέσα στο οποίο βρισκόταν ακόμα η τηγανίτα. Για να την προστατέψει από το κάψιμο, η γυναίκα την πέταξε ψηλά και την ξανάπιασε στο τηγάνι. Η ημέρα της τηγανίτας γιορτάζεται επίσης ευρέως στην Αυστραλία.

Δείτε επίσης

Κατάλογος τηγανητών τροφών από ζυμάρι

• Τηγανίτα
• 
  Αγώνας τηγανίτας στην Αγγλία
• 
  Æbleskiver
• 
  Socca στη Νίκαια
• 
  Αυτόματη μηχανή τηγανίτας