Χένρυ Νόρις Ράσελ

Αμερικανός αστρονόμος

Ο Χένρυ Νόρις Ράσελ (Henry Norris Russell, 25 Οκτωβρίου 187718 Φεβρουαρίου 1957) ήταν Αμερικανός αστρονόμος, ο οποίος μαζί με τον Έιναρ Χέρτζσπρουνγκ, ανέπτυξε το πολύ γνωστό σήμερα Διάγραμμα Hertzsprung-Russell (1910). Επίσης, το 1923, συνεργαζόμενος με τον Φρέντερικ Σώντερς, ανέπτυξε τη θεωρία της συζεύξεως Russell–Saunders για την ατομική στροφορμή, γνωστή και ως σύζευξη LS.[10][11][12][13]

Χένρυ Νόρις Ράσελ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Henry Norris Russell (Αγγλικά)
Γέννηση25  Οκτωβρίου 1877[1][2][3]
Όιστερ Μπέι
Θάνατος18  Φεβρουαρίου 1957[1][2][3]
Πρίνστον
Τόπος ταφήςνεκροταφείο του Πρίνστον
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4][5]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααστρονόμος[6]
αστροφυσικός
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθηγητής πανεπιστημίου
Βραβεύσειςμετάλλιο Χένρυ Ντρέιπερ (1922)
Henry Norris Russell Lectureship (1946)
Χρυσό Μετάλλιο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (1921)
βραβείο Λαλάντ (1922)
Μετάλλιο Μπρους (1925)
Josiah Willard Gibbs Lectureship (1936)
Rumford Prize (1925)[7]
μετάλλιο Ζανσέν (1936)[8]
μετάλλιο Φράνκλιν (1934)
Βραβείο Τσαρλς Σταρκ Ντρέιπερ
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (17  Ιουνίου 1937)[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Χ.Ν. Ράσελ γεννήθηκε στο προάστιο Όυστερ Μπέυ της Νέας Υόρκης (στο Λονγκ Άιλαντ) και ήταν γιος του αιδεσιμώτατου Αλεξάντερ Γκάδερερ Ράσελ (Alexander Gatherer Russell, 1845-1911) και της συζύγου του Ελίζα Χόξι Νόρις (Eliza Hoxie Norris).[14]

Σπούδασε αστρονομία στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και πήρε το πτυχίο του το 1897 και το διδακτορικό του το 1899 υπό την επίβλεψη του Τσαρλς Ωγκάστους Γιανγκ. Από το 1903 μέχρι το 1905 ο Ράσελ εργάσθηκε στο Αστεροσκοπείο του Κέιμπριτζ στην Αγγλία με τον Άρθουρ Ρόμπερτ Χινκς (Arthur Robert Hinks, 1873-1945) ως ερευνητικός βοηθός του Ινστιτούτο Κάρνετζι της Ουάσινγκτον. Τότε δέχθηκε την ισχυρή επίδραση του Τζωρτζ Ντάργουιν.

Ο Ράσελ επέστρεψε στο Πρίνστον, δίδαξε αστρονομία από το 1905 ως το 1908 και έγινε επίκουρος καθηγητής (1908-1911), καθηγητής (1911-1927) και ερευνητής καθηγητής (1927–1947). Διετέλεσε επίσης διευθυντής του Πανεπιστημιακού Αστεροσκοπείου του Πρίνστον από το 1912 μέχρι το 1947.

Απεβίωσε στο Πρίνστον σε ηλικία 79 ετών[15] και είναι θαμμένος στο Κοιμητήριο του Πρίνστον.[16]

Οικογένεια Επεξεργασία

Τον Νοέμβριο του 1908 ο Χένρυ Νόρις Ράσελ νυμφεύθηκε τη Λούσυ Μέυ Κόουλ (Lucy May Cole, 1881-1968). Απέκτησαν μαζί τέσσερα τέκνα. Η μικρή τους κόρη, η Μάργκαρετ Ράσελ (1914-1999), παντρεύτηκε τον αστρονόμο Φρανκ Κ. Έντμοντσον.

