Gastarbeiter
Gastarbaiter (Γερμανικά: Φιλοξενούμενος εργάτης) ήταν όρος που αναφερόταν σε οικονομικούς και εργατικούς μετανάστες προς τη Δυτική Γερμανία κυρίως αλλά και άλλες χώρες που είχαν Gastarbeiterprogramm, όπως η Σουηδία, Νορβηγία, Βέλγιο και Ολλανδία. Στη ΛΔΓ υπήρχε ένα αντίστοιχο πρόγραμμα, το Vertragsarbeiter, το οποίο έχει τις ρίζες του στην εποχή του Εθνικοσοσιαλισμού[1]
Κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η Δυτική Γερμανία είχε συνάψει διμερείς συμφωνίες με διάφορες χώρες:[2] Ιταλία (22 Νοεμβρίου 1955), Ισπανία (29 Μαρτίου 1960), Ελλάδα (30 Μαρτίου 1960), Τουρκία (30 Οκτωβρίου 1961), Μαρόκο (21 Ιουνίου 1963), Νότια Κορέα (16 Δεκεμβρίου 1963), Πορτογαλία (17 Μαρτίου 1964), Τυνησία (18 Οκτωβρίου 1965) και Γιουγκοσλαβία (12 Οκτωβρίου 1968). Οι συμφωνίες έδιναν τη δυνατότητα για την πρόσληψη εργατών ώστε να εργαστούν κυρίως σε βιομηχανίες και σε θέσεις που απαιτούσαν λίγα προσόντα.[3][4]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Forced Labor – Terms». www.zwangsarbeit-archiv.de (στα Αγγλικά). 10 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Horrocks, David· Kolinsky, Eva (11 Σεπτεμβρίου 1996). Turkish Culture in German Society Today. Berghahn Books. ISBN 9781571818997 – μέσω Google Books.
- ↑ Schmid, Carol (1983). «Gastarbeiter in West Germany and Switzerland: An Assessment of Host Society-Immigrant Relations». Population Research and Policy Review 2 (3): 233–252. doi:. ISSN 0167-5923. https://www.jstor.org/stable/40229653.
- ↑ RHOADES, ROBERT E. (1978-02-27). «Foreign labor and German industrial capitalism 1871-1978: the evolution of a migratory system». American Ethnologist 5 (3): 553–573. doi:. ISSN 0094-0496. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-10-27. https://web.archive.org/web/20211027113237/https://anthrosource.onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1525/ae.1978.5.3.02a00080. Ανακτήθηκε στις 2022-01-07.