Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 1969
Το 22ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών πραγματοποιήθηκε από τις 8 έως τις 23 Μαΐου του 1969. Σ' αυτό το φεστιβάλ προστέθηκε ένα νέο μη διαγωνιστικό μέρος που ονομάστηκε "Το Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών", ως απάντηση στην ακύρωση του φεστιβάλ το 1968[2].
| Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 1969 | |
|---|---|
| Ταινία πρεμιέρας | Γλυκιά Τσάριτυ |
| Τοποθεσία | Κάννες, Γαλλία |
| Ιδρύθηκε | 1946 |
| Βραβεία | Μέγα βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών (Επαναστατημένη γενιά)[1] |
| Τίτλοι ταινιών | 26 (στο διαγωνιστικό τμήμα) 6 (εκτός διαγωνισμού) 14 (μικρού μήκους) |
| Ημερομηνία Φεστιβάλ | 8 Μαΐου 1969 - 23 Μαΐου 1969 |
| Επίσημη ιστοσελίδα | |
Το Μεγάλο Βραβείο πήγε στην ταινία Επαναστατημένη γενιά του Λίντσεϊ Άντερσον. Το φεστιβάλ άνοιξε με την ταινία Γλυκειά Τσάριτυ[3].
Οι ταινίες που ξεχώρισαν Επεξεργασία
Το μεγάλο βραβείο αυτή τη χρονιά, που ζούσε ακόμη κάτω από την επήρεια του πνεύματος του 1968 και ανταποκρίθηκε στην έξαρση του χίπικου κινήματος, απονεμήθηκε στην αντιεξουσιαστική Επαναστατημένη γενιά του Λίντσεϊ Άντερσον. Από την άλλη, το τρίπτυχο "σεξ, ναρκωτικά και ροκ εν ρολ", εισέβαλε στις Κάννες με τη μορφή τριών καβαλάρηδων. Τριών νεαρών με μακριά μαλλιά και καλιφορνέζικα καμώματα, που εκπροσωπούσαν την αμερικανική αντι-κουλτούρα. Ο Ντένις Χόπερ, ο Πίτερ Φόντα και ο Τζακ Νίκολσον ήρθαν την κατάλληλη στιγμή για να καταδείξουν μια διαφορετική εικόνα της Αμερικής: των νέων εξερευνητών που διέσχιζαν τη χώρα όπως άλλοτε οι καουμπόι στα γουέστερν. Μόνο που αντί για άλογα είχαν μηχανές. Ταξίδευαν για να ξορκίσουν τη βία, την αδιαφορία, τον πόλεμο[4]. Ο Ξένοιαστος Καβαλάρης, που προβλήθηκε στις φεστιβαλικές Κάννες, γράφτηκε στη μυθολογία του αμερικανικού κινηματογράφου. Μία πραγματικά καλτ ταινία που έκανε στη συνέχεια εκατομμύρια εισπράξεις, γνωρίζοντας τεράστια εμπορική επιτυχία. Ο Ντένις Χόπερ αποχώρησε από την Κρουαζέτ με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη.
Η ταινία Ζ του Κώστα Γαβρά κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής και το βραβείο ανδρικής ερμηνείας (Ζαν-Λουί Τρεντινιάν).
Οι Κάννες του 1969 έζησαν μέσα στις αντιθέσεις. Δεξιώσεις, φαγοπότια, πάρτι και κραιπάλη από τη μία. Πρωτοπορία, επανάσταση και πολιτικοποίηση από την άλλη. Το φεστιβάλ, αναγεννημένο από τις στάχτες του 1968, προσαρμόστηκε με ταχύτητα στην κουλτούρα της νέας δεκαετίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Cannes 1969 Cinema Francais
- ↑ 1969 - Année polémique Festival de Cannes
- ↑ Kim R. Holston, Movie Roadshows: A History and Filmography of Reserved-Seat Limited Showings, 1911-1973, McFarland & Company (2013)
- ↑ Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 146-147, Καθημερινή (1998)