7ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού

7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Παρίσι
Διοίκηση
• δήμαρχος του 7ου διαμερίσματος του Παρισιού	Rachida Dati (2014–2020)
Έκταση	4,09 km²
Πληθυσμός	47.947 (1 Ιανουαρίου 2021)
Ταχυδρομικός κώδικας	75007
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°51′33″N 2°18′46″E
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 48°51′33″N 2°18′46″E / 48.85917°N 2.31278°E / 48.85917; 2.31278

Το 7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού (γαλλικά: Le 7e arrondissement de Paris ) είναι ένα από τα 20 διαμερίσματα της πρωτεύουσας της Γαλλίας. Η περιοχή συνήθως αναφέρεται ως Έβδομο.

Το διαμέρισμα, που ονομάζεται επίσημα και διαμέρισμα του Παλαί-Μπουρμπόν,^[2] περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα του Παρισιού, όπως τον Πύργο του Άιφελ και το Μέγαρο των Απομάχων καθώς και πολλά παγκοσμίως γνωστά μουσεία όπως το μουσείο Ορσαί και το μουσείο Ροντέν.

Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, περιλαμβάνει την ιστορική αριστοκρατική συνοικία του Φωμπούρ Σαιν-Ζερμαίν και φιλοξενεί αρκετά γαλλικά κυβερνητικά κτήρια, μεταξύ των οποίων την έδρα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης στο Παλαί Μπουρμπόν, πολλά υπουργεία και πολλές ξένες πρεσβείες, μερικές από τις οποίες καταλαμβάνουν εξαιρετικά ιστορικά μέγαρα.

Το διαμέρισμα ήταν περιοχή της γαλλικής ανώτερης τάξης από τον 17ο αιώνα, εποχή κατά την οποία έγινε νέος τόπος διαμονής της γαλλικής ανώτερης αριστοκρατίας. Η περιοχή ήταν τόσο δημοφιλής στη γαλλική αριστοκρατία ώστε τη λέξη Φωμπούρ - αναφερόμενη στο παλαιό όνομα του σημερινού 7ου διαμερίσματος - τη χρησιμοποιούσαν για να περιγράψουν αυτήν την κοινωνική τάξη από τότε ^[3]. Σήμερα, το 7ο διαμέρισμα του Παρισιού αποτελεί μία από τις πιο κεντρικές, εύπορες και διάσημες περιοχές του Παρισιού.^[4]

Τοποθεσία και πρόσβαση Επεξεργασία

Χάρτης του 7ου διαμερίσματος

Συγκοινωνία: Μετρό και Προαστιακός

Το 7ο διαμέρισμα του Παρισιού βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Συνορεύει νότια με το 15ο διαμέρισμα, βόρεια με τον Σηκουάνα και το 16ο, 8ο και 1ο διαμέρισμα, και ανατολικά με το 6ο διαμέρισμα. Εκτείνεται από την οδό Σαιν-Περ έως τη λεωφόρο Συφρέν και περιλαμβάνει κεντρικές, διάσημες και εύπορες συνοικίες. Ο πύργος του Άιφελ βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του διαμερίσματος.

Το διαμέρισμα εξυπηρετείται από τέσσερις γραμμές του μετρό, 8, 10, 12 και 13. Οι σταθμοί Ενβαλίντ, Ντυρόκ και Σεβρ-Μπαμπυλόν είναι τρεις σημαντικοί κόμβοι στο διαμέρισμα.

Η γραμμή του προαστιακού τρένου RER σταματά επίσης στους σταθμούς Ενβαλίντ και Μουσείο Ορσαί και συνεχίζει κατά μήκος του Σηκουάνα.

Η έκταση του 7ου διαμερίσματος είναι 4,09 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Τυπική αρχιτεκτονική του 7ου διαμερίσματος

Τα σημερινά όρια του 7ου διαμερίσματος χρονολογούνται από το 1860, σύμφωνα με το νόμο της 16ης Ιουνίου 1859, που διεύρυνε το Παρίσι και αύξησε τα δημοτικά διαμερίσματα από 12 σε 20.

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, η γαλλική υψηλή αριστοκρατία άρχισε να μετακινείται από την περιοχή του Μαραί, την έως τότε αριστοκρατική συνοικία του Παρισιού, όπου οι ευγενείς συνήθιζαν να χτίζουν τα αστικά αρχοντικά τους, στην καθαρότερη, λιγότερο κατοικημένη και λιγότερο μολυσμένη περιοχή Φωμπούρ Σαιν-Ζερμαίν.

Οι παλαιότερες και πιο ισχυρές οικογένειες της γαλλικής αριστοκρατίας έχτισαν επιβλητικές κατοικίες στην περιοχή, όπως το μέγαρο Ματινιόν που σήμερα είναι η επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού της Γαλλίας, το μέγαρο ντε Σαλμ που στεγάζει το μουσείο της Λεγεώνας της Τιμής και το μέγαρο Μπιρόν που στεγάζει το μουσείο Ροντέν.

Μετά τη Γαλλική επανάσταση, πολλά από αυτά τα αρχοντικά, που είχαν υπέροχους εσωτερικούς χώρους, πολλές αίθουσες υποδοχής και εξαιρετική διακόσμηση, κατασχέθηκαν από το Κράτος και μετατράπηκαν σε κυβερνητικά κτήρια.

Κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης, η περιοχή ανέκτησε την παλιά της δόξα ως η πιο αποκλειστική περιοχή υψηλής αριστοκρατίας του Παρισιού. Μετά την πτώση του Καρόλου Ι', η περιοχή έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής επιρροής της, αλλά παρέμεινε το κέντρο της κοινωνικής ζωής της γαλλικής ανώτερης τάξης.

