Συντεταγμένες: 40°56′53″N 4°7′4″W / 40.94806°N 4.11778°W / 40.94806; -4.11778

Το υδραγωγείο της Σεγόβια (ή ακριβέστερα, η υδατογέφυρα) είναι ρωμαϊκό υδραγωγείο στη Σεγόβια, Ισπανία και ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία μνημεία που σωζόνται στην Ιβηρική χερσόνησο. Είναι ένα από τα κύρια σύμβολα της Σεγόβια και απεικονίζεται στο έμβλημα της πόλης.

Υδραγωγείο της Σεγόβια
Χάρτης
Είδοςπέτρινη γέφυρα, τοξωτή γέφυρα, μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς[1] και ρωμαϊκό υδραγωγείο[2]
ΔιεύθυνσηPlaza del Azoguejo, s/n
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°56′53″N 4°7′4″W
Διοικητική υπαγωγήΣεγκόβια[1][2]
ΤοποθεσίαΣεγκόβια
ΧώραΙσπανία[1][2]
Έναρξη κατασκευής1ος αιώνας
Μήκος17 χλμ
Ύψος28 μέτρα
ΠροστασίαΚληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1884)[1]
Commons page Πολυμέσα

Ιστορία Επεξεργασία

 
Το υδραγωγείο τη νύκτα

Καθώς το υδραγωγείο δεν διαθέτει αναγνώσιμη εγγραφή (μία πρέπει να υπήρχε στο επάνω τμήμα της κατασκευής), το έτος κατασκευής του δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Η ακριβής χρονολόγηση της κατασκευής του υδραγωγείο θεωρούνταν πάντα ένα μυστήριο, αν και θεωρούταν ότι αυτή έλαβε χώρα τον 1ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της εξουσίας των αυτοκρατότων Δομιτιανού, Νέρβα και Τραϊανού. Στο τέλος του 20ού αιώνα, ένας Γερμανός αρχαιολογός κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει το κείμενο στην αφιερωτική πλάκα μελετώντας τα σημάδια των πλέον χαμένων μπρούτζινων γραμμάτων. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο, κατάφερε να προσδιορίσει ότι ο αυτοκράτορας Δομιτιανός (81-96 μ.Χ.) διέταξε την κατασκευή. Οι απαρχές της Σεγόβια είναι παρομοιώς όχι απόλυτα γνωστές. Λάοι οι οποίοι αποκαλούνται Βακκαίοι θεωρείται ότι κατοικούσαν στην περιοχή πριν οι Ρωμαίοι κατακτήσουν την πόλη. Τα ρωμαϊκά στρατεύματα που στάλθηκαν για να ελέγξουν την περιοχή παρέμειναν και εγκαταστάθηκαν εκεί.

Η πρώτη ανακατασκευή του υδραγωγείο έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Φερδινάνδου και της βασίλισσας Ισαβέλλας, γνωστοί και ως «οι Καθολικοί Μονάρχες». Ο Δον Πέδρο Μέσα, ο ηγούμενος του κοντινού μοναστηρίου του Χερόνιμος δελ Παρράλ, ήταν επικεφαλής του έργου. Ανακατασκευάστηκαν συνολικά 36 αψίδες, με μεγάλη προσοχή ώστε να μην αλλάξει τίποτα από το αρχικό έργο ή ρυθμό. Αργότερα, τον 16ο αιώνα, οι κεντρικές εσοχές και τα αγάλματα τοποθετήθηκαν στη δομή. Τις 4 Δεκεμβρίου, ημερά της αγίας Βαρβάρας, η οποία είναι η πολιούχος του πυροβολικού, οι δόκιμοι της τοπικής στρατιωτικής ακαδημίας, κρεμούν μία εικόνα της Παναγίας στη σημαία.

Το υδραγωγείο είναι το σημαντικότερο αρχιτεκτονικό μνημείο της πόλης. Λειτουργεί για αιώνες και διατηρείται σε άψογη κατάσταση. Παρείχε νερό στη Σεγόβια μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.[3] Εξαιτίας της διαφορετικής διάβρωσης των πετρίνων τμημάτων, της διαρροής στο ανώτερο τμήμα της υδατογέφυρας και της μόλυνσης που οδήγησε στη δημιουργία ρωγμών στη γρανιτένια τοιχοποιία, το μνημείο βρίσκεται από το 2006 στο τμήμα παρακολούθησης παγκόσμιων μνημείων από το Παγκόσμιο Ταμείο Μνημείων.

