Φολκσκάμμερ

Λαϊκό Επιμελητήριο
Λαϊκό Επιμελητήριο ; Volkskammer
	Νομοθετικό σώμα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (Ανατολική Γερμανία)
Είδος
Τύπος	Μονοθάλαμο; (κάτω θάλαμος μέχρι το 1958)
Ιστορία
Σύσταση	1949
Κατάργηση	1990
Αντικατέστησε	Ράιχσταγκ (1933–1945)
Αντικαταστάθηκε από	Μπούντεσταγκ (1990–σήμερα)
Έδρες	400
Εκλογές
Τελευταία εκλογή	18 Μαρτίου 1990
Τόπος συνεδριάσεων
	Παλάστ ντερ Ρεπουμπλίκ

Το Φολκσκάμμερ (γερμανικά: Volkskammer, γερμανική προφορά ˈfɔlkskamɐ φολκσκάμα, Λαϊκό Επιμελητήριο) ήταν το νομοθετικό σώμα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, κοινώς γνωστή και με την ονομασία Ανατολική Γερμανία.

Στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, το Φολκσκάμμερ ήταν μέρος ενός διθάλαμου κοινοβουλίου. Το άλλο μέρος ονομαζόταν Επιμελητήριο των Κρατιδίων (Länderkammer). Το 1952, τα πέντε κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας αντικαταστάθηκαν με 14 επαρχίες και το Επιμελητήριο καταργήθηκε το 1958. Συνταγματικά, το Φολκσκάμμερ ήταν το ανώτερο όργανο κρατικής εξουσίας στη ΛΔΓ. Τα συντάγματα της χώρας του έδιναν μεγάλες εξουσίες παραγωγής νομοθετικού έργου. Όλες οι εξουσίες (και η δικαστική) ήταν θεωρητικά υπεύθυνες σε αυτό. Το 1960, το Επιμελητήριο διόριζε το Συμβούλιο του Κράτους, το Συμβούλιο των Υπουργών και το Συμβούλιο Άμυνας.

Στη πράξη, το Επιμελητήριο ήταν διακοσμητικό σώμα: ήταν κυρίως επιφορτισμένο με τη νομική επικύρωση των αποφάσεων που λάμβανε το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας και το Πολιτικό Γραφείο του. Αυτό το μοντέλο κοινοβουλευτισμού εφαρμοζόταν και στα περισσότερα κομμουνιστικά νομοθετικά σώματα. Όλα τα κόμματα έπρεπε να σεβαστούν τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τον ηγετικό ρόλο του ΕΣΚ. Έτσι, μέχρι την Ειρηνική Επάνασταση (στα τέλη του 1989), όλα τα μέτρα περνούσαν ομόφωνα.

Διαδικασία εκλογής Επεξεργασία

Από την ίδρυση του το 1949 μέχρι τις πρώτες (και τελευταίες) ελεύθερες εκλογές τον Μάρτιο του 1990, όλα τα μέλη του Φολκσκάμμερ εξελέγονταν από μια ενιαία λίστα του Εθνικού Μετώπου, μια εκλογική συμμαχία/λαϊκό μέτωπο υπό την κυριαρχία του ΕΣΚ. Επίσης, αρκετές έδρες δίνονταν σε διάφορους οργανισμούς που συνδέονταν με το ΕΣΚ, όπως η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία.

Τα μέλη του επιμελητηρίου εκλέγονταν σε πολυμελείς εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες εκπροσωπούνταν από 4 έως 8 βουλευτές η καθεμία. Για να εκλεγεί, ένας υποψήφιος έπρεπε να λάβει τις μισές έγκυρες ψήφους των ψηφοφόρων της εκλογικές περιφέρειας τους. Ωστόσο, αν ο αριθμός των εκλεγμένων βουλευτών δεν λάβει την απαιτούμενη πλειοψηφία για να καλυφθούν όλες οι έδρες, τότε εντός 90 ημερών θα έπρεπε να λάβει χώρα επαναληπτική εκλογή. Εάν ο αριθμός των βουλευτών που λαμβάνουν την πλειοψηφία των ψήφων ξεπερνούσε τις έδρες που δίνονταν για την εκλογική περιφέρειά τους, η σειρά των υποψηφίων στον εκλογικό κατάλογο καθόριζε ποιοι θα μπουν στο κοινοβούλιο. Οι υποψήφιοι που αποτύχαιναν να εκλεγούν στο κοινοβούλιο λόγω αυτού του κανόνα μπορούσαν ακόμη να μπουν στο κοινοβούλιο αν κάποιος βουλευτής παραιτούνταν από την έδρα του.^[1]

Το ψηφοδέλτιο είχε μια λίστα υποψηφίων. Οι ψηφοφόροι έπαιρναν το ψηφοδέλτιο και μετά το έριχναν στη κάλπη. Αυτοί που ήθελαν να ψηφίσουν υποψήφιους της αντιπολίτευσης ψήφιζαν σε ξεχωριστή κάλπη χωρίς μυστικότητα.^[2] Οι έδρες καθορίζονταν με ποσοστώσεις και όχι με τα πραγματικά ποσοστά.^[3] Το ΕΣΚ, το οποίο είχε τους περισσότερους υποψήφιους, προκαθόριζε την σύνθεση του Φολκσκάμμερ.

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει μια επισκόπηση των επίσημων αποτελεσμάτων για τις κοινοβουλευτικές εκλογές προ του 1990, μαζί με την επακόλουθη κατάνομή των κοινοβουλευτικών εδρών.