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το διαμέρισμα φιλοξένησε πέντε Παγκόσμιες εκθέσεις (1855, 1867, 1878, 1889, 1900) που επηρέασαν πάρα πολύ το Παρίσι. Ο πύργος του Άιφελ και το κτίριο του σταθμού Ορσαί που σήμερα φιλοξενεί το μουσείο χτίστηκαν για αυτές τις εκθέσεις (αντίστοιχα το 1889 και το 1900).

Το διαμέρισμα φιλοξένησε τις ιππικές εκδηλώσεις για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900.

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο πύργος του Άιφελ

Το 7ο διαμέρισμα έφθασε στον κορυφαίο πληθυσμό του το 1926, όταν είχε 110.684 κατοίκους. Το 1999, ο πληθυσμός ήταν 56.985, ενώ το διαμέρισμα διέθετε 76.212 θέσεις εργασίας.

Έτος	Πληθυσμός	Πυκνότητα (κάτ. ανά χμ²)
1872	78.553	19.206
1926	110.684	27.075
1954	104.412	25.529
1962	99.584	24.360
1968	87.811	21.480
1975	74.250	18.163
1982	67.461	16.502
1990	62.939	15.396
1999	56.985	13.940
2009	57.442	14.045
2011	57.786	14.128
2017	52.193^[5]	12.761

Συνοικίες Επεξεργασία

Οι 4 συνοικίες του 7ου διαμερίσματος

Κάθε ένα από τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού χωρίζεται σε 4 συνοικίες. Οι 4 συνοικίες του 7ου διαμερίσματος:

Συνοικία Σαιν-Τομά-ντ'Ακέν
Συνοικία Ενβαλίντ (Απομάχων)
Συνοικία Εκόλ Μιλιταίρ (Στρατιωτικής Σχολής)
Συνοικία Γκρο-Καγιού

Σύμφωνα με την επίσημη αρίθμηση των συνοικιών του Παρισιού, οι συνοικίες του 7ου διαμερίσματος έχουν τους αριθμούς από 25 έως 28.

Σημεία ενδιαφέροντος Επεξεργασία

Το Παλαί Μπουρμπόν

Η Στρατιωτική Σχολή

Η βασιλική Σαιντ-Κλοτίλντ

Το μουσείο Ορσαί

Παλαί Μπουρμπόν, το κτήριο που στεγάζει τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση

Πύργος του Άιφελ
Πεδίον του Άρεως, το πάρκο κάτω από τον πύργο του Άιφελ.
Μέγαρο Ματινιόν, κτήριο του 1721, από το 1958 είναι η επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού της Γαλλίας.
Μέγαρο Μπουαζελάν, ιστορικό κτίριο, που στεγάζει την ιταλική πρεσβεία στο Παρίσι.
Μουσείο Ορσαί, στεγάζεται στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό Γκαρ ντ'Ορσαί που εγκαινιάστηκε το 1900 και παρουσιάζει εκθέματα τέχνης του 19ου αιώνα και μια παγκοσμίου φήμης συλλογή ιμπρεσιονιστικών έργων τέχνης.
Εκόλ Μιλιταίρ, Στρατιωτική Σχολή, στο άκρο του πεδίου του Άρεως, βασιλική στρατιωτική ακαδημία που ιδρύθηκε το 1751 από τον Λουδοβίκο ΙΕ'.
Μέγαρο των Απομάχων, με τον χρυσό θόλο του βασιλικού παρεκκλησίου Ντομ που φαίνεται σε όλο το Παρίσι. Αυτό το οικοδόμημα χτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα από τον Λουδοβίκο ΙΔ' ως στρατιωτικό νοσοκομείο και για να στεγάσει τους Γάλλους βετεράνους του πολέμου.
Πολεμικό μουσείο, στεγάζεται σε δύο πτέρυγες του Μεγάρου των Απομάχων και περιλαμβάνει εκθέματα από τη λίθινη εποχή έως τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Μουσείο Και Μπρανλί - Ζακ Σιράκ, αφιερωμένο στην τέχνη και τον πολιτισμό της Αφρικής, της Ασίας, της Ωκεανίας και της Αμερικής.
Μουσείο Μαγιόλ, με έργα των Ανρί Ματίς, Πάμπλο Πικάσο και Ωγκύστ Ροντέν. Στην πρόσοψη του κτηρίου βρίσκεται η κρήνη Μπουσαρτόρν που την κοσμούν αγάλματα με αλληγορικές φιγούρες του Παρισιού και των τεσσάρων εποχών.
Μουσείο του Τάγματος της Απελευθέρωσης, αφιερωμένο στον απελευθερωτικό αγώνα της Γαλλίας και στον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ.
Μουσείο Ροντέν, με έργα του Ωγκύστ Ροντέν. Στεγάζεται στο μέγαρο Μπιρόν και στα εκθέματα περιλαμβάνονται συνθέσεις όπως το Φιλί και η Εύα.
Μουσείο της Λεγεώνας της Τιμής που στεγάζεται στο μέγαρο ντε Σαλμ
Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού
Η εκκλησία Σαιντ-Κλοτίλντ
Η έδρα της ΟΥΝΕΣΚΟ, με έργα τέχνης Πικάσο, Χουάν Μιρό και Χένρι Μουρ.
Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδας, ρωσική ορθόδοξη εκκλησία ^[6]
Οι υπόνομοι του Παρισιού, ένα δίκτυο υπονόμων έργο του βαρόνου Οσμάν που ενέπνευσε το βιβλίο Το φάντασμα της Όπερας.^[7]

Κυβερνητικά κτήρια Επεξεργασία

Το Υπουργείο Γεωργίας, το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και αρκετά άλλα υπουργεία έχουν τα κεντρικά τους γραφεία στο 7ο διαμέρισμα. ^[8]