Φιανκέτο (σκάκι)

Στο σκάκι το φιανκέτο (ιταλικά: fianchetto, «μικρό τείχος») είναι ένα μοντέλο ανάπτυξης όπου ένας αξιωματικός έχει αναπτυχθεί στο αρχικό τετράγωνο ακριβώς του πιονιού του παρακείμενού του ίππου ενώ το πιόνι του ίππου έχει μετακινηθεί ένα ή δύο τετράγωνα προς τα εμπρός.

Κασπάροφ – Στινγκ (2000)

	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ

Ένα παράδειγμα φιανκέτου: 1.η3 Ιζ6 2.Αη2

Το φιανκέτο είναι η βάση πολλών υπερσύγχρονων ανοιγμάτων, των οποίων η φιλοσοφία είναι να καθυστερήσουν την άμεση κατάληψη του κέντρου της σκακιέρας με ένα σχέδιο υπονόμευσης και καταστροφής της κεντρικής διάταξης του αντιπάλου. Για το λόγο αυτό, εμφανίζεται τακτικά στις Ινδικές άμυνες. Το φιανκέτο είναι λιγότερο συχνό στα ανοικτά ανοίγματα (1.ε4, ε5), αλλά ο αξιωματικός του βασιλιά των μαύρων είναι μερικές φορές σε φιανκέτο, για παράδειγμα στην Ισπανική παρτίδα ή αντίστοιχα των λευκών, για παράδειγμα σε μια ασυνήθιστη βαριάντα της Βιεννέζικης παρτίδας.

Τακτική

Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη του φιανκέτου είναι ότι συχνά επιτρέπει στον αξιωματικό να γίνει πιο ενεργός. Επειδή ο αξιωματικός τοποθετείται σε μία από τις δύο μεγάλες διαγωνίους, την θ1-α8 ή την α1-θ8, ελέγχει πολλά τετράγωνα και μπορεί να γίνει ένα ισχυρό επιθετικό όπλο. Ωστόσο, μια διάταξη με φιανκέτο παρουσιάζει επίσης κάποιες ευκαιρίες στον αντίπαλο παίκτη, όταν ο αξιωματικός στο φιανκέτο ανταλλαχθεί με κάποιο κομμάτι, τότε τα τετράγωνα που προηγουμένως ήταν υπό την προστασία του αξιωματικού γίνονται πλέον αδύναμα και μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για μια επίθεση (ιδιαίτερα εάν το φιανκέτο που διεξήχθηκε ήταν στην πλευρά του βασιλιά). Ως εκ τούτου, η ανταλλαγή των αξιωματικών σε φιανκέτο δεν πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία, ειδικά όταν ο εχθρικός αξιωματικός του ίδιου χρώματος βρίσκεται ακόμα στη σκακιέρα.

Τέσσερις αξιωματικοί σε φιανκέτο

	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ

Διάταξη μετά από 8.Αβ2

Το 1925, σε μια παρτίδα μεταξύ των γκρανμαίτρ Ακίμπα Ρουμπινστάιν με τα λευκά και Άρον Νίμζοβιτς με τα μαύρα, η διάταξη κατά την όγδοη κίνηση των λευκών παρουσίαζε τέσσερις αξιωματικούς σε φιανκέτο. Η συμμετρία, επίσης, όλων των κομματιών στην σκακιέρα ήταν εκπληκτική, καθώς μόνο ένα πιόνι των λευκών, στο τετράγωνο β3, και ένα πιόνι των μαύρων, στο τετράγωνο δ7, ήταν μη συμμετρικά κατά τη στιγμή εκείνη.

Πηγές

• Golombek, Harry (1977). Golombek's Encyclopedia of Chess. Crown Publishing. ISBN 0-517-53146-1. 
• Hooper, David Vincent· Whyld, Kenneth (1992). The Oxford Companion to Chess (2η έκδοση). Oxford University Press. ISBN 0-19-866164-9. 

Περαιτέρω ανάγνωση

• Γρίβας, Ευστράτιος (2006). Beating the Fianchetto Defences (στα Αγγλικά). Gambit Publications. ISBN 978-1-904600-48-0.