Τσαρλς Μπέρνεϊ (λόγιος)
Ο Τσαρλς Μπέρνεϊ (Αγγλικά: Charles Burney), Κινγκς Λιν, Νόρφολκ 4 Δεκεμβρίου 1757, Ντέπτφορντ, Κεντ 28 Δεκεμβρίου 1817) ήταν Άγγλος λόγιος της κλασικής αρχαιότητας, ακαδημαϊκός και κληρικός.
| Τσαρλς Μπέρνεϊ Charles Burney | |
|---|---|
.jpg) | |
| Όνομα | Τσαρλς Μπέρνεϊ Charles Burney |
| Γέννηση | 4 Δεκεμβρίου 1757 Κινγκς Λιν, Νόρφολκ, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1817 Ντέπτφορντ, Κεντ, |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | οξυγράφος[1] και κλασικιστής |
| Εθνικότητα |  Ηνωμένο Βασίλειο Αγγλική |
| Σχολές φοίτησης | Σχολείο Τσάρτερχαουζ |
| Είδη | Συγγραφέας και μεταφραστής κλασικής λογοτεχνίας |
| Σύζυγος(οι) | Sarah Rose (24 Ιουνίου 1783) |
| Τέκνα | Charles Parr Burney[2] |
| δεδομένα () | |
Προσωπική ζωή και σπουδές Επεξεργασία
Καταγόμενος από το Λονδίνο, ήταν ο γιος του Τσαρλς Μπέρνεϊ (1726-1814), ιστορικού της μουσικής και της πρώτης του γυναίκας Έστερ Σλιπ (Esther Sleepe).[3] Ήταν αδελφός του μυθιστοριογράφου και χρονικογράφου Φάνυ Μπέρνεϊ (Fanny Bourney) και του εξερευνητή Τζέιμς Μπέρνεϊ (James Burney),[4] και ετεροθαλής αδελφός της συγγραφέως Σάρα Μπέρνεϊ (Sarah Burney).[3]
Σπούδασε σε ηλικία 10 ετών στο σχολείο Τσάρτερχαους (Charterhouse School) στο Λονδίνο, έπειτα από σύσταση του δούκα του Μάλμπορόου Τζωρτζ Σπένσερ (George Spencer), και στη συνέχεια, στην ηλικία των 19 ετών, στο κολέγιο Γκόνβιλ και Κέους (Gonville and Caius College) στο Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.[3] Ωστόσο, ο ίδιος κατηγορήθηκε για κλοπή βιβλίων από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, αντικαθιστώντας σημαντικής αξίας παλαιότερες εκδόσεις με δικές του, πιθανώς για να πληρώσει κάποια χρέη του και αποβλήθηκε το 1778. Ο πατέρας του, θυμωμένος από το γεγονός και από τα τυχερά παιχνίδια, τον είχε υποχρεώσει να αλλάξει το επίθετό του. Έλαβε το διδακτορικό του στην Νομική από το Κινγκς Κόλετζ (King`s College) στο Άμπερντιν της Σκωτίας το 1781. Παραδόξως, ο Μπέρνεϊ αργότερα θα συγκεντρώσει νόμιμα μια συλλογή 13.000 σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων που αγοράστηκε τελικά από το Ηνωμένο Βασίλειο για το Βρετανικό Μουσείο το 1817 για το ποσό των 13.500 λιρών, συλλογή που σήμερα ανήκει στην Βρετανική Βιβλιοθήκη ως Συλλογή Μπέρνεϊ .[3]
Επίτροπος, λόγιος και εφημέριος Επεξεργασία
Έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια να χειροτονηθεί διάκονος λόγω της άστατης φοιτητικής του ζωής, το 1782 ο Μπέρνεϊ διορίζεται καθηγητής πρώτα στο Χάιστεϊτ Σκουλ (Highgate School) και έπειτα σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Τσίσγουικ (Chiswick) του δυτικού Λονδίνου, την εποχή που διεύθυνε το σχολείο ο Γουίλιαμ Ρόουζ (William Rose). Το 1783, νυμφεύτηκε την κόρη του διευθυντή του σχολείου που δίδασκε, την Σάρα (1759-1821).[3] Όταν ο πατέρας της πέθανε το 1786, ο Τσαρλς Μπέρνεϊ ανέλαβε την διεύθυνση του σχολείου, μετακινώντας το σε μια κοντινή λονδρέζικη συνοικία στο Χάμερσμιθ (Hammersmith) και από εκεί στο Γκρήνουιτς το 1793.[5]
