Φουλκ ντε Γκιν
Ο Φουλκ ντε Γκιν (αποβιώσας προ του 1125) ήταν ο πρώτος Άρχοντας της Βηρυτού (1110–π.1117), μετά την κατάληψή της κατά τις απαρχές της Α΄ Σταυροφορίας. Καταγόταν από το Γκιν του Μπουλονναί, ενώ ήταν δεύτερος υιός του Κόμη Μπωντουάν Α΄ ντε Γκιν και μακρινός συγγενής των Κόμητων της Βουλώνης.
| Φουλκ ντε Γκιν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Foulques de Guines (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 1125 (περίπου)[1] |
| Τόπος ταφής | Λίβανος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μπωντουάν Α΄ ντε Γκιν |
| Αδέλφια | Μανασές Α΄ ντε Γκιν |
Ο Φουλκ και οι αδερφοί του, Γκι, Υγκ και Μανασές Ρομπέρ έδωσαν όλοι τους την έγκρισή τους για την παραχώρηση προνομίου από τον πατέρα τους προς το μοναστικό του ίδρυμα του Σαιν-Μεντάρ στο Αντρ το 1084.[2] Ο Φουλκ και ο Υγκ, τότε αρχιδιάκονος, ενέκρινε σχετική χάρτα του Μανασές, τότε Κόμη, προς το ίδιο αυτό μοναστήρι το 1097.[3] Το 1117, οι Φουλκ και Γκι προσυπέγραψαν χάρτα, σύμφωνα με την οποία, ο Μανασές προχωρούσε στην ίδρυση ενός μοναστηριού αφιερωμένου στον Άγιο Λεονάρδο στα προάστια του Γκιν.
Ο Φουλκ θεωρείται πιθανό να συνόδευσε τους Κόμητες Ευστάθιο Γ΄ της Βουλώνης και Ροβέρτο Β΄ της Φλάνδρας κατά την Α΄ Σταυροφορία το 1096, μαζί με τους τρεις αδερφούς του και τον πατέρα του.[4] Έλαβε την Ηγεμονία της Βηρυτού αφότου ο συγγενής του, Βασιλέας Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ, την κατέλαβε, καθώς αναφέρεται σε ένα σύντομο ανώνυμο ποίημα με τίτλο "Στίχος για τους Λαμπρούς Άνδρες της Διακονίας της Τερουάν οι οποίοι μετείχαν στην Οσία Εκστρατεία":
|
|
Ο Φουλκ απεβίωσε το 1125, περίοδο κατά την οποία ο Βαλτέρ Α΄ Μπριζμπάρ ήταν Άρχοντας της Βηρυτού. Σύμφωνα με τον λαμπέρ ντ'Αρντρ ετάφη στην Παλαιστίνη: "Ο Φουλκ, Κόμης της Βηρυτού στους Αγίους Τόπους τελικώς ετάφη" (Fulconem in terra promissionis comitem apud Baruth, ibique demum sepultum).[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Concedentibus filiis eius Manasse, Fulcone, Widone, Hugone, quoted by Johannes Heller, ed., Historia comitum Ghisnensium et Ardensium dominorum, MGH SS 24:574[νεκρός σύνδεσμος], n. 1.
- ↑ Η χάρτα αυτή αναφέρεται στην Chronica Ardensis του Αββά Γουλιέλμου στο MGH SS 24:698[νεκρός σύνδεσμος]–699[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ Jonathan Riley-Smith, The First Crusaders, 1095–1131 (Cambridge University Press, 1997), 93, 206, τον κατηγοριοποιεί μεταξύ αυτών που "σίγουρα ή σχεδόν" βέβαια έλαβαν μέρος στην Α΄ Σταυροφορία.
- ↑ Versus de viris illustribus dioecesis Tarvanensis in sacre fuere expeditione, in E. Martène and U. Durand, edd., Veterum scriptorum ... amplissima collectio 5 (Paris, 1729), 540. John France, Medieval Warfare, 1000–1300 (Ashgate, 2006), 424, περιγράφει το ποίημα αυτό ως "μία σύντομη, ωστόσο πολύτιμη πηγή η οποία ασχολείται αποκλειστικά με Σταυροφόρους προερχόμενους από την Διακονία της Τερουάν."
- ↑ Historia comitum Ghisnensium et Ardensium dominorum, MGH SS 24:574[νεκρός σύνδεσμος].
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Hans Eberhard Mayer, "The Wheel of Fortune: Seignorial Vicissitudes under Kings Fulk and Baldwin III of Jerusalem," Speculum 65, 4 (1990), pp. 860–77.
- Charles Moeller, "Les Flamands du Ternois au royaume latin de Jérusalem," Mélanges Paul Frédéricq (Brussels, 1904).
- Alan V. Murray, "The Origins of the Frankish Nobility of the Kingdom of Jerusalem, 1100–1118," Mediterranean Historical Review 4, 2 (1989), pp. 281–300.
- Alan V. Murray, The Crusader Kingdom of Jerusalem: A Dynastic History, 1099–1125. Prosopographica et Genealogica, 2000, pp. 197–98.
- Léon Vanderkindere, La formation territoriale des principautés belges au moyen âge, 2nd ed. I (Brussels, 1902).
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Fulk of Guînes της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |