Χαριβέρτος Α΄
Ο Χαριβέρτος Α΄ (Γαλλική γλώσσα : Charibert I, 517 - Δεκέμβριος 567) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς του Παρισιού (561 - 567). Ήταν ο πρώτος (επιζήσας) γιος τού Χλωτάριου Α΄ βασιλιά της Νευστρίας (Σουασόν) και της Ινγούνδη, κόρης τού Μπαντέρικ ηγεμόνα των Θουριγγίων. Ο Χλωτάριος Α΄ είχε καταφέρει να αποκτήσει τα μερίδια των τριών μεγαλύτερων αδελφών του και να επανενώσει τη Φραγκία. Ο Γρηγόριος της Τουρ περιγράφει τις ακολασίες τού Χαριβέρτου Α΄: ότι ήταν νυμφομανής, συμμετείχε σε όργια και ήθελε να αφήνει εγκύους γυναίκες, αλλά αυτά δεν επαληθεύονται από άλλες πηγές του 6ου αι. Ο Χαριβέρτος Α΄ πάντρεψε την κόρη του Μπέρθα με τον Έθελμπερτ, παγανιστή βασιλιά του Κεντ, μετέφερε στην αυλή της έναν χριστιανό επίσκοπο σαν εξομολογητή. Η δράση της βοήθησε σημαντικά στην μεταστροφή της Άγγλο-Σαξονικής αυλής στον χριστιανισμό όταν ήρθε με ιεραποστολή ο Αυγουστίνος του Καντέρμπερι (597), βαπτίστηκε ο πρώτος Άγγλο-Σάξονας βασιλιάς.
| Χαριβέρτος Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 520 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 567[2] Σελ[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ινκομπέργκα[1] Meroflede[3] Theodechilde[4] Marcova[5] |
| Τέκνα | Μπέρθα του Κεντ[5] Berteflede[6] Clothilde[7] Χαριβέρτος του Εσμπαί |
| Γονείς | Χλωτάριος Α´[1] και Ινγούνδη[1] |
| Αδέλφια | Χραμ[1] Χιλπέριχος Α΄[1] Γκούντραμ[1] Σιγιβέρτος Α΄[1] Gundoald[1] Χλοθσίνδη[1] |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η διανομή του βασιλείου Επεξεργασία
Το 556 ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του Χραμ εξεγέρθηκε, ο Χλωτάριος Α΄ έστειλε τους δύο μεγαλύτερους γιους του Χαριβέρτο Α΄ και Γκούντραμ εναντίον αυτού και της μητέρας του Χουνσίνας. Στην αρχή έγιναν διαπραγματεύσεις, αλλά όταν απέτυχαν, οι δύο στρατοί ετοιμάστηκαν για μάχη. Ο Χραμ, που κρυβόταν στο Μέλαν Ορος, έστειλε πλαστές επιστολές στους δύο αδελφούς αναφέροντας ψευδώς πως ο πατέρας τους απεβίωσε. Τότε ο Χαριβέρτος Α΄ και ο Γκούντραμ επέστρεψαν για να εξασφαλίσουν τις κτήσεις τους. Ο Χραμ εκτελέστηκε τελικά με εντολή του πατέρα τους και ο Χλωτάριος Α΄ πέθανε αμέσως μετά από τις τύψεις του (561). Μετά τον θάνατο του Χλωτάριου Α΄ οι γιοι του μοίρασαν για δεύτερη φορά το Φραγκικό βασίλειο, κάθε γιος παρέλαβε ξεχωριστά βασίλεια που πολλές φορές περιείχαν εδάφη χωρίς σύνδεση μεταξύ τους. Ο Χαριβέρτος Α΄ δέχτηκε την Νευστρία που βρισκόταν ανάμεσα στην Περιοχή του Λίγηρα και την ποταμό Σομ, δέχτηκε και την Ακουιτανία και μετέφερε την πρωτεύουσα του στο Παρίσι. Οι άλλες μεγάλες πόλεις του βασιλείου του ήταν : Ρουέν, Τουρ, Πουατιέ, Λιμόζ, Μπορντώ, Τουλούζη, Καόρ και Αλμπί. Ο Γκούντραμ δέχτηκε την Ορλεάνη και την Βουργουνδία. Ο Σιγιβέρτος Α΄ δέχτηκε την Αυστρασία με την Ρενς και την πρωτεύουσα Μετς. Ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του Χιλπέριχος Α΄ δέχτηκε ένα μικρότερο βασίλειο με πρωτεύουσα την Σουασόν.[8]
Αφορισμός Επεξεργασία
Αν και ήταν εύγλωττος και γνώστης των νόμων, ο Γρηγόριος Τουρώνης τον βρίσκει έναν από τους πιο άσωτους Μεροβιγγείους. Είχε τέσσερις συζύγους ταυτόχρονα, δύο από τις οποίες ήταν αδελφές, πράγμα που προκάλεσε τον αφορισμό του από τον Γερμανό.[9][10] Αυτός ήταν ο πρώτος αφορισμός σε βασιλιά μέλος του Οίκου των Μεροβίγγειων.[11] Ως αποτέλεσμα ετάφη με ντροπή στο κάστρο Μπλάβια στην Αρμορική (νυν Βρετάνη). Οι αδελφοί του μοιράστηκαν τις κτήσεις του συμφωνώντας να κρατήσουν το Παρίσι από κοινού. Η επιζήσασα (από τις τέσσερις συζύγους του) χήρα του Θευδεχίλδη επρόκειτο να παντρευτεί τον αδελφό του Γκούντραμ, αλλά Σύνοδος στο Παρίσι (557) έκρινε τέτοιους γάμους αθέμιτους. Ο Γκούντραμ απρόθυμα την έβαλε για ασφάλεια σε μονή στην Αρλ. Οι κύριες πηγές για τη ζωή τού Χαριβέρτου Α΄ είναι η "Ιστορία των Φράγκων" του Γρηγορίου της Τουρ (βιβλία Δ΄ 3, 16, 22, 26 και Θ΄ 26) και η Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού λαού που έγραψε ο Βέδας.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε την Ινκομπέργκα, άγνωστης καταγωγής και είχε τέκνα:
- Μπλιθίλδη 538-603, παντρεύτηκε μάλλον τον Άνσμπερτους Γαλατο-Ρωμαίο συγκλητικό.
- Χροδοβέρτος γενν. 595.
- Αγία Μπέρθα π. 565-601 ή μετά, παντρεύτηκε τον παγανιστή Έθελμπερτ του Κεντ. Πήρε μαζί της τον επίσκοπο Λιούντχαρτ ως προσωπικό της εξομολογητή. Επηρέασε σημαντικά την Αυλή και συνέβαλε στην επιτυχή ιεραποστολή του Αγ. Αυγουστίνου τού Καντέρμπερι το 597, που επέφερε την μεταστροφή στον Χριστιανισμό τού πρώτου αυτού Αγγλο-Σάξονα ηγεμόνα.
- Χαριβέρτος του Εσμπάι 555-636, ευγενής, προπάτορας του Οίκου των Καπετιδών
Είχε αρκετές παλλακίδες: από την Μεροφλέντα, κόρη ενός κλώστη μαλλιού και από την αδελφή της Μαρκοβέφα είχε τέκνα:
- Μπερτεφλέντε, μοναχή στην Τουρ.
- Κλοτίλντε, μοναχή στον Αγ. Σταυρό τού Πουατιέ.
Από την Θεοδολγίδα/Θευδεχίλδη, κόρη ενός βουκόλου είχε ένα αγόρι, που απεβίωσε βρέφος.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 73-76. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137337604. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 74. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 74-75. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 5,0 5,1 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 75. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 75-76. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 76. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 1939-, Bachrach, Bernard S. (1972). Merovingian military organization, 481-751. University of Minnesota Press
- ↑ Alexander C. Murray, ed. A Companion to Gregory of Tours σ. 454
- ↑ Gregory, Hist. iv.26
- ↑ 1939-, Bachrach, Bernard S. (1972). Merovingian military organization, 481-751. University of Minnesota Press
Πηγές Επεξεργασία
- Γρηγόριος Τουρώνης, "Ιστορία των Φράγκων"
- Bachrach, Bernard S. Merovingian Military Organization, 481–751. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1971.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charibert I της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |