Φραντσέσκο Κοσίγκα

Ιταλός πρόεδρος

Ο Φραντσέσκο Κοσίγκα (Francesco Cossiga, 1928-2010) ήταν Ιταλός πολιτικός και ισόβιος γερουσιαστής, Πρόεδρος της Ιταλίας από το 1985 ως το 1992.

Φραντσέσκο Κοσίγκα
Ο Φραντσέσκο Κοσίγκα
Πρόεδρος της Ιταλίας
Περίοδος
3 Ιουλίου 1985 – 28 Απριλίου 1992
ΠροκάτοχοςΣάντρο Περτίνι
ΔιάδοχοςΌσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο
Πρωθυπουργός της Ιταλίας
Περίοδος
4 Αυγούστου 1979 – 18 Οκτωβρίου 1980
ΠρόεδροςΣάντρο Περτίνι
ΠροκάτοχοςΤζούλιο Αντρεότι
ΔιάδοχοςΑρνάντο Φορλάνι
Πρόεδρος της Γερουσίας
Περίοδος
12 Ιουλίου 1983 – 3 Ιουλίου 1985
Ισόβιος Γερουσιαστής
Περίοδος
28 Απριλίου 1992 – 17 Αυγούστου 2010
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση26 Ιουλίου 1928, Σάσαρι, Σαρδηνία, Ιταλία
Θάνατος17 Αυγούστου 2010 (82 ετών)
Ρώμη, Ιταλία
ΕθνότηταΙταλός
ΥπηκοότηταΙταλική
Πολιτικό κόμμαΧριστιανική Δημοκρατία
ΣύζυγοςGiuseppa Sigurani (1960–1998)[1]
ΠαιδιάGiuseppe Cossiga[1]
Anna Maria Cossiga[1]
ΣπουδέςLiceo classico Domenico Alberto Azuni[1]
University of Sassari[1]
Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιερής Καρδιάς[1]
Επάγγελμαπολιτικός[2][3]
νομικός[4]
διδάσκων πανεπιστημίου[1]
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος της Βελανιδιάς
Grand Cross of the Order of the Bath (23  Οκτωβρίου 1990)[5]
Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Τόμισλαβ
Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου
μεγαλόσταυρος του τάγματος της Οράγγης-Νάσσαου
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (22  Μαρτίου 1990)[6]
Grand Collar of the Order of the Southern Cross
Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας‎
Lagun Onari (2001)
Τάγμα της Ελευθερίας
Μεγαλόσταυρος Ειδικής Τάξης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Δημοκρατίας της Πολωνίας
Bailiff Grand Cross of the Order of Saint John
τάγμα της σημαίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας
Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ
Order of Merit
Τάγμα του Ελευθερωτή
Order of Merit for Labour
Τάγμα του Αλ Χουσεΐν μπιν Άλι
τάγμα του Σικατούνα
Order of the 7th November 1987 (1987)
Τάγμα της Ανεξαρτησίας (Κατάρ)
honorary doctorate at the University of Iceland (4  Μαΐου 1991)[7]
honorary doctorate of the University of Navarre
ΘρήσκευμαΡωμαιοκαθολικός
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1928 στο Σάσαρι (Sassari), στα βόρεια της Σαρδηνίας, στου οποίου το Πανεπιστήμιο διετέλεσε καθηγητής Νομικής. Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα δραστηριοποιούμενος σε ρωμαιοκαθολικής τάσης ομάδες.

Μετά τον πόλεμο Επεξεργασία

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο διετέλεσε πολλές φορές υπουργός της Χριστιανοδημοκρατίας. Ως υπουργός Εσωτερικών προέβη σε αναδιάρθρωση της ιταλικής αστυνομίας, της πολιτικής προστασίας και των μυστικών υπηρεσιών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του απήχθη από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και δολοφονήθηκε ο Άλντο Μόρο, πράγμα που οδήγησε στην παραίτησή του από τη θέση του υπουργού. Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από τις 4 Αυγούστου 1979 ως τις 18 Οκτωβρίου 1980.

Ως πρόεδρος της Δημοκρατίας Επεξεργασία

Στις 12 Ιουλίου 1983 εξελέγη Πρόεδρος της Γερουσίας. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 24 Ιουνίου 1985, οπότε εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη μάλιστα ψηφοφορία, όπου απαιτούνταν πλειοψηφία 3/4. Το σπάνιο αυτό γεγονός κατάφερε ξανά μόνο ο Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι το 1999.

Στα πέντε πρώτα χρόνια της Προεδρίας του ακολούθησε την πολιτική των προκατόχων του, αποφεύγοντας να αναμειχθεί, άμεσα ή έμμεσα, στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Στα δύο τελευταία χρόνια όμως, άρχισε να εκφράζει απόψεις εναντίον του ιταλικού πολιτικού κατεστημένου, το οποίο, κατά τη γνώμη του, θα έπρεπε να λάβει υπόψη του τις αλλαγές που είχαν επέλθει παγκοσμίως μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη λήξη του ψυχρού πολέμου.

Παραιτήθηκε δύο μήνες πριν τη λήξη της θητείας του, στις 28 Απριλίου 1992. Έκτοτε παρέμεινε ισόβιος Γερουσιαστής, όπως όλοι οι διατελέσαντες Πρόεδροι, φέροντας τον τίτλο του επίτιμου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Φεβρουάριο του 1998 σχημάτισε το κόμμα UDR (Unione Democratica per la Repubblica), με το οποίο στήριξε την Κυβέρνηση ντ' Αλέμα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Δήλωσε μάλιστα ότι η στήριξή του αυτή είχε σκοπό να λήξει ο άτυπος αποκλεισμός των αρχηγών του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από την Πρωθυπουργία.

Διάλυση του κόμματός του Επεξεργασία

Το 1999 το κόμμα του διαλύθηκε και ο ίδιος επέστρεψε στη θητεία του ως ισόβιος Γερουσιαστής. Στις 27 Νοεμβρίου 2006 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή, η παραίτησή του όμως δεν έγινε δεκτή από το Σώμα. Απεβίωσε στη Ρώμη στις 17 Αυγούστου 2010.

Παραπομπές Επεξεργασία