Ford 1949

Το Ford 1949 ήταν αυτοκίνητο που μπήκε στην παραγωγή από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Ford από τον Οκτώβριο του 1948, για τη σεζόν του 1949. Ήταν το πρώτο εντελώς νέο σχέδιο αυτοκινήτου που εισήχθη από τους Big Three (Ford Motor Company, General Motors και Chrysler) μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η μη στρατιωτική παραγωγή είχε διακοπεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και τα μοντέλα του 1946 - 1948 ήταν συνέχεια των προπολεμικών τους μοντέλων. Γνωστό με το προσωνύμιο «Shoebox Ford», εξαιτίας του σχεδιασμού σε στυλ «pontoon» (πλωτήρα), το Ford του 1949 πιστώνεται τόσο με τη διάσωση της Ford όσο και με την εισαγωγή στον σχεδιασμό των αυτοκινήτων σύγχρονων βελτιωμένων ιδεών, όπως ενσωματωμένα (αντί τα παλαιότερα προεξέχοντα) φτερά κ.α. Αυτός ο σχεδιασμός θα συνεχιζόταν μέχρι τη σεζόν του 1951, με ένα ανανεωμένο σχέδιο που εισήχθη το 1952. Η γρίλια σχεδιάστηκε από τον Frank L. Engle.

Ford 1949
Ford του 1949
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Ford Motor Company
Παραγωγή	Οκτώβριος 1948 — Μάρτιος 1951
Σεζόν	1949 — 1951
Σχεδιαστής	Frank L. Engle
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Full-size Ford
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	6-κύλινδρος σε σειρά, 3.7 λίτρων V8 3.9 λίτρων Όλοι βενζίνης
Μετάδοση	3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.896 χιλιοστά
Μήκος	4.999 χιλιοστά
Πλάτος	1.821 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.410 - 1.710 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Ford 1941
Επόμενο μοντέλο	Ford 1952

Το σαλόνι ενός δεξιοτίμονου Ford Tudor V8 sedan του 1949 στην Αυστραλία.

Η Ford επανασχεδίασε εντελώς το ομώνυμο αυτοκίνητό της για το έτος 1949. Με την εξαίρεση του κινητήρα, ήταν ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, με σύγχρονο πλαίσιο τύπου σκάλας (χτιστό πάνω σε πλατφόρμα), ανεξάρτητη ανάρτηση σπειροειδών ελατηρίων μπροστά και διαμήκη ημι-ελλειπτικά ελατήρια πίσω. Ο κινητήρας μετακινήθηκε προς τα εμπρός για να αφήσει περισσότερο χώρο στην καμπίνα των επιβατών και ο απαρχαιωμένος «σωλήνας ροπής» (torque tube) αντικαταστάθηκε από έναν σύγχρονο άξονα μετάδοσης κίνησης. Ο δημοφιλής 6-κύλινδρος σε σειρά κινητήρας 226 κυβικών ιντσών της Ford (3.7 λίτρων) και ο Flathead V8 239 κυβικών ιντσών (3.9 λίτρων) παρέμειναν, με ισχύ 90 hp (67 kW) και 100 hp (75 kW), αντίστοιχα.

Τα μοντέλα του 1949 πρωτοπαρουσιάστηκαν σε μια εκδήλωση στο ξενοδοχείο Waldorf-Astoria Hotel, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνιο του 1948, με ένα καρουσέλ των νέων Ford που συμπληρώθηκε από μια περιστρεφόμενη επίδειξη του νέου σασί. Η νέα ενσωματωμένη χαλύβδινη δομή διαφημίστηκε ως «αμάξωμα ναυαγοσώστη», και ακόμη και το ξύλινο αμάξωμα είχε ατσάλινο εσωτερικό. Το καμπριολέ (convertible) πλαίσιο είχε ένα «μέλος X» που προσέφερε δομική ακαμψία.

Εξωτερικά, οι παλιές γραμμές Custom, De Luxe και Super De Luxe αντικαταστάθηκαν από τις νέες παραλλαγές Standard και Custom. Τα αυτοκίνητα απέκτησαν μοντέρνα εμφάνιση με πλήρως ενσωματωμένα πίσω φτερά και απλά μια υποψία φτερού μπροστά. Με αυτόν τον τρόπο, η Ford ήταν η πρώτη από τις Big Three που εισήγαγε ολοκαίνουργιο μεταπολεμικό δημοφιλές μοντέλο, προηγούμενη της Chevrolet κατά 6 μήνες και της Plymouth κατά 9 μήνες.

Η νέα προσέγγιση στυλ ήταν επίσης εμφανής στο Mercury Eight του 1949 και στο ολοκαίνουργιο Lincoln Cosmopolitan. Το στυλ επηρέασε πολλούς Ευρωπαίους κατασκευαστές, όπως η Mercedes Benz, Borgward, Austin, Volvo και πολλοί άλλοι. Το Ford του 1949 λέγεται ότι ήταν το αυτοκίνητο που διέσωσε τη Ford Corporation. Τελικώς, το μοντέλο αντικαταστάθηκε το 1952 από το Ford 1952.

• 
  Ford Custom Deluxe Tudor Crestliner του 1950
• 
  Ford Custom Deluxe Fordor Sedan του 1950
• 
  Ford Custom Deluxe καμπριολέ του 1950
• 
  Ford Country Squire του 1950
• 
  Ford 79 Custom Country Squire Station Wagon του 1951