Πολλοί επιφανείς στρατιωτικοί αξιωματικοί του βρετανικού βασιλικού ναυτικού και στρατού ξηράς σπούδασαν στο ίδρυμα του, αλλά ο ίδιος φαίνεται να εφάρμοζε πολύ πειθαρχημένο εκπαιδευτικό κανονισμό, που προκάλεσε την αντίδραση 50 αγοριών μαθητών στις αρχές του 19ου αιώνα. Διασώζεται ένα σημείωμα ενός μαθητή που είχε λάβει μέρος στην κατάληψη που εξιστορεί τα γεγονότα. Σύμφωνα με αυτό, οι μαθητές είχαν οχυρωθεί, έχοντας προμηθευτεί τρόφιμα και όπλα, και είχαν κλειστεί μέσα στους χώρους του σχολείου. Ο Τσαρλς Μπέρνεϊ αφού πρώτα τους κάλεσε να σταματήσουν την κινητοποίηση, πήρε μια σκάλα και ανέβηκε στο πάνω παράθυρο της πόρτας για να προσπαθήσει να απασφαλίσει την είσοδο και να δει ποιοι συμμετείχαν στην κατάληψη. Ο Μπέρνεϊ κατάφερε να εισέλθει και να λύσει την κατάληψη, αλλά χάρη στην γενναιοδωρία του, πρότεινε στους καταληψίες ή να ζητήσουν συγχώρεση ή να αποβληθούν. Τελικά για σαράντα από αυτούς δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις, ενώ αποβλήθηκαν δυο μαθητές. Αυτήν την περίοδο εκδίδει τα περισσότερα έργα του, πολλά από τα οποία είναι μεταφράσεις κλασικών κειμένων και σημειώσεων. Μεταξύ των ετών 1813 με 1833, παραχώρησε την διεύθυνση του σχολείου στο μοναχοπαίδι του Τσαρλς Παρ Μπέρνεϊ (Charles Parr Burney, 1785-1864).[3]
Ο Τσαρλς Μπέρνεϊ κέρδισε μεγάλη αναγνωρισιμότητα ως ένας κλασικιστής της ελληνικής λογοτεχνίας με αρκετές εκδόσεις στο όνομά του. Τιμήθηκε ως επίτιμος διδάκτωρ από το πανεπιστήμιο που αποφοίτησε και το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρίας (Royal Society) το 1802 και άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Χειροτονήθηκε διάκος το 1807. Απεκατέστησε τις σχέσεις του με το πρώτο του κολλέγιο που αποβλήθηκε και του απονεμήθηκε τιμητικά το μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1808 κατά την χειροτονία του ως πρεσβύτερος της Αγγλικανικής Εκκλησίας.[3] Ανήλθε γρήγορα σε σημαντικές ποιμαντικές θέσεις στην Αγγλικανική Εκκλησία, έγινε εφημέριος της πλούσιας περιοχής του Κλιφ (Cliff) στη κομητεία του Κεντ την νοτιοανατολικής Αγγλίας, έπειτα υπηρέτησε στο Λονδίνο, στην ενορία του Αγίου Παύλου στο Ντέπτφορντ και αργότερα ως κύριος πρεσβύτερος (prebendary) του ιστορικού βασιλικού καθεδρικού ναού του Λίνκολν (Lincoln Cathedral), έδρα της επισκοπής του Λίνκολν.[4] Πέθανε σε ηλικία 60 ετών από καρδιακή προσβολή.[3]
Ενδεικτική βιβλιογραφία Επεξεργασία
Παρακάτω παρουσιάζονται ενδεικτικές εκδόσεις του συγγραφέα:[3]
- Appendix ad lexicon Graeco-Latinum a Joan. Scapula constructum (1789)
- Remarks on the Greek Verses of Milton (1790)
- Richardi Bentleii et doctorum virorum epistolae (1807)
- Tentamen de metris ab Aeschylo in choricis cantibus adhibitis (1809)
- Philemonos lexikon technologikon (1812)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ rkd
.nl /explore /artists /14299. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2016. - ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 (Αγγλικά) Ιστοσ. Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ, The Burney Center: Burney Biographies: Charles Burney Jr. (1757-1817) Αρχειοθετήθηκε 2008-06-23 στο Wayback Machine., επισκ. 03/02/2012
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Ιστοσ. The Royal Society, Burney Charles (1757 - 1817)[νεκρός σύνδεσμος], επισκ. 03/02/2012
- ↑ Το γράμμα αναφέρεται στο: The Journals and Letters of Fanny Burney (Madame d'Arblay), εκδ. Joyce Hemlow et al., Τόμος 10 (Oxford: Clarendon Press, 1972-84), σ. 796, σημείωση 6. Το περιστατικό ιστορείται ως "The grand school-rebellion" σε γράμμα του 1828 από την Σάρα Μπέρνεϊ (Sarah Burney) προς την ετεροθαλή αδελφή της και τον ανιψιό της: The Letters of Sarah Harriet Burney, εκδ. Lorna J. Clark, (Athens, GA/London: University of Georgia Press), Letter 112, σσ. 273 και 276, σημείωση 8.