Ημερομηνία εκλογών	Συμμετοχή	Ποσοστό ψηφοφόρων υπέρ της κυβερνώσας συμμαχίας (Εθνικό Μέτωπο)	Κατανομή των κοινοβουλευτικών εδρών
Ημερομηνία εκλογών	Συμμετοχή		ΕΣΚΓ	ΧΔΕ	ΦΔΚΓ	ΔΚΑΓ	ΕΔΚΓ	ΕΓΟΣ	ΕΓΝ	ΚΜ	ΔΕΓΓ	ΣΔΚ¹	ΣΑΒΑ	ΕΔΝΚ
19 Οκτωβρίου 1950	98.53%	99.9%	110	67	66	33	35	49	25	24	20	6	12	19
17 Οκτωβρίου 1954	98.51%	99.4%	117	52	52	52	52	55	29	29	18		12
16 Νοεμβρίου 1958	98.90%	99.9%	127	52	52	52	52	55	29	29	18		12
20 Οκτωβρίου 1963	99.25%	99.9%	127	52	52	52	52	68	55	35	22
2 Ιουλίου 1967	99.82%	99.9%	127	52	52	52	52	68	55	35	22
14 Νοεμβρίου 1971	98.48%	99.5%	127	52	52	52	52	68	55	35	22
7 Οκτωβρίου 1976	98.58%	99.8%	127	52	52	52	52	68	55	35	22
14 Ιουλίου 1981	99.21%	99.9%	127	52	52	52	52	68	55	35	22
8 Ιουνίου 1986	99.74%	99.9%	127	52	52	52	52	68	37	21	32		14

¹Παράρτημα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας στη ΛΔΓ.

Το 1976, το Φολκσκάμμερ μετακόμισε σε κτίριο ειδικού σκοπού, το Παλάτι της Δημοκρατίας (Παλάστ ντερ Ρεπουμπλίκ). Πριν το άνοιγμα του παλατιού, το Φολκσκάμμερ συνεδρίαζε στο Λάνγκενμπεκ-Βίρχοφ-Χάους στο δημοτικό διαμέρισμα Μίττε του Βερολίνου.

Αρχικά, οι ψηφοφόροι στο Ανατολικό Βερολίνο δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στις εκλογές για το Φολκσκάμμερ. Συγκεκριμένα, είχαν εκπροσώπηση, αλλά εκπροσωπούνταν από εμμέσως εκλεγμένους βουλευτές χωρίς δικαίωμα ψήφου. Το 1979, ο νόμος άλλαξε και το Ανατολικό Βερολίνο πλέον εκπροσωπούταν από 66 άμεσα εκλεγμένους βουλευτές με πλήρη δικαιώματα ψήφου.^[4]

Διαδηλωτής έξω από το Φολκσκάμμερ, Ιανουάριος 1990.

Το ψηφοδέλτιο των εκλογών του 1990 (το κείμενο σημαίνει "δείγμα")

Μετά τις εκλογές του 1990, η νέα σύνθεση του κοινοβουλίου ήταν η εξής:

Κόμμα/Ομάδα	Ακρωνύμιο κόμματος/κομμάτων	Αριθμός βουλευτών
Συμμαχία για τη Γερμανία	CDU, DA, DSU	192
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας	SPD	88
Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού	PDS, πρώην SED	66
Ένωση των Ελεύθερων Δημοκρατών	DFP, FDP, LDP	21
Συμμαχία 90	B90	12
Κόμμα Πρασίνων της Ανατολικής Γερμανίας και Ανεξάρτητη Ένωση Γυναικών	Grüne, UFV	8
Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας	NDPD	2
Δημοκρατική Ένωση Γυναικών της Γερμανίας	DFD	1
Ενωμένη Αριστερά	VL	1

Πρόεδροι του Λαϊκού Επιμελητηρίου Επεξεργασία

Στο μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξης του, ο επικεφαλής της προεδρίας του Λαϊκού Επιμελητηρίου ήταν μη-Κομμουνιστής. Το μόνο μέλος του ΕΣΚΓ που κατείχε τον τίτλο ήταν ο Χορστ Ζίντερμαν. Αυτό γινόταν με σκοπό να φαίνεται ότι η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας διέθετε συνασπισμό. Ο πρόεδρος του Λαϊκού Επιμελητηρίου ήταν το τρίτο μεγαλύτερο κρατικό αξίωμα στη ΛΔΓ (μετά τον πρόεδρο του Συμβουλίου των Υπουργών και τον πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου). Έτσι ήταν ανεπίσημος αντιπρόεδρος της ΛΔΓ.

Όνομα	Αρχή θητείας	Τέλος θητείας	Συντομογραφία κόμματος
Γιοχάνες Ντίκμαν	7 Οκτωβρίου 1949	22 Φεβρουαρίου 1969	ΦΔΚΓ
Γκέραλντ Γκέτινγκ	12 Μαΐου 1969	29 Οκτωβρίου 1976	ΧΔΕ
Χορστ Ζίντερμαν	29 Οκτωβρίου 1976	13 Νοεμβρίου 1989	ΕΣΚΓ
Γκύντερ Μαλόιντα	13 Νοεμβρίου 1989	5 Απριλίου 1990	ΔΚΑΓ
Ζαμπίνε Μπέργκμαν-Πολ	5 Απριλίου 1990	2 Οκτωβρίου 1990	ΧΔΕ

Η τελευταία πρόεδρος του Λαϊκού Επιμελητηρίου, η Ζαμπίνε Μπέργκμαν-Πολ, ήταν επίσης η μεταβατική αρχηγός κράτους στους τελευταίους έξι μήνες ύπαρξης της Ανατολικής Γερμανίας, επειδή το Κρατικό Συμβούλιο είχε καταργηθεί.