Το έργο του Επεξεργασία

Ο Ράσελ ήταν εκ των συγγραφέων του με σημαντική επίδραση δίτομου έργου Astronomy: A Revision of Young’s Manual of Astronomy (Ginn & Co., Βοστώνη 1926–1927, 1938, 1945), μαζί με τους Ρέιμοντ Σμιθ Ντούγκαν και Τζων Κουίνσυ Στιούαρτ. Υπήρξε το πρότυπο αστρονομικό πανεπιστημιακό σύγγραμμα για περίπου δύο δεκαετίες. Ο πρώτος τόμος του είχε ως θέμα το Ηλιακό Σύστημα, ενώ ο δεύτερος είχε τίτλο «Αστροφυσική και αστρονομία των απλανών». Το έργο αυτό διέδωσε την ιδέα ότι τα χαρακτηριστικά ενός αστέρα (διάμετρος, θερμοκρασία, λαμπρότητα, κλπ.) καθορίζονταν σε μεγάλο βαθμό από τη μάζα και τη χημική σύσταση του αστέρα, κάτι που έγινε γνωστό ως «θεώρημα Vogt-Russell» (και προς τιμή του Χάινριχ Φοχτ, που είχε ανακαλύψει ανεξαρτήτως την ίδια αρχή). Επειδή η χημική σύσταση ενός αστέρα μεταβάλλεται αργά κατά τη διάρκεια της ζωής του (συνήθως με άνισο ρυθμό και ανομοιογενώς), προκύπτει το φαινόμενο της αστρικής εξελίξεως.

Ο Ράσελ είχε αποθαρρύνει τη Σεσίλια Πέιν-Γκαπόσκιν, κατά την εξέταση της διδακτορικής διατριβής της, από το να συμπεράνει ότι η σύσταση του Ήλιου διέφερε από αυτή της Γης, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με την επικρατούσα τότε άποψη. Ωστόσο, ο ίδιος ο Ράσελ άλλαξε γνώμη 4 χρόνια αργότερα, όταν κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με διαφορετικό τρόπο. Στην εργασία του αυτή ο Ράσελ πίστωσε στην Πέιν την ανακάλυψη ότι ο Ήλιος είχε διαφορετική σύσταση από τη Γη.[17]

Μερική εργογραφία Επεξεργασία

Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία

Ονομάσθηκαν προς τιμή του Επεξεργασία

  • Η ετήσια Henry Norris Russell Lectureship της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας (1946)[24]
  • Ο αστεροειδής 1762 Ράσελ (1762 Russell), που ανακαλύφθηκε το 1953.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13756164s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6qj7jnn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 8056675. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13756164s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. CONOR.SI. 281397091.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  7. www.amacad.org/rumford-prize-recipients.
  8. «Nature». (Αγγλικά) Nature. Nature Portfolio, Springer Science+Business Media. 23  Ιανουαρίου 1937.
  9. «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 310.
  10. David H. DeVorkin: Henry Norris Russell - google books
  11. George Kean Sweetnam: The Command of Light - google books
  12. Obituary PASP 69 (1957) 223
  13. DeVorkin, David H (2000). Henry Norris Russell: Dean of American Astronomers. Princeton University Press. ISBN 0-691-04918-1. 
  14. Biographical Index of Former Fellows of the Royal Society of Edinburgh 1783–2002 (PDF). The Royal Society of Edinburgh. Ιούλιος 2006. ISBN 0 902 198 84 X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2018. 
  15. Mehra, Jagdish· Helmut Rechenberg (2001). The Historical Development of Quantum Theory, Vol. 1, Part 2. Springer. σελ. 686. 
  16. https://www.findagrave.com/memorial/8056675/henry-norris-russell
  17. Padman, Rachael (2004). «Cecilia Payne-Gaposchkin (1900 - 1979)». Newnham College Biographies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2010. 
  18. «Book of Members, 1780-2010: Chapter R» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2011. 
  19. «Winners of the Gold Medal of the Royal Astronomical Society». Royal Astronomical Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011. 
  20. «Henry Draper Medal». National Academy of Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011. 
  21. «Past Winners of the Catherine Wolfe Bruce Gold Medal». Astronomical Society of the Pacific. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011. 
  22. «Past Recipients of the Rumford Prize». American Academy of Arts and Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011. 
  23. Stratton, F.J.M. (1957). «Henry Norris Russell 1877-1957». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 3: 173–191. doi:10.1098/rsbm.1957.0012. 
  24. «Grants, Prizes and Awards». American Astronomical Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2011.