Περιγραφή Επεξεργασία

 
Αεροφωτογραφία της Σεγόβια, στην οποία διακρίνεται και το υδραγωγείο
 
Λεπτομέρεια του υδραγωγείου

Το υδραγωγείο μεταφέρει νερό από τον ποταμό Φουέντε Φρία, ο οποίος βρίσκεται στα κοντινά βουνά, περίπου 17 χιλιόμετρα από την πόλη σε μία περιοχή γνωστή ως Λα Αθεμπέδα. Συνεχίζει άλλα 15 χιλιόμετρα πριν φτάσει στην πόλη.

Το νερό αρχικά μαζεύεται σε μία δεξαμενή γνωστή ως Ελ Κασερόν και στη συνέχεια οδηγείται μέσω ενός καναλιού σε ένα δεύτερο πύργο, ο οποίος είναι γνωστός ως Κάσα δε Άγουας. Εκεί σταδιακά καθαρίζεται και η άμμος κατακάθεται πριν το νερό συνεχίσει την πορεία του. Στη συνέχεια το νερό διανύει 728 μέτρα με κλίση ένα τοις εκατό μέχρι να φτάσει στην κορυφή του Πόστιγο, ένα βραχώδες ύψωμα πάνω στο οποίο είναι κτισμένο το κέντρο της πόλης και το Αλκάθαρ της Σεγόβια. Στη συνέχεια, στην Πλάθα δε Ντίαθ Σάνθ, η κατασκευή στρίβει απότομα και κατευθύνεται προς την Πλάθα Αθογκέχο. Αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό τμήμα του μνημείου. Στο ψηλότερο σημείο του, το υδραγωγείο έχει ύψος 28,5 μέτρα, συμπεριλαμβανομένων 6 μέτρων θεμελιών. Υπάρχουν τόσο μονές όσο και διπλές αψίδες οι οποίες υποστηρίζονται από κολώνες. Από το σημείο που το υδραγωγείο εισέρχεται στην πόλη μέχρι το σημείο στο οποίο φτάνει στην Πλάθα δε Ντίαθ Σανθ, έχει 75 μονές αψίδες και 44 διπλές (ή 88 αν μετρηθούν η καθε μία ξεχωριστά), που ακολουθούνται από τέσσερις μονές αψίδες, οπότε συνολικά υπάρχουν 167 αψίδες. Η κατασκευή του υδραγωγείου ακολουθεί τις αρχές που περιγράφει ο Βιτρούβιος στο έργο του De Architectura, το οποίο δημοσιεύθηκε στα μέσα του πρώτου αιώνα.

Το πρώτο τμήμα του υδραγωγείου περιέχει 36 ημικυκλικές αψίδες, που ξαναχτίστηκαν τον 15ο αιώνα για να αποκατασταθεί ένα μέρος που καταστράφηκε από τους Μαυριτανούς το 1072. Η γραμμή των τόξων οργανώνεται σε δύο επίπεδα, διακοσμημένα απλά, στην οποία κατά κύριο λόγο απλά καλούπια συγκρατούν το πλαίσιο και παρέχουν στήριξη στην κατασκευή. Στο επάνω επίπεδο, οι καμάρες έχουν συνολικό πλάτος 5,1 μέτρα (16,1 πόδια). Χτισμένοι σε δύο επίπεδα, οι κορυφαίοι πυλώνες είναι μικρότεροι και στενότεροι από εκείνους στο χαμηλότερο επίπεδο. Η κορυφή της δομής περιέχει το κανάλι μέσα στο οποίο ρέει το νερό. Το κανάλι είναι κοίλο, σχήματος U και έχει διαστάσεις 0,55 επί 0,46 μέτρα. Η κορυφή του κάθε πυλώνα έχει κάθετη διατομή διαστάσεων 1,8 από 2,5 μέτρα, ενώ τα η βάση έχει διατομή περίπου 2,4 επί 3 μέτρα.

Το υδραγωγείο είναι χτισμένο χωρίς κονίαμα, με ογκόλιθους γρανίτη. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, η καθεμία από τις τρεις ψηλότερες καμάρες είχε μία επιγραφή με χάλκινα γράμματα, αναφέροντας το όνομα του κατασκευαστή του, μαζί με την ημερομηνία κατασκευής. Σήμερα, δύο κόγχες είναι ακόμα ορατές, μία σε κάθε πλευρά του υδραγωγείου. Είναι γνωστό ότι σε μία από αυτές βρισκόταν μία εικόνα του Ηρακλή, ο οποίος, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ο ιδρυτής της πόλης. Η άλλη θέση περιέχει τώρα εικόνες της Παρθένου της Φουενθίσλα (η προστάτιδα της Σεγόβια) και του Αγίου Στεφάνου.

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία