Βικιπαίδεια

Ωδείο Αθηνών

μουσικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Αθήνα

Το Ωδείο Αθηνών ή Ωδείον Αθηνών είναι το παλαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα ερμηνευτικών τεχνών στη σύγχρονη Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1871 από τη μη κερδοσκοπική οργάνωση «Σύνδεσμος Μουσικής και Δράματος».

Ωδείο Αθηνών
Χάρτης
Είδοςωδείο, μουσική σχολή, αρχιτεκτονική κατασκευή και αίθουσα συναυλιών
Αρχιτεκτονικήμοντερνισμός[1]
ΔιεύθυνσηΡηγίλλης & Βασ. Γεωργίου Β 17-19[2] και Rigillis & Vas. Georgiou B 17-19
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°58′24″N 23°44′36″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αθηναίων
ΤοποθεσίαΑθήνα
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευήςΙουνίου 1871[3][4]
Κόστος6.300.000 ευρώ
Γενικές διαστάσεις160 μέτρα × 33 μέτρα
Ύψος10,5 μέτρα
Όροφοι4
Χωρητικότητα600
ΑρχιτέκτοναςΙωάννης Δεσποτόπουλος
Προστασίαδιατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα (από 2017)[5]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιστορία Επεξεργασία

Αρχικά, το ωδείο δίδασκε μόνο βιολί και φλάουτο, εκπρόσωποι των απολλώνιων και διονυσιακών αισθητικών αρχών της αρχαίας Ελλάδας.[6] Στο ωδείο δεν διδασκόταν πιάνο. Το 1881 ο Γεώργιος Νάζος, ο οποίος σπούδασε στη Γερμανία, σε μια αμφιλεγόμενη για εκείνη την εποχή κίνηση, επεξέτεινε το πρόγραμμα του ωδείου εισάγοντας Δυτική ευρωπαϊκή θεωρία και όργανα.[7]

Ανάμεσα στους καθηγητές που έχουν διδάξει στο ωδείο είναι ο Κωνσταντίνος Ψάχος, ο Μανώλης Καλομοίρης, ο Φέλιξ Πετύρεκ και η Ελβίρα ντε Ιδάλγο. Γνωστοί απόφοιτοι του ωδείου είναι ο Σπυρίδων Σαμαράς (1875-1882), η Μαρία Κάλλας (1938), ο Δημήτρης Μητρόπουλος (1919), ο Νίκος Σκαλκώτας (αποφοίτησε το 1920), η Τζίνα Μπαχάουερ (αποφοίτησε το 1929), ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Δημήτρης Σγουρός, και ο Λουκάς Καρυτινός.

Η πρώτη δραματική σχολή στην Ελλάδα ιδρύθηκε το 1871. Πολλοί από τους καθηγητές της δίδαξαν στο Ωδείο, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Κώστας Μουσούρης, ο Δημήτρης Μυράτ και άλλοι.[7]

Το ίδρυμα λειτουργεί επίσης μια Σχολή Χορού η οποία προήλθε από την ίδρυση της σχολής ρυθμικού χορού το 1935, η οποία έκλεισε μερικά χρόνια αργότερα. Η σχολή επαναλειτούργησε ως μια πλήρως ανεπτυγμένη Σχολή Χορού το 2011 και το 2018 απέκτησε επίσημη επαγγελματική διαπίστευση από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού.[8][9]

Το κτήριο Επεξεργασία

Το Ωδείο Αθηνών βρίσκεται στην Οδό Ρηγίλλης και Βασιλέως Κωνσταντίνου.[10] Η πρόσοψη του κτιρίου έχει μήκος 160 μέτρων και το κτίριο έχει μέγεθος 13.000 τ.μ.[11] Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα της σχολής του Μπάουχαους και του μοντέρνου κινήματος στην Ελλάδα.[12] Σχεδιασμένο από τον έλληνα αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλου, τον μόνο έλληνα αρχιτέκτονα που σπούδασε υπό τον ιδρυτή της σχολής, Βάλτερ Γκρόπιους,[13] Το ωδείο είναι το μόνο ολοκληρωμένο μέρος ενός φιλόδοξου μεγάλου πολιτιστικού προγράμματος που συντέθηκε το 1959 από την κυβέρνηση για την Αθήνα, για την οποία κέρδισε το κορυφαίο αρχιτεκτονικό βραβείο της εποχής του. Η κατασκευή του άρχισε το 1969 και σταμάτησε το 1976, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης,, αφήνοντας το κτίριο ημιτελές.[14] Το 1980, το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε το κόστος για την ολοκλήρωση της εργασίας με αντάλλαγμα την κυριότητα στην παλιά έδρα του ωδείου στην Οδό Πειραιώς.[15]

Η πλήρη πρόταση του Δεσποτόπουλου για το Πολιτιστικό Κέντρο Αθηνών συμπεριλάμβανε την αναδιαμόρφωση αναδιαμόρφωση του χώρου που εκτεινόταν από τη Βασιλίσσης Σοφίας και τη Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου, και από την Οδό Ρηγίλλης μέχρι τη διαδρομή προς την Εθνική Πινακοθήκη, σε μια έκταση περίπου 150.000 τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με τα αρχεία του Δεσποτόπουλου στο τμήμα Σύγχρονης Ελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, εκτός από το Ωδείο Αθηνών, το σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή μιας όπερας χωρητικότητας 1.800 ατόμων, ένα κυκλικό θέατρο, μια επέκταση της Εθνικής Πινακοθήκης, ένα νέο Βυζαντινό Μουσείο, μια εκκλησία Βυζαντινού τύπου, ένα ξενοδοχείο, ένα μέγαρο για παραστάσεις κλασικού χορού και της κρατικής ορχήστρας, ένα θέατρο για πειραματικό θέατρο, υπόγεια γκαράζ και άλλα.[12]

Ένα μεγάλο μέρος των υπόγειων ορόφων του κτιρίου φιλοξενούσε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), από τον Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι τον Μάιο του 2015.[16] Ο χώρος φιλοξενεί σημαντικές εκδηλώσεις και πολιτιστικές εκθέσεις[17] στην Αθήνα.

Από το 2013 το Ωδείο Αθηνών άρχισε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία[18] με μια σειρά από ανακαινίσεις και φιλοξενήσεις σημαντικών πολιτιστικών εκδηλώσεων. Το 2016, ένας συγκεκριμένος χώρος, ο οποίος βρίσκεται στον πρώτο υπόγειο όροφο του κτιρίου, ανακαινίστηκε πλήρως και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από την κατασκευή της, χάρη σε μια γενναιόδωρη δωρεά από τον οργανισμό ΝΕΟΝ, ένα πολιτιστικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που ιδρύθηκε από τον συλλέκτη έργων τέχνης και επιχειρηματία Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Ο χώρος, γνωστός ως Πολυχώρος Ω2,[19] έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο, ο οποίος περιέχει επίσης ένα μικρό θέατρο[13] και φιλοξενεί τακτικά διάφορες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.[20]

Από τις 8 Απριλίου μέχρι τις 16 Ιουλίου 2017 το Ωδείο ήταν μια από τις κύριες συνεργαζόμενες οικοδεσπότριες πόλεις της διεθνούς έκθεσης τέχνης documenta 14, η οποία φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα μαζί με την κύρια και αρχική θέση της στο Κάσσελ στη Γερμανία. Για τις ανάγκες της έκθεσης, οι περισσότεροι ανοικτοί χώροι εντός και εκτός του κτιρίου αφιερθώηκαν στα καλλιτεχνικά γεγονότα, ανάγκες και εκθέματα τις documenta 14.[21][22][23][24] Ένας από τους χώρους που χρησιμοποιήθηκαν για την έκθεση αυτή είναι το Αμφιθέατρο (στο υπόγειο του κτιρίου) το οποίο είναι αρχιτεκτονικά εμπνευσμένα από την αρχαία θέατρα της Ελλάδας. Ο χώρος φιλοξένησε ένα έργο ηχητικής τέχνης με τίτλο "Ο τρόπος με τον οποίο πηγαίνουν τα γήινα πράγματα" του νιγηριανού Έμεκα Όγκμπο[25] και ήταν μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο χώρος ήταν ανοικτός για το κοινό.

Τον Δεκέμβριο του 2017 η αίθουσα συναυλιών Άρης Γαρουφαλής, στο άνω μέρος του κτιρίου, επίσης ανακαινίστηκε πλήρως,[26][27] αρχιτεκτονικά και ακουστικά, χάρη σε μια δωρεά του Ιδρύματος Φίλων Αλίκης Βατυκιώτη για τη Μουσική και τις Τέχνες.[28] Η αίθουσα συναυλιών τώρα φιλοξενεί τακτικά συναυλίες, μουσικούς διαγωνισμούς, εξετάσεις μουσικής, πρόβες και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Πέντε εμβληματικά κτίρια του αθηναϊκού αρχιτεκτονικού μοντερνισμού». (Ελληνικά) LiFO. 2  Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17  Απριλίου 2024.
  2. ↑ www.athensconservatoire.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%b1/.
  3. ↑ www.eens.org/EENS_congresses/2014/charkiolakis_alexandros.pdf.
  4. ↑ www.athensconservatoire.gr/%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF/. Ανακτήθηκε στις 25  Απριλίου 2022.
  5. ↑ «Ωδείο Αθηνών: Μια πρώτη ξενάγηση στο μέλλον ενός ιστορικού κτιρίου της Αθήνας». (Ελληνικά) Η Καθημερινή. 15  Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16  Ιουλίου 2022.
  6. ↑ «Athens Conservatoire (Odeion)» (στα αγγλικά). http://www.documenta14.de/en/venues/868/athens-conservatoire-odeion-. Ανακτήθηκε στις 2018-03-22. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Get to know the Athens Conservatoire | ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ». ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. https://www.athensconservatoire.gr/%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/get-know-athens-conservatoire/. Ανακτήθηκε στις 2018-03-21. 
  8. ↑ «Ανώτερες Σχολές Χορού». www.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018. 
  9. ↑ «ΧΟΡΟΣ | ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ». ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-10-24. https://web.archive.org/web/20181024192413/https://www.athensconservatoire.gr/%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AD%CF%82/%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83/%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%83/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  10. ↑ «Athens Conservatoire on Google Maps». Athens Conservatoire (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018. 
  11. ↑ «NEON Greece Founder Funds New Athens Cultural Space | artnet News» (στα αγγλικά). artnet News. 2016-09-20. https://news.artnet.com/art-world/neon-greece-founder-funds-new-cultural-space-at-athens-conservatory-658967. Ανακτήθηκε στις 2018-03-22. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Genadiev, Lianopoulos Manos lianopoulos@greed.gr, Venelin. «Articles - ARCHITECTURAL REVIEW - Athens Conservatory». www.greekarchitects.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2018. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Basement of Athens Conservatory undergoes striking partial facelift, Margarita Pournara | Kathimerini» (στα αγγλικά). http://www.ekathimerini.com/212449/article/ekathimerini/life/basement-of-athens-conservatory-undergoes-striking-partial-facelift. Ανακτήθηκε στις 2018-03-22. 
  14. ↑ «Despotopoulos Ioannis (1903 - 1992) - Benaki Museum». www.benaki.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2018. 
  15. ↑ «Athens Conservatory: A well-kept urban secret, Margarita Pournara | Kathimerini» (στα αγγλικά). http://www.ekathimerini.com/207659/article/ekathimerini/life/athens-conservatory-a-well-kept-urban-secret. Ανακτήθηκε στις 2018-03-22. 
  16. ↑ DESIGN, i. «NATIONAL MUSEUM OF CONTEMPORARY ART, ATHENS (EMST)» (στα αγγλικά). EMST. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-10-24. https://web.archive.org/web/20181024231854/http://www.emst.gr/en/museum. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  17. ↑ «Art Athina 2018: New venue, new initiatives». www.greeknewsagenda.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018. 
  18. ↑ «Athens Conservatory: A well-kept urban secret, Margarita Pournara | Kathimerini» (στα αγγλικά). http://www.ekathimerini.com/207659/article/ekathimerini/life/athens-conservatory-a-well-kept-urban-secret. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  19. ↑ «ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ω2 | ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ». ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. https://www.athensconservatoire.gr/%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CF%892/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  20. ↑ «IdeasCity Athens». frieze.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  21. ↑ «documenta 14: Athens Conservatoire». frieze.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018. 
  22. ↑ «The documenta diaries: part 2 (Athens Conservatoire)» (στα αγγλικά). Art Scene Athens. 2017-04-07. https://artsceneathens.com/2017/04/07/the-documenta-diaries-part-2-athens-conservatoire/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  23. ↑ «documenta 14. "Learning from Athens", part III» (στα αγγλικά). CHROM Art Magazine. 2017-04-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-10-24. https://web.archive.org/web/20181024231913/http://www.chromart.org/documenta-14-learning-from-athens-part-iii/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  24. ↑ «Living with documenta 14 at the Athens Conservatoire | ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ». ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. 2017-08-04. https://www.athensconservatoire.gr/living-with-documenta-14-at-athens-conservatoire/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  25. ↑ «Emeka Ogboh» (στα αγγλικά). https://www.documenta14.de/en/artists/11086/emeka-ogboh. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  26. ↑ «Η ανακαινισμένη αίθουσα Άρης Γαρουφαλής: Ακόμα μια ανάσα πολιτισμού στην Αθήνα | Andro» (στα αγγλικά). Andro. 2018-01-12. http://www.andro.gr/empneusi/odio-athinon/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  27. ↑ Magazine, Wallpaper* (2017-12-18). «An architectural refresh of the Athens Conservatoire hits all the right notes». Wallpaper*. https://www.wallpaper.com/architecture/athens-conservatoire-tense-architecture-network-atelier66. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 
  28. ↑ «Η ΝΕΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ "ΑΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΗΣ" | ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ». ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ. https://www.athensconservatoire.gr/%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/arisgaroufalis/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-24. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ωδείο_Αθηνών&oldid=10391673"