Υδραυλικός τηλέγραφος

Ο υδραυλικός τηλέγραφος είναι ένα σύστημα επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις που εφευρέθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον Αρκάδα στρατηγό Αινεία τον Τακτικό. Σύμφωνα μ' αυτόν, όσοι επιθυμούσαν να μεταδώσουν κάποια μηνύματα πήγαιναν σε έναν λόφο και εκεί γέμιζαν ένα κάδο με νερό. Στον απέναντι λόφο υπήρχε ένας ακριβώς ίδιος κάδος με την ίδια βρύση στη βάση του κάδου. Οι δύο κάδοι είχαν μια κατακόρυφη ράβδο η οποία επέπλεε σε πλωτήρα μέσα στο νερό και είχε χαραγμένα πάνω της διάφορα μηνύματα. Κάθε φορά που ήθελαν να στείλουν ένα σήμα, ανύψωναν έναν πυρσό και οι δύο σταθμοί (πομπός και δέκτης) άνοιγαν τις βρύσες τους την ίδια στιγμή. Το νερό έβγαινε με τον ίδιο ρυθμό και όταν η επιφάνειά του νερού στον σταθμό του πομπού έφθανε στο μήνυμα που ήθελαν να στείλουν, κατέβαζαν τον πυρσό και έκλειναν τη βρύση. Τότε μπορούσε ο δέκτης να διαβάσει το μήνυμα πάνω στη ράβδο. Αυτός μετά μετέδιδε το μήνυμα στον επόμενο στη σειρά σταθμό και από εκεί σε άλλους.

Ανακατασκευή υδραυλικού τηλέγραφου, Τεχνολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Ο υδραυλικός τηλέγραφος απαιτούσε πολύ καλό συγχρονισμό των δύο σταθμών για να μπορέσει να δουλέψει σωστά.

• 
  Τα επισυνημμένα μηνύματα στην δοκό του τηλέγραφου, ανακασκευή στο Τεχνολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
• Επίδειξη λειτουργίας του υδραυλικού τηλέγραφου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο Υδραυλικός Τηλέγραφος στον ιστότοπο του Μουσείου Τεχνολογίας "Noesis"