Ο Τσιάνγκ Τσεμίν (pinyin: Jiang Zemin κινέζικα: 江泽民17 Αυγούστου 1926 - 30 Νοεμβρίου 2022) ήταν Κινέζος πολιτικός, ο οποίος διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας από το 1989 έως το 2002, πρόεδρος της Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από το 1993 ως το 2003 και πρόεδρος του Λαϊκού Κογκρέσου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού από το 1989 ως το 2004. Συνταξιοδοτήθηκε μετά τη λήξη της προεδρίας του, ορίζοντας διάδοχο τον Χου Τζιντάο .

Τσιάνγκ Τσεμίν
江泽民
O Τσιάνγκ Τσεμίν το 2002
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
江泽民 (Απλοποιημένα Κινεζικά)
Γέννηση17  Αυγούστου 1926[1][2][3]
Γιανγκτσόου
Θάνατος30  Νοεμβρίου 2022[4]
Σαγκάη[4]
Αιτία θανάτουλευχαιμία[5][6] και Σύνδρομο πολυοργανικής ανεπάρκειας[5][6]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[5][4]
Τόπος ταφήςYangtze Estuary
ΚατοικίαJiangdu County (1926–1943)
Ναντσίνγκ (Δημοκρατία της Κίνας) (1943–1945)
Σαγκάη (1946–1954)
Τσανγκτσούν (1954–1955)
Σαγκάη (1962–1965)
Γουχάν (1965–1970)
Πεκίνο (1970–1976)
Σαγκάη (1976–1977)
Πεκίνο (1977–1985)
Σαγκάη (1985–1989)[7]
Τσονγκνάνχαϊ (1989–2003)[7]
Σαγκάη (2003–2022)[7]
Μόσχα (1955–1956)
Τσανγκτσούν (1956–1962)
Χώρα πολιτογράφησηςΔημοκρατία της Κίνας (1912–49) (1926–1949)
Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (1949–2022)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΚινεζικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΚινεζικά
Αγγλικά
Ρωσικά
Ρουμανικά
Ιαπωνικά
Γαλλικά
Γερμανικά
Ισπανικά
Ουρντού
ΣπουδέςYangzhou High School of Jiangxi Province (1937–1943)[8]
National Central University (1943–1945)
Chiao Tung University (1946–1947)
Yangzhou Dongguan Primary School (1933–1937)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[9]
ηλεκτρολόγος μηχανικός[10]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Τζιάο Τονγκ της Σανγκάης (από 1989)
Shanghai Yimin No.1 Food Factory (1947–1952)
Shanghai Soap (1952–1953)
China United Engineering Corporation Limited (1953–1954)
FAW Group (1954–1962)
Shanghai Electric Apparatus Research Institute (1962–1965)
Wuhan Institute of Thermal Machinery (1965–1967)
First Ministry of Machine-Building of the People's Republic of China (1970–1980)
Import and Export Administration Commission of the People's Republic of China (1980–1982)
Ministry of Electronics Industry (1982–1985)
Shanghai Municipal People's Government (1985–1988)
Shanghai Municipal Committee of the Chinese Communist Party (1985–1989)
Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (1989–2002)
Αξιοσημείωτο έργοSelected Works Of Jiang Zemin
Science in China
Energy Development Trends and Major Energy Conservation Measures
Reflections on Energy Issues in China
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Κίνας
Οικογένεια
ΣύζυγοςWang Yeping (1951–2022)[11]
ΤέκναJiang Mianheng
Jiang Miankang
ΓονείςJiang Shijun και Wang Zhelan[12]
Θετοί γονείςJiang Shangqing
ΑδέλφιαJiang Zehui
ΣυγγενείςJiang Shangqing (adoptive father) και Jiang Shangqing (θείος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΓενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1989–2002)[13]
πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1993–2003)
Chairman of Central Military Commission of People's Republic of China (1990–2005)
Προεδρεύων της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1989–2004)
Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1987–2002)
mayor of Shanghai (1985–1988)
Secretary of the Shanghai Committee of the Chinese Communist Party (1987–1989)
μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου
μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1989–2002)[14]
ΒραβεύσειςΤάγμα του Χρυσού Αετού
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Καλής Ελπίδας (1999)[15]
Order of State of Republic of Turkey
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη
Grand Cross of the Order of Tahiti Nui (3  Απριλίου 2001)
Μετάλλιο Πούσκιν
Τάγμα του Σωτήρος[16]
Τάγμα του Ελευθερωτή
Εθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν
Order of the Crown of Brunei
Order of Tahiti Nui
Τάγμα της Αξίας του Κονγκό
Παράσημο Βηθλεέμ 2000 (15  Απριλίου 2000)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Περίοδος διακυβέρνησης Επεξεργασία

Ο Τσιανγκ Ζεμίν ανήλθε στην εξουσία απρόσμενα, ως ένας υποψήφιος συμβιβασμού μετά τις Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν το 1989, αναλαμβάνοντας Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στις 24 Ιουνίου 1989. Θεωρούνταν ως μία μεταβατική φιγούρα κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, καθώς δε διέθετε ευρεία κομματική υποστήριξη. Ο ιστορικός ηγέτης της Κίνας Τενγκ Σιαοπίνγκ, παρά την αυξημένη ηλικία του εξακολουθούσε να ασκεί μεγάλη επιρροή στην κατεύθυνση της πολιτικής του Τσιανγκ Ζεμίν, ιδιαίτερα την οικονομική με την Κίνα να ασπάζεται επισήμως το 1992 το δόγμα της "σοσιαλιστικής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς" έπειτα από μία περιοδεία του Τενγκ στη νότια Κίνα.

Στις 27 Μαρτίου 1993, ανέλαβε και Πρόεδρος της Κίνας , παγιώνοντας πλέον την εξουσία του στην ηγεσία της χώρας. Στη διάρκεια της διακυβέρνησής του η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, αν και η Κίνα άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό της, με κυριότερα τους ολοένα και περισσότερο αυξημένους ρυθμούς αστικοποίησης, την εγκατάλειψη της υπαίθρου, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που ξεπερνούσαν σε μερικές αστικές περιοχές το 40% και την εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή. Τα έτη 1997 και 1999 επεστράφησαν στην Κίνα το Χονγκ Κονγκ από το Ηνωμένο Βασίλειοκαι το Μακάου από την Πορτογαλία αντίστοιχα, δύο ιδιαίτερα σημαντικά οικονομικά κέντρα της ανατολικής Ασίας. Στην εξωτερική πολιτική, η Κίνα διατήρησε καλές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες, αν και υπήρξαν περίοδοι εντάσεων, ιδίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μετά τον βομβαρδισμό της κινεζικής πρεσβείας στο Βελιγράδι από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, στη διάρκεια του Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου το 1999 [17][18].

Στις 15 Νοεμβρίου 2002 ο Τσιανγκ Τσεμίν εγκατέλειψε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και στις 15 Μαρτίου 2003 αποχώρησε και από την προεδρία της χώρας, παραδίδοντας και τις δύο θέσεις στον Χου Τζιντάο. Το 2005 αποσύρθηκε και από τις τελευταίες θέσεις εξουσίας που κατείχε. Την περίοδο του θανάτου του ήταν ο μακροβιότερος πρώην Πρόεδρος της Κίνας.

Απεβίωσε στις 30 Νοεμβρίου 2022, σε ηλικία 96 ετών.[19]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w68h0brg. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. jiang-zemin. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 29105.
  4. 4,0 4,1 4,2 «告全党全军全国各族人民书». (Simplified Chinese) XinhuaNet. 30  Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30  Νοεμβρίου 2022.
  5. 5,0 5,1 5,2 www.reuters.com/world/china/former-chinese-president-jiang-zemin-has-died-state-media-2022-11-30/.
  6. 6,0 6,1 «告全党全军全国各族人民书». (Simplified Chinese) XinhuaNet. 30  Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30  Νοεμβρίου 2022.
  7. 7,0 7,1 7,2 Robert Lawrence Kuhn: «The Man Who Changed China: The Life and Legacy of Jiang Zemin» (Αγγλικά) Random House. 2004.
  8. «Jiang Zemin returns to spotlight with a salutory couplet to former school». (Αγγλικά) South China Morning Post. 22  Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20  Αυγούστου 2014.
  9. (Κινεζικά) Chinese Political Elites Database. 1138165. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2022.
  10. Andrew Bell: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc..
  11. news.sina.com.cn/c/nd/2017-01-09/doc-ifxzkssy1483790.shtml. Ανακτήθηκε στις 26  Μαΐου 2021.
  12. 12,0 12,1 (πολλαπλές γλώσσες) geni.com.
  13. Immanuel C.Y. Hsü: «The Rise of Modern China» (Αγγλικά) Oxford University Press. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 2000. σελ. 934–935. ISBN-13 978-0-19-512504-7. ISBN-10 0-19-512504-5.
  14. fakazamp3downloads.com.
  15. web.archive.org/web/20150118121253/http://www.v1.sahistory.org.za/pages/artsmediaculture/culture%20&%20heritage/national-orders/1999.htm.
  16. Ανακτήθηκε στις 25  Μαρτίου 2021.
  17. Nationalism, Democracy and National Integration in China. Routledge. 12 Νοεμβρίου 2012. σελίδες 72–91. ISBN 978-0-203-40429-4. 
  18. «Raworth, Sophie, (born 15 May 1968), Presenter, BBC News». Who's Who (Oxford University Press). 2008-12-01. http://dx.doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.246653. 
  19. Newsroom (30 Νοεμβρίου 2022). «Πέθανε ο πρώην πρόεδρος της Κίνας Τσιανγκ Ζεμίν». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.